"ไงตัวเปี๊ยก"
"ตัวเปี๊ยกพ่อง!"
พันวาตบหัวภคินที่เข้ามากอดคอแน่นจนหายใจแทบไม่ออก
"โอ้ย! ดุอย่างกับหมา"
ภคินลูบหัวพลางมองค้อนใส่พันวาอย่างเคืองๆ
"มึงสิหมา! หุปปากไปเลยนะ"
พันวายกปากกาขึ้นมาขู่จนภคินยกมือยอมแพ้
"เออๆ ไม่เล่นก็ได้วะแม่ง กูก็ตัวแค่เนี้ย"
"แค่มึงสิ อีกนิดกูนึกว่าเสาไฟฟ้าแล้ว"
พันวาอดประชดไม่ได้
"ก็นะ กูไม่ใช่หลักกิโลแบบมึงนี่"
ภคินลอยหน้าลอยตาใส่จนโดนด้ามปากกาเคาะหัวไปอีกรอบ
"โอ้ย! อีกแล้วนะมึงนี่"
"ปากดีนัก"
พันวาเชิดหน้าใส่จนภคินคันไม้คันมือจนกำลังจะเอื้อมมือไปล็อคคอเพื่อนตัวเล็ก แต่ดันมีมือใหญ่มาจับเอาไว้ซะก่อน
"ทำอะไรกันวะ"
คลื่นที่โผล่มาเงียบๆนั่งลงแทรกกลางทั้งสองคนอย่างหน้าตาเฉยจนภคินเบ้ปากใส่
"ก็ลูกมึงมันปากแซ่บใส่กูเนี่ย"
ภคินฟ้องก่อนจะขยับออกอย่างรำคาญความติดกันของทั้งคู่ แค่นั่งเรียนห่างกันจะเรียนไม่รู้เรื่องรึไง
"ไม่ใช่ว่ามึงไปแหย่มันก่อนเหรอคิน"
คลื่นหันมาถามอย่างเอือมระอา ใครจะไม่รู้ว่าภคินชอบแกล้งพันวาแค่ไหน แกล้งจนกว่าจะมีคนมาห้ามนั่นแหละ หรือไม่ ก็โดนพันวาตีจนเจ็บถึงเลิก
"มึงก็ปรักปรำกูจังนะ เห็นเป็นคนยังไง"
"เป็นคนเหี้ย..."
เสียงทุ้มที่ดังข้างๆเรียกสายตาทุกคนให้หันไปมอง
"ไอ้เหี้ยอัค มาถึงก็ปากดีเลยนะ"
ภคินต่อว่าก่อนขยับให้เพื่อนอีกคนมานั่งแถวเดียวกัน เพราะสนิทกันมาตั้งแต่ปีหนึ่ง เลยแทบจะเรียกคำอื่นแทนชื่อกันเป็นประจำ
"กูชื่ออัค ไม่ต้องเติมเหี้ย"
"จ้าไอ้สัส"
"กวนตีนดีจริงๆ"
อัคคีส่ายหน้าอย่างระอา ก่อนเตรียมตัวเรียนด้วยท่าทีนิ่งๆไม่เปลี่ยนตามนิสัย ถ้าไม่สนิทกันก็ไม่มีใครกล้าเข้าหาสักคนเพราะสายตาที่มองเหมือนคนอื่นมารบกวนตลอดของเจ้าตัว ดีที่เพื่อนกลุ่มนี้สนิทมาแต่ต้น ไม่งั้น อัคคีคงไม่มีเพื่อน
"ถ้ามึงตั้งใจเรียนเหมือนตั้งใจกวนตีนเพื่อนมึงเกียรตินิยมแน่คิน"
พันวาอดจะแซะคนไม่สำนึกไม่ได้จริงๆ อยู่ใกล้ๆคงหยิกอีกสักที
"เดี๋ยวกูจะหยิกปากให้นะวานะ ห้าวจริงๆพอพ่อมึงมาเนี่ย"
ภคินชี้หน้าคาดโทษคนตัวเล็กสุดในกลุ่ม
"พ่อมึงน่ะสิ"
พันวาเถียงคอเป็นเอ็นจนคลื่นบีบแก้มขาวด้วยความหมั่นเขี้ยว
"โอ้ย! เจ็บนะเว้ย"
พันวาโวยวายมือเล็กทุบไหล่หนาแรงๆอย่างโมโห
"เรือกูแล่นอีกแล้ว จีบกันเก่งนักนะ"
"จีบที่หน้ามึงสิ"
