เข้าสู่ระบบ“อึ้ม...ฉันอยาก...เอาแก...เนย์”
เสียงพึมพำจากริมฝีปากหนาเล็ดลอดออกมาแบบตรงๆ ในขณะที่ลิ้นหนากำลังรัดลิ้นเล็ก ฝ่ามือเขาลูบไล้ไปทั่วแผ่นหลังของเธอ ปลดซิปชุดเดรสตัวสวย รุดลงมาจนสุด
“อื้อ...กะ-แก”
เสียงร้องครางของลัลน์ลลิตประท้วงคนตัวใหญ่ เมื่อมือเขาลูบไล้ไปทั่วแผ่นหลังอันเปล่าเปลือยของเธอ ความแปลกใหม่ถูกโจมตีเข้ามาอย่างกะทันหัน ความซาบซ่านก่อเกิดขึ้นในร่างกายของเธอทันที โดยเฉพาะตรงช่องท้องน้อยของเธอ
ทั้งมือและปากของชายหนุ่มทำงานอย่างหนัก ร่างหนาดันร่างเล็กให้เอนราบไปกับเตียงกว้างอย่างช้าๆ พร้อมกับดึงชุดเดรสของเธอออกจากเรือนร่างทันที เผยให้เห็นร่างอวบอิ่มซ่อนอยู่ภายในชุดชั้นในตัวจิ๋ว
“แกสวยมาก...เนย์”
สายตาคมเข้มจ้องไปที่ร่างอันงดงามที่อยู่ตรงหน้า ตื่นตะลึงกับเรือนร่างอันงดงาม ผิวของเธอนั้นขาวผ่องนวลเนียนละเอียด ร่างกายนุ่มนิ่มได้สัดส่วน อกอวบคู่งามกระเพื่อมขึ้นลงภายใต้บราตัวจิ๋ว ความปรารถนาลุกโชนทวีความร้อนแรงขึ้นอีกเท่าตัว ความเสน่หาบวกกับความร้อนในร่างแกร่งถูกผสมกัน จนเกิดเป็นความต้องการ โดยไม่อาจต้านทานได้ จนทำให้กลางกายใหญ่ของเขาผงาดดุนดันจนแทบจะทะลุออกมาจากเป้ากางเกง ‘กันต์ธีร์ต้องการเธอ!’
“ตะ-แต่แก...อุ้ย!...”
ความรู้สึกเสียววูบวาบกระแทกเข้ามาในเรือนกายของ ลัลน์ลลิตทันที เมื่อมือร้อนสัมผัสเข้ากับเนินอกของเธอ ราวกับประจุไฟฟ้าที่แล่นไหลเข้ามาที่ร่างของเธอในทันใด ร่างอวบอิ่มเด้งเข้าหามือใหญ่อัตโนมัติโดยไม่รู้ตัว ‘ลัลน์ลลิตต้องการสัมผัสนี้...เธอต้องการเขา’
ริมฝีปากหนาจูบซับไปที่ซอกคอขาวผ่อง ดูดเม้มสร้างรอยรักเอาไว้ ปลายลิ้นสากลากไล้ไปที่ใบหูเล็ก ขบเม้มหยอกเอินที่ติ่งหู และวกกลับเลื่อนริมฝีปากแนบติดกับปากบาง ดูดกลืนความหวานในปาก เขาจู่โจมอย่างหนักหน่วง ลมหายใจปัดผ่านข้างใบหน้าใกล้ชิด ขยี้บดคลึงรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ ตามอารมณ์ที่พลุ่งพล่านทะยานราวกับพายุที่โหมกระหน่ำ
