"ไม่เป็นไรแทนไปได้ พริมสนุกอยู่กับไรอันเถอะ" ธนัชชารู้สึกอยากเข้าห้องน้ำ เธอรู้สึกแปลกๆ เหงื่อเธอออกเยอะกว่าปกติ หัวใจของเธอเต้นแรง
ร่างเล็กลุกขึ้นยืน อาการมึนหัวเกิดขึ้น หญิงสาวจึงสะบัดหัว เพื่อให้อาการนั้นหายไป พีระที่มองผ่านธนัชชา ใบหน้าที่ยิ้มระบายเหมือนไม่ได้เฉพาะเจาะจงว่ามองเธอ เขาส่งสายตาให้คนของเขาอย่างรู้กัน ดวงตากลมโตมองไปโดยรอบ เพื่อที่เธอจะหาทางเดินไปที่ห้องน้ำ ที่เธอพุ่งประเด็นไป เธอคิดว่าไปเข้าห้องน้ำ กลับมาที่โต๊ะคงจะบอกคนขับรถมารอรับ ไม่อยากไปยืนรอข้างนอกนาน ด้วยนิสัยส่วนตัว ธนัชชาไม่ค่อยชอบเที่ยวในสถานที่แบบนี้ เธอชอบความเงียบสงบ ในห้องนอน ชอบนอนอ่านบทที่ผู้จัดส่งบทมาให้ แต่เธอก็ต้องเข้าสังคม เพื่อเอื้อผลประโยชน์ต่ออาชีพของตัวเธอเอง ทางเลือกมันไม่ได้มีให้เธอเลือกมากขนาดนั้น รองเท้าส้นสูงสองนิ้ว ที่ถูกเท้าเรียวสวยสวมมันมาในงานปาตี้วันนี้ ชุดกระโปรงสั้นเหนือเข่าโชว์เรียวขายาวสวย ผิวขาวเนียนละเอียด พอต้องแสงไฟที่สลัวทยิ่งทำให้เธอยิ่งถูกจับตามอง โต๊ะที่เธอเดินผ่าน ต่างพากัน ซุบซิบกันเสียงเบาราวกระซิบแต่เธอดันได้ยินมัน "ตัวจริงของ.. ธนัชชาก็สวยใช่เล่นเลยนะ" คลับเพาร์ท สถานที่บันเทิงใจกลางกรุงระดับไฮเอนด์ ปราบดาเจ้าของสถานบันเทิงแห่งนี้ เจ้าสมุทรเงยหน้าขึ้นมองตามสายตาของปราบดาไป ร่างเล็กผอมเพียว รูปร่างบอบบางอ้อนแอ้นสมส่วน มีในส่วนที่สมควรจะมี หน้าอกอวบ สะโพกพาย ร่างเล็กเดินมาจากมุมวีไอพี ด้านในสุด ความสวยของเธอไม่ใช่สิ่งที่พิเศษที่สุด เหมือนที่อคิราพูดออกมา ทั้งคู่เผลอเงยหน้าขึ้นสบตากันเพียงเสี้ยววินาที ทั้งคู่ต่างจ้องกันนิ่ง ก่อนที่เธอจะหลบสายตาเขาไป เพราะสำหรับตัวเขาแล้ว ด้วยรูปทรัพย์สมบัติ การศึกษา ทำให้เขาเจอผู้หญิงทุกรูปแบบมาจนเคยชิน ทั้งสวยจนตะลึง เพียงแค่เจอหน้า ระดับ ดารา นางแบบ กุลสตรีทุกระเบียบนิ้วก็เคยควง แต่สุดท้าย ก็ต้องตัดความสัมพันธ์ เพียงแค่เขา ไม่ได้รู้สึก อยากจะสานความสัมพันธ์ ที่ลึกซึ้งมากกว่านั้น มีทั้งจบกันด้วยดี และพวกเธอร้องให้เสียใจ แล้วจะให้เขาทำอย่างไร ในเมื่อความรู้สึกมันบังคับกันได้ขนาดนั้นเลยรึ เพียงแค่เสี้ยววินาที ที่ทั้งคู่เผลอสบตา กระแสบางอย่างวิ่งพล่านผ่านอกข้างซ้าย