บทที่ 11 นักโทษสาวสวย

ในขณะที่เอวากำลังวุ่นวายอยู่กับการทำแผลให้ชายหนุ่มอยู่นั่นเอง ราฟาเอลเลื่อนมือมาลูบไล้ต้นขาขาวผ่องอย่างจาบจ้วงโดยที่เอวาไม่ทันตั้งตัว

“จะทำอะไร” ดวงตากลมโตตวัดขึ้นมามองหน้าชายหนุ่มด้วยแววตาที่เอาเรื่องและดุดัน 

ชายหนุ่มไม่ได้ตอบกลับอะไรสปายสาวออกไป มือแกร่งตั้งท่าจะเลื่อนมากอบกุมอกอวบอิ่มที่เด้งไปมาอยู่ใต้เสื้อเชิ้ต ทว่ามือบางก็ปัดมือหนาออกอย่างรวดเร็วพร้อมกับหญิงสาวใช้มืออีกข้างจับกรรไกรที่ใช้ตัดผ้าก๊อกอันเล็กมาจ่อเอาไว้ที่ลำคอแกร่งของราฟาเอลทันที

“เธอนี่มันตื่นตัวตลอดเวลาจริงๆ …เอามันออกจากคอของฉันเดี๋ยวนี้” ประโยคหลังชายหนุ่มกดเสียงต่ำเพื่อให้หญิงสาวรับรู้ว่าเขาไม่ชอบที่เธอทำแบบนี้

“อย่ามาแตะต้องตัวฉัน” หญิงสาวบอกกล่าวกับชายหนุ่ม

“เธอคิดว่าจะเอาเธอมาไว้ที่บ้านเพื่อนั่งดูเธอหรือไง หรืออยากให้คนของฉันไปทำกับน้องเธอมากกว่าล่ะ” 

“อย่าเอาเธอมาเกี่ยวในเรื่องนี้”

“ตอนนี้เธออยู่ในบ้านของฉัน จะทำอะไรก็คิดให้ดีๆ” นัยน์ตาคมกริบมองจ้องไปที่ดวงตากลมโตด้วยแววตาที่ท้าทายหญิงสาว

ก๊อก ก๊อก ก๊อก 

ในขณะที่ทั้งสองคนกำลังจ้องตากันอยู่ราวกับจะกินเลือดกินเนื้ออีกฝ่ายหนึ่งให้ได้ เสียงประตูห้องนอนก็ดังขึ้นมา เอวาจึงค่อยๆ ลดมือเล็กที่จับกรรไกรจ่อลำคอแกร่งลงอย่างช้าๆ

“ขออนุญาตครับนาย” เสียงของลูกน้องคนสนิทดังขึ้นมา

“เข้ามา” เสียงทุ้มเอ่ยออกไปกับบุคคลด้านนอกที่มาเคาะประตูห้องนอน 

ลูกาจึงเปิดประตูเข้ามาในห้องช้าๆ เมื่อได้รับอนุญาตจากราฟาเอลเรียบร้อยแล้ว เขาเดินมาหยุดอยู่ใกล้ๆ โซฟาพลางเอ่ยขึ้นมา

“นายครับ มีโทรศัพท์จากท่านลูเซียโน่มาครับ” 

“หัดทำตัวให้มันดีๆ หน่อยก่อนที่ฉันจะหมดความอดทนกับเธอ” ราฟาเอลบอกกล่าวกับหญิงสาวเสร็จ เขาลุกพรวดขึ้นมาอย่างรวดเร็ว

“เฝ้าเธอไว้!” มาเฟียหนุ่มเอ่ยสั่งลูกา ก่อนที่เขาจะสาวเท้าเดินออกไปจากห้องทันที

ปัง! เสียงปิดประตูดังสนั่นไปทั่วห้อง ไม่ต้องเดาก็รับรู้ได้เลยว่าคนที่ปิดประตูห้องลงเมื่อสักครู่นี้มีอารมณ์ที่เดือดดาลมากสักแค่ไหน

“อัญญา” เอวาบ่นพึมพำกับตัวเอง เธอมองตามหลังราฟาเอลจนกระทั่งเขาออกไปจากห้อง เธอเป็นห่วงน้องสาวจับใจ ป่านนี้น้องสาวของเธอจะเป็นอย่างไรบ้างก็ไม่รู้

อีกด้านหนึ่งในห้องข้างๆ ห้องนอนของราฟาเอล เหล่าบรรดาสาวใช้กำลังปัดกวาดเช็ดถูและจัดเตรียมห้องนอนให้หญิงสาวที่เจ้านายมาพาด้วยอย่างขยันขันแข็ง จนกระทั่งอองโซเดินเข้าไปตรวจตราภายในห้องน้ำว่าสาวใช้ที่ทำความสะอาดอยู่ภายในห้องน้ำเสร็จเรียบร้อยดีแล้วหรือยัง