“กันต์ อ๊า!” เสียงร้องครางดังขึ้นพร้อมกับเสียงหอบหายใจที่ขาดห้วง เมื่อปากร้อนเข้าครอบงำเม็ดบัวสีชมพูสดที่แข็งชันรับปลายลิ้นสาก ความวาบหวามแล่นผ่านท้องน้อย หวิวไปทั่วสรรพางค์ราวกับมีกระแสไฟฟ้าไหลผ่าน มือบางคว้าไปที่กลุ่มผมอันดกดำของชายหนุ่มทันที เพื่อเกาะยึดตัวเองเอาไว้ ไม่ให้หลุดลอยไปในห้วงอวกาศ ‘สัมผัสนี้...ช่างรู้สึกดีเหลือเกิน’
“เนย์...ฉัน อ่าส์...” ชายหนุ่มร้องครวญครางอย่างเจ็บปวด เมื่อแก่นกายดุนดันตั้งตรงอยากจะผงาดออกมาด้านนอกเต็มแก่ ดันจนเป้ากางเกงขึ้นรูปร่างแข็งเปี่ยม ปากร้อนฉกเม้มปลายถันอันแข็งชันนั้นไว้ในปากทันที ในขณะที่มือของเขา กำลังรูดซิปกางเกงปลดพันธนาการเจ้ามังกรใหญ่ของออกมา
“กันต์ อูยยย์” ร่างบางสะดุ้งสุดตัว เมื่อลิ้นร้อนนั้นดุนดันเม็ดทับทิมสีชมพูนั้นไว้ในปากอย่างหิวกระหาย อีกมือก็บีบเคล้น อกอวบ นิ้วแกร่งเกลี่ยยอดถันไปมาอย่างดุเดือด
ร่างนุ่มหยุ่น ผิวเนียนละเอียด นุ่มมือ เม็ดทับทิมสีชมพู ระเรื่อพุ่งชูชันสู้กับความร้อนจากริมฝีปากชายหนุ่ม ร่างบางชักเกร็งไปด้วยความเสียวกระสันที่ไม่อาจอดกลั้นไว้ได้ ยิ่งลิ้นหนาละเลงไปที่ปลายถันของเธอเท่าไหร่ ความเสียดเสียวก็ทะยานขึ้นไปเรื่อยๆ
“อ๊ะ!” ร่างบางอ่อนระทวยไร้เรี่ยวแรงเพราะสัมผัสจากริมฝีปากร้อนที่แนบลงมาอย่างดุเดือด มือบางโอบกอดศีรษะของชายหนุ่มแนบกับลำตัว
“อื้ม” เสียงครางบ่งบอกความพึงพอใจของชายหนุ่ม กายกำยำร้อนรุ่ม เบื้องล่างเขาปวดหนึบ จนความเครียดขึงของท่อนแห่งความเป็นชายแข็งตัวขยายจนเห็นเส้นเอ็นรอบแท่งชัดเจน
“อ่าร์...” ร่างบางร้องครางอย่างรัญจวนในสัมผัส มือเล็กขยุ้มไปที่กลุ่มผมอันดกดำของชายหนุ่ม สัมผัสร้อนจากริมฝีปากหนาลากไล้ไปทั่วบริเวณปลายถันสีชมพู ลิ้นของเขาละเลงรอบวน ใจเธอเต้นแรงรัวถี่ ปวดหนึบตรงช่องท้องเพราะความเสียวซ่านทะยานขึ้นไปจนสุด ความร้อนภายในร่างกายของเธอเป็นแรงผลัก ให้กายสาวดีดเด้งเข้าหาร่างแกร่งอย่างใจกล้า พลางหอบหายใจถี่รัว เสียงครางเบาๆ หลุดออกมาจากริมฝีปากบางอย่างลืมตัว
“ฉะ-ฉันต้องการแก...เนย์...”
