Chapter 2love return หวนรัก | ความสัมพันธ์ที่เปิดเผยไม่ได้

พิมพ์รดายิ้มกริ่ม เรื่องนี้เธอเก่ง สมัยเป็นวัยรุ่นขาดาดที่บ้านนอก เธอดื่มหนักเป็นประจำ เป็นนักดื่มประจำหมู่บ้านที่หญิงสาวเคยอาศัยอยู่

"คนแรกใคร?" บัตเตอร์เอ่ย

"พิมพ์เอง" เธอชูมือขึ้นแล้วลุกขึ้นยืน "แล้วใครที่จะแข่งกับพิมพ์คะ?"

"ไอ้ฉลาม"

"เฮ้ยกูไม่แข่ง"

"แล้วมึงมีสิทธิ์เลือกเหรอ?" คลาวด์หัวเราะ "รีบไปแข่งอย่าชักช้าลีลา หรือว่ามึงกลัวแพ้ผู้หญิง เลยไม่อยากลงแข่ง ใจมึงป๊อดใช่ไหม" คำปรามาสของคลาวด์ทำฉลามฉุนจัดกล้าดีอย่างไรมาว่าเขาใจป๊อด

เขาลุกขึ้น เดินไปที่โต๊ะที่ตั้งแก้วเหล้าวางอยู่เรียงราย เขามองพิมพ์รดาตั้งแต่หัวจรดปลายเท้า ใบหน้านิ่งนั้น ทำให้หญิงสาวคาดเดาไม่ออกเลยว่าเขาคิดอะไรอยู่ แต่สายตาที่เขามองเธอมันกลับทำให้แปลกใจ เขามองพิมพ์รดาไม่เหมือนเดิม จนทำให้รู้สึกได้

"เริ่มเลย" สิ้นประโยคที่คลาวด์เอื้อนเอ่ย พิมพ์รดาก็หยิบเหล้าขึ้นมากระดก แก้วแล้วแก้วเล่าที่เธอกระดกมันเข้าปาก เพื่อแข่งกับฉลาม

ฤทธิ์แอลกอฮอล์ที่ดื่มมันลงคอ ไม่ได้ครึ่งเหล้าขาวที่เคยดื่มเลยสักนิด แต่พอดื่มไปหลายแก้วก็ทำให้มึน ๆ  ตึง ๆ ได้เช่นกัน

"ฮ่า ๆ พิมพ์ชนะ" พิมพ์รดากระดกแก้วเหล้าแก้วสุดท้ายลงคอพร้อมกับวางแก้วดังปึง ฉลามถึงกับเซเมื่อดื่มไปยี่สิบกว่าแก้ว ส่วนเธอซัดไปสามสิบกว่าแก้ว พร้อมกับกำเงินสามหมื่นกว่าเอาไว้แน่น

"กูไม่ไหวขอไปพักก่อน"

"เออ ๆ กูว่าแล้วมึงจะแพ้ผู้หญิง ฮ่าๆ"

"กูไม่ได้แพ้ แต่กูแค่แดกไม่ทัน"

"งั้นมึงก็แข่งกับเธอใหม่ ถ้าครั้งนี้มึงแพ้ก็แสดงว่ามึงแพ้ผู้หญิงนั่นแหละไอ้ฉลาม แพ้ผู้หญิงอย่างพิมพ์" เควิลหัวเราะชอบใจ

"พี่เควิลก็ชอบไปแกล้งพี่ฉลาม แพ้ไม่เป็นไรหรอกค่ะ มันเป็นเรื่องธรรมดามีแพ้มีชนะ ปราณว่าเรามาทานขนมกันดีกว่า"

"คนที่จะทานขนมมีแค่ปราณคนเดียว เพราะคนอื่นเขาทานกับแกล้มกับเหล้า"

"นั่นสิคะ ปราณลืมไป คนที่จะไม่ดื่มเห็นทีก็จะเป็นปราณคนเดียว"

