LOGINShare
ไฟรัก [1]
Last Updated:
2025-06-05 15:29:21-เป็นเพื่อนที่รู้จักกันมานาน ที่ไม่สามารถรักกันได้...แต่เอากันได้...โดยเป็นได้เพียงแค่ เพื่อนกันแค่นั้น...-
ภายในอาคารเรียนมหาวิทยาลัย บอกเวลาเข้าเรียนภาคบ่าย ไร้คนเดินสัญจร... ช่วงเวลาที่เงียบกริบ มีบางเสียงที่แทรกออกมาจากห้องลับๆ มันเป็นห้องเก็บอุปกรณ์อิเลคโทรนิคส์ ไร้แสงไฟ ไร้คนมาใช้งาน แต่กลับมีใครบางคน เข้ามาอยู่ภายในห้องนี้ พร้อมๆ กับเสียงหายใจ และเสียงบางอย่างกำลังกระทบติดต่อกันอย่างต่อเนื่อง
ความร้อนแรงจากฝ่ายชายที่ยังคงออกแรงโยกสะโพแคบๆ ดันก้อนเนื้อร้อนท่อนล่าง ทั้งแข็งยาวยกลำ สอดใส่มุดกระแทกอัดร่างของเพื่อนสาวแสนสนิทเบื้องหน้า
วัณ รู้สึกเสียวซ่านทั่วกายระหว่างนั่งอยู่โต๊ะพร้อมถ่างขากว้างๆ ปล่อยให้ นาคิน แทรกเข้ามาระหว่างกลาง พลางสอดองคชาตเสียบกระแทกแทบมิดลำ สองแขนร้อนใหญ่ โอบกอดเธอรอบกาย พลางโยกสะโพกกระหน่ำรัวๆ สอดความยาวขององคชาตแทงร่างเธอสุดลำหมดด้าม
แรงกระแทกจากก้อนเนื้อใหญ่ๆ ใต้องคชาต ตบตีเข้ากลีบอวบ เพิ่มแรงกระตุ้นให้วัณเกิดอารมณ์ ปลดปล่อยความต้องการภายในกายให้ร้อนรุ่ม ในห้องที่เงียบสงบนี้ เกิดความร้อนภายในอย่างลับๆ
กายสาวสั่นไหว พร้อมๆ กับเหงื่อผุดตามรุขุมขนทุกๆ อณูกล้ามเนื้อ เพราะจากห้องที่ไร้การเปิดเครื่องทำความเย็น ไม่ได้เปิดประตูหน้าต่าง ทำให้ภายในห้องนี้ปิดสนิท และเพิ่มความร้อนภายในห้องมืดๆ อีกด้วย
วัณต้องพยายามกลั้นเสียงครวญครางของตัวเองมากแค่ไหน กับการต้องกัดเสื้อผ้าเสื้อนศ.ของตัวเอง พลางหลับตาเสียวสุดๆ เมื่อถูกกระแทกลึกหมดด้ามหนักๆ หลายต่อหลายครา
มีเพียงแค่เสียงลมหายใจที่เล็ดลอดออกมา สอดแทรกประสานระหว่างกันอย่างเมามัน เมื่อแอบลักลอบได้เสียกันต่อเนื่องตลอดครึ่งชม.
แรงตบตีของก้อนเนื้อกลมๆ ถูกแกว่งด้วยแรงสะโพกแคบๆ ปะทะกับกลีบอวบที่เปียกฉ่ำ หลั่งไหลน้ำหล่อลื่นเมื่อ ถูกเสียบองคชาตหมดด้าม สายน้ำกระเฉาะฉ่ำหลั่งไหลออกมาต่อ เพราะวัณรู้สึกเสียวสุดๆ จนถึงจุดสุดยอด แตกฉ่ำน้ำตาไหลอย่างลืมตัว
นาคินยังคงเพิ่มความเร็วกระแทกต่อเนื่องจนกระทั่งรู้สึก ความร้อนภายในกายขยายกล้ามเนื้อองคชาตเพิ่มรอบด้าน ยิ่งกระแทกยิ่งคับแน่น เสียวซ่านขนลุกทั่วกาย เกือบจะควบคุมตัวเองไม่อยู่แล้ว
“อย่า... แตกในนะ!!” วัณขอร้อง รับรู้ได้เลยว่า นาคินกำลังจะเสร็จน้ำแตกอีกครั้ง องคชาตอวบอัดใหญ่คับพองในร่างหญิงสาว กำลังซอยถี่ๆ พลางกระชากออกมาอย่างรวดเร็ว สายน้ำร้อนพวยพุ่งสาดไปยังทิศทางอื่นๆ เพื่อมิให้หลั่งไหลปล่อยในกายเธอ...