ชายหนุ่มพึมพำกับลูกเชอรี่สีแดงสด เขาดูดดื่มอย่างหิวกระหาย ในขณะที่มือหนากำลังบีบเคล้นเต้าใหญ่อย่างเสน่หาในอารมณ์ มือหนาไล้เรื่อยลงไปเบื้องล่าง ฝ่ามือใหญ่สอดเข้าไปยังเพนตี้ตัวสวย ที่ห่อหุ้มเนินอวบอูมนั้นเอาไว้ ชายหนุ่มเกี่ยวกวัดสิ่งกีดขวางนั้นออก นิ้วเรียวแกร่งกรีดลงไปที่ช่องรักชื้นแฉะเจิ่งนองไปด้วยน้ำรักของหญิงสาว กดลากไล้ไปมา
“อ๊ะ! อ๊า!” มือบางจิกหัวไหล่กว้างไว้มั่น แอ่นร่างเบียดเข้าหาร่างใหญ่ เมื่อนิ้วแกร่งกรีดกลางร่องกุหลาบสวย และแตะเบาๆ ที่เม็ดติ่งข้างในกลีบกุหลายสวยอย่างหยอกเอิน นิ้วเรียวสัมผัสได้ถึงน้ำหวานชุ่มช่ำจากช่องทางรัก ชายหนุ่มเริ่มเร่งกระตุกข้อมือหนาอย่างระรัวจนทำให้ร่างกายนุ่มนิ่มได้สัดส่วนบิดเร่าอย่างร้อนแรง...
“อ๊ะ!” เสียงร้องครางของหญิงสาวดังลั่นห้องเพราะความรัญจวนถึงขีดสุดจนแทบคุมร่างกายไม่อยู่
“โอววว์” เสียงทุ้มอันแหบพร่าร้องครางอย่างปวดหนึบ ความงดงามของร่างอวบอิ่ม ร้อนแรง และมีเสน่ห์แพรวพราวทำให้กายเขาร้อนรุ่ม ดุ้นเอ็นใหญ่ผงาดตั้งตรงพร้อมรบ! เมื่อร่างเล็กดีดดิ้นไปมาแอ่นร่างงามเข้าหานิ้วเรียวแกร่งอย่างกล้าหาญ
พรึ่บ! ร่างสูงผละจากร่างงาม พร้อมกับคว้าเครื่องป้องกันที่วางไว้บนหัวเตียงนอนเป็นการบริการของทางโรงแรม ซึ่งมีไว้เพื่อแขกที่มาใช้บริการโดยเฉพาะ
แคว่ก! เสียงฉีกซองเครื่องป้องกัน มือหนาสั่นระริกกำลังจับแท่งร้อนใส่เข้าไป ในขณะที่ร่างงามนั้นกำลังดีดดิ้นไปมาด้วยความต้องการ
“เนย์ กะ-แกร้อนแรงจริงๆ ให้ตายสิ!”
ร่างหนาทับทาบลงบนร่างอวบอิ่มทันที แทรกเรือนกายเข้ากับหว่างขาของเธอ พร้อมกับริมฝีปากได้รูปบดขยี้ปากบางอย่างดุเดือด ดูดเม้ม ดุนดันอย่างหิวกระหาย และในขณะที่เบื้องล่างกำลังกดดุ้นเอ็นใหญ่ลากไล้ไปมากับช่องทางรักที่มีน้ำหวานเจิ่งนอง
“กะ-กันต์ ฉัน มะ-ไม่ไหวแล้ว ได้โปรด อ๊า!”