ดวงตากลมโตสีน้ำตาล ที่แสนเย้ายวนคู่นั้น มีน้ำคลอเบ้า เธอกำลังเดินเข้ามาใกล้เขา ความคุ้นเคยไม่ใช่แรกพบเจอ ความสวยของคนตัวเล็กนั้นเข้าขั้นหาตัวจับยาก แต่มันไม่ใช่สิ่งแปลกใหม่สำหรับเจ้าสมุทร ตัวเจอเจอความงามของของผู้หญิงมามทุกรูปแบบ แต่ไม่รู้ทำไมเขารู้สึกความคุ้นเคย ที่เขาคิดว่าเขาพึ่งจะเคยเจอเธอครั้งแรกแน่นอน สายตาที่ผู้ชายคนนี้มองเธอ ธนัชชาไม่ได้รู้สึกถึงความพิเศษ เพราะเธอทำงาน ที่ใช้เรือนร่างและจุดเด่น ที่เธอรู้ดีว่าตัวเองมี นั้นคือความสวย การเอาตัวรอดจากปากเสือ ปากจระเข้เธอหลบหลีกมาได้ตลอด แต่วันนี้ อาการร้อนรุ่มในกาย กลับให้ความรู้สึกบอกว่า เธอกำลังจะเจออันตราย "ว่าแต่คุณแทนมาเที่ยวคนเดียวหรอครับ" ชายหนุ่มอายุประมาณสามสิบต้นๆ การแต่งกายดูดี คงเป็นลูกชายเจ้าสัวที่ไหนสักที่ ใครเป็นคนตัดสินว่า การที่คนหนึ่งคน โตมาในสังคมที่ดี จะเป็นคนที่ดีเสมอไป ในโลกความเป็นจริง คนที่ได้เปรียบ มักจะกอบโกยผลประโยชน์เข้าหาตัวเองกันทั้งนั้น สายตาผู้ชายตรงหน้า ธนัชชารู้ดีว่าเขาต้องการอะไร "ช่วยหลีกทางด้วยค่ะ เราไม่เคยรู้จักกันมาก่อน คุณไม่ควรแตะต้องตัวแทน" ธนัชชาถอยหลังจากผู้ชายผิวขาวสูง ที่ทักเธอคนแรก วันนี้เป็นครั้งแรก ที่เธอมางานปาร์ตี้แบบนี้คนเดียว ทุกครั้งปลายฟ้าจะมาด้วย "เล่นตัวด้วยว่ะ " น้ำเสียงผู้ชายอีกคนที่มาด้วยกันพูดขึ้น แถมยังหัวเราะขบขัน มองว่าเรื่องที่เกิดขึ้นมันตลก นี่แหละมั้ง ที่เขาบอกว่าความเหลื่อมล้ำทางสังคมทำให้คนอยู่สูงกว่า มองเห็นช่องว่างแล้วมองผิดเป็นชอบ เพราะความเคยชินจนกายเป็นความเคยตัว "ถอยไปนะ" "เพื่อนผมเขาฮอตมากนะครับ" เพื่อนร่วมโต๊ะลุกขึ้นยืนมาดักทางด้านหลังเพื่อให้เพื่อนตัวเองได้ทำตามอำเภอใจ "ถอยไป" เสียงหวานพูดอีกครั้ง "ยืนก็ไม่ตรงแบบนี้ ต้องมีคนดูแล อยากเข้าห้องน้ำใช่ไหมครับเดี๋ยวพี่พาไป" "ไม่นะ ปล่อยสิ! ฉันบอกให้ปล่อย" น้ำเสียงหวานพูดออกมา เพราะเธอกลัวการเป็นข่าวกับสื่อมากที่สุด การกักเก็บอาการจึงสำคัญ ธนัชชา พึ่งเข้าใจวันนี้เองว่า อาชีพของเธอนั้น ในวงสังคมกลุ่มคนที่เหลือจากอันจะกิน คนพวกนี้ คงมองว่าเธอเป็นอะไรสักอย่างของพวกเขา "น้องแทนอยากเข้าห้องน้ำ พี่เจนท์พาไปเอง " "ฉันเป็นลูกคนเดียว