หญิงสาวหอบหายใจเสียหน้าอกกระเพื่อม และนาคินใช้มือหนาใหญ่ เต็มไปด้วยเส้นเลือดปูดกำลังกอบกำองคชาตรูดคลึงรีดน้ำขุ่นร้อนหนืดเหนียว ฉีดของเหลวออกมาให้หมดลำ...
พวกเขาสวมเสื้อผ้าเข้าที่ และค่อยๆ แอบออกมาจากห้องเก็บอุปกรณ์อิเล็คทรอนิคส์ ทีละคนช้าๆ ต่างเดินแยกทางเพื่อไปห้องน้ำชายหญิง ซึ่งอยู่คนละฟาด
วัณแอบเหลือบมองนาคินอีกครั้ง ก่อนจะยิ้มให้เขา และชายหนุ่มก็เช่นกัน ที่เหลียวมองเธอพลางก้าวเท้าเดินหน้า เพื่อแยกให้ห่างจากวัณ...
******
ตอนนี้ วัณกำลังเรียนป.ตรีปี3 และนาคินก็เช่นกัน เพราะพวกเธอเรียนห้องเดียวกัน แต่ไม่ได้เป็นแม้แต่ แฟน...
วัณกับนาคินเคยเป็นแฟนกันมาก่อน จนกระทั่งเรื่องเกิดแดงขึ้นมา ตอนวัณตั้งครรภ์สามเดือนกว่าในวัยเรียนม.ต้น... เป็นเหตุให้วัณกับนาคินต้องเลิกคบหากัน วัณต้องย้ายร.ร. โดยไม่ติดต่อกับนาคินอีกเลย...
เธอต้องไปทำแท้ง...และเลิกกันตอนเรียนม.ต้นกลางคัน... ไม่คิดเลยว่า ผ่านไปหลายปี... กลับมาเจอกันที่มหาวิทยาลัยเดียวกัน แถมเรียนห้องเดียว ปีเดียวกันอีก... มันทำให้นาคินอยากจะย้อนวันเวลาดีๆ กับวัณอีกครั้ง
เมื่อนาคินพบวัณเรียนอยู่ที่นี่ เขาตามตอแยวัณอยู่นานเกือบเดือน จนกระทั่งเคลียร์เรื่องเก่าได้สำเร็จ จึงขออยู่กับเธอตามลำพังเสียหน่อย ด้วยความที่วัณไม่ทันระวังว่าเขาคิดจะทำอะไร จึงมาตามจุดนัดพบ และคิดว่าจะคุยกันเฉยๆ
แต่เปล่าเลยว่า... ดันกลายเป็นว่า เขากลับมีความต้องการเธอเช่นเดิม และเกิดการจูบรำลึกถึงความหลัง ที่ทำให้วัณต้องยินยอมถ่างขา ปล่อยให้เขาได้ทำตามใจต้องการเช่นเดิม
******
หลังจากที่พวกเขาไม่ได้เจอกันกว่าสิบปี วัณและนาคิน ถูกญาติผู้ใหญ่ห้ามมิให้เธอกับเขาติดต่อกันอีก หลังจากวัณทำแท้งเด็กไปแล้ว... เธอจึงไปเรียนต่อกศน. เพื่อเรียนต่อให้จบม.ต้น และเข้าเรียนชั้นม.ปลายในร.ร.เอกชนแห่งหนึ่ง
ส่วนนาคินย้ายไปเรียนช่างปวช.จนจบ มิได้ต่อปวส. เขากลับอยากเข้ามหาลัยที่เคยคุยกับวัณเอาไว้ว่า ปีนี้เขาจะเข้าเรียนให้ได้...
