MasukShare
ไฟรัก [2]
Terakhir Diperbarui:
2025-06-05 15:29:46นาคินสะพายกระเป๋าเป้ไว้ข้างกาย ห้อยอยู่ระหว่างสีข้างสะโพกตน ยืนรอรถที่ป้ายรถเมล์ ในขณะที่วัณก็กำลังเดินมากับเพื่อนสาวอีกสองคน พร้อมจะกลับบ้านเส้นทางเดียวกัน
นาคินเสียบสายหูฟังสีดำไว้ในรูหู สายตามองหารถกลับบ้าน ในขณะที่วัณเดินผ่านเขาไปอย่างเย็นชา เดินสนทนาออกรสสนุกสนานกับเพื่อนสาวสองคน โดยไม่ได้สนใจนาคิน เหมือนตอนบ่ายวันนี้ ตอนสวมกอดแนบเนื้อใกล้ชิด น้ำแตกเสร็จเสียวด้วยความเหน็ดเหนื่อย
“จะกลับรถเมล์สายไหนล่ะ? วัณ” แจ่ม เพื่อนเรียนห้องเดียวกัน ถามเธอด้วยความสนใจ สายตาพลางแลมองนาคินไปด้วย พวกเธอสองคนอยากรู้ว่า วัณกับนาคินแอบคบกันหรือเปล่า? เห็นตอนเรียนสนิทสนมกันมากเกินกว่าจะเป็นเพื่อนธรรมดา
“รอแฟนมารับน่ะ เรานัดกันแล้ว” วัณตอบน้ำเสียงปกติ ด้วยสีหน้านิ่งๆ พลางแลเห็นเพื่อนสาวสองคน ทำหน้าไม่เชื่อว่า เธอจะรอแฟนมารับ และคิดว่า จะต้องมีอะไรกับนาคินแน่ๆ
“อย่าปิดดีกว่าน่า วัณ เธอกับนาคินแอบคบกันลับหลังแฟนล่ะสิ โอ๊ยตื่นเต้นแทนเลยอ่ะ” เมล่อน แย้งขึ้นมาทันที กระซิบกระซาบกับสามคนโดยไม่ให้นาคินสงสัย แม้จะเห็นอยู่ว่าเขาไม่ได้ยินหรอก เพราะกำลังฟังเพลงในมือถือแน่ๆ
“เป็นไม่ได้หรอก!!! แจ่มกับเมล่อน ก็เลิกคิดอะไรแบบนั้นซะทีนะ” วัณเริ่มรู้สึกแย่ขึ้นมา เมื่อโดนเพื่อนร่วมชั้นจ้องจับผิดเธอเพิ่มขึ้น...
******
ตั้งแต่วัณกับนาคินแยกกันกันตอนม.ต้น พวกเขาก็ถูกกีดกั้นทุกทาง แถมโดนจ้องจับผิดจนหมดแรงที่จะต่อต้านญาติผู้ใหญ่ ไม่อยากฝืนคนในครอบครัวพยายามกันไม่ให้พวกเขาสองคนคบกัน
วัณทำให้พ่อแม่สบายใจ ด้วยการกลับไปเรียนกศน.จนจบม.ต้น เรียนต่อม.ปลายให้จบเร็วที่สุด เธอแค่แอบหวังว่าจะได้กลับมาเจอนาคิน ตอนเรียนมหาวิทยาลัย เพราะเคยคุยกันเอาไว้ เธอหวังเพียงว่าเขาจะทำยังทำตามสัญญากันอยู่
