บทที่ 10 คฤหาสน์ของมาเฟีย

สปายสาวมองจ้องเข้าไปในตาของชายหนุ่มด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความเกลียดชังอยู่ในนั้น ในขณะที่รถยนต์คันหรูกำลังขับเคลื่อนไปตามท้องถนนเรื่อยๆ ทั้งสองคนเอาแต่จ้องตากันโดยที่พวกเขาไม่รู้เลยว่าเวลามันผ่านไปนานแค่ไหนแล้ว จนกระทั่งเอวาเลือกที่จะหลบสายตาชายหนุ่มและหันหน้าหนีออกไปมองสองข้างทางที่เป็นป่ามืดสนิทแทน

เอวาปล่อยให้ความคิดตัวเองไหลไปกับวิวทิวทัศน์และรถที่เคลื่อนตัวไปข้างหน้าเรื่อยๆ ในขณะที่เธอกำลังนั่งอยู่บนรถ เธอรับรู้แล้วว่าชายหนุ่มคนนี้ไม่ใช่คนที่เธอจะต่อกรด้วยได้ง่ายๆ เลย อีกทั้งตอนนี้ร่างกายของเธอก็ระบมไปทั้งตัวจนเธอแทบจะทนไม่ไหว

เวลาผ่านไปเกือบหนึ่งชั่วโมง ขบวนรถหรูค่อยๆ ขับเคลื่อนเข้ามาที่คฤหาสน์หลังใหญ่โตหลังหนึ่งที่ดูใหญ่โตกว้างขวางราวกับวังของพระราชา เอวามองสำรวจคฤหาสน์หลังนี้ด้วยสายตานิ่งเรียบ เหล่าชายชุดดำยืนประจำตามจุดต่างๆ อยู่ทุกมุมของสวนและรอบตัวคฤหาสน์ ทั้งประตูรั้วทางเข้า ประตูบ้าน สวนดอกไม้และตามรั้วกำแพง เอวารู้ดีว่าถ้าหากเธอเข้ามาอยู่ที่นี่แล้ว เธอคงจะต้องหาโอกาสหนีไปได้ยากอย่างแน่นอน ทว่าในตอนนี้เธอขอเพียงแค่ให้น้องสาวของตัวเองปลอดภัยก่อนก็พอแล้ว

ขบวนรถยนต์หลายคันขับเคลื่อนมาจอดสนิทลงที่ลานจอดรถด้านขวาของคฤหาสน์ ชายชุดดำร่างใหญ่รีบเดินปรี่เข้ามาเปิดประตูรถให้กับเจ้านายอย่างรวดเร็ว

ราฟาเอลลงจากรถยนต์มาด้วยท่าทางนิ่งเรียบน่าเกรงขาม เอวาชั่งใจอยู่ชั่วครู่ก่อนที่เธอจะเปิดประตูลงมาอีกฝั่งหนึ่งเอง 

หญิงสาวไม่ค่อยคุ้นชินกับการมีลูกน้องหรือคนรับใช้สักเท่าไหร่เพราะตั้งแต่จำความได้เธอก็ถูกฝึกมาให้ทำทุกอย่างด้วยตัวเองทั้งหมด ไม่มีคนรับใช้ ไม่มีบริวาร มีเพียงตัวเธอเท่านั้นที่รับใช้ตัวเอง

ราฟาเอลปรายตามองสปายสาวด้วยแววตานิ่งเรียบ ก่อนจะเขาจะใช้สองมือล้วงกระเป๋ากางเกงและเดินตรงไปยังคฤหาสน์อย่างช้าๆ 

เอวาก้าวขาเดินตามชายหนุ่มมาด้วยความยากลำบาก แต่เธอก็กัดฟันสู้เดินมาโดยที่เธอไม่เอ่ยเสียงร้องเจ็บปวดออกมาเลยสักคำเดียว หญิงสาวมองไปยังน้ำพุที่เป็นวงเวียนรูปปั้นของอสุรกายในเทพนิยายรูปงูขนาดใหญ่อยู่ตรงกลางของบ่อน้ำพุก่อนถึงตัวคฤหาสน์ รูปปั้นงูใหญ่คล้ายคลึงกับรอยสักบนอกของราฟาเอล

“กลับมาแล้วเหรอครับนายท่าน” อองโซ พ่อบ้านประจำคฤหาสน์เดินออกมารับเจ้านายตรงหน้าประตูคฤหาสน์ทันทีโดยมีสาวใช้หลายคนเดินตามมาด้านหลังหลานคน

