1

เพลงเศร้าช้าๆที่ถูกเปิดทิ้งไว้ดังประมาณนึง ไม่อาจกลบเสียงเตียงที่ลั่นเอี๊ยดอ๊าดเพราะกิจกรรมเข้าจังหวะแสนร้อนแรงที่ดำเนินอยู่ได้ 

"คลื่น  บะ เบา อ๊ะ เบาหน่อย "

เสียงครวญครางทรมานยามถูกกระแทกกระทั้นดังแหบเครือเพราะถูกเคี่ยวกรำมานานพอควร

"อ่า แม่ง วามึงอย่ารัดกูแรง"

"อ้ะ เบาๆ จุก คลื่น"

"ครางดังขนาดนี้ ข้างห้องมาด่ากูไม่รู้นะวา"

เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังต่อเนื่อง ผสมเสียงครวญครางอย่างสุขสมดังคลอกันเป็นระยะ

เกลียวคลื่นที่ซัดสาดโหมกระหน่ำเข้าหา ก่อนม้วนถอยและซัดเข้ามาใหม่อย่างบ้าคลั่ง พัดพาอารมณ์ปราถนาพุ่งสูง ล่องลอยในคลื่นอารมณ์หวามไหวจนสั่นสะท้าน 

ก่อนจะฉุดพาขึ้นสูงและทิ้งดิ่งลงมาอย่างรุนแรงให้ครวญครางอย่างสุขสมเมื่อถึงฝั่งฝัน 

"อ๊าาา"

"อ่าาา"

สองเสียงครางประสาน สองกายกระตุกถี่รัวกอดรัดกันแน่น เหงื่อไหลจนเปียกชุ่มกับพายุอารมณ์ที่พากันก่อ หอบหายใจหนักหน่วงอย่างอ่อนล้า กายใหญ่ทาบทับคนใต้ร่างนิ่งทั้งที่ยังคาตัวตนใหญ่โตเอาไว้จนคนรองรับอึดอัด

"คลื่น ลงไปกูอึดอัด"

เสียงแหบแห้งเอ่ยประท้วงเมื่อถูกทับนานจนแทบหายใจไม่ออก

"อืม บ่นเก่งจังวะ กูก็ตัวแค่นี้อ่ะพันวา"

คนตัวโตซุกซบซอกคอขาวหยอกเย้า ขำเบาๆอยู่ในลำคอเมื่อคนใต้ร่างขยับออกไม่ได้

"แค่นี้พ่อง ตัวอย่างกับช้าง ออกไปเลยนะ"

พันวาทั้งดันทั้งขยับออก แต่ไม่มีทีท่าว่าคนบนตัวจะลุกออก 

"อืม อย่าขยับเยอะ มึงอยากให้กูตื่นอีกรอบรึไง กูยังอยู่ในตัวมึงนะ ให้ขย่มต่อเลยมั้ย"

เสียงครางต่ำข่มขู่ เมื่อคนใต้ร่างขยับยุกยิกจนกลางกายพาลจะตื่นมาผงาดอีกรอบ

"มึงก็ลุกสักทีสิ กูอึดอัดนะ จะหายใจไม่ออกแล้วแม่ง"

มือบางฟาดที่ไหล่หนาไม่เบาแรงนักจนคนบนตัวซี้ดปากด้วยความเจ็บ

"โอ้ย มือหนักจังวะวา เดี๋ยวกูกัดคอเลยนะ"

"กูกัดหูมึงแน่อ่ะ ลองดู"

"มันห้าวจังนะตัวแค่เนี้ย ลุกก็ได้วะ"

คลื่นขำเบาๆก่อนจะถอนตัวตนออกจนอีกคนครางแผ่วในคอ

"อ้ะ"

"ทำเสียงแบบนี้ เดี๋ยวกูต่อนะ"

เสียงเข้มขู่ไม่จริงจังนักก่อนจะรูดรั้งถุงยางทิ้งลงถังขยะใกล้ๆ

"ไอ้หื่นเอ้ย"

พันวาที่ลุกขึ้นพิงหัวเตียงได้มองค้อนอย่างหมั่นไส้ทันที

"ปากดีนักนะ"

"ดีพอให้มึงน้ำแตกได้อ่ะ"

คลื่นหันควับมาจับหน้าเล็กบดจูบทันทีอย่างหมั่นเขี้ยวในความเถียงเก่งจนพันวาทุบไหล่แกร่งแรงๆเพราะหายใจไม่ออก

"อื้ออ"

"หึ เงียบได้ยังทีนี้"

คลื่นยิ้มเยาะกับหน้าแดงๆของคนตัวเล็ก เก่งแต่ปากจริงๆ

"เหอะ ไอ้บ้าเอ้ย"

พันวาบ่นอุบ ก่อนจะเดินขาสั่นเข้าห้องน้ำไปอาบน้ำทันที เพราะกลับจากเรียนก็เหนื่อยจะตายแล้ว ยังถูกจับกินตั้งแต่ถึงห้องจนป่านนี้ข้าวยังไม่ได้กินเลย คนอะไรอึดเป็นชั่วโมง 