พันวาแทบจะโถมตัวมาทุบหัวภคิน ติดที่คลื่นดันไว้
"อย่าให้เห็นว่ากินกันเองนะ กูล้อไม่เลิกบอกเลย"
"เงียบปากสักทีมึงอ่ะ ไร้สาระ"
คลื่นที่เห็นคนข้างตัวโมโหจนหน้าแดงก็รีบห้ามทัพ
"เออจ้า กูตลอดแหละ ลูกมึงน่ะเด็กดีชิบหาย"
ภคินอดจะบ่นในความลำเอียงไม่ได้
"มึงไม่ดื้อเลยมั้ง เงียบทีเหอะกูก็รำคาญ"
อัคคีบ่นขึ้นมาบ้างอย่างเอือมๆ ภคินที่ได้ยินอดขนลุกเบาๆไม่ได้
"ไอ้สัส อย่ามาใช้คำว่าดื้อกับกู ขอร้อง มันไม่ได้ ไม่ได้มากๆเลยมึง"
ภคินทำหน้าแหยงๆพลางลูบแขนตัวเองเบาๆอย่างขนลุกจนอัคคีตบหัวอีกทีถึงได้สติ
"โอ้ย! หัวกูไม่ใช่วอลเลย์นะเว้ย"
"รำคาญสัส..."
อัคคีส่ายหัวเอือมๆก่อนหันไปตั้งใจเรียนเมื่ออาจารย์เข้า ภคินถึงได้เงียบอย่างเสียไม่ได้
ผิดกับคลื่นที่พออาจารย์เริ่มสอนก็เอนหัวไปซบไหล่เล็กข้างๆก่อนจะเริ่มหลับด้วยความเพลีย
"ง่วงขนาดนี้มึงจะฝืนมาเรียนทำไมก่อน"
พันวาบ่นเบาๆเมื่อเห็นความง่วงงุนที่ปิดไม่มิดของคนข้างๆ
"อืม...เรื่องของกู"
"จ้า ไอ้สัส"
พันวาประชดก่อนมองค้อนคนที่ซบเบาๆอย่างหมั่นไส้
"แดกอะไรกันดีวะ"
"เตี๋ยวไก่เหอะ"
พันวาตอบทันทีแบบไม่ต้องคิด
"มึงเบื่อบ้างเหอะวา แดกทุกวันจนกูจะบินได้แล้วเนี่ย"
ภคินโอดครวญอย่างแสนจะเบื่อหน่าย กินอยู่ได้ กินทุกวัน กินจนสงสารไก่แล้ว!
"เรื่องของมึง กูไม่เบื่อ กูจะกินใครจะทำไม"
พันวาลอยหน้าลอยตาใส่จนภคินแทบประเคนฝ่ามือให้ ติดที่เพื่อนตัวดีวิ่งไปไกลแล้ว
"ดูมันนะ กวนตีนชิบหาย"
ภคินทำหน้าหมั่นไส้มองตามจนคลื่นโบกหัวไปที
"มึงก็กวนมันก่อนเถอะ"
"โอ้ย!กูอีกแล้วเหรอวะ ไปก็ได้เพื่อนเหี้ย"
ภคินฟึดฟัดแต่ก็เดินตามพันวาไปจนอัคคีและคลื่นส่ายหัว
"มันโรคจิตรึเปล่าวะไอ้ห่านี่ กวนให้เค้าโมโหแต่ก็ตามติด กูงง"
คลื่นบ่นอย่างไม่จริงจังมองตามคนที่วิ่งไปหาพันวาอย่างเหนื่อยใจ ก่อนพากันเดินไปหาโต๊ะนั่ง
“รู้รึยังครับว่าทำไมชิถึงอยากมาแช่น้ำกันสองคน หืม”อชิแลบลิ้นเลียยอดอกชูชันตรงหน้าอย่างกระหาย อีกมือก็ควานในช่องทางจนโดนจุดกระสันให้พันวาตัวเกร็งอ้าปากครางลั่น “อะ…อชิ อื้อ เจ้าเล่ห์ อ๊า”พันวาต่อว่าคนตัวโตที่แสนร้ายกาจ ถ้าเป็นเรื่องเซ็กส์อชิที่อ่อนโยนก็จะกลายร่างเป็นเสือร้ายพร้อมขย้ำเหยื่อทันที เหมือนตอนนี้ที่พันวาแทบกลั้นเสียงครางไม่ไหว แค่ถูกนิ้วยาวเล่นงาน