"ไม่เมาแหละดีแล้ว พี่ชอบที่ปราณเป็นแบบนี้" เควิลลูบที่ผมของปรรณพัชร์เบา ๆ กับภรรยาสาวเขาน่ารักอบอุ่นเสมอ พิมพ์รดาชอบที่เขาเป็นแบบนี้ และดีใจเหลือเกินที่ได้เห็นเพื่อนของตัวเองมีความสุข

"กูเหม็นความรัก"

"ก็มีสิวะ! อย่ามัวแต่อิจฉาคนอื่น"

"เนื้อคู่กูยังไม่เกิด"

"หรือไม่ก็อาจจะอยู่ที่นี่แล้วก็ได้" บัตเตอร์พูดขึ้น ทุกคนถึงกับหัวเราะชอบใจ

"เนื้อคู่พี่ฉลามคือแนนไหมคะ ฮ่าๆ" ลัลนาเอ่ย

"....." ฉลามไม่ตอบแต่กลับมองหน้าพิมพ์รดาแล้วหันพูดคุยกับเพื่อนต่อ ไม่ได้สนใจในสิ่งที่ลัลนาเอ่ยเลยแม้แต่น้อย

บรรยากาศบนโต๊ะคึกคัก เสียงหัวเราะเสียงพูดคุยดังไม่หยุด ทุกคนดื่มกันไปเรื่อย ๆ จนกระทั่งถึงตอนเคาท์ดาวน์

เควิลกับปราณจับมือกัน พร้อมกับนับถอยหลังไปด้วยกัน ส่วนฉลามยืนเอามือล้วงกระเป๋า พอสิ้นประโยคที่ทุกคนนับถอยหลัง พลุมากมายก็ถูกจุด พิมพ์รดามองแผ่นหลังกว้างของผู้ชายที่รักแล้วยิ้มออกมา

ทุกคนดื่มเหล้ากันอีกจนเกือบสว่าง พิมพ์รดาก็เลยขอตัวกลับ

"พิมพ์กลับก่อนนะคะ"

"เมาขนาดนี้จะกลับได้อย่างไรล่ะจ๊ะ"

"พิมพ์กลับได้ค่ะ"

"อย่ากลับเลยนะ เดี๋ยวแม่อลิซจะพาไปนอน"

"มะ ...แม่เหรอคะ?"

"ใช่จ้ะ แม่อลิซ" อลิซยิ้มพร้อมกับพิมพ์รดาอย่างเอ็นดู "ปะ แม่จะพาไปพักผ่อน"

"ค่ะ" เธอพยักหน้ารับคำ แล้วเดินเซตามอลิซไปที่ห้อง คนตัวเล็กเมาหนักเดินไม่ตรงทาง แต่ดีที่อลิซจับมือให้เดินตามไปถึงห้องจนสำเร็จ พอไปถึงก็ล้มตัวนอนบนเตียงนุ่ม "ขอบคุณค่ะแม่อลิซ"

"จ้ะ ฝันดีนะคะ" พิมพ์รดายิ้มแล้วหลับตาลง

*****

ผ่านไปสักชั่วโมงพิมพ์รดาก็สะดุ้งตื่น เพราะรู้สึกถึงลมหายใจของใครบางคน ที่กำลังหายใจรดต้นคอ พอเปิดเปลือกตาขึ้นมองก็เป็นฉลาม ที่กำลังคลอเคลีย

"พะ...พี่ฉลาม" หญิงสาวเอ่ยได้เพียงเท่านั้น ริมฝีปากของฉันก็ถูกรุกรานด้วยริมฝีปากหนา มือใหญ่ลูบไล้ไปทั่วร่างกายนุ่มเนียนมือ พิมพ์รดาพยายามผลักอกของเขาออก แต่เรี่ยวแรงอันน้อยนิดไม่อาจจะผลักไส จูบเร่าร้อนดุดันเธอแทบจะจมไปกับความเร่าร้อน

ชุดเดรสถูกเขาปลดออกอย่างช่ำชอง มือเล็กดันหน้าอกของเขาให้ถอยห่าง แต่เขากลับรวบข้อมือของเธอขึ้นเหนือหัว

