ตอนที่ 2

หลังจากที่เขาทั้งสองคนได้รับรู้ว่าคุณยายหรืออาม่าของเขานั้นได้เสียชีวิตลงจากหลังจากที่เขาได้รู้เรื่องแล้วดังนั้นเขาจึงได้รีบไปที่วัดเสวียนทันทีดังกล่า

ณวัดเสวียน ว

หลิวชิน

พ่อครับ ผมถามพ่อหน่อยครับว่าพ่อจะรออยู่ตรงนี้หรือเราควรจะเข้าไป ผมคิดว่าแม่ คงไม่ได้ออกมาได้ง่ายๆนะครับ เพราะผมเห็นแล้วว่างานเขาเริ่มอยู่ ดังนั้นผมคิดว่า การที่เราไม่เข้าไปแบบนี้มันจะเสียมารยาทหรือเปล่าครับพ่อ ผมคิดว่าไหนๆเราก็มาแล้วเราควรไปไหว้เคารพศพอาม่ามันหน่อยดีไหมครับ

ตี๋หยวน

ก็ดีเหมือนกันอย่างน้อย ก็ไปเคารพยายแกเสียหน่อย ไหนๆเราก็มาแล้ว ถึงจะไม่ได้เห็นหน้ายายของพวกแกสองคนแต่พ่อคิดว่า เราควรจะเข้าไปเป็นมารยาทนะ เพราะแม่แกก็อยู่ด้านในด้วย ส่วนเรื่องไหนๆแม่แก ก็ไม่เหลืออาม่าแล้ว ฉันคิดว่า ควรเอาแม่แกกลับนะ เพราะแม่ของแกก็ไม่เหลือใครญาติพี่น้องก็เลิกติดต่อกันไปตั้งนานดังนั้นแม่แกจึงเหลือแต่อาม่าเท่านั้น แล้วอาม่าสูญเสียชีวิตไปแบบนี้ แล้วแม่แกจะอยู่อย่างไรล่ะ แกก็พูดถูกนะ หลิวชิน พ่อก็เห็นด้วยที่จะเข้าไปด้านในและเข้าไปคุยกับแม่แก และ พาแม่แก่กลับสู่ บ้านของเรา อย่างน้อยแม่แก ถึงจะสูญเสียอำนาจไปแต่อย่างน้อยก็ยังมีพวกแกกับฉันอยู่ มันก็คงจะดีไม่น้อยถ้ามีแม่แกอยู่ แบบนี้

ซี่หยวน

ครับจริงด้วย ทั้งพี่กับพ่อก็พูดถูกนะครับ ไหนๆเราก็มาแล้วเราควรที่จะไปเยี่ยมเคารพศพอาม่ากันนะครับเราไม่ควรอยู่ตรงนี้เพราะมันเสียมารยาทน่ะ ไหนๆเราก็มาแล้วเราก็ต้องเข้าไปเคารพกราบไหว้อาม่าหน่อยนะครับแขกญาติพี่น้องของคุณแม่ก็คงอาจจะไม่เคยเห็นเราดังนั้นเราจึงควรจะปรากฏตัวนะครับเพื่อให้ทุกคนได้รับทราบว่า คุณแม่นั้น ยังมีญาติพี่น้องอย่างพวกเราหลงเหลือมีลูกหลานและคุณพ่อยังหลงเหลืออยู่นะครับคุณแม่ไม่ได้โดดเดี่ยวพี่คิด

ดังนั้นเขาทั้ง 3 คนจึงไม่รีรอช้าและเข้าไปยังในงานศพของอาม่าของตัวเองและป่าวประกาศให้ทุกคนได้รับรู้ว่าลูกหลานของอาม่านั้นได้กลับคืนสู่บ้านของภรรยาของตัวเองกลับคืนสู่บ้าน ของแม่ และญาติพี่น้องของตัวเองในดังกล่าวญาติพี่น้องที่ไม่เคยเห็นและ คนในหมู่บ้านนั้นก็ได้รู้สึกแปลกใจและประหลาดใจว่า แต่ใช้อยู่ว่าจู่ๆ นฤมลนั้นมีญาติพี่น้องด้วยหรือ มีสามี และมีลูกของตัวเองด้วยหรือเพราะตลอดระยะเวลาที่ผ่านมา 3 ร่วง 30 ปีไม่เคยเห็นสามีไม่เคยเห็นลูกหลานเข้ามาเยี่ยมเยียนดังกล่าวดังนั้นเขาจึงแปลกใจและสอบถาม ผู้ใหญ่บ้านนั้นจึงสอบถามว่าเขาทั้ง 3 คนนั้นเป็นลูกของนฤมลจริงๆหรือเปล่าหรือแค่มาหลอกลวงและเพื่อที่จะมาเอาสมบัติคนในครอบครัวของนฤมลกัน