พันวายังแทบเสร็จคามืออชิเลย“ครบรอบทั้งที จะไม่เปลี่ยนบรรยากาศได้ไงครับ ชิก็อยากทำที่อื่นบ้างนอกจากบนเตียงนี่นา”อชิบอกด้วยรอยยิ้มร้ายกาจ ก่อนจับพันวาที่ตัวอ่อนระทวยขึ้นมาคร่อมตักจ่อตัวตนใหญ่โตที่ผงาดรอเต็มที่เข้าช่องทางสีหวานทันที“อึก อ้ะ อชิ…”พันวากอดคอหนาเอาไว้อย่างทรมานกับความคับแน่นปนเสียดเสียว อชิจับเอวบางกดลงมากลืนกินแท่งร้อนทีละนิดพลางกัดฟันกรอดกับการตอดรัดของพันวา ยิ่งเข้าไปก็ยิ่งคับแน่นจนแทบจะเสร็จทั้งที่ยังไม่ได้ขยับเลยด้วยซ้ำ“อ่า ที่รัก ชิขอนะครับ”อชิที่รอจนพันวาครอบครองแท่งร้อนจนหมด จูบปากเล็กอย่างเอาใจก่อนเอ่ยขอเมื่อทุกส่วนแนบแน่นจนปวดหนึบ“อื้อ”สิ้นเสียงอนุญาตของพันวาอชิก็ยิ้มพอใจ ก่อนจะจับเอวบางไว้แน่นแล้วสว
“วาครับ ไปแช่น้ำกัน”เสียงเร่งของอชิดังขึ้นไม่รู้รอบที่เท่าไหร่จนพันวาถอนหายใจออกมาอย่างอ่อนใจปนเอ็นดู ไม่ว่าจะไปเที่ยวหรือทำกิจกรรมร่วมกันตอนไหนอชิก็มักจะตื่นเต้นอยู่เสมอ ขนาดอยู่ด้วยกันมาจนครบรอบสองปีขนาดนี้ อชิก็ยังไม่เคยเปลี่ยนไปเลย“เรียบร้อยครับ ใจร้อนจังน้า”“ก็ไม่ได้มาเที่ยวกันสองคนนานแล้วนี่นา ชิตื่นเต้นมาก”หน้าหล่อยิ้มกว้างสดใสจนพันวาอดยิ้มตามไม่ได้ อชิรีบเข้ามาจับมือบางจูงให้ไปในส่วนด้านหลังห้องพักที่เป็นที่แช่ออนเซ็นแบบส่วนตัวทันที“ไปครับๆ รีบไปแช่น้ำที่อชิอยากแช่เลย ว่าแต่ไม่มีคนอื่นแน่นะครับ”พันวาเดินตามการจับจูงด้วยรอยยิ้มขำ ก่อนจะถามอีกครั้งเพื่อความแน่ใจว่าไม่มีคนอื่นร่วมบ่อแน่ๆ เพราะพันวาไม่ชอบการแช่น้ำร่วมกับคนอื่นสักเท่าไหร่ อชิเลยจองทุกอย่างแบบส่วนตัวเอาไว้เพื่อเอาใจคนรักโดยเฉพาะ“จะมีได้ไงครับ งั้นชิก็ทำไม่ได้น่ะสิ”“ทำอะไรครับ”พันวาหันไปถามอย่างสงสัยทันทีจนอชิเลิ่กลั่กเผยพิรุธออกมา“ปะ เปล่าครับ ชิหมายถึงชิหวงไม่ให้ใครเห็นวาแช่น้ำหรอกครับ”อชิรีบปรับท่าทางให้เป็นปกติแล้วยิ้มหวานกลบเกลื่อน เมื่อเผลอหลุดพูดในสิ่งที่ต้องการแอบแฝงออกมาอย่างไม่ตั้งใจ เกือหลุดปาก
