แต่ถ้าเธอโอนอ่อนตามใจเขา หน้าที่การงานของเธอก็จะมีชื่อเสียงเพิ่มมากขึ้น แต่ธนัชชาดันมีสิ่งที่เขาอยากได้ และครอบครองเธอมากกว่าผู้หญิงทุกคน รูปร่าง หน้าตาที่เรียกเลือดในกายเพียงแค่เผลอสบตา เสน่ห์ที่แค่เธอขยับตัวยังทำให้เขาไม่อาจคาดสายตาจากเธอไปได้ ที่ถ้าเขาได้กดเธอลงบนเตียงแล้วกระแทกเธอแรงๆ คงจะดีไม่น้อยเลยทีเดียว
"คนระดับคุณพีระ ไม่น่าทำอะไร ที่น่าลดตัวเองมาทำเรื่อง... ที่ไม่เป็นลูกผู้ชายแบบนี้เลยนะครับ" ใบหน้าหล่อเหลา เรียบนิ่ง ดวงตาคมดุสีน้ำตาลเข้ม เผลอยิ้มแค่เพียงมุมปากด้านข้าง รูปร่างที่สมส่วนสูงกว่าพีระเป็นเท่าตัวเพียงเพราะเขามีดีเอนเอของบิดมาเยอะพอตัว เจ้าสมุทรกระชากไหล่ของพีระมาแล้วชกหน้าเขาเขาไปเต็มแรง เขารู้สึกสะอิดสะเอียนการกระทำ ที่แสนต่ำทราม ของลูกชายเจ้าพ่อสื่อคนนี้ "มึง... ชกกู!" พีระที่ล้มไปกับพื้นเพราะขาดการระวังตัว คนสนิทของเขาก็เข้าไปในรถแล้วจึงเหลือแค่เขา "ไอ้เจ้า!... เอาจนได้นะมึง!" ปราบดาที่วิ่งหายใจหอบมาหาเพื่อนสนิท "เอ้ย!!... น้องแทน เป็นอะไรว่ะ?" ปราบดาตกใจ อุทานออกมา เมื่อเห็นสภาพของธนัชชา ที่ตอนนี้สภาพเธอดูไม่ได้เลย ดวงตากลมโตของเธอคลอด้วยน้ำตา แขนเรียวกอดตัวเองแน่น แต่มือเล็กจิกนิ้วบนแขนตัวเอง "จะทำไม" เจ้าสมุทรเลิกคิ้วอีกข้าง ก้มหน้ามองพีระ ด้วยท่าทางหยิ่งยโส มีความมั่นใจในสิ่งที่ตัวเองทำเต็มที "นั่นเมียกู.. มึงจะมายุ่งทำไม" พีระรีบลุกขึ้นโดยที่คนขับรถของเขา เข้ามาช่วยด้วยความตกใจ "ไม่ใช่... นะคะ.. ช่วยแทนด้วย" ธนัชชาเอารีบพูดปฎิเสธออกมา เธอพยายามกักเก็บอารมณ์ในร่างกายเธอกดมันลงไป ตอนนี้เธอจึงมีสติมากขึ้น แขนขาเธอก็อ่อนแรงเต็มทน เธอพึ่งเคยถูกวางยาครั้งแรก จึงไม่รู้ว่า ฤิทธิ์ของมันจะรุนแรงมากแค่ไหน " เราไปคุยกันที่ห้องพี่ น้องแทนจะงอนพี่ แบบนี้ไปนานเท่าไหร่.. เรากลับกัน" พีระเดินไปดึงแขนธนัชา ที่ตอนนี้ปราบดา กำลังพยุงร่างของธนัชชาอยู่ " ถ้าคุณพิพัฒน์ รู้ว่าผมจะพิจารณา สัญญาฉบับที่จะเซ็นอีกเดือนหน้า เรื่องโฆษณาในเคลือ ภาริพงษ์ คุณพ่อคุณคงจะตกใจน่าดู ทั้งที่.. ก่อนหน้านี้ ยังเป็นพาสเนอร์กันด้วยดีมาตลอด " ท่าทีโอหัง เหมือนตัวเองใหญ่โตคับฟ้าสร้างความไม่พอใจให้กับพีระเป็นอย่างมาก เจ้าสมุทร ภาริพงษ์ พีระรู้สึกไม่ค่อยชอบหน้าอยู่แล้ว เวลาออกงานสังคม ทุกคนในงานต่างให้ความสนใจเขา เหมือนมันเป็นเทพเจ้าที่ก่อสร้างโลกใบนี้ขึ้นมา