ดวงตากลมโตกวาดสายตามองสำรวจคฤหาสน์ต่อเมื่อพวกเขาก้าวเข้ามาในประตู ตัวอาคารถูกตกแต่งด้วยสถาปัตยกรรมหรูหราสไตล์ เฟอร์นิเจอร์ทุกอย่างภายในคฤหาสน์ส่วนใหญ่เป็นไม้แกะสลักที่ดูประณีตและละเอียดอ่อน

“ผู้หญิงคนนี้จะมาอยู่ที่นี่ ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป” คำพูดของราฟาเอลทำให้พ่อบ้านประจำคฤหาสน์และสาวใช้ด้านหลังพ่อบ้านงุนงงกันเป็นอย่างมาก ทว่าทุกคนก็ก้มหน้าก้มหน้าฟังเจ้านาย ไม่มีใครกล้าเอ่ยถามอะไรออกมาเลยสักคนต่อให้พวกเขาจะเกิดความสงสัยมากสักแค่ไหนก็ตาม ทุกคนปรายตามองเอวาเล็กน้อยก่อนที่พวกเธอจะรีบก้มหน้าลงต่ำเพราะในตอนนี้สภาพของเอวามีเพียงเสื้อเชิ้ตตัวใหญ่เพียงตัวเดียวที่ปกปิดร่างอวบอิ่มของเธออยู่

“อองโซ ไปจัดห้องให้เธอ…ติดกับห้องของฉันเลย” มาเฟียหนุ่มเอ่ยต่อ

“ครับ นายท่าน” พ่อบ้านตอบกลับเสียงนิ่งเรียบ ดวงตาของเขาไปสะดุดเข้ากับผ้าก๊อกสีขาวที่ขาของราฟาเอลแต่เขาก็ไม่ได้เอ่ยถามอะไร เพราะนี่ก็ไม่ใช่ครั้งแรกที่เจ้านายของเขากลับมาด้วยเช่นนี้ หลายต่อหลายครั้งตั้งแต่ช่วงวัยรุ่นของราฟาเอลที่ชายหนุ่มออกไปฝึกฝนร่างกายและบางครั้งก็มีเรื่องชกต่อยกลับมา พอเข้าช่วงที่เจ้านายของเขาเริ่มจะขึ้นมาเป็นใหญ่ ราฟาเอลก็มีบาดแผลหรือร่องรอยหารต่อสู้กลับมาที่คฤหาสน์แทบจะทุกวัน

ราฟาเอลสาวเท้าย่างกรายเข้ามาในคฤหาสน์อย่างเชื่องช้า ทุกจังหวะการเดินของเขามั่นคงและน่าเกรงขาม ชายหนุ่มเดินผ่านห้องต่างๆ ที่มากมายจนนับไม่ได้ว่าภายในคฤหาสน์มีทั้งหมดกี่ห้อง ก่อนที่เขาจะขึ้นมายังชั้นสองของคฤหาสน์ เอวาเองก็เดินตามราฟาเอลมาอย่างเงียบๆ และตามมาด้วยอองโซกับขบวนสาวใช้ชุดแม่บ้านสีดำ 

“ไปจัดห้องให้เธอ” มาเฟียหนุ่มหันมากับเหล่าบรรดาคนรับใช้ในคฤหาสน์ด้วยน้ำเสียงราบเรียบเมื่อเขาเดินมาถึงห้องห้องนอนของตัวเอง

“ครับ” อองโซตอบกลับด้วยน้ำเสียงแหบพร่าตามประสาคนแก่ จากนั้นชายแก่ก็หันไปพยักหน้าให้กับขบวนสาวใช้ต่อ เหล่าบรรดาสาวชุดดำจึงรีบเดินไปยังห้องข้างๆ ของเจ้านายอย่างรวดเร็ว

“ส่วนเธอ…เข้ามานี้” ราฟาเอลหันมาบอกกล่าวกับสปายสาว ก่อนที่เขาจะเอื้อมมือไปเปิดประตูห้องนอนของตัวเองแล้วเดินเข้าไปในห้องทันที 

ห้องนอนของราฟาเอลดูตกแต่งด้วยสไตล์ที่เรียบหรูสีดำเทาแตกต่างจากภายในตัวคฤหาสน์อย่างสิ้นเชิง เอวาค่อยๆ เดินตามชายหนุ่มเข้ามาในห้องอย่างช้าๆ 

“ให้ฉันเข้ามาทำไม” เสียงหวานแต่แข็งกระด้างของเอวาเอ่ยถามชายหนุ่ม

“ทำแผลให้ฉัน” ร่างกำยำนั่งลงบนโซฟาสีดำตัวใหญ่ที่อยู่ตรงปลายเตียงนอนขนาดใหญ่กลางห้องนอน

“ทำไมฉันต้องทำ มีหมอก็ให้หมอมาทำให้” 

“เพราะฉันสั่ง” 

