Chapter 3 love return หวนรัก | ปิดบัง

พิมพ์รดานิ่งอึ้งไม่ได้เอื้อนเอ่ยคำพูดใดออกมา เพราะเธอรู้สึกช็อค รู้สึกอึ้งทำตัวไม่ถูกในสิ่งที่เขาพูด สิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อคืน มันไม่ใช่ความตั้งใจของเขา แต่มันคือความผิดพลาด เขาเมาแล้วเข้าห้องผิดเท่านั้นเอง แต่เข้าห้องผิดมาเอาคนอื่น มันก็แย่เกินทน

เขาอยากจะให้เธอปกปิดความสัมพันธ์ เธอเองก็จะไม่แพร่พราย เธอจะเก็บเรื่องนี้เป็นความลับ พิมพ์รดาลุกขึ้นจากเตียงหยิบเสื้อผ้ามาสวมใส่ ไม่ได้ร้องไห้ไม่ได้แสดงความเสียใจออกมา

"เธอจะเอาเท่าไหร่ว่ามา"

"พิมพ์ไม่เอาหรอกค่ะ เรื่องระหว่างเราอย่าสนใจเลย พิมพ์จะไม่พูดเรื่องของเราแน่นอน มันก็แค่เรื่องเกิดขึ้นระหว่างคนเมาสองคน พิมพ์ไม่สนใจหรอกค่ะ สร่างเมาก็จบแค่นั้น" พิมพ์รดากระแทกเสียงเล็กน้อย แล้วหยิบเสื้อผ้าของตัวเองมาสวมใส่ สิ่งที่เขาพูดในวันนี้มันทำให้เธอตระหนักแล้วว่า เขาไม่ใช่ฉลามคนเดิมที่เธอเคยรู้จัก

"แล้วเรื่องที่เกิดขึ้น เธอจะเอายังไง"

"พิมพ์ไม่สนใจหรอกค่ะ" พิมพ์รดาหยิบแพนตี้มาสวมตามด้วยบรา ใบหน้าของเธอเรียบนิ่ง นัยน์ตาแห้งแล้ง ในเมื่อเขาไม่อยากจะรับผิดชอบ หรือต้องการให้เก็บเรื่องนี้เป็นความลับ เธอก็จะไม่พูดมันออกมา

"พิมพ์"

"...." พิมพ์รดาไม่ตอบ พอสวมเดรสเสร็จเธอก็เดินไปที่ประตู เหลือบไปมองเขาเล็กน้อยก่อนจะเปิดประตูออกไป

"อ้าวพิมพ์" บัตเตอร์เดินมาขณะที่เธอปิดประตู

"คะ?"

"จะกลับแล้วเหรอ?"

"ค่ะ"

"ทานอาหารเช้าด้วยกันก่อนสิ"

"ไม่เป็นไรค่ะพิมพ์รีบ"

"งั้นพี่จะไปส่ง"

"ไม่เป็นไรค่ะ พิมพ์กลับเองได้ พี่บัตเตอร์ไปทานอาหารเถอะค่ะ"

"แต่พิมพ์..."

"ไม่เป็นไรค่ะ พิมพ์กลับได้" พิมพ์รดาเอ่ยแล้วรีบเดินออกมา เธอเดินเลี่ยงไปอีกทางเพราะไม่อยากเจอหน้าใครอีก เธอยังไม่พร้อมจะพูดคุยกับใคร

ถ้าเลือกไปฝึกงานที่บริษัทอื่นได้ พิมพ์รดาจะไปฝึกที่อื่น เธอไม่อยากจะเห็นหน้าเขา หรือใครที่ทำให้รู้สึกแย่

พิมพ์รดากลับมาที่บ้านพักแล้วล้มตัวนอน เธอคิดไปถึงเรื่องที่เพิ่งเจอ ก่อนจะผ่อนลมหายใจที่แสนหนักอึ้งของตัวเองออกไป มันก็แค่เรื่องเหี้ย ๆเรื่องหนึ่งที่เจอเท่านั้นเอง

