คิดถึงคนที่ไม่ควร

“เขาชอบเธอ” โนเอลเหล่ไปทางหนุ่มน้อยผมแดง ใบหน้าตกกระชวนให้จินตนาการไปถึงผิวหนังใต้เสื้อผ้าว่ามันจะเป็นอย่างไร เพียงชายตามองครั้งแรกเธอรู้ว่าเขาไม่ใช่สเป็ก เด็กหนุ่มค่อนข้างขี้อายแถมไม่กล้ามองตาเธอตรง ๆ ยิ่งผองเพื่อนชอบผลักมาทางเธอก็พอเดาออกว่าคิดอย่างไร ทว่าใจยินดีเพียงเพราะมีคนพึงพอใจรูปร่างหน้าตาของเธอเท่านั้น

“เด็ก” เธอไม่สนใจข้อสังเกตของพี่ชายแม้แต่น้อยเพราะมันเป็นสิ่งที่สาวมั่นอย่างเทสซ่าทราบดีอยู่แล้ว ถึงแม้พวกเขาอ่อนกว่าเพียงสองปี แต่ออสโล่ดูเป็นเด็กเกินไปหน่อย จะเรียกว่าลำเอียงก็ได้ พูดตรง ๆ ก็คือเธอชอบคนผมสีทองตัวสูงใหญ่มากกว่า อย่างน้อยก็แน่ใจว่าเขาอุ้มเธอขึ้นแน่นอน ออสโล่สูงกว่าเธอนิดเดียว เท่ากับเพื่อนสาวหน้าสวย ไม่มีลักษณะเตะตานอกจากผมสีแดง แม้เขาเป็นเด็กดีหากเทียบกับเวด แต่ไม่ใช่แนวที่เธอชอบ คิด ๆ พลันหางตาเหลือบเห็นหนุ่มหน้าตาหมดจดเดินผ่าน เขาชำเลืองมองเธออย่างสนใจ หญิงสาวยืดตัวทำทีหันไปทางอื่นแต่แอบโปรยยิ้มน้อย ๆ

โนเอลถอนหายใจดังลั่น มองอากัปกิริยาเธอแล้วไม่สบอารมณ์ “พอเถอะน่า เจ้ารีเวอร์มันหายไปตั้งสองปีแล้ว เธอควรเลิกแค้นผู้ชายทั้งโลกได้แล้ว”

“อย่ายุ่ง” ชื่อนี้เปรี