ทั้งนักข่าวรุมล้อมหน้าล้อมหลัง เพื่อที่จะได้รูปและสักบทสัมภาษณ์ ไปแปะบนพื้นที่สื่อตัวเอง แต่ความแค้น และความต้องการ ในตัวของผู้หญิงตรงหน้าที่เขามี จะทำให้ความมั่งมีของครอบครัวและบรรพบุรุษ ที่เข้าเพียรพยายามสร้างมา ล้มไม่เป็นท่าในวันนี้ไม่ได้ เม็ดเงินมหาศาลจาก ภาริพงษ์เป็นน้ำบ่อใหญ่ ที่ไหลเวียนในธุรกิจหลักของครัวครัวเขาเกือบ 50% " ถ้างั้น ผมต้องขอโทษคุณเจ้าด้วย ผมกับน้องแทนมีเรื่องเข้าใจผิดกันนิดหน่อย ถ้างั้นผมขอตัวกลับก่อนนะครับ" พีระเปิดประตูเข้าไปนั่งด้านหลังรถลีมูชีนสีดำ พอประตูปิดใบหน้าที่กักเก็บอารมณ์จึง บิดเบี้ยวดูไม่ได้ทันที มือหนากำแน่น พร้อมยกกำปั้นทุบกระจกรถด้วยความคับแค้นใจ "มึงคิดว่ามึงเป็นใครเจ้าสมุทร สักวันกูจะทำให้มึงมากราบตีนกูให้ได้คอยดู" พีระคำรามออกมาด้วยเครียดแค้นใจ คนขับรถมองกระจกเพื่อดูเจ้านายตัวเอง อาการแบบนี้ถือเป็นเรื่องปกติที่ระบายออกมาเมื่อสิ่งที่วางใจไม่เป็นตามที่ต้องการ "มึงจะไปส่งน้องเขาที่ไหน หรือจะพาน้องไปค้างที่ชั้นบนก็ได้ พรุ่งนี้ค่อยกลับ" ปราบดามีเอกสารที่ต้องเคลียร์ กองจนจะทับเขาตายในสักวัน แล้วกว่าที่เขาจะหาเวลาว่างมาได้ มันยากมาก แถมวันนี้ เขาหอบเอาเอกสารกลับมาจากออฟฟิศหลัก ที่เป็นธุรกิจของครอบครัวมาทำที่นี่ ก่อนที่จะบินไปญี่ปุ่น เพื่อเซ็นสัญญากับลูกค้าในพรุ่งนี้เช้า "แทน... จะ.. กลับเอง" ร่างเล็กยืนกอดตัวเองแน่น เหมือนลูกนกโดนฝน แล้วกำลังมองหาที่หลบฝน "แทนไม่เห็นอยาก.. อื้อ.. อยากให้... คุณไปส่งเลยนะ" ความร้อนในกายตีขึ้นมาอีกครั้ง แก้มเล็กอมชมพูแดงปลั่ง ปากเล็กกัดริมฝีปากล่างแน่น กักเก็บอารมณ์เอาไว้ "สภาพอย่างนี้คงถูกลาก ไปทำอย่างอื่นก่อนจะกลับถึงบ้านพอดี" ความอวดเก่งในสายตาของร่างบอบบาง ที่อยู่ตรงหน้า ที่ตอนนี้ถ้ายืนรอให้คนมารับ หรือกลับแท๊กซี่ คงถูกพาตัวไปทำอย่างอื่นมากกว่า "แทน... ขอบคุณ ที่คุณช่วยแทน จากคุณพีระ.." เสียงหวานสั่นระริกเอ่ยออกมาอย่างแผ่วเบา มือเล็กจิกเล็บตัวเองแน่น เพื่อดึงสติตัวเองกลับมา ในตัวเธอเหมือนมีกองไฟสุกกองที่ ตอนนี้มันวิ่งพล่านไปทั่วทั้งตัวเธอ "สักวันแทน... จะ.. หาโอกาศไปขอบคุณเจ้าสมุทร อีกครั้งนะคะ" ร่างเล็กยืนรอให้คนของอาริตามารับ จนเจอวัยรุ่นกลุ่มหนึ่งที่เดินมา 4 -5 คนเดินเข้ามาใกล้เธอ"คุณแพรช่วยเตรียมของใช้ของผู้หญิงที่จำเป็น