บทที่ 7

“หมอ” จิลลาเสียงอ่อน แข้งขาก็แทบจะไร้แรงยืนด้วยเหมือนกัน

“ว่าไงครับ” ธาดารวบร่างอวบอิ่มไว้จากทางด้านหลัง เคล้นคลึงตามเนื้อตัวด้วยความหลงใหล เมื่อครู่หลังตื่นนอนเขาจัดการเธอไปแล้วรอบหนึ่ง แต่พอจิลลาเดินเข้ามาอาบน้ำ เขาก็รู้สึกเหมือนยังไม่อิ่มยังไม่พอจนต้องก้าวตามเข้ามาด้วยกัน อยากฟังเสียงครางกระเส่านั่นอีกสักรอบ อย่างอื่นอาจเปลี่ยนแปลงไปได้บ้าง แต่เรื่องเซ็กซ์กลับยังเผ็ดร้อนและเร้าใจไม่ต่างจากวันแรกที่ลากเธอขึ้นเตียงได้สำเร็จ

“วันนี้จิลนัดกับเพื่อนไว้ค่ะ ธุระสำคัญ” หญิงสาวพยายามจับมือปลาหมึกที่ควักล้วงไปทั่ว ปกปิดปัดป้องแต่มันช่างไร้ผล เมื่อคืนหมอหนุ่มใช้เวลาบนเตียงแสนยาวนาน ตื่นเช้าก็เริ่มบทรักกันอีกรอบ แม้เหนื่อยมากแต่เธอก็อยากจะตามใจเขา ทว่าเกรงว่ามันจะยาวนานจนอาจผิดนัดเพื่อน

“ใคร” ธาดาถามเสียงต่ำพร่า “นัดใคร”

“โมนาค่ะ ชวนไปดูชุด”

ได้ยินชื่อเพื่อนสนิทของจิลลา หมอหนุ่มก็พยักหน้า อารมณ์งุ่นง่านทำให้เขาเอ่ยปากต่อรอง “งั้นขออีกรอบ เดี๋ยวผมไปด้วยดีไหม”

“จริงเหรอคะ” หญิงสาวเบือนหน้ากลับมาถาม

“แล้วได้ไหมล่ะครับ” ได้ไหมที่ว่าคือได้อีกรอบไหม

ในที่สุดคนกลัวผิดนัดก็หมุนตัวกลับ ยกเรียวแขนทั้งสองข้างคล้องต้นคอหนา เขย่งปลายเท้าขึ้นจูบปลายคางสากระคาย เริ่มเกมรักร้อนฉ่าในห้องน้ำยามเช้าตามที่ธาดาปรารถนา ส่วนความปรารถนาที่แท้จริงของเธอคืออยากให้คนรักไปด้วยกัน

เท่านั้นเอง...

หลังได้รับการปรนเปรอจนอิ่มแปล้ไปอีกรอบ นายแพทย์หนุ่มก็อารมณ์ดีพอจะเดินผิวปากตามหลังจิลลามายังห้างสรรพสินค้าชานเมืองแห่งหนึ่งตามสัญญา

“จินนี่” เสียงเรียกของหญิงสาวหน้าตาดีดังขึ้น

เจ้าของชื่อยิ้มรับ รีบเดินเข้าไปหาเพื่อน “ขอโทษที่เลตนะแก พอดีตื่นสายไปหน่อย”

หมอหนุ่มอมยิ้มกับคำแก้ตัว ตื่นมาล้างหน้าไก่ตั้งแต่ไก่โห่ แถมมาต่อกันอีกยกในห้องน้ำ ที่สายเกินเวลานัดก็เพราะเขานี่แหละ เห็นแบบนั้นธาดาเลยช่วยแก้สถานการณ์ด้วยอีกคน

“ขอโทษทีนะครับ เป็นผมเองที่ทำให้จิลเขามาช้า”