พันวาสวมแค่ชุดคลุมอาบน้ำอย่างเคยชิน เดินออกมานอกห้องนอนเมื่อเห็นอีกคนหายไป

ก่อนจะเห็นแผ่นหลังกว้างที่มีรอยแดงยาวๆจากการถูกพันวาข่วนเมื่อกี้ยืนอยู่ริมระเบียงข้างนอก คลื่นนุ่งแค่ผ้าเช็ดตัวผืนเดียวมองวิวจากรอบๆตึกสูงที่ความมืดเริ่มโรยตัวลงมาจนเห็นแสงไฟตามตึกชัดเจน ควันสีขาวขุ่นที่ลอยละล่องบ่งบอกว่าเจ้าตัวกำลังสูบควันพิษเข้าปอดตามเคย  ตั้งแต่รู้จักก็เห็นสูบมาตลอด เคยถามว่าทำไมไม่เลิก ก็ได้คำตอบแค่ว่า 

'ไม่มีเหตุผลที่จะเลิก'

แล้วพันวาก็เลยเลิกที่จะชักจูงให้คลื่นเลิกสูบมันตั้งแต่นั้นมา ก็ตัวของคลื่นถ้ามีเหตุผลให้เลิกได้ คงเลิกเองนั่นแหละ

พันวาเข้าครัวก่อนจะหาอะไรที่พอจะทำกินได้เพราะหิวมากแล้ว แถมยังโดนสูบพลังไปตั้งขนาดนั้นอีก เรียกว่าหิวจนมือสั่นไปหมด

"ทำอะไร"

พันวาสะดุ้งจนมีดเกือบบาดมือเมื่อคลื่นที่เพิ่งอาบน้ำเสร็จมายืนซ้อนหลังและจูบท้ายทอยเบาๆ 

"อ๊ะ! เล่นอะไรของมึง มีดจะบาดนิ้วกูแล้วมั้ยเนี่ย"

พันวาหันมาฟาดไหล่หนาทันทีอย่างหัวเสีย คลื่นขำเบาๆกับความขี้โวยวายของคนในอ้อมกอด  มือร้อนลูบไล้เอวบางเบาๆก่อนสูดดมซอกคอหอมอย่างชอบใจ

"อื้ออ ออกไปจะทำกับข้าว"

พันวาดุอีกครั้งเมื่อคนตัวโตยังคงรุ่มร่ามไม่หยุด

"ไม่ต้องเผื่อนะ อาจจะไม่กลับ"

คลื่นเกยคางที่ไหล่เล็ก ก่อนจะหอมแก้มนิ่มอีกครั้ง

"คืนนี้มีงานเหรอ"

พันวาหันมาถาม เพิ่งจะเห็นว่าคลื่นแต่งตัวพร้อมออกไปข้างนอกอยู่แล้ว  เจ้าตัวเรียนอยู่ก็จริง แต่เพราะฝีมือเล่นกีต้าร์เข้าตารุ่นพี่จนชวนกันไปเล่นตามผับบาร์หรืองานที่จ้างมาตามแต่โอกาสอยู่บ่อยๆ อย่างน้อยก็มีผับประจำที่ต้องไปอาทิตย์ละสามครั้งละนะ

แต่เจ้าตัวจะรับก็ต่อเมื่อมีเรียนบ่ายเท่านั้น ยกเว้นวันหยุดที่ไปประจำอยู่แล้ว

"อือ ผับใหม่เขาให้ไปลองเล่น พี่มันเลยรับงานแล้วชวนไป แต่มันไกลกูคงค้างกับเพื่อนแถวนั้นเลย พรุ่งนี้มึงไปม.เองนะ"

"อือ ขับรถดีๆ"

พันวาพยักหน้าเข้าใจ ถึงจะรู้ว่าสาเหตุของการไม่กลับแต่ละครั้งมันไม่ใช่เพราะไกลหรือดึกอะไรหรอก แต่เป็นเพราะว่ามีลูกค้าหรือแฟนคลับที่คลื่นถูกใจมาเสนอตัวให้จนต้องหาที่ค้างคืนมากกว่า

แทบไม่มีครั้งไหนที่ออกไปเล่นดนตรีแล้วจะได้กลับห้อง พันวารู้เพราะคนรอบตัวทั้งเพื่อนทั้งรุ่นพี่ก็พูดให้ฟังตลอด หรือถ้าจะชัดกว่านั้น ก็คือเห็นกับตาตัวเองเวลาไปดูมันเล่นดนตรีนั่นแหละนะ ไปด้วยกันแต่กลับมาคนเดียว บ่อยจนนับไม่ถ้วน

คลื่นคนนี้ก็แค่นอนกับใครๆเพราะอยากนอน ไม่ได้รู้สึกลึกซึ้งอะไรทั้งนั้น

ใครเสนอ ก็แค่สนอง...

แล้วกับพันวาที่อยู่ด้วยกัน นอนด้วยกันขนาดนี้ก็ไม่ใช่สถานะอื่นใด นอกจากเป็น 'เพื่อน'กันเท่านั้น เพื่อนที่พลาดพลั้งจนเกิดความสัมพันธ์บ้าบอนี้ขึ้นมา ไม่อาจหยุดและไม่สามารถเปลี่ยนสถานะ ไม่มีใครรู้ว่าพวกเขาอยู่ด้วยกันแบบไหน ใครๆต่างก็รับรู้ว่าเราเป็นแค่เพื่อนที่สนิทกันมากๆเท่านั้น

เพื่อนที่ทำทุกอย่างด้วยกันยันเรื่องบนเตียง...