เช้าวันต่อมา เธอลุกขึ้นอาบน้ำแต่งตัว วันนี้เป็นวันหยุดช่วงเทศกาลปีใหม่ชีวิตไม่มีอะไรมาก ทำอะไรง่ายๆกินแล้วก็นอน ออกไปเดินเล่นบ้าง รดต้นไม้บ้างก็แค่นั้น ไม่มีอะไรให้ทำมาก

"สวัสดีครับ" น้ำเสียงนุ่มทุ้มเอ่ยขึ้นพร้อมกับหนุ่มหน้าตาดีชะโงกหน้ามามองพิมพ์รดา เขาหล่อมากใบหน้าหล่อเหลาคมคาย

"ค่ะ" พิมพ์รดาพยักหน้าแล้วยิ้มให้เขา มือก็รดน้ำต้นไม้ไปด้วย

"ผมชื่อนนน(นะ-นน)เพิ่งย้ายมาอยู่ใหม่ ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะครับ"

"ค่ะ ชื่อพิมพ์นะคะ ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ"

"ผมมีขนมมาฝากคุณด้วย" เขายื่นขนมให้หญิงสาว ส่งยิ้มให้อย่างเป็นมิตร

"ขอบคุณค่ะ"

หลังจากที่ทำความรู้จักกัน เธอก็ได้รู้ว่านนนเขาทำงานอยู่ที่บริษัทที่เธอฝึกงาน มันเป็นเรื่องบังเอิญมากที่เขาทำงานที่นั่น หลังจากนั้นเธอกับเขาก็เจอกันทุกวัน เพราะบ้านติดกัน เวลาจะออกไปซื้อของที่ตลาดก็เจอกันบ่อย เวลาเขามีของอร่อยเขาก็จะเอามาฝากเธอ

หลังจากพักผ่อนช่วงปีใหม่ พิมพ์รดาก็กลับมาลุยงานกัน เธออาบน้ำแต่งตัวเรียบร้อยก็สะพายกระเป๋าเดินออกมาจากบ้าน นนนขับรถมาจอดข้างทางแล้วเลื่อนกระจกลง

"คุณพิมพ์ครับ"

"คะ?"

"ขึ้นรถไปทำงานด้วยกันครับ ไม่ต้องนั่งรถประจำทางให้เสียเวลา สายกว่านี้รถติดนะครับ"

"ไม่เป็นไรค่ะ คุณไปเถอะ"

"มาเถอะครับ ทางเดียวกันไปด้วยกัน" หญิงสาวลังเลครู่หนึ่งก่อนจะพยักหน้า ในเมื่อต้องไปทำงานที่เดียวกัน เธอรู้จักเขา เขาเองก็ไม่ได้เลวร้ายอะไร เธอก็เลยตัดสินใจขึ้นรถไปกับเขา

"คุณพิมพ์มีแฟนหรือยังครับ?" นนนเอ่ยขึ้นตาก็เพ่งมองทางไปด้วย พิมพ์รดาเม้มปากเล็กน้อยก่อนจะผินหน้ามองข้างทาง สิ่งที่เกิดขึ้นระหว่างเธอกับฉลาม เป็นแค่ความผิดพลาด เขาไม่ได้ตั้งใจให้มันเกิดขึ้น

เขาไม่ได้รักไม่ได้ชอบเธอ เรื่องที่เกิดมันก็แค่คนเมาสองคน ที่ปล่อยให้อารมณ์พาไปเท่านั้นเอง

"ยังค่ะ พิมพ์ยังไม่มีแฟน" เธอเอ่ยออกไป

"...." นนนยิ้มออกมาทันที

"แล้วคุณล่ะคะ?"

