กลิ่นดิน [3]

หญิงสาวขับรถเข้าเมือง วิ่งไปตามเส้นทางที่ระบุในรายละเอียด ดอกไม้สวยงาม ถูกจัดแต่งไว้อย่างดี เพื่อไปเยี่ยมคนป่วย บางทีอาจจะเป็นคนสำคัญถึงจัดดอกไม้ได้งดงามเพียงนั้น

น้าวนันท์ของเธอเป็นคนชอบดอกไม้ และชอบงานสวยงาม เรื่องร้านดอกไม้เธอได้ทุนมาจากสามี ซึ่งทำงานต่างประเทศ ส่งเงินมาให้น้าสาวทำร้านดอกไม้ ไว้มีอาชีพ และโฟมก็โชคดีที่น้าชวนมาช่วยงาน เธอจึงมีงาน และได้เจอชายในชุดเจ้าบ่าว สวมกอดเธอเต็มสองแขน

ระหว่างที่โฟมกำลังขับรถ ใจลอย นึกถึงเรื่องเมื่อวาน ที่ทำให้เธอรู้สึกเจ็บ และดีที่สุดในเวลาเดียวกัน แยกไฟเลี้ยวข้างหน้า ก็ไม่ไกลแล้วจะถึงบ้านลูกค้า ไปส่งดอกไม้ให้แก่เธอ... ชื่อผู้รับ คุณ เจนขวัญ

เมื่อโฟมจอดรถหน้าบ้านผู้รับได้ เธออุ้มกล่องเก็บอุณหภูมิใส่ดอกไม้ไว้ในสองมือ และรอหน้าบ้าน เพื่อรอส่งมอบให้ รับเงินแล้วกลับเสีย เธอใจจดใจจ่อ รอปองภพมาสั่งดอกไม้ และเธอก็อยากจะไปส่งดอกไม้ชนิดพิเศษให้เขาแทบใจจะขาด โดยเฉพาะการได้รับถึงใจแบบเมื่อวานนี้...

******

เมื่อประตูเปิดออก กลับพบเด็กหนุ่มคนหนึ่ง มองเธอด้วยความประหลาดใจ และกำลังสงสัยว่าเธอมาทำไม

“สวัสดีค่ะ ฉันมาส่งดอกไม้ให้คุณ เจนขวัญ ค่ะ เธออยู่รึเปล่าคะ?” โฟมกล่าวสุภาพ เพื่อให้ลูกค้าไม่สับสนว่า เธอมาผิดบ้าน ไม่มีทางที่โฟมจะมาผิดบ้านแน่ๆ

“แม่รอคุณมาส่งดอกไม้นานแล้วล่ะครับ แต่เพิ่งออกไปเยี่ยมคุณยายเมื่อครึ่งชม.ที่แล้ว” สายตาเขาจดจ้องมายังดอกไม้ ซึ่งเธอกำลังถือไว้อยู่

“ถ้างั้นช่วยเซ็นต์รับแทน และจ่ายเงินจำนวนหนึ่งพันสองร้อยบาท นะคะ” โฟมกล่าวสุภาพ เพื่อส่งดอกไม้ให้แก่พวกเขา แล้วอยากกลับร้านอย่างรวดเร็ว เพราะวนันท์กำชับ แต่เด็กหนุ่มกลับเธอไปว่า...

“ผมไม่มีเงินหรอกครับ แม่ไม่ได้ฝากเงินเอาไว้ คุณเอาดอกไม้กลับไปได้เลยนะครับ” เขาคิดว่า เธอคงมาเสียเที่ยวแล้วล่ะ จึงตั้งใจจะปิดประตูบ้าน เพื่อไล่เธอออกไปเสีย...