ไม่มีพี่น้อง" ริมฝีปากเล็กเอ่ยปากโต้ตอบ เพราะตอนนี้เธอรู้ดีว่า เธอกำลังจะไม่ไหว แถมสายตาที่ผู้ชายกลุ่มนี้ส่งมา มันส่งสัญญาณเตือนว่า เธอควรรีบออกจากตรงนี้ให้เร็วที่สุด "สเปคมึงเลยเจนท์ แบบนี้เลยที่มึงชอบ ความพยศแบบนี้" ผู้ชายที่ยืนอึกฝั่งพูดขึ้น ถึงอาการมึนหัวยังอยู่แต่สติเธอยังมีครบ "กูว่ามันไม่ใช่เรื่องแล้วว่ะเจ้า นี่พวกมันจะลวนลามเธอแล้วว่ะ" เจ้าสมุทรเพียงแค่มองไปยังที่เกิดเหตุ แล้วตอนนี้ปราบดา มันก็ยืนอยู่ตรงนั้น แต่เจ้าสมุทรเพียงแค่ยกแก้วไวน์ขึ้นดื่ม ดวงตานุ่มลึก มองดูเหตุการณ์ตรงหน้า ใบหน้าเล็ก ไม่แสดงอาการ หวาดกลัวออกมาเลย ทั้งที่ตัวเองเสียเปรียบ แถมยังกำลังจะถูกลวนลาม "เกิดอะไรขึ้นครับมีอะไรให้ผมช่วยไหมครับ" ผู้ชายอีกคนเดินเข้ามาถาม ถึงตอนนี้ธนัชชาจะมีอาการมึนหัว เธอคงจะเมา แต่พอเธอหันไปตามเสียงพูดของบุคคลที่สาม กลับเจอผู้ชายอีกคน คนที่มองหน้าเธอกับคนที่ชื่อเจนท์ และเพื่อนของเขาด้วยท่าทางที่เป็นมิตร ใบหน้าหวาน จมูกเป็นสันโด่ง ดวงตาเรียวสวย ริมฝีปากสวย ทุกอย่างที่เธอคิดนั้นเขาช่างสมบูรณ์แบบ ปราบดาคืองานดีเกรดพรีเมียมที่พระเจ้าช่างประณีตในการปั้น แต่ทุกอย่างมันช่างขัดกับบุคคลลิกการแสดงออกเหลือเกิน "มึงเป็นใคร!" คนชื่อเจนท์เดินมาผลักไหล่ปราบดา "กูชื่อปราบดา" ปราบดาจ้องกลับตาไม่กระพริบ พร้อมที่จะมีเรื่องทันที ก็เขาเป็นเจ้าของคลับแห่งนี้ เรื่องแบบนี้ มันจะมาเกิดในสถานที่ของเขาไม่ได้เด็ดขาด "กูแค่ กำลังงอนง้อเมียกูอยู่ มึงมีปัญหาอะไร! " หลังจากที่ผลักไหล่คนที่มาทีหลัง ผู้ชายที่ชื่อเจนท์ ก็ดึงแขนธนัชชาพร้อมทั้งกระชาก ให้เดิน เพื่อที่ จะพาเธอไปทางห้องน้ำ "ปล่อยฉัน!" ธนัชชาสบัดตัวอย่างรุนแรง หลังจากที่เธอตั้งตัวได้ ด้วยรูปร่างที่แตกต่าง และความแข็งแรง เจนท์ลากเธอมาถึงโถงทางเดินไปห้องน้ำ "หยุดดิ้น... มึงจะเจอกูตบ" ธนัชชาก้มลงกัดแขนของเจนท์ แล้วสะบัดแขนจนหลุดกำลังจะวิ่งหนี แต่ด้วยรูปร่าง แถมยังอยู่บนส้นสูงอีก เพียงแค่ไม่กี่ก้าวเจนท์ก็ตามตัวเธอทัน "ปล่อยฉัน!" "เล่นตัวอยู่ได้ ถ้ายอมเป็นของพี่ น้องแทนต้องการอะไร พี่ให้ทุกอย่าง" เจนท์รวบตัวเธอดึงเข้ามาหาตัว กลิ่นหอมอ่อนๆ ทำให้เขายิ่งอยากได้ "ไม่.. ฉันไม่ต้องการ" แรงดิ้นของธนัชชาเริ่มจะหดหาย แต่อาการร้อนวูบวาบเข้ามาแทนที่ นี่เธอเป็นอะไร "เป็นลูกผู้ชายเสียเปล่า บังคับผู้หญิงที่เขาไม่เต็มใจ...