จากเรื่องที่เคยคุยกันเมื่อตอนม.ต้น ทำให้นาคินกับวัณได้กลับมาพบกันอีกครั้ง... แม้ว่าตอนเรียนปวส. และม.ปลาย จะอยู่คนละที่ พร้อมกับใช้ชีวิตกับเพื่อน และแฟนใหม่ด้วยกันทั้งคู่ก็ตาม...
แฟนของนาคิน เรียนอยู่มหาวิทยาลัยเอกชนในเมืองหลวง ทำให้เรียนคนละคณะและสาขาหลัก อีกทั้งมีเวลาเจอกันน้อย นอกจากคุยทางแชท โทรตาม และนัดเจอเท่านั้น ช่วงที่มีวันหยุดตรงกัน
สำหรับแฟนของวัณ เขาเป็นทหารเกณฑ์มาก่อนเพิ่งจบทหารมาสองปี กำลังกลับมาเรียนต่อมหาวิทยาลัยทีหลัง แต่แยกอยู่คนละที่กับเธอ ทำให้วัณต้องไปพบเขาช่วงวันหยุดเท่านั้น
จึงมีเวลาเรียนที่เดียวกับนาคิน ที่วัณจะได้อยู่เรียนด้วยกันกับเขาตามลำพัง โดยไม่มีเพื่อนคนอื่นๆ รู้เลยว่า นาคินกับวัณเคยเป็นแฟน และเลิกกันมาก่อน...
เวลาที่วัณกับนาคินเดินไปไหนมาไหนด้วยกัน เพื่อนร่วมชั้นต่างคิดว่า วัณกันนาคินเป็นแฟนกัน แต่พวกเขาสองคนต้องปฏิเสธตลอดเวลาว่า เป็นแค่เพื่อนเคยรู้จักกันสมัยม.ต้นเท่านั้น
ความจริงที่มากกว่า... วัณกับนาคินไม่ปล่อยให้ใครรู้เลยว่า พวกเขาแอบมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งบ่อยแค่ไหน เมื่อได้เรียนอยู่ในชั้นเดียวกัน ลับสายตาคนอื่น หรือแม้กระทั่งแอบไปร้องคาราโอเกะ กับดูหนัง
มันเป็นโลกส่วนตัวของพวกเขาในระยะเวลาสั้นๆ เท่านั้น เมื่อหมดเวลาเหล่านั้นลง... นาคินกับวัณจะต้องแยกทาง เพื่อกลับไปหาแฟนของตนอยู่ดี...
แต่แล้ว...วันหนึ่ง... นาคินมีแผนชวนวัณไปเที่ยวตจว.ด้วยกัน โดยไม่ให้คนอื่นสงสัย...
******
Latest chapter
Unsur - เสพอรรถรส กลิ่นดิน [6] -จบ-
“อ๊อกส์!!! อ๊อกส์!!! อึ๊ก!!! อ๊อกส์!!!” เป็นช่วงเวลาที่โฟมกำลังใช้ปากกลืนองคชาตให้ปู่เชยอยู่นั้น ปากเธอคาบของใหญ่ดำเข้มเอาไว้ และเรือนร่างช่วยล่างกำลังสั่นไหว เพราะแรงกระแทกจากลุงเด่น โดยมีลุงคำกำลังรอคิวคนต่อไปหญิงสาวกำลังสำลักน้ำตาเล็ด เมื่อแรงหัวบากกระทุ้งเข้าลิ้นไก่ ซอยรัวๆ เสียเธอไม่สามารถหุบปากลงได้ ท่อนองคชาตยาวใหญ่แน่นคับปาก และลุงเด่นกำลังซอยองคชาตอัดร่องเธอเสียฉ่ำใจ“หลานเคยนอนกับผู้ชายคนไหน บอกปู่ได้มั๊ย?” เขาแค่รู้สึกแปลกใจว่า หลานสาวยังไม่มีแฟน แต่กลับเคยของแบบนี้มาแล้ว เขาแค่รู้สึกอยากรู้ว่า เจ้าหนุ่มคนไหนกันที่แอบฟาดหลานสาวก่อนเขา“อื้อ!!!” โฟมจะตอบออกไปได้ยังไง