“นัดส่งอีกครั้งวันไหนดีคะ?” โฟมคงขอนัดส่งดอกไม้อีกครั้งจะดีกว่า... เธอกำลังจะชักเท้ากลับ เพราะส่งดอกไม้ไม่สำเร็จ ก็กลัวดอกไม้จะช้ำ เพราะอยู่ในกล่องนาน เสียงเดินเท้าหนักๆ ออกมาจากบ้าน ดังใกล้เข้ามาถึงประตูหน้าเรื่อยๆ

“โฟม!!! เฮ้ย.. ลมอะไรหอบเธอมาที่นี่?” แมน เพื่อนสมัยเรียนม.ต้นของเธอ ตอนนี้เขาโตเป็นหนุ่มใหญ่ และหล่อหน้าตาดีมากขึ้น

“อ้าว... ที่นี่บ้านนายรึ? ฉันไม่ยักรู้นะ” โฟมตาเบิกกว้างโตขึ้น เมื่อพบเพื่อนสมัยเรียน และเขาก็หล่อสูงโปร่ง ดูดีมาก หน้าใส มีหนวดเคราครึ้มเล็กน้อย

“รู้จักกันรึ?” ชายหนุ่มผู้ออกมาปฏิเสธรับดอกไม้ หันไปถามแมนด้วยความสงสัยว่า รู้จักกับผู้หญิงส่งดอกไม้คนนี้

“คนนี้ใครล่ะ?” โฟมไม่กล้าถามเขาตรงๆ เลยถามแมนดีกว่า ไม่คิดว่าจะมาเจอบ้านแมนง่ายๆ แบบนี้ ทั้งๆ ที่สมัยเรียนไม่เคยได้แวะเวียนมาบ้านเขาเลย... จะว่าไปตอนนั้นเธอก็แอบชอบเขา แต่เพราะตอนนั้นเขาป๊อบมาก เลยเข้าไม่ถึงตัวจนต้องกินแห้วประทังท้องไปแทน

“นิค ลูกพี่ลูกน้องน่ะ ถ้าไม่รีบมาก แวะเข้ามาในบ้านก่อนมั๊ย เผื่อเธอจะคอแห้ง” แมนชักชวนเธออย่างสุภาพ ดีใจมากที่ได้พบเพื่อนสมัยเรียนม.ต้น ซึ่งจากกันไปกว่าสิบกว่าปีได้แล้ว เธอโตขึ้น ผมยาวสวย หน้าอกหน้าใจก็อึ๋ม เขาคิดว่าอยากคุยกับเธอก่อนจะให้กลับ

“ถ้างั้น... นายช่วยรับดอกไม้นี่แทนคุณเจนขวัญหน่อยสิ ฉันจะไม่ต้องหอบกลับไปโดนเจ้าของร้านด่า” โฟมไม่กล้าบอกแมนว่า เจ้าของร้านดอกไม้เป็นน้าสาวของเธอ

“เท่าไหร่ล่ะ? เดี๋ยวโอนเงินเข้าบัญชีแทนได้มั๊ยล่ะ? ไม่มีเงินสดเลย” แมนเริ่มยกมือถือพร้อมจ่ายเงินแทนแม่ของเขาเอง ซึ่งตั้งใจสั่งดอกไม้นี่ เพื่อเอาไปเยี่ยมยาย แต่เพราะมาช้าไป แม่เขาจึงออกไปดูแลยายทั้งคืน กว่าจะกลับก็เช้าพรุ่งนี้

“ขอบใจนะ แมน... แวะดื่มน้ำหน่อยก็ดีนะ” เธอยิ้มแย้ม พลางส่งมอบดอกไม้ให้กับมือนิค และเดินเข้ามาในบ้านแมน เมื่อเหลียวหลังของโฟมเข้าบ้านได้ แววตานิคเหลือบมองเธอและมือเขาก็ปิดประตูลงกลอนทันที...