กล้าที่จะบอกตัวเองว่าเป็นลูกผู้ชายว่าไหม... คุณเจนท์?" เจ้าสมุทรเดินตามหลังเจนตพล ลูกชายนักการเมือง ที่ตอนนี้พ่อของเขา ดำรงค์ตำแหน่งที่มีหน้าตาทางสังคม หน้าที่การงานของคนเป็นพ่อช่างสัพพอต ความกร่างของลูกชายตัวเองสิ้นดี"คุณแพรช่วยเตรียมของใช้ของผู้หญิงที่จำเป็น ส่งมาที่คอนโดผมด้วยครับ" หลังจากที่ร่างเล็กหลับไปแล้ว แถมยังซบที่อกเขาอีกด้วย ลมหายใจเข้าออกอย่างสม่ำเสมอ วันนี้เธอคงจะเหนื่อยมากอยากพักผ่อน แต่สิ่งที่เธอถูกนายพีระให้กิน มันคงจะแรงมากเลยที่เดียว มืออีกข้างก็พยุงหลังเธอกลัวตก รูปร่างอ้อนแอ้นแต่เต็มไม้เต็มมือ ไม่รู้สึกผอมไปกำลังดี เหมือนเจ้าตัวจะดูแลตัวเองอย่างดีเลยทีเดียว มืออีกข้างก็โทรหาเลขาส่วนตัวเพื่อสั่งของที่ตัวเองต้องการ แพรพิณ เป็นเลขาส่วนตัวของเจ้าสมุทร เธออายุ 28 ปี เรียนจบจากอเมริกาสามารถพูดได้ 4 ภาษา ไทย จีน อังกฤษ ฝรั่งเศส เธอจะสแตนบายสัพพอตเจ้านายตลอด 24 ชั่วโมง ด้วยเงินเดือนที่สูงลิบลิ่ว และข้อตกลงตอนเซ็นสัญญาว่าจ้าง เธอจึงไม่ได้รู้สึกว่าถูดริดทอนความเป็นส่วนตัว แล้วอีกอย่างเจ้าสมุทรก็ไม่ได้รบกวนเวลาส่วนตัวแบบนี้ทุกวัน ในรอบหนึ่งเดือนจะมีไม่กี่ครั้งที่เขาไม่ได้แจ้งล่วงหน้าในยามวิกาลแบบนี้ ส่วนมากเขาจะทิ้งข้อความไว้แล้วให้เธอมาตอบตอนเช้า นอกจากเรื่องนั้นมันสำคัญจริงๆ และนี่เป็นครั้งแรกที่เจ้านายเธอให้เธอจัดเตรียมของใช้ผู้หญิงให้ในยามวิกาลแบบนี้ เนื่องด้วยวันนี้
มือหนาคลืบคลานเข้าไปในพื้นที่ความสาวของเธอตั้งแต่ตอนไหน เขาเป็นผู้ชายคนแรกที่ได้แตะต้องส่วนสงวนสิทธิ์ตรงนั้น ขนาดตอนเธออาบน้ำทุกครั้งเธอทำความสะอาดยังรู้สึกเขินอายตัวเองเลยด้วยซ้ำ ความอุ่นร้อนและเรียวขาสวยแยกออกกว้าง เปิดทางให้เขาให้สัมผัสตัวตนของตัวเอง เรียกเสียงคำรามแหบพร่าในลำคอหนาด้วยความยินดี กลิ่นกายหอมอ่อนๆ ที่โหยมาทุกครั้งคราวที่เธอดิ้นและขยับตัวด้วยความเสียวซ่าน นิ้วมือหนาขยับถูไถด้านนอกของธนัชชาอย่างแผ่วเบา ร่างเล็กสะดุ้งตัวสั่นด้วยความกระสันเสียว ปากเล็กต้องการอิสระแต่เจ้าสมุทรยังคงดูดกลืนเธออยู่ไม่ปล่อย