ระหว่างนั้นเอง วัณมีแฟนคนใหม่อีกคน เขาชื่อ “เบน” เป็นลูกเพื่อนพ่อแม่ มีฐานะและนิสัยดี วัณกับเบนได้พบกันช่วงงานวันเกิดเพื่อนพ่อของเธอ ทำให้เบนกับวัณได้คบหากันโดยญาติผู้ใหญ่ไม่ขัดขวาง
วัณจึงเป็นแฟนกับเบนมาตลอดม.ปลาย มีความสัมพันธ์ที่ดี เบนก็รู้ว่า วัณเคยมีแฟนมาก่อน และเคยแท้งลูกมาแล้ว... ก็ไม่น่าจะแปลกใจอะไร หากเขากับวัณจะมีอะไรด้วยกันบ้างในช่วงวัยเรียนม.ปลาย เมื่อการเรียนทำให้พวกเขาเครียดมาก จนต้องหาอะไรมาทำเพื่อคลายความเครียด
ทุกๆ ครั้งที่เบนอยู่กับวัณ เขาจะใช้เครื่องป้องกันตลอดเวลา เบนถูกสอนให้ใช้ถุงยางเสมอ หากจะนอนกับสาวคนไหน ทำให้วัณไม่ต้องมาเสี่ยงท้องในวัยเรียนอีก แม้ว่าเธอกับเบนจะได้กันบ่อยในแต่ละอาทิตย์ หรือในวันหยุดพิเศษ พ่อแม่ก็ไม่เคยขัดขวางหรือห้าม เพราะเบนดูแลวัณมาอย่างดี
******
เสียงรถยนต์วีออสดังใกล้เข้ามา กับตัวบอดี้ถังรถสีบลูโอเชี่ยนเคลื่อนเทียบหน้าป้ายรถเมล์ วัณคิดว่าต้องไปแล้ว แม้จะรู้สึกแย่เมื่อ นาคินยังอยู่ใกล้ๆ แถวนี้
แววตาของนาคิน เหลือบมองวัณกำลังเดินขึ้นรถวีออสสีบลูโอเชี่ยนส์ไปต่อหน้าต่อหน้า เขาเผลอแอบกัดฟันอย่างไม่พอใจ เมื่อหญิงสาวที่เขายังรักอยู่ ขึ้นรถผู้ชายคนอื่นต่อหน้าต่อตา แต่เขากลับทำอะไรไม่ได้เลย
“เจอกันพรุ่งนี้นะ” วัณโบกมือลาเพื่อน เดินทางไปกลับชายอื่นตามลำพังในรถ
******
“นาคิน เรากลับบ้านด้วยกันนะ”
“สงสัยจะคนละทางนะ บ้านเธอกับผมน่ะ” นาคินรู้ว่าบ้านของแจ่มกับเมล่อน อยู่หอพัก คงไม่มีทางไปบ้านเส้นทางเดียวกับเขาแน่ๆ
“นี่ถามจริงๆ เป็นแฟนกับวัณรึเปล่า?” เมล่อนถามอย่างสงสัยว่า นาคินแอบชอบวัณรึเปล่า?
“พวกเธอนี่ก็แปลกนะ... วัณก็กลับบ้านกับแฟนเขาแล้ว ยังมีหน้ามาถามผมอีกรึ? ว่าผมกับเขาเป็นแฟนหรือเปล่า?” นาคินรู้สึกหงุดหงิดเมื่อโดนถามเช่นนั้น ราวกับโดนจ้องจับผิดจากพวกปากเหยี่ยวปากกา ชายหนุ่มไม่อยากให้ใครล่วงรู้ว่า เขากับวัณแอบได้เสียกันหลายครั้ง ตั้งแต่เริ่มคืนดีกัน...