“เธอว่าผู้หญิงคนที่นายท่านเอามาด้วยเป็นใครกันนะ” สาวใช้คนหนึ่งที่กำลังจัดที่นอนอยู่เอ่ยขึ้นมากับสาวใช้สีดำอีกคนที่ยืนจัดที่นอนอยู่ตรงข้ามกับเจ้าหล่อน

“ไม่น่าจะใช่แฟนของนายท่านหรอก เพราะดูจากการแต่งตัวของเธอแล้ว เหมือนนักโทษมากกว่านะ” สาวใช้อีกคนหนึ่งตอบกลับอย่างกระซิบกระซาบเพราะกลัวว่าหัวหน้าพ่อบ้านจะมาได้ยินเข้า

“แต่ถ้าเป็นนักโทษ ทำไมนายท่านไม่เอาไปขังไว้ล่ะ จะเอามาไว้ที่บ้านทำไม”

“นั่นนะสิ แต่ผู้หญิงคนนั้นสวยมากเลยนะ”

“นายท่านไม่เคยพาผู้หญิงเข้าบ้านเลยสักครั้ง แล้วดูรอยแดงที่คอของเธอสิ”

สาวใช้ทั้งสองคนนินทาเจ้านายอย่างสนุกปาก อองโซเดินออกมาจากห้องน้ำเมื่อเขาเข้าไปดูสาวใช้ในห้องน้ำเสร็จเรียบร้อยแล้ว ชายแก่เดินมาด้านหลังของพวกเธอและได้ยินเข้าพอดิบพอดี

“งานของพวกเธอเสร็จแล้วหรือไงถึงได้มานั่งจับกลุ่มนินทาเจ้านายกันเนี่ย!!” อองโซตะโกนใส่พวกเธอสองคนเสียงดังลั่น สองสาวสะดุ้งโหยงพลางหันขวับกลับมามองยังชายแก่ทันที

“ยะ..ยังค่ะคุณอองโซ” หนึ่งในสาวใช้ตอบกลับชายแก่ด้วยน้ำเสียงสั่นเทากับดวงตาที่สั่นระริกด้วยความกลัว

“อยากให้ฉันรายงานเรื่องนี้กับนายท่านไหม!” ชายแก่ตะคอกใส่พวกเธอสองคนต่อ

“ไม่ค่ะ ฉันผิดไปแล้วค่ะ พวกเราจะไม่ทำอีกแล้วค่ะ” 

“อย่าอยากรู้อยากเห็นเรื่องของเจ้านาย ถ้าเกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้นอีกละก็..ฉันจะรายงานเรื่องนี้กับนายท่าน”

“ทราบแล้วค่ะ พวกเราขอโทษจริงๆ ค่ะ” สาวใช้ทั้งสองคนรีบลุกขึ้นมาก้มหัวให้กับอองโซอย่างสำนึกผิด 

อองโซหันหลังเดินออกมาจากตรงนั้นทันที เขาไม่ชอบเวลาที่เหล่าสาวใช้จับกลุ่มนินทาเจ้านายเช่นนี้ ชายแก่ทำงานรับใช้ราฟาเอลมาอย่างเนิ่นนาน ซึ่งเจ้านายเองก็ตอบแทนพวกเขาด้วยเม็ดเงินจำนวนมาก หากพวกเธอไม่รู้จักบุญคุณของเจ้านายพวกเธอก็ไม่สมควรได้อยู่ในคฤหาสน์หลังนี้อีกต่อไป

ราฟาเอลออกมาจากห้องนอนแล้วตรงไปยังห้องทำงานของเขาด้วยความหงุดหงิด ผู้หญิงอะไรก็ไม่รู้เอ๊ะอ๊ะก็ใช้แต่กำลัง ไม่มีความอ่อนโยนเลยสักนิด

มาเฟียร่างกำยำเดินมาจนถึงหน้าห้องทำงานของตัวเอง บอดี้การ์ดชุดดำเดินปรี่เข้ามาหาเจ้านายพร้อมกับยื่นโทรศัพท์เครื่องหรูสีดำเงาให้เจ้านาย

“ท่านลูเซียโน่ครับนาย”

“มีอะไร” ราฟาเอลรับโทรศัพท์มาจากลูกน้องพลางยกขึ้นมาแนบหู ชายหนุ่มเอ่ยกับปลายทางด้วยน้ำเสียงดุดันเล็กน้อย เนื่องจากเขายังหงุดหงิดกับแม่สปายสาวคนนั้นยังไม่หาย