ผู้ใหญ่บ้านองอาจ

เออไม่ทราบพวกคุณเป็นใครเหรอครับ พวกคุณมางานศพคุณยายฤดี ไม่ทราบว่าผมไม่เคยเห็นหน้าพวกคุณทั้ง 3 คนเลยพวกคุณเป็นญาติทางฝ่ายไหน ของคุณยายหรือดีหรือครับ

หลิวชิน

ผมขอโทษด้วยนะครับที่ผมมาด้วยเสียงมารยาท คือผมเป็นลูกชายคนโตของคุณ นฤมลนะครับ ส่วนนี่คือน้องชายของผมเป็นลูกคนเล็ก ของคุณนฤมลครับ น้องชายของผมชื่อซีหยวนนั่นส่วนคนนั้นก็คือพ่อของผมเป็นสามีของคุณนฤมลครับ

ตี๋หยว ไม่ทราบว่าคุณแสตมป์ผมได้ไหมผมชื่อตี๋หยวน ผมเป็นสามีของคุณนฤมลไม่ทราบว่า คุณยายนฤทัย หรือคุณแม่ของผมเธอเป็นแม่ยายของผมน่ะไม่ทราบว่าเธอเป็นโรคอะไรตายหรือครับทำไมผมจึงไม่ได้รู้เรื่องและข่าวคราวของแม่ยายผมเลย ไม่ทราบว่า คุณผู้นี้คือใครหรอครับ

ผู้ใหญ่บ้านองอาจ

อ๋อคุณตี๋คุณตี๋เหรอครับ ผมคิดว่าคุณตี๋จะไม่กลับมาเสียอีกคุณนายน่ะ เธอเสียชีวิตโดยการแกะสลักครับเธออายุ 94 แล้วคุณตี๋ก็คงจะไม่ทราบสิทธิ์ใช่ไหมครับว่าคุณนฤทัยซึ่งเป็นแม่ยายของคุณนั้นเธอได้ล้มลงเพราะจัดการที่เธออายุมากจนเกินไปครับเธอแก่มากแล้วเธอคิดว่าลูกหลานไม่เคยมาเยี่ยมแกน่ะแกเลยคงเสียใจเป็นอย่างมากนะครับแต่ผมไม่คิดว่าพวกคุณจะกลับมาได้ช้าขนาดนี้เพราะว่าเห็นแกเคยบ่น เห็นคุณนายนฤทัยเคยบ่นว่าเขามีลูก เผยและหลานชายแต่เขาไม่เคยได้มีโอกาสจะได้เห็นลูกเขยกับหลานชายอีกเพราะว่าหลังจากที่ ตอนที่ท่านมีชีวิตอยู่นั้น ท่านถามถึงพวกคุณทุกวันเลยนะครับ ท่านแค่อยากจะเห็นแล้วพวกคุณสักครั้งก่อนท่านเสียชีวิตแต่ทันใดนั้นน่ะ แกก็ทนพิษบาดแผลที่เจ็บ เป็นไม่ได้นะครับแค่เป็นโรคชราแกจึงรอเวลานั้นไม่ได้ดังนั้นแก้จนเสียชีวิตแล้วคุณนฤมลก็เลยมาบอกกับผมให้พวกผมและชาวบ้านมาช่วยกันจัดงานศพให้แกนะครับ

นฤมลนฤม

ผู้ใหญ่บ้านคะ ไม่ทราบว่ามีแขกมาหรือคะไม่ทราบว่าแขกใครหรือหรือจะเป็นแขกของผู้ใหญ่บ้านคะงั้นถ้าไม่มีอะไรดิฉันขอไปเตรียมงานด้านหลังให้คุณแม่เลยนะคะ

ผู้ใหญ่บ้านองอาจ

คือมันไม่ใช่อย่างนั้นหรอกครับคุณนฤมลเนี่ยคุณจำไม่ได้หรือนี่คือลูกชายของคุณและนักศึกษามีของคุณเขากลับมาวันนี้เขาเพิ่งได้รู้ข่าวว่าคุณนฤทัยเสียชีวิตนะครับดังนั้นเขาจึงคิดว่าตอนแรกเขาจะเซอร์ไพรส์คุณแต่เขากลับมารู้ว่าแม่ของคุณเสียเขาจึงได้ข่าวคราวจากป้าข้างบ้านและได้รีบบึ่งมาที่วัดเสวียนยนเนี่ยล่ะครับคุณนฤมลถ้าไม่มีอะไรแล้วเชิญพวกคุณคุยกันตามสบายนะครับ ผมไปแล้วนะ ผมไปนะครับคุณนฤมล นฤมล

นฤมล

ค่ะขอบคุณมากนะคะพี่ผู้ใหญ่ พ่อย้าย ขอบใจมากนะพ่อใหญ่ ที่พ่อใหญ่ดูแลพวกฉันมาตลอดเลยเห็นผู้ชายเหมือนลูกเหมือนหลานสนใจมากนะจ๊ะพ่อใหญ่ถ้าไม่มีอะไรฉันขอคุยธุระกับสามีกับลูกฉันก่อนนะจ๊ะเพราะผู้ใหญ่

