76 ตัดสินใจ

ปื๊ดเดินนำไปที่รถ ปากก็ยังพร่ำพูดไม่หยุดตามประสาคนพูดไปเรื่อย เอรินที่ได้ฟังถึงกับตาโตตรงรี่เข้าไปประชิดคนปากมาก หยิกหมับเข้าให้ที่บั้นเอวกลมของคนพูดมากจนร้องโอดโอยอย่างน่าหมั่นไส้

“เมื่อกี้พูดว่าอะไรนะปื๊ด อยากโดนสิท่า นี่แน่ะ”

“โอ๊ย... คุณหนู จี้ใจดำแน่แบบนี้ คนฉลาดอย่างปื๊ดก็งี้แหละคร๊าบ รู้ทันคุณหนูตลอดๆ”

เจ้าปื๊ดทำหน้าล้อเลียนเสร็จรีบวิ่งฉากไปที่รถอย่างรวดเร็ว จนเอรินจะวิ่งตามไปจัดการแต่ไม่ทันเมื่อชานนท์คว้าแขนไว้เสียก่อน

“เอาน่า ยังไงฉันก็เป็นลูกเขยของพ่อแม่เธออยู่ดี ไม่เห็นต้องอายเลย”

“แต่เราตกลงกันว่าไงคะ เราจะยังไม่บอกพ่อกับแม่ฉัน อย่างน้อยก็จนกว่าฉันจะเกริ่นกับพ่อแม่ก่อน แม่ยิ่งไม่ค่อยสบาย ฉันกลัวท่านป่วยซะก่อน”

เอรินออดเบาๆ สีหน้าลำบากใจ แต่ชานนท์กระซิบข้างหู

“ได้ยังไง บอกพวกท่านเลยเถอะ ฉันเหงานะถ้าไม่มีเมียสุดที่รักนอนกอดทุกคืน เอาเป็นว่าฉันรับผิดชอบเองท่านคงไม่ฆ่าไม่แกงลูกเขยที่พาลูกสาวแก่นกะโหลกของพวกท่านลงจากคานหรอกใช่ไหม”

เอรินถึงกับหน้าขึ้นสีกับคำพูดเห็นแก่ได้หน้าตาเฉยของชานนท์ หญิงสาวตอบอ้อมแอ้มเบี่ยงเบนประเด็