เสียงหวานครวญครางร้องขอ พร้อมกับดีดเด้งร่างงามเข้าหาแท่งร้อน โดยไม่รู้ว่าจุดหมายปลายทางนั้นจะเป็นเช่นไร ‘ลัลน์ลลิตอยากปลดปล่อยความเสียวซ่านและความเจ็บปวดนี้เหลือเกิน’ สะโพกสวยแอ่นรับแท่งร้อนนั้นอย่างอัตโนมัติ
“ฉันก็รักแกมาตลอดแหละ แต่แกไม่รู้ตัวเอง อืม อีกอย่างฉันคิดว่าพราวมุกกับแกเป็นแฟนกัน ฉันเลยไม่อยากเข้าไปยุ่ง” “และตอนนี้ล่ะ แกจะยังไงระหว่างฉันกับพราวมุก” “ตอนนี้เหรอ...ต่อให้ต้องกลายร่างเป็นนางร้ายนางมาร ฉันก็จะทำ เพื่อแย่งแกจากพราวมุกมาน่ะสิ ฉันไม่ยอมเสียแกไปอีกแล้ว กันต์...ฉันรักแกนะ” “อึ้ม... ฉันก็รักแก...เนย์ รักมาก และรักที่สุด” จูบร้อนประกบมาอีกครั้ง เพื่อยืนยันในสิ่งที่เขาได้เอ่ย “ฉันปวดขาแล้ว เราไปที่เตียงกันเถอะ กันต์” “แกนี่ยังดีเดือดเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนเลยนะเนย์” “ก็ใช่น่ะสิ...ฉันคือเนย์คนเดิม เพิ่มเติมคือตอนนี้ฉันเป็นเมียแกแล้ว...เอ๊ะ! แต่แกยังไม่ได้ตอบตกลงคำขอแต่งงานฉันเลยนะกันต์” “ยัยบ้าเอ้ย...แกต้องรอฉันเป็นคนขอ ไม่ใช่แกขอฉัน” “ตามบทของไอ่หลิวนี่ ฉันจะต้องเป็นคนขอแก...กันต์ เอ่อ ว่าแต่ แกจะทำยังไงกับพราวมุกล่ะกันต์ พราวมุกต้องไม่ปล่อยฉันไว้แน่นอน และไหนจะพ่อแม่แกอีก” “พราวมุกถอนหมั้นฉันไปแล้ว...แกไม่รู้เหรอ” “ห๊ะ! จริงเหรอ? ทำไมพราวมุกถึงยอมรามือจากแกง่ายขนาดนี้
“นี่มันก็เป็นความคิดของแกไม่ใช่เหรอหลิว...ที่...เอ่อ...ให้ฉันทำแบบนี้” “นี่ไง...บทละครเรื่องใหม่ของฉัน นางเอกไม่ต้องรอให้พระเอกไปง้อหรอก...มาง้อเองเลย...ดีมั้ย นางเอกคือสายรุก...รุกเท่านั้นที่จะได้ครอบครอง...ฮ่า ฮ่า นางเอกผู้แสนดีหลบไป!” “อือ บทละครเรื่องนี้ ฉันไม่ขอแสดงแล้วกันนะหลิว คิดบ้าอะไรของแก”ใบหน้าสวยร้อนผ่าวขึ้นมาทันที เมื่อนึกถึงแผนการที่นิชาภัทรเพื่อนของเธอบอกว่า มันคือละครที่นางเขียนพล็อตขึ้นมาเอง โดยให้เธอนัดพระเอกของเรื่อง มาเจอกันที่โรงแรมแห่งนี้ “อีกครึ่งชั่วโมง กันต์มันก็จะมาแล้ว แกรีบเข้าไปเถอะ จะอาบน้ำอีกสักรอบก็ได้นะ จะได้ตัวหอมๆ และ...เอิ่ม... ^^” “พอเลยแก...หลิว แกนี่บ้าจริงๆ ไปเถอะ ไปหาน้องมายด์ หวานใจของแกเถอะ” “โอเค...เสร็จแล้วก็กริ๊งกร๊างมานะ จะมารับ ^^” “อือ...” [เวลาผ่านไปราวสิบห้านาที] แกร๊ก!! ประตูบานใหญ่ถูกเปิด “...” สายตาคมเข้มกวาดมองไปทั่วบริเวณห้อง แต่ก็ไม่พบเจ้าของร่างที่นัดเขาวันนี้ ‘ฉันมีเรื่องจะคุยกับแก...กันต์’ แกร๊ก! เสียงประตูห้องน้ำใหญ่ถูก