ในเมื่อเธอกำลังใช้ปากรับของใหญ่จากปู่เชย สอดองคชาตลากยาวๆ แล้วกระแทกกลับเข้ามาจนเธอสำลักแทบอ๊อกส์อ้วกออกมากายบางๆ ช่วงล่างสั่นไหวระริ้วรัวกระเพื่อม เพราะลุงเด่นซอยกระแทกหลังอัดร่างหลานสาวจนเขาเสียวเกร็งขนลุกซู่ นี่ขนาดหลานสาวผ่านนอนกับผู้ชายมาแล้ว ยังคับรัดหนีบท่อนยาวๆ ของเขาได้ยกลำ เอ็นยังแข็งแรง ทำงานซอยโค้งงอนได้สวยงาม“เสร็จรึยัง...ล่ะช้าชะมัด” ลุงคำแอบบ่นเพราะยืนชักว่าวรอนานแล้ว ร่างคล้ำๆ สูงใหญ่ ทำให้โฟม
Unsur - เสพอรรถรส กลิ่นดิน [5]
โฟมกลับไปถึงร้านดอกไม้ โดนวนันท์เทศนายับชนิดไม่ต้องมีคำพูดใดแก้ตัว โฟมยอมรับว่าเธอกลับมาช้า แต่ไม่อยากบอกว่าโดนวางยาจนกระทั่งได้อึ๊บชายถึงสองคนพร้อมกัน เกรงว่าน้าจะทำใจยอมรับไม่ได้ เนื่องจากเธอได้ค่าเสียเวลามาห้าพันต่อชายสองคนโอนเงินเข้าบัญชี เพื่อจบเรื่องแจ้งความวนันท์ดุด่าโฟมจบเธอกลับร้องไห้ เพราะความเป็นห่วง เกรงว่าจะมีอุบัติเหตุเกิดขึ้นกับเธอ น้าสาวเดินเข้าไปสวมกอดโฟมปลอบใจว่าเธอเป็นห่วงโฟมมากแค่ไหน ทำให้หลานสาวรู้สึกผิดที่ทำให้เธอร้องไห้แบบนั้น“น้าคะ หนูขอโทษ” โฟมไม่รู้จะอธิบายให้วนันท์เข้าใจยังไง เพราะเกรงว่าเธอจะโกรธโฟมมากกว่าเก่า จึงไม่กล้าเล่าเรื่อง โดนเจ้าบ่าวให้ทิป และเพื่อนวางยาจนเสียตัวนานนับชม.“น้าหวังว่าเราจะไม่ทำให้น้าเป็นห่วงอีกนะ”“หนูสัญญาค่ะ น้า ว่าหนูจะไม่ทำให้น้ากังวลใจอีก หนูจะโทรบอกน้านะคะ ถ้ามีเรื่องติดขัดอะไร...” โฟมหวังว่าน้าจะให้อภัยและเลิกบ่นเธอเสียที เพราะโฟมรู้สึกแน่นท้องคับปาก แถมรู้สึกเพลียอย่างบอกไม่ถูก หลังจากอึ๊บกับผู้ชายมาแบบไม่ทันตั้งตัว“ไปอาบน้ำพักผ่อนเถอะ บ้านลูกค้าเขาสูบบารากุแบบนั้น ระวังจะโดนลากไปข่มขืนนะ เป็นสาวเป็นแซ่ แถมโสดแบบนี้ยังไม่
Unsur - เสพอรรถรส กลิ่นดิน [4]
"อ๊อกส์!!! อ๊อกส์!!! .... อ๊อกส์....!!! " โฟมนอนหลับตาห่อปาก ดูดองคชาตเพลินจนห้ามใจไม่อยู่ เธอสลับดูดองคชาตสองอันไปมา โดยระหว่างนั้นเสื้อผ้าของเธอค่อยๆ ถูกปลดออกจากตัวจนหมดมือหนาของชายหนุ่มทั้งสอง กอบกำคลึงหน้าอกหน้าใจแน่นมือ แต่แมนกลับเลื่อนมือต่ำ เพื่อถูยอดเม็ดของเธอเสียววูบวาบ ร่างบางส่ายไปมาเสียวกระสัน ซาบซ่านร่างบางรู้สึกเบา และสายน้ำหลั่งไหลหล่อลื่นออกมา