‘ทำไมถึงให้กูปล่อยเธอไป’ ปลายสายเอ่ยถามทันที 

“แล้วผู้หญิงคนนั้นยอมบอกอะไรมึงบ้างไหมล่ะ”

‘ไม่’ ลูเซียนตอบกลับสั้นๆ 

“กูก็แค่เอาผู้หญิงคนนั้นมาต่อรองกับเธอนิดหน่อย”

‘หมายความว่าไงวะ’ 

“พรุ่งนี้ไปกาสิโน เดี๋ยวก็รู้เอง” 

“มึงเอาผู้หญิงคนนั้นไว้ที่คฤหาสน์ของมึงก่อน อีกอาทิตย์ค่อยปล่อยตัวเธอไป” เมื่อเห็นว่าลูเซียนเงียบไป ราฟาเอลจึงเอ่ยต่อ

‘เออ’ 

สิ้นเสียงลูเซียโน่ ชายหนุ่มยกโทรศัพท์ออกจากใบหูและกดวางสายอย่างรวดเร็ว ซึ่งเป็นจังหวะเดียวกันกับที่อองโซเดินตรงมาหาราฟาเอลพอดี

“นายท่านครับ ห้องของคุณผู้หญิงเสร็จเรียบร้อยแล้วนะครับ” อองโซบอกกล่าวกับเจ้านายด้วยน้ำเสียงอ่อนน้อม

“อือ” ใบหน้าหล่อเหลาดั่งเทพบุตรพยักหน้าให้ชายแก่เบาๆ ก่อนที่เขาจะหันหลังแล้วเดินกลับไปยังห้องของตัวเองต่อ

เวลาผ่านไปไม่นานสักเท่าไหร่ ชายหนุ่มเดินมาจนถึงห้องของตัวเอง เขาเปิดประตูเข้าไปในห้องก็พบว่าหญิงสาวนั่งอยู่โซฟาเหมือนเดิมโดยมีลูกาที่ยืนเฝ้าอยู่

“พาผู้หญิงคนนี้ไปที่ห้อง แล้วพวกมึงก็ผลัดกันเฝ้าหน้าห้องเธอเอาไว้ด้วย” เสียงทุ้มทรงพลังของราฟาเอลเอ่ยสั่งลูกน้องอย่างชัดถ้อยชัดคำ

“ครับนาย” ลูกาตอบกลับมาเฟียร่างกำยำ ก่อนที่เขาจะหันไปพยักหน้าให้กับลูกน้องที่เดินตามราฟาเอลมา

“ให้คนลงไปเฝ้าสนามหญ้าตรงบานหน้าต่างห้องเธอด้วยสองคน”

“ครับ” คนสนิทตอบกลับอีกครั้ง

หญิงสาวปรายตามองราฟาเอลชั่วครู่ จากนั้นเธอลุกขึ้นยืนเต็มความสูงและก้าวขาเดินผ่านหน้าชายหนุ่มไปยังห้องที่เขาจัดเตรียมไว้ให้เธอทันที 

“จะดีเหรอครับนายท่าน ที่เอาผู้หญิงคนนั้นมาอยู่ในคฤหาสน์แบบนี้” ลูกาเอ่ยขึ้นมาทันทีที่หญิงสาวออกไปจากห้องนอนเจ้านายเรียบร้อยแล้ว

“เอาศัตรูฝีมือดีไว้ใกล้ตัวดีกว่า เรายังใช้ประโยชน์จากเธอได้” ราฟาเอลตอบกลับอย่างตรงไปตรงมา ลูกาต้องรับรู้ทุกอย่างและทุกเรื่องของเขาเพราะลูกาเปรียบเสมือนแขนขาของเขา

“กูมั่นใจว่าเธอจะยอมสยบให้กับกู” มาเฟียหนุ่มเอ่ยอย่างใช้ความคิด 

“ทำไมล่ะครับนาย” 

“เพราะสายตาของคนเรามันหลอกกันไม่ได้…ทุกครั้งที่ฉันพูดถึงผู้หญิงอีกคนหนึ่งที่ลูเซียนมันจับไว้ ดวงตาเธอจะอ่อนลงและสั่นไหวทุกครั้ง”

“ผมจะให้บอดี้การ์ดจับตาดูเธอไว้ตลอดครับ” ลูกาเอ่ย

“ยกเลิกนัดทุกอย่างของวันนี้ ฉันไม่มีอารมณ์จะไปไหนล่ะ”

“ครับนาย” มือขวาของราฟาเอลก้มศีรษะให้เขาหนึ่งครั้ง ก่อนที่เขาจะหันหลังและเดินออกมาจากห้องนอนของเจ้านายทันที