หลังจากที่ชรินทร์ทิพย์ทะเลาะกับลัลน์ลลิตไป เธอก็ไปเจอกับกันต์ธีร์ เธอต้องการฟังจากปากของเขาด้วยตัวเอง ‘ใช่! กันต์รักเนย์ รักมาตลอดเกือบยี่สิบปี’ นี่คือคำสารภาพจากชายคู่หมั้นของชรินทร์ทิพย์ ที่เธอรักเขามาเกือบยี่สิบปีเช่นกัน แต่ก็ยังน้อยกว่าลัลน์ลลิตนัก และได้หมั้นหมายพร้อมที่จะแต่งงานกันเร็วๆ นี้ ‘แล้วกันต์เอาพราวมุกไปไว้ที่ตรงไหนคะ?’ คำถามที่เธอรู้คำตอบอยู่แล้ว แต่เธอก็พยายามถามมันอีกครั้ง โดยคำตอบที่ได้รับมันทำให้หัวใจของเธอแทบแตกสลาย ‘กันต์รักพราวมุกแบบเพื่อน ไม่คิดที่จะรักแบบอื่นเลยสักครั้ง สิ่งที่พราวมุกกับคุณแม่ทำ มันไม่ใช่ความต้องการของกันต์เลย’ “กันต์มันบอกยังไงครับ พราวมุกถึงถอนหมั้นมัน”อกซ้ายของนราวิชญ์กระตุกทันที ความรู้สึกสงสารผู้หญิงตรงหน้านั้น มันเทเข้ามาแบบปัจจุบันทันด่วน ถึงแม้เขาจะชอบบทรักของเธอมากขนาดไหน แต่ในเมื่อเธอเองไม่ได้รักเขา นราวิชญ์เองก็ไม่คิดที่จะบังคับ และปล่อยเธอเป็นอิสระเมื่อเธอต้องการ แต่เมื่อมาได้รับรู้เรื่องราวของเธอแบบนี้ ความรู้สงสารก็บังเกิดขึ้นทันที “อย่าโทษกันต์เลยค่ะเรย์ ความเป็นจริง เ
“จะต่ำยังไง! ลูกสาวของคุณก็ได้ตาดนย์ของเราเป็นผัวไปแล้วค่ะ ยัยคุณนาย! ไงคะได้ลูกเขยเป็นผู้ชายข้างถนน!” “แม่ครับ!” “คุณน้าคะ!” “แก!! หมายความว่ายังไง! ห๊า! ยัยกิม นี่แกกับไอ่ผู้ชายคนนี้มีอะไรกันแล้วเหรอ!” “ใช่! ดิฉันเป็นคนจัดการให้สองคนนี้นอนด้วยกัน เป็นไง สมใจคุณนายแล้วใช่มั้ย อย่าลืมนะคะว่าที่นี่คือบ้านของดิฉันเอง!”ความโมโหในระดับสิบ ทำให้กุลทิพย์อุปโลกน์เรื่องนี้ขึ้นมา เพื่ออยากเอาชนะยัยคุณหญิงกานต์รวี ไม่ได้มีเจตนาอะไรเลย มีเหตุการณ์เดียวที่จะตัดปัญหานี้ได้ ‘แม่ขอโทษด้วยนะตาดนย์’ “ฉันจะแจ้งตำรวจจับแก!” “เอาสิ! อยากทำอะไรก็เชิญ! ยังไงถ้าลูกชายดิฉันติดคุก ลูกสาวคุณนายอาจจะท้องไม่พ่อนะ คุ้มกันหรือเปล่าคะกับข่าวหน้าหนึ่ง!” “กรี๊ดดด!! แก!!” “แม่คะ...คุณแม่กลับไปก่อนเถอะค่ะ” “ในเมื่อแกไม่รักดีขนาดนี้ ระหว่างแกกับฉัน เราไม่ใช่แม่ลูกกัน แกไม่ต้องกลับไปเหยียบที่บ้านฉันอีก ต่อไปนี้แกกับฉันเราขาดกัน! ยัยกิม!”คุณหญิงกานต์รวีสะบัดหน้าและกระทืบเท้าเดินจากไปด้วยความโกรธอย่างที่สุด เธอไม่คิดว่าลูกสาวที่เคย