“เห็นสนิทๆ กันแอบเป็นกิ๊กกันรึเปล่า?” แจ่มถามย้ำ เพราะเห็นว่าช่วงนี้วัณกับนาคิน สนิทสนมกันมากกว่า วัณจะแสดงความรู้สึกออกมา
“ไปก่อนนะ” นาคินเลี่ยงตอบ เพราะเขาต้องหนีจากคำถามงี่เง่าของพวกเธอ แม้ว่ารถที่เขากำลังเดินขึ้น จะไม่ใช่รถที่นาคินจะกลับบ้านก็ตาม ขอเพียงแค่เลี่ยงจากคำถามห่วยๆ ของแจ่มและเมล่อน เขาค่อยไปเปลี่ยนรถกลับบ้านป้ายหน้าก็ได้
******
“ไปทานข้าวร้านเดิมกันนะ เรียนเหนื่อยรึเปล่าวันนี้?” เบนขับรถไปบนถนนเช่นเดิม พลางถามไถ่เรื่องเรียนของวัณเหมือนกับทุกๆ วันเขาอยากให้เธอสบายใจเรื่องเรียน โดยไม่มีอะไรอย่างอื่นมารบกวน
“เหนื่อยจ๊ะ!” หญิงสาวพยักหน้า ตอบรับว่าเบนจะพาเธอไปไหนก็ต้องไป ในเมื่อพ่อแม่ของทั้งสองฝ่ายเปิดโอกาสให้เธอกับเบนขนาดนี้
เขาก็ไม่ใช่คนอัปลักษณ์เสียหน่อย ออกจะเป็นไฮโซหน้าตาดี เทคแคร์เธอดีเยี่ยม อีกทั้งสุภาพมากกว่านาคิน เพียงแค่วัณรู้สึกเกร็งเมื่ออยู่กับเขาตามลำพัง ดูจะเพอเฟ็คไปเสียหมด แต่เธอกลับไปหลงรักนาคินอย่างเดิม เพราะชินตอนที่เขาเป็นตัวของตัวเอง มากกว่าจะเป็นเด็กหนุ่มที่ได้รับการอบรบสั่งสอน
“ครับ ผมหิวแล้ว...” เพียงคำพูดสั้นๆ ของเบน ก็ทำให้วัณรู้ว่า เขาไม่ได้หิวข้าวอย่างเดียวน่ะสิ...
หญิงสาวนั่งเม้มปาก ขัดเขิน อีกทั้งไปนึกถึงเรื่องที่แอบทำกับนาคินเมื่อช่วงบ่าย เธอรู้ว่าเบนกำลังหมายถึงอะไร...
******
เสียงจ๊วบจ๊าบ จากริมฝีปากหนาร้อน กำลังบดเบียดขยี้อารมณ์วัณต่อเนื่อง ทำให้เธอต้องยอมปล่อยให้เบนทำในสิ่งที่เขาต้องการ แม้ว่าจะยังอยู่ในรถกันตามลำพังสองต่อสอง
สองแขนหนาเอื้อมร่างเธอดึงมาสวมกอดไว้ในกายหนุ่ม พลางกดน้ำหนักริมฝีปากเธอไว้แน่น เพราะเขาหื่นกระหายในตัวเธอมาก หลังจากกดดันเรื่องเรียนปีสี่อย่างหนักหน่วงเป็นปีสุดท้าย
เขาดูดเม้มริมฝีปาก สอดลิ้นแทรกตามเหงือกและไรฟันของวัณ เธอมิอาจแย้งหรือพูดห้ามใดๆ นอกจากอ้าปากปล่อยให้ลิ้นหนาร้อนๆ กำลังเลื้อยเข้ามาอุดลิ้นและการพูดจาของเธอหมดสิ้น
“อื้อ!!!” วัณเผลอครางส่งเสียงออกมา กายหนุ่มกลับรู้สึกถูกเสียงครางแฟนสาวลอยออกมาเบาๆ เขารู้สึกต้องการเธอในรถคันนี้บ้าง จึงยังไม่ปลดล็อครถให้เธอลงไปง่ายๆ
เบนจึงค่อยๆ เคลื่อนกายตัวเองขึ้นไปอยู่บนตัวเธอ ทับร่างบางแนบชิดกับเก้าอี้เบาะหน้า... ยังคงเพลิดเพลินกับรสจูบหวานๆ บดเบียดเปียกฉ่ำ ระหว่างนั้นกายหญิงสาวนวลนุ่มน่าขย้ำไปทั้งตัว