ส่งมาที่คอนโดผมด้วยครับ" หลังจากที่ร่างเล็กหลับไปแล้ว แถมยังซบที่อกเขาอีกด้วย ลมหายใจเข้าออกอย่างสม่ำเสมอ วันนี้เธอคงจะเหนื่อยมากอยากพักผ่อน แต่สิ่งที่เธอถูกนายพีระให้กิน มันคงจะแรงมากเลยที่เดียว มืออีกข้างก็พยุงหลังเธอกลัวตก รูปร่างอ้อนแอ้นแต่เต็มไม้เต็มมือ ไม่รู้สึกผอมไปกำลังดี เหมือนเจ้าตัวจะดูแลตัวเองอย่างดีเลยทีเดียว มืออีกข้างก็โทรหาเลขาส่วนตัวเพื่อสั่งของที่ตัวเองต้องการ แพรพิณ เป็นเลขาส่วนตัวของเจ้าสมุทร เธออายุ 28 ปี เรียนจบจากอเมริกาสามารถพูดได้ 4 ภาษา ไทย จีน อังกฤษ ฝรั่งเศส เธอจะสแตนบายสัพพอตเจ้านายตลอด 24 ชั่วโมง ด้วยเงินเดือนที่สูงลิบลิ่ว และข้อตกลงตอนเซ็นสัญญาว่าจ้าง เธอจึงไม่ได้รู้สึกว่าถูดริดทอนความเป็นส่วนตัว แล้วอีกอย่างเจ้าสมุทรก็ไม่ได้รบกวนเวลาส่วนตัวแบบนี้ทุกวัน ในรอบหนึ่งเดือนจะมีไม่กี่ครั้งที่เขาไม่ได้แจ้งล่วงหน้าในยามวิกาลแบบนี้ ส่วนมากเขาจะทิ้งข้อความไว้แล้วให้เธอมาตอบตอนเช้า นอกจากเรื่องนั้นมันสำคัญจริงๆ และนี่เป็นครั้งแรกที่เจ้านายเธอให้เธอจัดเตรียมของใช้ผู้หญิงให้ในยามวิกาลแบบนี้ เนื่องด้วยวันนี้
มือหนาคลืบคลานเข้าไปในพื้นที่ความสาวของเธอตั้งแต่ตอนไหน เขาเป็นผู้ชายคนแรกที่ได้แตะต้องส่วนสงวนสิทธิ์ตรงนั้น ขนาดตอนเธออาบน้ำทุกครั้งเธอทำความสะอาดยังรู้สึกเขินอายตัวเองเลยด้วยซ้ำ ความอุ่นร้อนและเรียวขาสวยแยกออกกว้าง เปิดทางให้เขาให้สัมผัสตัวตนของตัวเอง เรียกเสียงคำรามแหบพร่าในลำคอหนาด้วยความยินดี กลิ่นกายหอมอ่อนๆ ที่โหยมาทุกครั้งคราวที่เธอดิ้นและขยับตัวด้วยความเสียวซ่าน นิ้วมือหนาขยับถูไถด้านนอกของธนัชชาอย่างแผ่วเบา ร่างเล็กสะดุ้งตัวสั่นด้วยความกระสันเสียว ปากเล็กต้องการอิสระแต่เจ้าสมุทรยังคงดูดกลืนเธออยู่ไม่ปล่อย เสียงครางหวานจึงถูกคนร่างสูงดูดเข้าไปลำคอตัวเอง ความรู้สึกนี้ที่เธอกระหายอยาก ความเสียวซ่านที่พึ่งพบเจอซึ่งมันมากกว่าครั้งก่อนหน้า เอวเล็กขยับตามมือหนาอย่างกระตือรือร้น ช่องทางรักเล็กแคบบีบรัดตัวเองแน่นทั้งที่ไม่มีอะไรสอดแทรกเข้าไปเลย การตอบสนองโดยไม่มีสติของร่างเล็กที่ร้อนแรง การยั่วยวนของเธอที่เธอแสดงออก เพียงครั้งแรกที่เขาแตะต้องเธอยังมีปฎิกิริยาแบบนี้ ถ้าเขาและเธอใช้เวลาอยู่ด้วยกันจริงๆ เธอคงจะร้อนแรงและตอบสนองความต้องการเขาได้มากเลยทีเดียว ยิ่งเจ้าสมุทรขยับนิ้วรัวเร