“แก! กลับไปอ่อยกันต์อีกทำไม แกก็รู้นี่ ว่าฉันกับกันต์เป็นคู่หมั้นกัน และกำลังจะแต่งงานกัน!” “ฉันรู้ ว่าเธอกับกันต์เป็นคู่หมั้นกัน แต่ไอ่เรื่องแต่งงาน ที่เธอบอกว่าจะเกิดขึ้นนั้น ฉันไม่รู้หรอกพราวมุก ว่ากันต์ จะยอมแต่งกับเธออยู่อีกมั้ย” ลัลน์ลลิตให้โอกาสชรินทร์ทิพย์มาตลอด เธอปฏิเสธกันต์ธีร์ โดยคิดเพียงว่า เพื่อนของเธอรักกันต์ธีร์มาก เลยไม่คิดที่จะโต้ตอบ...ในวันนี้เธอรู้แล้วว่า กันต์ธีร์นั้นรักเธอมากแค่ไหน และรักเธอมาตลอด โดยไม่เคยคิดที่จะเปลี่ยนไปจากเธอเลยสักครั้ง “อ่อ นี่แกยังหน้าหนาเหมือนเดิมสินะเนย์ แย่งได้แม้กระทั่งของเพื่อน เนี่ยเหรอ ดาราเบอร์หนึ่งของเมืองไทย!” “เธอเองก็ไม่ต่างจากฉันเหมือนกันพราวมุก” “ฉัน! ขอสั่งให้แกเลิกยุ่งกับกันต์!” “เธอต้องไปสั่งกันต์นู่น ไม่ใช่ฉัน นี่เธอก็คงยังไม่รู้สินะ ว่า...” “รู้อะไร! แกพูดมาเดี๋ยวนี้นะ!” “เอาเป็นว่า เธอไปถามกันต์เอาเองแล้วกัน…อืม…เป็นคู่หมั้นกันนี่ ไม่คุยกันเหรอ” “แก!!” ชรินทร์ทิพย์เดือดในระดับเกินร้อย อย่าบอกนะ ว่าระหว่างกันต์ธีร์กับลัลน์ลลิตจะ...ไม
“ก็ทำนองนั้นแหละหนู แม่ของหนูอยากให้ยัยเนย์เลิกคบกับตากันต์ ก็เลยมาโวยวายที่บ้านนี่จ้า” “หนูต้องขอโทษแทนคุณแม่ด้วยนะคะ ที่คุณแม่ทำแบบนี้” “ไม่เป็นไรหรอกจ้า มันนานมาแล้ว เกือบสี่ปีแล้วมั้ง ว่าแต่หนูเถอะ ทะเลาะกันหนักเลยหรือไง ถึงได้เตลิดออกจากบ้านมาแบบนี้ แล้วนี่แม่ของหนูไม่ตามหากันให้วุ่นเลยเหรอ” “ก็น่าจะตามหากันอยู่ค่ะ คุณแม่ไม่มีวันยอมอยู่แล้วค่ะ คุณแม่อยากให้หนูแต่งงานกับคนที่คุณแม่เลือก แต่ว่า หนูไม่ยอมทำตาม แม่ก็เลยโมโห และ...”น้ำเสียงของกัญญ์วราสั่นเครือทันที เมื่อพูดมาถึงตรงนี้ ความน้อยใจในวาสนาของตัวเองที่มีอยู่ในอก มันประเดประดังขึ้นมา ถ้าเลือกเกิดได้ เธอจะไม่ขอเกิดกับคนที่มีฐานะร่ำรวยแบบนี้เลย เงินทองไม่ได้ทำให้เธอมีความสุขเลยแม้แต่นิด“อืม เอาอย่างนี้แล้วกันค่ะพี่กิม พี่พักอยู่ที่บ้านของเนย์ไปก่อนค่ะ ไม่ต้องออกไปที่อื่นแล้ว และถ้าพี่กิมสบายใจเมื่อไหร่ ก็ค่อยไปก็ได้ค่ะ เนย์จะไม่บอกใครเกี่ยวกับเรื่องนี้ค่ะ”“นั่นสิหนู อยู่ที่นี่ก่อนเถอะ รอให้แม่ของหนูใจเย็นลง แล้วค่อยคิดหาทางอีกทีนะ อีกอย่างช่วงนี้เป็นวันหยุด ตาดนย์ไม่ได้ไปทำงาน มีอะไรก็ให้ตาดนย