ชายหนุ่มใช้สองมือหนาร้อน กอบกำเรือนหน้าอกเธอ ไปพลางๆ กับจูบบดเบียดริมฝีปากหวานๆ แทบบวมเจ่อ
วัณยังคงเสร็จเสียวค้าง จากการแอบลักลอบได้เสียกับนาคินเมื่อช่วงบ่าย มันทำให้เธอเกิดอารมณ์กับเบนง่ายขึ้น ชายหนุ่มรู้สึกว่า วัณพร้อมสำหรับเขามาก เสียเขาได้กลิ่นฟีโรโมนออกมาจากกายเธอ
“มาเถอะวัณ... ผมอยากให้คุณใช้ปากหน่อย” เขาพูดสุภาพราวกับสะกดให้วัณทำตาม และหญิงสาวก็ทนอารมณ์รุนแรงของตัวเองไม่ไหว ที่ยังหิวกระหายต่อรสการมีเพศสัมพันธ์กำลังคุกกรุ่นร่ำร้องต่อความเป็นชายใกล้ชิดเช่นนี้
******
เบนกำลังนอนหงายอยู่เบาะหลังรถส่วนตัวของตัวเอง ปล่อยให้วัณครอบงำด้วยปากเล็กๆ กลืนกินความเป็นชายให้แก่แฟนหนุ่มอย่างโหยหา กายสาวเร่าร้อน อิ่มหน่ำต่อรสชาองคชาตคำโต มันบวมแน่นอวบอิ่มไปหมด ขนาดก็ยาวจนรู้สึกว่า แท่งเนื้อก้อนนี้ มันยาวและใหญ่คับปากมาก
เบนเสียวปากสั่นระริก เผลอกัดฟันใช้มือหนากดหัวของวัณลงลึกให้มากที่สุด เผลอถลกหนังหัวบากกระทุ้งกับลิ้นไก่ของหญิงสาว วัณสำรอกน้ำตาไหลเพราะหัวบากกระทุ้งลึกสุดลำคอเกือบไหลลงหลอดอาหาร
เบนรู้สึกเสียวส่วนปิ่มปลายไหลลึกเข้าปากเธอแทบเกือบหมดลำ เขาเสียวสุดๆ จนอยากจะซอยเธอในรถบ้างเสียแล้ว...
“มาเถอะ วัณมานั่งบนตักผม!!” เขากวักมือเรียกให้เธอคายองคชาตเขาออกจากปากเธอ พลางให้แฟนสาวนั่งหันหลังออกไปที่หน้ารถ พร้อมๆ กับถ่างขานั่งคร่อมบนตัวเขา เพื่อแนบเรือนหลังเธอชิดกับหน้าอก และนั่งขย่มบนเกียร์ท่อนยาวๆ ไหลเข้ากายเธอให้มิดหมดด้าม!!!
******
Bab terbaru
Unsur - เสพอรรถรส กลิ่นดิน [6] -จบ-
“อ๊อกส์!!! อ๊อกส์!!! อึ๊ก!!! อ๊อกส์!!!” เป็นช่วงเวลาที่โฟมกำลังใช้ปากกลืนองคชาตให้ปู่เชยอยู่นั้น ปากเธอคาบของใหญ่ดำเข้มเอาไว้ และเรือนร่างช่วยล่างกำลังสั่นไหว เพราะแรงกระแทกจากลุงเด่น โดยมีลุงคำกำลังรอคิวคนต่อไปหญิงสาวกำลังสำลักน้ำตาเล็ด เมื่อแรงหัวบากกระทุ้งเข้าลิ้นไก่ ซอยรัวๆ เสียเธอไม่สามารถหุบปากลงได้ ท่อนองคชาตยาวใหญ่แน่นคับปาก และลุงเด่นกำลังซอยองคชาตอัดร่องเธอเสียฉ่ำใจ“หลานเคยนอนกับผู้ชายคนไหน บอกปู่ได้มั๊ย?” เขาแค่รู้สึกแปลกใจว่า หลานสาวยังไม่มีแฟน แต่กลับเคยของแบบนี้มาแล้ว เขาแค่รู้สึกอยากรู้ว่า