มืออีกข้างก็ปลดตะขอบราของเธอออก เขาผละออกแล้วถอดเสื้อผ้า คนตัวเล็กพยายามลุกแต่ก็ต้องถูกผลักนอนราบพร้อมกับร่างใหญ่ที่ขึ้นมาทาบทับ

"หยะ...อย่าค่ะ" คำปรามถูกเปล่ง เพียงไม่นานริมฝีปากบางจิ้มลิ้มก็ถูกครอบครองอีกครั้ง ท่อนขาเรียวถูกจับแบะกว้าง เธอจูบตอบแลกลิ้นเขาอย่างไม่รู้ตัว

สมองของพิมพ์รดาขาวโพลน ไม่ได้สนใจว่าตอนนี้เขากับเธอเป็นเพียงแค่คนที่รู้จัก ไม่ได้มีความสัมพันธ์ในแบบที่คนรักกัน แต่เป็นเพียงแค่ความต้องการแบบฉาบฉวยเพียงเท่านั้น

พิมพ์รดาสะดุ้งกรีดร้องในลำคอ เมื่อท่อนเนื้อใหญ่โตถูกสอดแทรกเข้ามา เธอเจ็บมากอยากจะกรีดร้องให้สุดเสียง แต่ก็ทำได้เพียงเปล่งเสียงในลำคอ

เขาจูบนุ่มนวลแล้วเปลี่ยนเป็นเร่าร้อน กระแทกท่อนเนื้อถี่รัว หญิงสาวรู้สึกเหมือนใจจะขาด เมื่อความรู้สึกแปลกใหม่เข้ามาแทนที่ ทั้งเจ็บทั้งเสียดเสียวทุกจังหวะที่เขากระทำ

"พี่ฉลาม พิมพ์เจ็บ" เธอเอ่ยเสียงสั่นเมื่อปากเป็นอิสระ แต่เขาไม่พูดอะไร รัวเอวสอบกระแทกกระทั้นเข้ามา เขาจุมพิตใบหน้าสวยหวาน ถ่ายทอดความอ่อนโยน ความอ่อนโยนมันกลับทำให้เธอรู้สึกประหลาดใจ

หลังจากจบกิจกรรมบนเตียง พิมพ์รดาก็ผล็อยหลับในอ้อมกอดแกร่ง ฉลามกอดเธอแน่น พร้อมกับซุกจมูกที่เรือนผมหอมกรุ่น

หญิงสาวหยิกตัวเองหลายที เพราะคิดว่านี่คือความฝัน สุดท้ายแล้วทุกอย่างที่เกิดขึ้นก็ตอกย้ำ ว่าเรื่องที่เกิดระหว่างเธอกับเขามันก็คือความจริง พิมพ์รดาเป็นของเขาโดยสมบูรณ์

เช้าวันถัดมา หญิงสาวลุกขึ้นพร้อมกับกวาดสายตาไปมา ก่อนจะเบ้หน้ามือกุมขมับ เมื่อความเจ็บเกิดขึ้นที่ศีรษะ เธอปวดหัวมาก พยายามข่มอาการ ส่วนฉลามเขาใส่ชุมคลุมนั่งอยู่ปลายเตียง

"เรื่องที่เกิดขึ้น ฉันไม่อยากให้เธอพูดหรือแพร่งพรายมันออกไป ฉันอยากจะให้เรื่องที่เกิดขึ้น มันเป็นความลับระหว่างเรา"

"....." พิมพ์รดานิ่งอึ้ง กับประโยคที่เขาเอื้อนเอ่ย เธอนิ่งไปนานมากก่อนจะรวบรวมความกล้า แล้วเอ่ยออกไป "แล้วเรื่องระหว่างเราล่ะคะ เรื่องเมื่อคืน..."

"ฉันขอโทษ ฉันเมาฉันเข้าห้องผิด ฉันพลาดเอง เธออยากให้ฉันชดใช้ให้ไหม ฉันจะจ่ายให้เธอเอง"