******

ในห้องรับแขก มีของวางเต็มไปด้วย ทำให้โฟมรู้สึกสงสัยกับสิ่งของที่กองไว้เยอะแยะมากมาย แถมมีกลิ่นอะไรไม่รู้ หอมๆ ตลบอบอวลไปหมด ราวกับว่าพวกเขากำลังสูบอะไรบางอย่าง ที่เป็นแท่นสวยๆ และสายยางหล่อน้ำ ควันไฟออกมาจากกระดาษาฟลอยซ์เงิน

“กำลังทำอะไรอยู่รึ?” โฟมนั่งลงพลางถาม ขณะเห็นแมนยกแก้วน้ำมาให้เธอดื่ม

“อ่อ สูบบารากุ อยู่น่ะ หอมดีนะ มันดีกว่าบุหรี่เหม็นๆ น่ะ” แมนกล่าวหน้าตาเฉยๆ ยิ้มแย้มอารมณ์ แล้วเหลียวตามองแก้วน้ำในมือเธอ ยกกรอกเข้าปากลงไปหมดแก้ว เขาเริ่มกลืนน้ำลายตาม เพราะเขามีสินค้าสั่งทางออนไลน์ ได้หยดแมลงวันสเปนจัดไปอ่อนๆ ให้เธอเสียหน่อย รับรองว่าโฟมไม่มีทางปฏิเสธเขาแน่ๆ

“แล้วจะติดเหมือนพวกยาเสพติดมั๊ย?” โฟมถามขณะวางแก้วน้ำ และนิคก็เดินเข้ามาในห้อง เพื่อมาสูบกับแมน

“ไม่หรอก กลิ่นดีกว่า และก็รสชาติหวานๆ อร่อยดีนะ ลองดูมั๊ยล่ะ?” แมนชักชวนให้โฟมลองดู เธอส่ายหน้า เกรงว่าถ้ามีกลิ่นติดตัวกลับไปจะต้องโดนน้าด่าแน่ๆ

“ไม่ได้หรอก อยู่ในเวลางานจริงๆ ต้องกลับแล้วล่ะ แต่ว่า...แต่ว่า...” น้ำเสียงโฟมเริ่มขาดหายไป เมื่อรู้สึกใจโหว่ง และคิดอะไรไม่ออก หัวใจเริ่มเต้นรัวๆ แรงขึ้นเรื่อยๆ มันเร็วขึ้นจนเธอเริ่มหายใจไม่ทัน รู้สึกว่าตัวเองผิดปกติ ตั้งแต่เริ่มดื่มน้ำแก้วนั้น

“สงสัยจะแพ้กลิ่น ฉันคงต้องกลับแล้วล่ะ... ขอบใจ...มากนะ แมน...ที่...เลี้ยงน้ำ!!!” โฟมพยายามจะพยุงตัวเองให้ลุกขึ้น แต่กลับต้องเข่าอ่อนทรุดลง เพราะรู้สึกไร้เรี่ยวแรง เหมือนโดนอะไรบางอย่างมาล้มเธอลง เข่าอ่อนไม่ต่างกับเมื่อวาน

ความเป็นสาวกระตุกหนักๆ แทบปวดท้อง ของเหลวหลั่งไหลเปียกฉ่ำ จนเธอรู้สึกได้ว่า มันโดนกระตุ้นทั้งๆ ที่ไม่มีใครแตะต้อง แมนและนิคเริ่มถอดเสื้อ และเข้าไปหาเธอพร้อมๆ กัน เพื่อจัดการปลดเสื้อผ้าเธอซะ...

“ไม่นะ...!!! ออก...ไป... ออก....อ๊อกส์!!!” โฟมรู้สึกถึงเรี่ยวแรงหมดลง แขนของเธอยกแทบไม่ขึ้น มันหนักมาก และดวงตาของเธอก็พร่าเลือน จนควบคุมตัวเองไม่ได้...

แม้จะพยายามบอกปัด ห้ามพวกเขา สุดท้ายแล้วมีของร้อนแข็งบางอย่าง กำลังถูดยัดเข้าปากเธอถึงสองอัน โดยมีร่างของพวกเขาคุกเข่าอยู่เหนือหัว และโฟมรู้สึกตัวอีกที เธอนอนราบอยู่บนพื้น และองคชาตลางๆ สองขนาด ลอยอยู่บนหน้าเธอ...

******