“ฉันไม่ทำ” 

“รู้ไหมว่าตอนนี้เธอไม่สามารถต่อกรอะไรกับฉันได้นะ” สิ้นเสียงของราฟาเอล เอวานิ่งเงียบไปชั่วครู่

“เธอชื่ออะไร” มาเฟียหนุ่มร่างใหญ่เอ่ยถามต่อ 

“…” ทว่าก็ไร้เสียงตอบกลับมา

“ฉันถามว่าเธอชื่ออะไร” ชายหนุ่มกดเสียงถามย้ำอีกครั้ง

“อันนา” เอวาเลือกที่จะบอกชื่ออีกชื่อหนึ่งของเธอ

“ถ้าฉันถามเธอว่าใครส่งเธอมา เธอก็คงไม่ตอบใช่ไหม” และแน่นอนว่าเอวาเลือกที่จะเงียบอีกครั้ง

“หึ!” ชายหนุ่มแสยะยิ้มมุมปาก ก่อนที่เขาจะลุกขึ้นไปเปิดตู้สีดำตรงมุมห้องและหยิบกล่องอุปกรณ์ทำแผลออกมา ราฟาเอลเดินกลับมาที่โซฟาเช่นเดิม 

ร่างกำยำทิ้งตัวลงบนโซฟาสีดำสนิทอีกครั้งหนึ่งพร้อมกับโยนกล่องอุปกรณ์ทำแผลลงบนโต๊ะตรงหน้าของเขา ร่างสูงใหญ่เอนกายพิงกับพนักพิงด้วยท่าทางสบายๆ

“นั่งลง…แล้วทำแผลให้ฉัน เห็นไหมว่ามันฉีก…สงสัยคงจะเอาเธอแรงไปหน่อย” ชายหนุ่มย้ำคำว่า ‘เอา’ เพื่อยั่วยุหญิงสาว

‘ปล่อยตัวน้องฉันไปเมื่อไหร่ แกได้ตายแน่’ เอวาทำได้เพียงครุ่นคิดอยู่ภายในใจ มือบางกำแน่นทั้งสองข้างด้วยความคับแค้นใจที่โดนผู้ชายคนนี้บังคับขืนใจและเอาแต่บงการเธอทุกอย่างเพื่อความสะใจของตัวเอง

หญิงสาวเดินมาย่อตัวนั่งลงข้างชายหนุ่ม ก่อนที่มือบางจะเอื้อมไปหยิบกล่องอุปกรณ์ทำแผลมาเปิดออก จากนั้นหญิงสาวก็หยิบของในกล่องออกมาวางไว้ข้างนอกกล่อง

ราฟาเอลเอื้อมมือมาฉีกกางเกงที่โดนแทงออกกว้างเพราะเขาคงไม่ใส่มันต่ออีกแล้ว ดวงตาคมกริบจับจ้องใบหน้าสวยคมที่อยู่ใกล้เขาเพียงแค่เอื้อมมือ เขารู้สึกแปลกใจกับตัวเองอยู่ไม่น้อยที่เขาไม่ลงมือฆ่าเธอทั้งๆ ที่เธอทำให้เขาเลือดตกยางออกขนาดนี้

เอวาจับผ้าก๊อซที่ขาวที่มีเลือดซึมออกมาแล้วดึงรั้งออกมาจากแผลของชายหนุ่มอย่างแรง หญิงสาวมองบาดแผลของชายหนุ่มก็พบว่าแผลที่เขาเย็บเอาไว้มันฉีกขาดจริงๆ คงเป็นชายแก่คนที่มาฉีดยาคุมให้เธอสินะที่เย็บแผลให้มาเฟียคนนี้ 

หญิงสาวเริ่มลงมือทำแผลให้ชายหนุ่มอย่างเบามือด้วยความตั้งอกตั้งใจ ในคราแรกราฟาเอลคิดว่าหญิงสาวจะแกล้งเขาโดยการทำแผลให้เขาแบบเจ็บๆ แต่เปล่าเลย สปายสาวกลับมือเบากว่าที่เขาคาดคิดเอาไว้มาก 

ร่างอรชรใจจดใจจ่อกับการล้างแผล เช็ดเลือดและใช้ผ้าก๊อซอันใหม่ปิดแผลให้กับชายหนุ่ม ไม่ใช่ครั้งแรกที่เธอต้องทำแผลให้กับคนอื่นแบบนี้ เธอต้องทำแผลให้กับตัวเอง น้องสาวและรุ่นน้องที่เคารพเธอในสังกัดอยู่หลายต่อหลายครั้ง จึงไม่ใช่เรื่องแปลกอะไรที่เธอจะทำมันออกมาได้อย่างเชี่ยวชาญ