เจ้าหนุ่มคนไหนกันที่แอบฟาดหลานสาวก่อนเขา“อื้อ!!!” โฟมจะตอบออกไปได้ยังไง ในเมื่อเธอกำลังใช้ปากรับของใหญ่จากปู่เชย สอดองคชาตลากยาวๆ แล้วกระแทกกลับเข้ามาจนเธอสำลักแทบอ๊อกส์อ้วกออกมากายบางๆ ช่วงล่างสั่นไหวระริ้วรัวกระเพื่อม เพราะลุงเด่นซอยกระแทกหลังอัดร่างหลานสาวจนเขาเสียวเกร็งขนลุกซู่ นี่ขนาดหลานสาวผ่านนอนกับผู้ชายมาแล้ว ยังคับรัดหนีบท่อนยาวๆ ของเขาได้ยกลำ เอ็นยังแข็งแรง ทำงานซอยโค้งงอนได้สวยงาม“เสร็จรึยัง...ล่ะช้าชะมัด” ลุงคำแอบบ่นเพราะยืนชักว่าวรอนานแล้ว ร่างคล้ำๆ สูงใหญ่ ทำให้โฟม
Unsur - เสพอรรถรส กลิ่นดิน [5]
โฟมกลับไปถึงร้านดอกไม้ โดนวนันท์เทศนายับชนิดไม่ต้องมีคำพูดใดแก้ตัว โฟมยอมรับว่าเธอกลับมาช้า แต่ไม่อยากบอกว่าโดนวางยาจนกระทั่งได้อึ๊บชายถึงสองคนพร้อมกัน เกรงว่าน้าจะทำใจยอมรับไม่ได้ เนื่องจากเธอได้ค่าเสียเวลามาห้าพันต่อชายสองคนโอนเงินเข้าบัญชี เพื่อจบเรื่องแจ้งความวนันท์ดุด่าโฟมจบเธอกลับร้องไห้ เพราะความเป็นห่วง เกรงว่าจะมีอุบัติเหตุเกิดขึ้นกับเธอ น้าสาวเดินเข้าไปสวมกอดโฟมปลอบใจว่าเธอเป็นห่วงโฟมมากแค่ไหน ทำให้หลานสาวรู้สึกผิดที่ทำให้เธอร้องไห้แบบนั้น“น้าคะ หนูขอโทษ” โฟมไม่รู้จะอธิบายให้วนันท์เข้าใจยังไง เพราะเกรงว่าเธอจะโกรธโฟมมากกว่าเก่า จึงไม่กล้าเล่าเรื่อง โดนเจ้าบ่าวให้ทิป และเพื่อนวางยาจนเสียตัวนานนับชม.“น้าหวังว่าเราจะไม่ทำให้น้าเป็นห่วงอีกนะ”“หนูสัญญาค่ะ น้า ว่าหนูจะไม่ทำให้น้ากังวลใจอีก หนูจะโทรบอกน้านะคะ ถ้ามีเรื่องติดขัดอะไร...” โฟมหวังว่าน้าจะให้อภัยและเลิกบ่นเธอเสียที เพราะโฟมรู้สึกแน่นท้องคับปาก แถมรู้สึกเพลียอย่างบอกไม่ถูก หลังจากอึ๊บกับผู้ชายมาแบบไม่ทันตั้งตัว“ไปอาบน้ำพักผ่อนเถอะ บ้านลูกค้าเขาสูบบารากุแบบนั้น ระวังจะโดนลากไปข่มขืนนะ เป็นสาวเป็นแซ่ แถมโสดแบบนี้ยังไม่
Unsur - เสพอรรถรส กลิ่นดิน [4]
"อ๊อกส์!!! อ๊อกส์!!! .... อ๊อกส์....!!! " โฟมนอนหลับตาห่อปาก ดูดองคชาตเพลินจนห้ามใจไม่อยู่ เธอสลับดูดองคชาตสองอันไปมา โดยระหว่างนั้นเสื้อผ้าของเธอค่อยๆ ถูกปลดออกจากตัวจนหมดมือหนาของชายหนุ่มทั้งสอง กอบกำคลึงหน้าอกหน้าใจแน่นมือ แต่แมนกลับเลื่อนมือต่ำ เพื่อถูยอดเม็ดของเธอเสียววูบวาบ ร่างบางส่ายไปมาเสียวกระสัน ซาบซ่านร่างบางรู้สึกเบา