เจ้าสมุทรก้มปิดปากเล็กหวาน ที่เย้ายวนเขาจนห้ามตัวเองไม่อยู่ มืออีกข้างกดศีรษะเล็กเพื่อให้เธอรับจูบที่แสนดุดันของเขา อีกข้างยังคงกดบังคับการเคลื่อนไหวของเอวเล็กคอดรัวเร็วเหมือนเดิม ความเฉอะแฉะที่หลั่งไหลออกมาจากกายสาวยิ่งทำให้เธอร้อนรุ่ม มือหนาจับเอวเล็กขยับบนตักแกร่งให้รัวเร็วมากกว่าเดิม แต่ขาเรียวเล็กแกร็งค้างนิ่งทั้งร่างเธอร้อนรุ่มไแหมด ใบหน้าสวยแหงนเงยหน้ากัดปากแน่น จนใจกลางร่างของเธอแตกพล่าน ก่อนที่ตัวเธอจะกระตุกสั่นทิ่มอย่างรุนแรง ร่างเล็กทิ้งตัวไปที่ตัวเขา ใจกลางความงามร้อนรุ่มกลุ่นกลิ่นเพศรส ธนัชชาหายใจหอบถี่ ดวงตากลมโตหลับตาพลิ้มเหนื่อยหอบ น้ำตรงจุดนั้นของเธอหลั่งไหลออกมา ความร้อนของแท่งลำยาวใหญ่โตกระตุกรับกลิ่นกายเธอ เหมือนมันชอบเสียเต็มประดาที่ได้อาบน้ำรักจากตัวตนเธอ จุดซ่อนเร้นของเธอกระตุกเบาๆ "ฉันเริ่มจะ... ชอบหนู... ขึ้นมาแล้วสิ สนใจจะผูกปิ่นโตกับฉันไหม" เจ้าสมุทรเพียงแค่รู้สึกชอบสัมผัสร่างกายนี้ แถมร่างกายนึ้ยังตอบสนองเขาได้ดีเยี่ยม ทั้งที่ชุดเขายังอยู่ครบทั้งตัว และเธอยังไม่ได้แนบชิดกายปราศจากสิ่งขวางกั้น ยังจะรู้สึกดีถึงเพียงนี้ ที่ตอนแรกเจ้าสมุทรนั้น ได้ตั้
"พอเจอตัวเป็นๆ แม่งสวยจนอยากหยุดหายใจว่ะ เฟิร์ส" เด็กหนุ่มคนหนึ่งพูดขึ้น แล้วหัวเราะออกมา ทั้งหมดน่าจะเข้าเรียนมหาวิทยาลัยกันแล้ว แต่ตัวดันสูงจนปิดบังเธอจนมิด " ขนาดปลายเส้นผม ยังละมุนเลยว่ะ" ผู้ชายอีกคน ที่ยืนอยู่ด้านซ้ายก้มหน้า มาสบตาเธอแล้ว หัวเราะออกมาอีกคน "อาการเหมือน โดนยามาเลยว่ะ พวกเรามาช่วยเธอดีกว่า" ผู้ชายที่ชื่อเฟิร์สขยับเข้ามาใกล้เอามือมาลูบแขนเธอ ทั้งที่เธอพึ่งจะหนีจากพีระมาได้ดันมาเจอวัยรุ่นกลุ่มนี้อีก น้ำตาคลอเบ้าเจียนจะไหลออกมา เจ้าสมุทรมองดูเหตุการณ์อยู่ในรถ เขามีน้ำใจจะไปส่งเธอ แต่เธอนั้นเลือกที่จะปฏิเสธแล้วมายืนรอคนมารับ ในสถานที่แบบนี้คนเดียว การให้บทเรียนคงพอแล้ว สำหรับการดื้อพยศของเธอ เจ้าสมุทรให้สัญญาณให้คนขับรถบีบแตรไล่เด็กหนุ่มกลุ่มนั้น เพราะสังเกตเห็นว่า เธอกำลังขวัญกระเจิงอีกครั้ง ตัวเองจะเอาตัวไม่รอดยังอวดดี "ขึ้นมา อย่าให้ฉันต้องพูดอีกครั้ง คิดยังไงถึงมายืนตรงนี้คนเดียว" มือเล็กสั่นเทารีบเปิดประตูขึ้นไปนั่งแล้วนั่งชิดประตูอีกฝั่ง ธนัชชาพยายามสงบสติอารมณ์ได้สักพัก ในร่างกายเธอก็ตีวนกลับมาอีกครั้ง วัยรุ่นกลุ่มนั้นจึงแตกตื่นและรีบเดินหนีหายไป