ตี๋หยวน

ไอ้หยา นฤมล ไหนๆแม่ของลื้อก็เสียชีวิตไปแล้วนี่นา กลัวพาลูกๆมาเยี่ยมหรือ อั๊วกับลูกๆ ปรึกษากันว่าจะพาหรือกลับไปที่บ้าน หรือจะไปหรือเปล่า เพราะที่นี่จะไม่มีใครดูแลรื้ออีกนะ เฮ้ย พวกเรา เป็นห่วงหรือจริงๆนะอาลืมมนต์ กลับบ้านกับพวกเรามันยังจะดีซะกว่าไหม แม่ก็เสียแล้ว แล้วแถมญาติพี่น้องของหรือก็ไม่สนใจรื้ออีก หรือจะอยู่คอยรับใช้เป็นคนใช้พวกมันไปทำไมกันเล่า

ซี่หยวน

แม่ครับกับพวกผมนะ พวกผมไม่อยากเห็นแม่อยู่โดดเดี่ยวอีกแล้วตอนนี้แม่ก็ไม่มีอาม่าอยู่ก็ผมเป็นห่วงแม่มากๆเลยนะครับแม่ผมกลับพี่ใหญ่กับคุณพ่อ ก็พากันมาที่เมืองไทยผมมาดูงานที่นี่ตอนแรกผมจะอยู่กับแม่นี่แหละครับแต่เพียงคิดว่าพ่อบอกว่ากลัวแม่ลำบากเพราะเห็นแม่ลำบากมามากแล้วพ่อชวนแม่กลับแม่ไม่เคยอยากจะกลับเลยแม่บอกแม่เป็นห่วงอาม่าดังนั้นพวกผมจึงได้รู้ข่าวการเสียชีวิตของอาม่าแล้วพวกผมคิดว่าคุณแม่ไม่มีใครหลงเหลืออยู่นอกจากพวกผมพวกผมไม่ได้มาต้องการมรดกของอาม่าหรอกนะครับครอบครัวผมเป็นครอบครัวใหญ่เอาอาม่าก็น่าจะรู้แม่ก็น่าจะรู้พวกผมมีแก้วแหวนเงินทองมากมายมีโรงน้ำมันมากมาย มีร้านอาหารมากมาย มีโชว์รูมรถมากมายไม่จำเป็นจะต้องมาสนใจมรดกของของคุณแม่หรอกครับมีแต่พวกผมจะคอยอยากจะดูแลคุณแม่มากกว่าตอนแรกพวกผมคิดว่าที่มาเยี่ยมแม่กับอาม่าครั้งนี้ผมคิดว่าผมจะคอยดูแลแม่กับอาม่าที่เมืองไทยเพราะผมมาทำงานที่นี่ทั้งสองคนดังนั้นผมเลยเพิ่งรู้กับป้าข้างบ้านว่าอาม่าเสียแล้วผมคิดว่าผมอยากจะชว ชวนแม่ไปอยู่กับพวกผมนะครับ อย่างน้อยบ้านหลังนี้พวกเรากลับมานั่งเล่นนอนเล่นที่นี่ได้อีกนะครับแม่มันก็อย่างน้อยมีความทรงจำนะครับเก็บไว้ให้ลูกหลานอยู่ไม่จำเป็นจะต้องขายแล้วนะครับแม่ ถึงไม่มีอาม่าอยู่มันก็คือสมบัติของพวกเรานะครับแม่

ทันใดนั้นนฤมลผู้เป็นแม่ก็ได้แต่ยืนยิ้มและภูมิใจในสิ่งที่ลูกของเขาทั้งสองคนได้พูดออกมาจิตใจของนฤมลนั้นได้ไหลลื่นออกมาจากตา อย่างภูมิใจที่ได้เห็นลูกชายทั้งสองคนเป็นใหญ่เป็นโตเป็นเจ้าคนนายคนแบบนี้เขารู้สึกว่าเขาภูมิใจในตัวลูกชายของเขาทั้งสองคนอย่างมาก ดังนั้นเขาได้คุยกับสามีของตัวเองว่าได้โดยเขาจะกลับไปใช้ชีวิตอยู่ร่วมเป็นครอบครัวอีกครั้งเพราะไหนๆญาติพี่น้องทางนั้นก็โดนตัดขาดแล้วดังนั้นเขาจึงไม่มีพี่น้องคนไหนนอกจากครอบครัวนี้นอกจากครอบครัวของตี่หยวนอีกดังนั้นนฤมล จึงตัดสินใจที่จะกลับไปใช้ชีวิตอยู่กับครอบครัวของตัวเองอีกครั้งเมื่อหลังจากที่ทำบุญศพทำบุญและเผาศพของคุณแม่ของตัวเองจะดังกล่าว แต่ในงานเมืองไทย หลิวจริงได้ซื้อคอนโดที่นั่นไว้และพาแม่ของเขาไปอยู่ด้วยกันที่คอนโดแห่งนั้นทันที