และสายน้ำหลั่งไหลหล่อลื่นออกมา จนแมนรู้สึกได้จากปลายนิ้วเรือนหน้าเขาหันมองนิค และยิ้มบางๆ ออกมา ส่วนลูกพี่ลูกน้อง ยังคงฟินกับปากของเธอจนไม่อยากห่างในเวลานี้ แมนจึงคลานเข่าไปยังช่วงล่างของโฟม แล้วโน้มตัวเองลงต่ำ ขอสำรวจของลับของโฟมเสียหน่อย ด้วยการโน้มเรือนหน้าตัวเองลงต่ำเพื่อแลบลิ้นสำรวจเธอชโลมความเปียกให้มากยิ่งขึ้น ยามเมื่อลิ้นหนาร้อนจรดลงยอดเม็ด โฟมครางในลำคอ ขณะใช้ปากอมองคชาตให้นิคอย่างเพลิดเพลิน เธอกลืนเข้าไปในปากแทบหมดลำ รู้สึกหิวโหย และอยากใช้ปากมาก มันใจสั่นระริกไปหมดโฟมแทบกรีดร้องเสียวซ่านขนลุกชันไปทั้งตัว มันรู้สึกดีสุดๆ ยิ่งตอนที่โดนลิ้นลงยอดเม็ด ชโลมเลียรอบๆ วนเวียนจนเธอรู้สึกเปียกฉ่ำ อีกทั้งก้อนเนื้อลิ้นค่อยๆ หลั่งไหลเข้าร่องเปียก ที่เดียวกับ
Unsur - เสพอรรถรส กลิ่นดิน [3]
หญิงสาวขับรถเข้าเมือง วิ่งไปตามเส้นทางที่ระบุในรายละเอียด ดอกไม้สวยงาม ถูกจัดแต่งไว้อย่างดี เพื่อไปเยี่ยมคนป่วย บางทีอาจจะเป็นคนสำคัญถึงจัดดอกไม้ได้งดงามเพียงนั้นน้าวนันท์ของเธอเป็นคนชอบดอกไม้ และชอบงานสวยงาม เรื่องร้านดอกไม้เธอได้ทุนมาจากสามี ซึ่งทำงานต่างประเทศ ส่งเงินมาให้น้าสาวทำร้านดอกไม้ ไว้มีอาชีพ และโฟมก็โชคดีที่น้าชวนมาช่วยงาน เธอจึงมีงาน และได้เจอชายในชุดเจ้าบ่าว สวมกอดเธอเต็มสองแขนระหว่างที่โฟมกำลังขับรถ ใจลอย นึกถึงเรื่องเมื่อวาน ที่ทำให้เธอรู้สึกเจ็บ และดีที่สุดในเวลาเดียวกัน แยกไฟเลี้ยวข้างหน้า ก็ไม่ไกลแล้วจะถึงบ้านลูกค้า ไปส่งดอกไม้ให้แก่เธอ... ชื่อผู้รับ คุณ เจนขวัญเมื่อโฟมจอดรถหน้าบ้านผู้รับได้ เธออุ้มกล่องเก็บอุณหภูมิใส่ดอกไม้ไว้ในสองมือ และรอหน้าบ้าน เพื่อรอส่งมอบให้ รับเงินแล้วกลับเสีย เธอใจจดใจจ่อ รอปองภพมาสั่งดอกไม้ และเธอก็อยากจะไปส่งดอกไม้ชนิดพิเศษให้เขาแทบใจจะขาด โดยเฉพาะการได้รับถึงใจแบบเมื่อวานนี้...******เมื่อประตูเปิดออก กลับพบเด็กหนุ่มคนหนึ่ง มองเธอด้วยความประหลาดใจ และกำลังสงสัยว่าเธอมาทำไม“สวัสดีค่ะ ฉันมาส่งดอกไม้ให้คุณ เจนขวัญ ค่ะ เธออยู่รึเปล่าค
Unsur - เสพอรรถรส กลิ่นดิน [2]
