12. ลงมือด้วยตนเอง (3)

ทั้งกลิ่นและรสชาติ แตกต่างจากสุราที่ขายในโรงสุรายิ่งนัก กลิ่นของสาโทที่ท่านลุงเหวินจงหมักเอง จะมีกลิ่นหอมของข้าว แต่ก็ได้กลิ่นเปรี้ยวที่เกิดจากการหมักดองเช่นกัน

“รสชาติดีกว่าสุราที่ข้าดื่มนัก”

“แท้จริงแล้วสุราที่คุณชายดื่มก็ทำเช่นนี้เหมือนกันขอรับ แต่เขาจะเอาไปเข้าเครื่องกลั่น เพื่อจะได้เก็บไว้นาน ซึ่งรสชาติก็จะเปลี่ยนไปด้วย”

“จริงสิ ท่านลุงพาข้าไปดูผลไม้ที่ส่งขายไม่ได้ทีเถิด” หลี่น่าอยากลองผสมน้ำผลไม้กับสาโทเต็มที อยากรู้ว่ารสชาติจะออกมาเป็นดังที่นางคาดไว้หรือไม่

“ทางนี้เลยขอรับ” เดินแยกออกไปไม่นาน ก็พบกับกองผลไม้ที่ไม่สามารถส่งขายได้ บ้างก็เน่าเสีย บ้างก็ลูกเล็กเกินไป

หลี่น่าเดินเข้าไปคัดเลือกผลที่ยังพอจะนำมาคั้นน้ำได้ นางเลือกผลส้มมาเกือบยี่สิบลูก ใช้มีดหั่นครึ่งส้มแต่ละผล แล้วจึงบีบคั้นน้ำออกมา

“ข้าขอสาโทสักจอกเถิด” มือขาวรับเอาสาโทมาผสมกับน้ำส้มที่ตนเองคั้นสดเอาไว้ ก่อนจะใช้ตะเกียบแตะเพื่อชิม

ทุกการกระทำของหญิงสาวตกอยู่ในสายตาของเหิงเยว่ เอินเอิน และเหวินจงทั้งหมด

“เจ้าเชี่ยวชาญนัก” หลี่น่าเพียงยกยิ้มให้พี่ชาย แล้วเลือกผลส้มมาคั้นเพื่อผสมกับสาโทให้ครบทุกคน กว่าจะทำได้ในปริมาณที่มากพอจะให้ทุกคนได้ชิม ก็ล่วงเลยมาเกือบสองเค่อ (30 นาที)

“เสร็จแล้วเจ้าค่ะ สุราหวาน พี่เหิงลองชิมดู ท่านลุงกับเอินเอินก็ด้วย” ทั้งสามยกสุราหวานที่หลี่น่าทำ ขึ้นมาดื่ม เพียงสัมผัสแรกก็ทำให้ทั้งสามตื่นตะลึงกับรสชาติที่แปลกใหม่ ทว่ากลับมีความกลมกล่อม

“รสดียิ่งเจ้าค่ะคุณหนู ไม่ขมเฝื่อนคอเลยสักนิด บ่าวชอบยิ่งนักเจ้าค่ะ” เอินเอินที่เคยได้ยินว่าสุรามีรสขม พอมาชิมสุราหวานที่คุณหนูของนางทำกลับต้องเปลี่ยนความคิด

“พี่เห็นด้วย เมื่อครู่ที่ชิมสาโทเปล่าๆ ยังรู้สึกถึงรสเฝื่อนอยู่บ้าง แต่ที่เจ้าทำ แทบจะสัมผัสไม่ได้เลย”

“แท้จริงแล้วหากว่าใส่น้ำเชื่อมลงไปอีกนิด จะทำให้มีรสหวานขึ้นมา แต่ที่ข้าทำจะออกไปทางเปรี้ยวเล็กน้อย” หากว่ามีน้ำเชื่อมคงจะทำให้รสหวานละมุนกว่านี้

“หากว่าเหล่าสตรีในห้องหอได้ลองดื่ม คงจะชมชอบไม่น้อยขอรับ แต่สุราหวานที่คุณหนูทำ อาจจะไม่เหมาะกับชายหนุ่มสักเท่าใด เพราะดูเหมือนว่าฤทธิ์ของสุราจะอ่อนลงมาก”

“ข้าเองก็คิดเช่นนั้นเจ้าค่ะ หากว่าใช้สาโทมากขึ้น จะทำให้มีฤทธิ์แรงขึ้นด้วย ไม่แน่ว่าบุรุษอาจจะชื่นชอบ”

“เป็นความคิดที่ดียิ่งนักขอรับ” หลี่น่าฉีกยิ้มกว้าง เห็นทีลู่ทางสู่ความรวยของนางจะอยู่เพียงเอื้อมมือเท่านั้น

“เช่นนั้น ทุกวันจากนี้ ข้า เอินเอิน และพี่เหิงจะมาจัดการเรื่องคั้นน้ำผลไม้นะเจ้าคะ”

“ได้ขอรับ แล้วคุณหนูจะให้ข้าน้อยทำสิ่งใดหรือไม่”

“ท่านเพียงหมักสาโทไว้ให้ข้าก็พอ ข้าจะนำไปวางตลาดในอีกสิบห้าวันข้างหน้า”