“อื้อ อชิ อึก…”พันวาครางเครือเสียงสั่นสะท้านเมื่ออชิละเลงลิ้นลงบนจุดอ่อนไหวพร้อมใช้นิ้วบดขยี้จนต้องแอ่นอกขึ้นอย่างเสียดเสียว ดวงตาพร่าเบลอด้วยแรงอารมณ์ที่ถูกปลุกเร้ามากขึ้น อชิปรนเปรอสลับข้างอย่างเท่าเทียมสอดมือประคองแผ่นหลังบางที่แอ่นขึ้นให้แนบชิดกันยิ่งกว่าเดิม ร่างบางขาวผ่องที่ขึ้นรอยแดงหลายๆจุดด้วยปากตัวเองนั้นยิ่งโหมอารมณ์ให้ต้องการมากขึ้น กายแกร่งบดเบียดตัวตนแนบชิดจนอะไรๆตื่นตัวเบียดเสียดไปทุกส่วน ชุดคลุมถูกสลัดทิ้งด้วยฝีมือคนบนตัวที่จ้องสบกันด้วยสายตาร้อนแรงราวจะกลืนกินจนหน้าเห่อร้อน อชิยิ้มร้ายก่อนก้มลงครอบครองตัวตนที่แข็งขืนของคนรักทันทีจนพันวาครางลั่น“อ๊า อชิ อื้อ”ปากร้อนที่ครอบครองตัวตนกับมือหนาที่ปรนเปรอทำเอาพันวาบิดเร่าอย่างเสียวซ่าน มือเล็กจิกผมหนาของอชิแน่น แอ่นสะโพกลอยอย่างควบคุมตัวเองไม่ได้เมื่อถูกกระตุ้นหนักหน่วง เท้าเล็กจิกเกร็งก่อนที่ทุกอย่างจะแตกพร่าพร่างพรายเมื่อถึงฝั่งฝัน ร่างบางกระตุกเกร็งก่อนปลดปล่อยออกมาใส่ปากอชิอย่างรุนแรง“อ๊า อะ อย่ากลืนนะ!”“อึก…หึๆ”ไม่ทันที่เสียงห้ามของพันวาจะพูดจบด้วยซ้ำ เพราะอชิกลืนมันลงไปต่อหน้าด้วยรอยยิ้มร้ายจนพันวาหน้าแ
“วาครับ สุขสันต์วันวาเลนไทน์นะครับ”ช่อดอกกุหลาบสีแดงสดช่อใหญ่ที่ถูกจัดมาอย่างสวยงามกับตุ๊กตาหมีสีขาวน่ารักตัวขนาดพอดีมือ ถูกยื่นมาให้พันวาที่เพิ่งเข้ามานั่งในรถที่อชิขับมารับกลับบ้านเหมือนทุกๆวันหลังเลิกงานแบบนี้ ตั้งแต่แต่งงานกันหลังเรียนจบก็ใช้ชีวิตคู่ด้วยกันมาเป็นปี อชินั้นเรียนต่อโทแต่พันวาอยากลองทำงานปรับตัวเข้ากับสังคมที่นี่ให้ได้ก่อน ทั้งคู่ย้ายเข้าไปอยู่บ้านที่พันวาอยู่กับแม่เพราะสงสารที่แม่ตัวเองอยู่คนเดียวเลยไม่อยากแยก แต่เพราะบ้านอยู่ใกล้ๆกับบ้านอชิอยู่แล้วอชิเลยไม่ได้ห่างจากครอบครัวไปไหน“สวยจัง ขอบคุณนะครับชิ”พันวารับช่อดอกไม้มาดมกลิ่นหอมด้วยรอยยิ้มกว้าง กอดตุ๊กตาหมีตัวนิ่มที่เคยบอกอชิว่าอยากได้แนบอกด้วยความดีใจ อชิใส่ใจเสมอไม่ว่าจะเป็นวันสำคัญหรือเทศกาลไหนทั้งที่พันวาไม่ได้ร้องขอ ไม่ได้ใส่ใจอะไรเลยด้วยซ้ำ เพราะทุกวันที่มีอชินั่นก็มีความสุขมากๆแล้ว ความรักที่อชิมีให้มันไม่เคยเปลี่ยนไปเลยสักวัน และอชิก็ไม่เคยน้อยใจสักครั้งหากพันวาลืมหรือไม่ได้เตรียมอะไรให้เจ้าตัว“วันนี้เหนื่อยจัง เติมพลังให้หน่อยครับ”มีแค่สิ่งนี้แหละที่อชิเปลี่ยนไปมากขึ้นทุกวัน การออดอ้อนให้เอาใจ การ