เจ็บ... เจ็บชะมัด แต่... มันก็เสียวๆ แฮะ แทบขาสั่น...กายของโฟมแทบสั่นไหว ทุกๆ แรงกระแทกจากเบื้องล่าง เสียบเสยกระแทกใส่หนักๆ ตอกลึกแทบหมดลำ ลากยาวออกสุดหัวบาก แล้วถูกกระแทกกลับกายเธอสะท้านสะเทือนไปถึงไตเรือนร่างเธอเนื้อแน่น สั่นไหว ปองภพเสียวหัวบากแทบคลั่ง จับเธอยืนซอยองคชาตเสียบรัวๆ โฟมเสียวแทบควบคุมตัวเองไม่อยู่ ดวงตาเธอเหลือกมองเพดาน แหงนหน้าพลางน้ำลายยืดเยิ้มอย่างลืมตัวหญิงสาวเสียวหายใจหอบถี่ ทั้งเจ็บจุกแน่นท้อง จะทรุดเข่าอ่อนเสียตรงนี้ให้ได้ เรือนขาเธอจากที่เคยยืนกางขาเข้มแข็ง ตอนนี้เธอเริ่มจะงอเข่ายืนต่อไปไม่ไหวแล้วสองแขนปองภพโอบเรือนหลังเธอ พลางอุ้มแตงถ่างขาเธอออกกว้าง ทำให้สอดองคชาตเสียบกระแทกได้ง่าย เมื่อยกร่างเธอลอยปลายเท้า กระดกยกๆ ซ้ำๆ เสยกระแทกเสียหญิงสาวเสียวสุดๆ กรีดร้องครวญครางอย่างลืมตัวยิ่งร้องออกมาเบาๆ เธอกลับรู้สึกเคลิบเคลิ้มสบายตัว ปล่อยให้เขาอุ้มไว้ในอ้อมแขน แล้วปล่อยให้เจ้าก้อนเนื้อใหญ่ๆ ยาวๆ ยังคงเริงร่าในร่างกายเธอต่อไปปองภพรู้สึกดีสุดๆ เมื่อได้เสียบสาวบริสุทธิ์หน้าตาดีกว่าเจ้าสาวของเขาเสียอีก ถ้าไม่ใช่เพราะพ่อแม่ของพวกเธอติดหนี้เขา... ปองภพไม่มีวันแต่งงา
Unsur - เสพอรรถรส กลิ่นดิน [1]
เสียงเพลงเบาๆ คลอเข้ากับบรรยากาศภายในร้านขายดอกไม้แห่งหนึ่ง เต็มไปด้วยไม้ดอก ไม้ประดับ ทั้งของเทียมและของแท้... ยามนี้เป็นเวลาสายของวันพิเศษๆวนันท์ กำลังรับสายจากลูกค้าโทรมาสั่งของ เพื่อให้ไปส่งดอกไม้ให้กับเจ้าบ่าวคนหนึ่ง สั่งเอาไว้เพื่องานแต่งงานของเขากับเจ้าสาววันพรุ่งนี้โดยเฉพาะ เพื่อให้ไปส่งที่โรงแรมก่อนงานวันแต่งล่วงหน้าหนึ่งวันเพียงเธอวางสายมือถือ แล้วเดินไปที่ตู้แช่ดอกไม้ช่อหนึ่ง จัดวางไว้ในแจกันอย่างดี ดอกไม้สีขาวสำหรับงานแต่งงานของเจ้าสาวผู้โชคดี โดยมีเจ้าบ่าวรักเธอแบบหัวปักหัวปำ ต้องได้ดอกไม้ที่ดีเลิศที่สุดในงานวันพรุ่งนี้“โฟม มารับดอกไม้ไปส่งที!!!” วนันท์เรียกเด็กส่งของ เธอเป็นหลานห่างๆ ของญาติผู้ใหญ่ ฝากฝังให้เธอดูแลหลานสาวคนนี้ ให้มาทำงานร่วมกับเธอ มีรายได้พิเศษๆ บ้าง“จ้า” หญิงสาววัยยี่สิบเจ็ดปี เพิ่งเรียนจบแค่ม.ต้น แล้วอยากหางานทำ มีเงินใช้ไปเที่ยว เพราะเธอเบื่อกับการเรียน เลยอยากไปเน้นเรื่องเรียนกศน. เสียมากกว่า ทำให้วนันท์รับมาอยู่ด้วยกันที่ร้าน ปล่อยให้โฟมนอนเฝ้าร้านที่นี่ และวนันท์กลับไปนอนบ้านกิจการงานร้านดอกไม้ไปได้สวย แม้ว่าจะไม่ค่อยมีลูกค้า เดินวอร์คอินมาบ้า