“โอ๊ย ไม่เป็นไรเลยค่าาาา” มนภาอมยิ้มกรุ้มกริ่ม พอจะเดาสถานการณ์ก่อนหน้าออก เพราะยายจินนี่เพื่อนรักยืนหน้าแดงแจ๋ มีพิรุธชัดๆ

“ว่าแต่สาวๆ จะไปไหนกันครับ วันนี้ผมว่างพอดี”

“โมนาจะไปลองชุดแต่งงานค่ะหมอ” เป็นจิลลาที่ช่วยตอบแทนเพื่อนสาวด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น

หมอหนุ่มเลิกคิ้วสูง เคยฟังมาผ่านๆ ว่าเด็กสาวคนนี้เป็นเพื่อนร่วมงานที่นิสัยดี และดูเหมือนจะอายุยังน้อย หากเดาไม่ผิดก็ราวยี่สิบสี่ยี่สิบห้าเท่าๆ กับจิลลา สิ่งที่ได้ยินในตอนนี้เลยทำให้ธาดาค่อนข้างแปลกใจ มันออกจะเร็วไปสักนิดสำหรับการแต่งงาน แต่ก็ไม่ใช่เรื่องของเขาอยู่ดี

“ยินดีด้วยนะครับ” หมอธาดาเอ่ยตามมารยาทที่ควรทำ

หลังจากนั้นก็เดินตามสองสาวเข้ามายังร้านเช่าชุดแต่งงานเล็กๆ แห่งหนึ่ง ระหว่างที่พนักงานพาว่าที่เจ้าสาวไปลองชุด จิลลาก็กลับมานั่งข้างๆ ชายหนุ่มผู้ว่างงาน

“เบื่อไหมคะ”

“ไม่หรอก นี่ก็มานั่งเฉยๆ” เขามีวันพักผ่อนอยู่สองสามวัน ก็ถือว่ามานั่งเล่นเป็นเพื่อนเด็กของเขาแล้วกัน “ว่าแต่เจ้าบ่าวไปไหน ไม่เห็นเข้ามาเลย”

“พี่อั๋นลอยอยู่กลางทะเลโน่นน่ะค่ะ”

“พี่อั๋น?”

“ก็แฟนโมนาไงคะ พี่เขาทำงานเป็นพาณิชย์นาวี โมนาเลยต้องจัดการเรื่องงานแต่งเองทั้งหมด ก็จะหนักๆ หน่อย”

นายแพทย์ธาดาคิดตามคำบอกเล่า ก่อนจะถามถึงสิ่งที่คาดไปล่วงหน้าตามประสาคนมีแบบแผนชีวิตชัดเจน “แต่งงานแล้วผัวก็ยังอยู่กลางทะเลต่อ?”

“ค่ะ ก็ต้องทำงาน ผ่อนบ้านกันไง”

“แล้วทำไมถึงอยากแต่งซะเร็ว จริงๆ ควรคิดให้มากกว่านี้หรือเปล่า ปีๆ หนึ่งแทบไม่ได้เจอกันเลย คนเรามันหวั่นไหวเปลี่ยนได้ง่ายจะตาย”

“เขารักกันค่ะ” จิลลาเถียงแทน

หมอหนุ่มเม้มปากโคลงศีรษะ แต่ก็ยังอยากถามต่อ ไหนๆ วันนี้เขาก็อุทิศเวลาให้กับเรื่องชาวบ้านอยู่แล้ว ถือว่าวิเคราะห์ข่าวบันเทิงไปแล้วกัน “เขาคบกันมานานเท่าไรแล้วล่ะ”

“น่าจะสักปีกว่าๆ หรือสองปีแล้วนะคะ”

กำลังหลงเลย… “ผู้ชายอายุเท่าไร”

“ยี่สิบเจ็ดค่ะ”

ฟังหญิงสาวบอกเล่าถึงอายุของว่าที่เจ้าบ่าวก็ยิ่งนึกแปลกใจ นี่มันวัยที่โคตรซ่า ถึงจะลอยคออยู่กลางทะเลแล้วไง เรือพาณิชย์ก็มีวันจอดเทียบท่า มีวันให้เที่ยวเสเพลสนุกสุดเหวี่ยง แต่เมื่อเห็นมนภาเดินออกมาในชุดเจ้าสาวเข้ารูป ธาดาก็คิดว่าพอจะเข้าใจสาเหตุแล้วทั้งหมด