แต่ถ้าเธอโอนอ่อนตามใจเขา หน้าที่การงานของเธอก็จะมีชื่อเสียงเพิ่มมากขึ้น แต่ธนัชชาดันมีสิ่งที่เขาอยากได้ และครอบครองเธอมากกว่าผู้หญิงทุกคน รูปร่าง หน้าตาที่เรียกเลือดในกายเพียงแค่เผลอสบตา เสน่ห์ที่แค่เธอขยับตัวยังทำให้เขาไม่อาจคาดสายตาจากเธอไปได้ ที่ถ้าเขาได้กดเธอลงบนเตียงแล้วกระแทกเธอแรงๆ คงจะดีไม่น้อยเลยทีเดียว "คนระดับคุณพีระ ไม่น่าทำอะไร ที่น่าลดตัวเองมาทำเรื่อง... ที่ไม่เป็นลูกผู้ชายแบบนี้เลยนะครับ" ใบหน้าหล่อเหลา เรียบนิ่ง ดวงตาคมดุสีน้ำตาลเข้ม เผลอยิ้มแค่เพียงมุมปากด้านข้าง รูปร่างที่สมส่วนสูงกว่าพีระเป็นเท่าตัวเพียงเพราะเขามีดีเอนเอของบิดมาเยอะพอตัว เจ้าสมุทรกระชากไหล่ของพีระมาแล้วชกหน้าเขาเขาไปเต็มแรง เขารู้สึกสะอิดสะเอียนการกระทำ ที่แสนต่ำทราม ของลูกชายเจ้าพ่อสื่อคนนี้ "มึง... ชกกู!" พีระที่ล้มไปกับพื้นเพราะขาดการระวังตัว คนสนิทของเขาก็เข้าไปในรถแล้วจึงเหลือแค่เขา "ไอ้เจ้า!... เอาจนได้นะมึง!" ปราบดาที่วิ่งหายใจหอบมาหาเพื่อนสนิท "เอ้ย!!... น้องแทน เป็นอะไรว่ะ?" ปราบดาตกใจ อุทานออกมา เมื่อเห็นสภาพของธนัชชา ที่ตอนนี้สภาพเธอดูไม่ได้เลย ดวงตากลมโตของเธอคลอด้วยน้ำตา แขนเรี
"คุณพี พอดีพี่ปลายให้คนมารับ ขอบคุณคุณพีมากนะคะ" มือหนาของพีระยื่นมาจับแขนเธอแล้วดึงเธอเดินไปอีกทาง "แทนกลับเองได้ค่ะ" น้ำเสียงแผ่วเบาราวกระซิบ เธอพยามรั้งตัวเองไว้ อาการร้อนวูบวาบตรงที่พีระสัมผัสทำให้ขนในกายเธอลุกชัน เธอชอบสัมผัสเขาหรอ มันไม่ใช่เธอไม่ได้ชอบเขา "กลับพร้อมพี่.. แทนไม่ไหวหรอก" สายตาของเขาเปลี่ยนไป จากที่นั่งคุยกันในคลับเพาท์ แต่ตอนนี้คือสายตาของผู้ชาย ที่พร้อมจะกลืนกินเธอ และเขาจะทำมันถ้าเอาตัวเธอไปที่รถได้ แค่ดาราหน้าใหม่คนหนึ่ง ทำไมเขาจะทำไม่ได้พีระคิดในใจ ดาราอันดับต้นๆ ของช่องยังไม่ยุ่งยากขนาดนี้เลย นี่เธอเป็นใครทำไมถึงเล่นตัวมากขนาดนี้ อยากจนตัวสั่นแต่กัดปากจนเลือดจะซึมอยู่แล้ว อาการต่อต้านของเธอยิ่งทำให้เขามีความต้องการในตัวเธอมากขึ้น "เจ้ามึงจะเดินไปไหน ไม่ช่วยหน่อยหรอว่ะ" ปราบดาถามเพื่อน เขากับเจ้าสมุทรกำลังจะกลับ เจ้าสมุทรเพียงแค่ยืนมอง แต่ไม่ได้พูดอะไรออกมา เพื่อนเขาคนนี้ค่อนข้างที่จะเดาอารมณ์ยาก สายตาคมดุจ้องดูเหตุการณ์ตรงหน้านิ่ง คนของพีระรายล้อมตัวเจ้านายของมัน ดูยังไงเธอก็ไม่น่ารอด " วิธีสกปรกแบบนี้ ระดับมันมีแต่ผู้หญิงวิ่งเข้าหา แล้วจะไปอยากได้