จนแมนรู้สึกได้จากปลายนิ้วเรือนหน้าเขาหันมองนิค และยิ้มบางๆ ออกมา ส่วนลูกพี่ลูกน้อง ยังคงฟินกับปากของเธอจนไม่อยากห่างในเวลานี้ แมนจึงคลานเข่าไปยังช่วงล่างของโฟม แล้วโน้มตัวเองลงต่ำ ขอสำรวจของลับของโฟมเสียหน่อย ด้วยการโน้มเรือนหน้าตัวเองลงต่ำเพื่อแลบลิ้นสำรวจเธอชโลมความเปียกให้มากยิ่งขึ้น ยามเมื่อลิ้นหนาร้อนจรดลงยอดเม็ด โฟมครางในลำคอ ขณะใช้ปากอมองคชาตให้นิคอย่างเพลิดเพลิน เธอกลืนเข้าไปในปากแทบหมดลำ รู้สึกหิวโหย และอยากใช้ปากมาก มันใจสั่นระริกไปหมดโฟมแทบกรีดร้องเสียวซ่านขนลุกชันไปทั้งตัว มันรู้สึกดีสุดๆ ยิ่งตอนที่โดนลิ้นลงยอดเม็ด ชโลมเลียรอบๆ วนเวียนจนเธอรู้สึกเปียกฉ่ำ อีกทั้งก้อนเนื้อลิ้นค่อยๆ หลั่งไหลเข้าร่องเปียก ที่เดียวกับ
Unsur - เสพอรรถรส กลิ่นดิน [3]
หญิงสาวขับรถเข้าเมือง วิ่งไปตามเส้นทางที่ระบุในรายละเอียด ดอกไม้สวยงาม ถูกจัดแต่งไว้อย่างดี เพื่อไปเยี่ยมคนป่วย บางทีอาจจะเป็นคนสำคัญถึงจัดดอกไม้ได้งดงามเพียงนั้นน้าวนันท์ของเธอเป็นคนชอบดอกไม้ และชอบงานสวยงาม เรื่องร้านดอกไม้เธอได้ทุนมาจากสามี ซึ่งทำงานต่างประเทศ ส่งเงินมาให้น้าสาวทำร้านดอกไม้ ไว้มีอาชีพ และโฟมก็โชคดีที่น้าชวนมาช่วยงาน เธอจึงมีงาน และได้เจอชายในชุดเจ้าบ่าว สวมกอดเธอเต็มสองแขนระหว่างที่โฟมกำลังขับรถ ใจลอย นึกถึงเรื่องเมื่อวาน ที่ทำให้เธอรู้สึกเจ็บ และดีที่สุดในเวลาเดียวกัน แยกไฟเลี้ยวข้างหน้า ก็ไม่ไกลแล้วจะถึงบ้านลูกค้า ไปส่งดอกไม้ให้แก่เธอ... ชื่อผู้รับ คุณ เจนขวัญเมื่อโฟมจอดรถหน้าบ้านผู้รับได้ เธออุ้มกล่องเก็บอุณหภูมิใส่ดอกไม้ไว้ในสองมือ และรอหน้าบ้าน เพื่อรอส่งมอบให้ รับเงินแล้วกลับเสีย เธอใจจดใจจ่อ รอปองภพมาสั่งดอกไม้ และเธอก็อยากจะไปส่งดอกไม้ชนิดพิเศษให้เขาแทบใจจะขาด โดยเฉพาะการได้รับถึงใจแบบเมื่อวานนี้...******เมื่อประตูเปิดออก กลับพบเด็กหนุ่มคนหนึ่ง มองเธอด้วยความประหลาดใจ และกำลังสงสัยว่าเธอมาทำไม“สวัสดีค่ะ ฉันมาส่งดอกไม้ให้คุณ เจนขวัญ ค่ะ เธออยู่รึเปล่าค
Unsur - เสพอรรถรส กลิ่นดิน [2]