“ชุดนี้เป็นไงแก” มนภาถามเพื่อนรักและก็ได้คำตอบเป็นการยกแขนไขว้กากบาท พร้อมกับส่ายหัวว่าไม่ผ่าน “โอเค งั้นไปลองชุดอื่นต่อก็ได้”

พ้นร่างของว่าที่เจ้าสาวไปแล้ว นายแพทย์ขี้สงสัยก็หันมามองจิลลา เอ่ยด้วยน้ำเสียงเบาเท่ากระซิบ “เพื่อนคุณท้องใช่ไหม”

หญิงสาวไม่แน่ใจนัก แต่ก็เห็นความผิดปกติบางอย่างจากรูปร่างที่ดูอวบอิ่มขึ้นของมนภา รวมถึงผิวพรรณที่เปล่งปลั่งมีน้ำมีนวลนั่นอีก “ท้องก็ดีสิคะ ลูกคงออกมาน่ารักน่าชังเชียว”

“ชีวิตมันง่ายขนาดนั้นตั้งแต่เมื่อไหร่” ได้ยินความคิดแบบเด็กๆ ของหญิงสาวก็พาให้ธาดาอ่อนใจ สรุปที่ปุบปับวิ่งวุ่นมาจัดงานแต่งก็เพราะพลาดท่าตั้งครรภ์ขึ้นนี่เอง ชายหนุ่มเหลือบมองจิลลาด้วยอีกคน นึกหวาดผวาหากเหตุการณ์อย่างนี้เกิดขึ้นกับตัวเขาเอง มีหวังต้องเอาหัวโหม่งถนนตายแน่ๆ “แต่คุณคุมอยู่ใช่ไหม ต้องรอบคอบนะครับ”

ดีเทลยาสาวจ้องหน้าคนรัก รอบคอบ ไอ้รอบคอบที่ว่ามันคืออะไร เขาไม่สวมถุงยาง เธอเลยต้องกินยาคุม ถ้าอยากให้รอบคอบไร้ปัญหายิ่งกว่านี้คือต้องงดมีเซ็กซ์ หรือไม่ก็ทำหมันไปให้รู้แล้วรู้รอด เขายอมไหมล่ะ แค่ถุงยางอนามัยยังไม่ยอมใส่ เป็นหมอซะเปล่า

“แล้วถ้าจิลท้อง คุณจะแต่งกับจิลไหมคะ”

“ผมไม่แต่งงานเพียงเพราะทำผู้หญิงท้องหรอกนะ”

“แล้วจะแต่งเพราะอะไรคะ”

“ถ้าต้องแต่งงานจริงๆ นั่นหมายความว่าผมพร้อม แล้วทุกอย่างต้องอยู่ในจุดที่เหมาะสม”

จิลลามองหมอหนุ่มด้วยความรู้สึกที่บรรยายไม่ถูก สะท้อนใจอยู่ภายในลึกๆ เธอเคยหลงรักเขาที่เป็นผู้ชายคลั่งรัก เพื่อตามจีบเธอ เขาทำได้สารพัด หวานยิ่งกว่าน้ำผึ้ง ทุ่มเทจนเธอใจละลาย จะแสงดาวหรือสายลมหากเธอบอกว่าต้องการ เขาคงหาทางเก็บผนึกลงกล่องมาให้ชื่นชมจนได้ สองปีผ่านไปสิ่งที่เขายึดถือกลับเป็นความเหมาะสม

หญิงสาวไม่กล้าถามต่อด้วยซ้ำ ไอ้ความเหมาะสมที่ว่า มันหมายถึงช่วงเวลา ช่วงอายุ หรือคุณสมบัติภรรยาของเขากันแน่