ตอนที่ 57: มือที่เปื้อนเลือด

หลังข่าวการยื่นฟ้องของดนุสะเทือนทั้งวงการธุรกิจและสังคม เขาปรากฏตัวต่อหน้าสื่ออีกครั้ง แต่คราวนี้ไม่ใช่เพื่อโต้เถียงหรือแสดงอำนาจ แต่เพื่อประกาศบางสิ่งที่ทำให้ทั้งเมืองต้องหยุดหายใจ

“ตั้งแต่วันนี้ ผมจะยุติบทบาทผู้นำแก๊งทั้งหมด”

คำประกาศนั้นดังชัดเจน ดนุในชุดสูทสีดำเรียบยืนเผชิญหน้ากับนักข่าว ใบหน้าเรียบนิ่งปราศจากอารมณ์ใดๆ เขาเหมือนคนที่ปลดเปลื้องภาระหนักอึ้งออกจากบ่า แต่ในแววตาเย็นเฉียบกลับซ่อนบางอย่างที่ไม่มีใครคาดเดาได้ ทันทีที่เขาหันหลังให้กล้องและก้าวขึ้นรถ บรรยากาศรอบตัวกลับเย็นวาบเหมือนมีเงาไร้รูปร่างแทรกเข้ามาในความมืด

ค่ำคืนนั้น ในโกดังร้างนอกเมือง ประตูเหล็กบานใหญ่ค่อยๆ ปิดลง เงาร่างหลายคนยืนเรียงเงียบอยู่ในความมืด ดนุเดินตรงไปข้างหน้า ไม่มีคำพูดฟุ่มเฟือย เขาเพียงสบตาพวกเขาทีละคนก่อนจะพูดด้วยเสียงต่ำ

“ตั้งแต่คืนนี้ไป… พวกนายคือ ‘หน่วยเงา’”

ไม่มีเสียงตอบรับ มีเพียงการก้มศีรษะพร้อมกัน เสียงรองเท้ากระทบพื้นปูนก้องสะท้อนในความเงียบงัน มันคือเสียงแห่งความภักดีที่ไม่ต้องการคำยืนยัน

ไม่กี่วันต่อมา ศพแรกก็ถูกพบ ร่างชายวัยกลางคนลอยคว่ำอยู่ริมแม่น้ำ แสงไฟสีน้ำเงินแดงจากรถตำรวจแลบวาบกล