เจ็บ... เจ็บชะมัด แต่... มันก็เสียวๆ แฮะ แทบขาสั่น...กายของโฟมแทบสั่นไหว ทุกๆ แรงกระแทกจากเบื้องล่าง เสียบเสยกระแทกใส่หนักๆ ตอกลึกแทบหมดลำ ลากยาวออกสุดหัวบาก แล้วถูกกระแทกกลับกายเธอสะท้านสะเทือนไปถึงไตเรือนร่างเธอเนื้อแน่น สั่นไหว ปองภพเสียวหัวบากแทบคลั่ง จับเธอยืนซอยองคชาตเสียบรัวๆ โฟมเสียวแทบควบคุมตัวเองไม่อยู่ ดวงตาเธอเหลือกมองเพดาน แหงนหน้าพลางน้ำลายยืดเยิ้มอย่างลืมตัวหญิงสาวเสียวหายใจหอบถี่ ทั้งเจ็บจุกแน่นท้อง จะทรุดเข่าอ่อนเสียตรงนี้ให้ได้ เรือนขาเธอจากที่เคยยืนกางขาเข้มแข็ง ตอนนี้เธอเริ่มจะงอเข่ายืนต่อไปไม่ไหวแล้วสองแขนปองภพโอบเรือนหลังเธอ พลางอุ้มแตงถ่างขาเธอออกกว้าง ทำให้สอดองคชาตเสียบกระแทกได้ง่าย เมื่อยกร่างเธอลอยปลายเท้า กระดกยกๆ ซ้ำๆ เสยกระแทกเสียหญิงสาวเสียวสุดๆ กรีดร้องครวญครางอย่างลืมตัวยิ่งร้องออกมาเบาๆ เธอกลับรู้สึกเคลิบเคลิ้มสบายตัว ปล่อยให้เขาอุ้มไว้ในอ้อมแขน แล้วปล่อยให้เจ้าก้อนเนื้อใหญ่ๆ ยาวๆ ยังคงเริงร่าในร่างกายเธอต่อไปปองภพรู้สึกดีสุดๆ เมื่อได้เสียบสาวบริสุทธิ์หน้าตาดีกว่าเจ้าสาวของเขาเสียอีก ถ้าไม่ใช่เพราะพ่อแม่ของพวกเธอติดหนี้เขา... ปองภพไม่มีวันแต่งงา
Unsur - เสพอรรถรส กลิ่นดิน [1]
เสียงเพลงเบาๆ คลอเข้ากับบรรยากาศภายในร้านขายดอกไม้แห่งหนึ่ง เต็มไปด้วยไม้ดอก ไม้ประดับ ทั้งของเทียมและของแท้... ยามนี้เป็นเวลาสายของวันพิเศษๆวนันท์ กำลังรับสายจากลูกค้าโทรมาสั่งของ เพื่อให้ไปส่งดอกไม้ให้กับเจ้าบ่าวคนหนึ่ง สั่งเอาไว้เพื่องานแต่งงานของเขากับเจ้าสาววันพรุ่งนี้โดยเฉพาะ เพื่อให้ไปส่งที่โรงแรมก่อนงานวันแต่งล่วงหน้าหนึ่งวันเพียงเธอวางสายมือถือ แล้วเดินไปที่ตู้แช่ดอกไม้ช่อหนึ่ง จัดวางไว้ในแจกันอย่างดี ดอกไม้สีขาวสำหรับงานแต่งงานของเจ้าสาวผู้โชคดี โดยมีเจ้าบ่าวรักเธอแบบหัวปักหัวปำ ต้องได้ดอกไม้ที่ดีเลิศที่สุดในงานวันพรุ่งนี้“โฟม มารับดอกไม้ไปส่งที!!!” วนันท์เรียกเด็กส่งของ เธอเป็นหลานห่างๆ ของญาติผู้ใหญ่ ฝากฝังให้เธอดูแลหลานสาวคนนี้ ให้มาทำงานร่วมกับเธอ มีรายได้พิเศษๆ บ้าง“จ้า” หญิงสาววัยยี่สิบเจ็ดปี เพิ่งเรียนจบแค่ม.ต้น แล้วอยากหางานทำ มีเงินใช้ไปเที่ยว เพราะเธอเบื่อกับการเรียน เลยอยากไปเน้นเรื่องเรียนกศน. เสียมากกว่า ทำให้วนันท์รับมาอยู่ด้วยกันที่ร้าน ปล่อยให้โฟมนอนเฝ้าร้านที่นี่ และวนันท์กลับไปนอนบ้านกิจการงานร้านดอกไม้ไปได้สวย แม้ว่าจะไม่ค่อยมีลูกค้า เดินวอร์คอินมาบ้า