“ชิเวอร์จริงๆด้วย”พันวาบ่นอุบอิบก่อนหลบสายตาพราวระยับนั่นด้วยใบหน้าที่เห่อร้อนขึ้นมา ถ้าอชิแพ้พันวาเวลาอ้อนละก็ พันวาก็แพ้อชิตอนที่มองกันด้วยสายตาหวานซึ้งแบบนี้เหมือนกัน“อร่อยมั้ยครับ”อชิถามคนที่ยืนเคี้ยวขนมจนแก้มตุ่ย เกลี่ยเศษขนมที่ติดแก้มเนียนออกอย่างเอ็นดูคนที่รีบกินเหมือนหิวนักหนา“ที่สุดเลยครับ”“อร่อยกว่าชิอีกเหรอครับแฟน”“แค่กๆ ชิ! พูดอะไรครับคนเยอะแยะ”พันวาสำลักขนมจนหน้าแดงเมื่อได้ยินประโยคน่าอายนั่น อชิรีบส่งน้ำในมือให้คนที่ไอออกมาพลางลูบหลังด้วยความเป็นห่วง แต่ก็อดจะยิ้มกว้างออกมาไม่ได้“ไม่มีใครฟังภาษาไทยออกหรอกครับวา เขินเหรอครับ หน้าแดงเชียว”“ไม่คุยด้วยแล้ว”พันวาสะบัดหน้าใส่อชิที่ช่วงหลังๆมานี้รับมือยากเหลือเกิน อะไรที่ไม่เคยแสดงออกก็กล้าทำทุกอย่างจนพันวาเขินไปหมด“อย่าน่ารักมากสิครับวา ชิหวงนะ”อชิโอบเอวคนน่ารักที่หน้าแดงมาแนบชิดอย่างหวงแหน พันวาคงไม่รู้ว่าตัวเองน่ารักน่ามองขนาดไหน และอชิก็ไม่ชอบให้ใครมามองเยอะแยะด้วย“เลิกแกล้งได้แล้วครับ ไม่งั้นคืนนี้วาไม่นอนด้วยนะ”“ไม่เอานะครับ ถ้าวาไม่นอนด้วยชิจะกอดใคร ไม่แกล้งแล้วก็ได้ครับไปขอพรกันเร็ว”อชิทำหน้ามุ่ยก่อนจะส่
“แม่หนาวมั้ยครับ”พันวาถามแม่ที่นั่งดูทีวีอยู่ก่อนจะเข้าไปกอดรัดซุกหน้าลงที่พุงคนเป็นแม่ราวกับเด็กน้อยให้แม่ตัวเองหัวเราะลั่นอย่างเอ็นดู“มากเลยลูก กี่ปีแล้วนะที่ไม่ได้มาที่นี่ คิดถึงพ่อเลยเนอะเค้าชอบมาเที่ยวญี่ปุ่นมากๆเลย”พรพิมลลูบหัวลูกชายสุดที่รักก่อนจะนึกไปถึงคู่ชีวิตที่จากกันไปนานด้วยความคิดถึง หากยังอยู่กันครบครอบครัวป่านนี้คงมีความสุขมากแน่ๆ“เราก็พาพ่อมาอยู่ด้วยกันแล้วไงครับ ตอนนี้แม่ก็ไม่เหงาแล้วนะครับได้คุยกับคุณน้าทั้งวันเลยนี่นา”พันวาที่จับกระแสเสียงความเศร้าของแม่ได้รีบบอกอย่างปลอบใจ พลางมองไปที่รูปตรงผนังห้องด้วยรอยยิ้ม รูปของพ่อที่พันวาเอามาด้วยเพื่อให้พ่อได้กลับมาที่ที่ชอบมาเที่ยวด้วยกัน“ก็จริงจ้ะ แม่มีความสุขมากๆเลยที่ได้ทำนู่นนี่ เดินเล่นไปทั่วแล้วก็ได้อยู่กับลูกทุกวันแบบนี้”พรพิมลยิ้มกว้างมองรูปสามีก่อนจะหันมามองลูกชายอย่างแสนรัก เธอตัดสินใจลาออกจากอาชีพครูไม่รอเกษียณอย่างที่เคยคิดเพราะอยากมาอยู่กับลูกมากกว่า ในเมื่อไม่รู้เวลาว่าจะหมดลงตอนไหนก็ขอใช้ช่วงเวลาที่เหลืออย่างคุ้มค่าที่สุด อยู่ด้วยกันไปจนถึงช่วงสุดท้ายของชีวิต เธอก็พอใจแล้วจริงๆ“วาก็มีความสุขมากๆครับ