"ผมเองก็ยังไม่มีใคร" เขายิ้ม เป็นรอยยิ้มที่แสนจะอบอุ่น ทำไมพิมพ์รดาถึงรู้สึกว่าเขากำลังโยนหินถามทาง เธอไม่ได้คิดไปเอง แต่ความรู้สึกมันกำลังบอกว่า เขากำลังทำแบบนั้นจริง ๆ

ทั้งสองพูดคุยกันหลายเรื่อง จากที่เริ่มคุ้นชินพิมพ์รดาก็สนิทกับนนนมากกว่าเดิม พอไปถึงบริษัทก็เดินเข้าไปข้างในพร้อมกัน สายตาของทุกคนจับจ้องมาที่หญิงสาวกับชายหนุ่มหน้าตาดีเป็นตาเดียว

"ผมไปทำงานของตัวเองก่อนนะครับ"

"ค่ะ" เธอพยักหน้า "พิมพ์เองก็จะได้ไปทำงานของตัวเองเหมือนกัน" ว่าจบเธอก็ยิ้มให้เขา เป็นจังหวะเดียวกับที่ฉลามเดินออกมาจากห้องทำงานของเขา พิมพ์รดาปรับสีหน้ายิ้มแย้ม ยิ้มให้นนนอีกครั้งแล้วไปทำงานของตัวเอง

ในเมื่อเรื่องระหว่างเธอกับฉลามเป็นเรื่องผิดพลาด ก็ไม่จำเป็นที่เธอจะต้องใส่ใจ ความรักที่ไร้ค่าที่เธอแสดงออกว่าชอบเขามาหลายปี แต่เขากลับเฉยชา มันถึงเวลาแล้วหรือยัง ที่เธอควรกลับมารักตัวเอง

12.00น.

หลังจากเคลียร์งานของตัวเองเสร็จ นนนก็เดินมาหาพิมพ์รดา ส่วนหญิงสาวยังคงหัวหมุนกับงานกองโตที่ฉลามมอบหมายให้เธอเคลียร์ส่งเขา เธอต้องเคลียร์ให้จบในวันนี้

"ทานข้าวก่อนครับ"

"พิมพ์ยังเคลียร์งานไม่เสร็จเลยค่ะ งานด่วนขั้นสุด"

"ทานก่อนค่อยเคลียร์ก็ได้" นนนวางถุงกล่องอาหารหลายกล่องลงบนโต๊ะ ที่สำคัญมีกระติบข้าวเหนียวในถุงผ้าอีกใบด้วย "ผมทำมาเผื่อคุณ"

"ทำมาเผื่อเหรอคะ?"

"ใช่ครับ ผมชอบทำอาหาร เลยทำมาเผื่อคุณ" เขาเดินไปยกเก้าอี้มาที่โต๊ะทำงานของพิมพ์รดาแล้วนั่งลง จัดแจงเปิดกล่องข้าว วันนี้มีหมูทอด ปลาส้ม เเหนมทอด ที่สำคัญมีน้ำพริกปลาร้าของชอบเธออยู่ด้วย "ทานด้วยกันนะครับ"

"ค่ะ" พิมพ์รดาพยักหน้า เปิดกระติ๊บข้าวเหนียว ส่วนนนนเริ่มเปิดกล่องอาหารที่เหลือ เขาแกงอ่อมปลาดุกมาด้วย เธอมองหน้าเขาอย่างทึ่งในความสามารถ เขาเก่งทุกอย่างเลย เธอเองก็เก่งนะเก่งกินอย่างเดียว ส่วนเรื่องการทำอาหารไม่ได้เรื่องเลย "น่าทานมากเลยค่ะ"

"ผมดีใจที่คุณพิมพ์ชอบ" นนนยิ้ม เป็นจังหวะเดียวที่ประตูบานใหญ่ถูกเปิด ชายร่างหนาเดินออกมามองพนักงานทั้งสอง เขามองด้วยแววตาเรียบนิ่งพร้อมกับยกแขนขึ้นดูนาฬิกาที่ข้อมือของตัวเอง

"วันนี้เธอต้องเคลียร์งานให้เสร็จนะอย่าลืม"

"ค่ะ" พิมพ์รดาพยัก แล้วจกข้าวเหนียวจิ้มน้ำพริกปลาร้าใส่ปากตัวเอง

------