เสียงครางหวานจึงถูกคนร่างสูงดูดเข้าไปลำคอตัวเอง ความรู้สึกนี้ที่เธอกระหายอยาก ความเสียวซ่านที่พึ่งพบเจอซึ่งมันมากกว่าครั้งก่อนหน้า เอวเล็กขยับตามมือหนาอย่างกระตือรือร้น ช่องทางรักเล็กแคบบีบรัดตัวเองแน่นทั้งที่ไม่มีอะไรสอดแทรกเข้าไปเลย การตอบสนองโดยไม่มีสติของร่างเล็กที่ร้อนแรง การยั่วยวนของเธอที่เธอแสดงออก เพียงครั้งแรกที่เขาแตะต้องเธอยังมีปฎิกิริยาแบบนี้ ถ้าเขาและเธอใช้เวลาอยู่ด้วยกันจริงๆ เธอคงจะร้อนแรงและตอบสนองความต้องการเขาได้มากเลยทีเดียว ยิ่งเจ้าสมุทรขยับนิ้วรัวเร
เจ้าสมุทรก้มปิดปากเล็กหวาน ที่เย้ายวนเขาจนห้ามตัวเองไม่อยู่ มืออีกข้างกดศีรษะเล็กเพื่อให้เธอรับจูบที่แสนดุดันของเขา อีกข้างยังคงกดบังคับการเคลื่อนไหวของเอวเล็กคอดรัวเร็วเหมือนเดิม ความเฉอะแฉะที่หลั่งไหลออกมาจากกายสาวยิ่งทำให้เธอร้อนรุ่ม มือหนาจับเอวเล็กขยับบนตักแกร่งให้รัวเร็วมากกว่าเดิม แต่ขาเรียวเล็กแกร็งค้างนิ่งทั้งร่างเธอร้อนรุ่มไแหมด ใบหน้าสวยแหงนเงยหน้ากัดปากแน่น จนใจกลางร่างของเธอแตกพล่าน ก่อนที่ตัวเธอจะกระตุกสั่นทิ่มอย่างรุนแรง ร่างเล็กทิ้งตัวไปที่ตัวเขา ใจกลางความงามร้อนรุ่มกลุ่นกลิ่นเพศรส ธนัชชาหายใจหอบถี่ ดวงตากลมโตหลับตาพลิ้มเหนื่อยหอบ น้ำตรงจุดนั้นของเธอหลั่งไหลออกมา ความร้อนของแท่งลำยาวใหญ่โตกระตุกรับกลิ่นกายเธอ เหมือนมันชอบเสียเต็มประดาที่ได้อาบน้ำรักจากตัวตนเธอ จุดซ่อนเร้นของเธอกระตุกเบาๆ "ฉันเริ่มจะ... ชอบหนู... ขึ้นมาแล้วสิ สนใจจะผูกปิ่นโตกับฉันไหม" เจ้าสมุทรเพียงแค่รู้สึกชอบสัมผัสร่างกายนี้ แถมร่างกายนึ้ยังตอบสนองเขาได้ดีเยี่ยม ทั้งที่ชุดเขายังอยู่ครบทั้งตัว และเธอยังไม่ได้แนบชิดกายปราศจากสิ่งขวางกั้น ยังจะรู้สึกดีถึงเพียงนี้ ที่ตอนแรกเจ้าสมุทรนั้น ได้ตั้
"พอเจอตัวเป็นๆ แม่งสวยจนอยากหยุดหายใจว่ะ เฟิร์ส" เด็กหนุ่มคนหนึ่งพูดขึ้น แล้วหัวเราะออกมา ทั้งหมดน่าจะเข้าเรียนมหาวิทยาลัยกันแล้ว แต่ตัวดันสูงจนปิดบังเธอจนมิด " ขนาดปลายเส้นผม ยังละมุนเลยว่ะ" ผู้ชายอีกคน ที่ยืนอยู่ด้านซ้ายก้มหน้า มาสบตาเธอแล้ว หัวเราะออกมาอีกคน "อาการเหมือน โดนยามาเลยว่ะ พวกเรามาช่วยเธอดีกว่า" ผู้ชายที่ชื่อเฟิร์สขยับเข้ามาใกล้เอามือมาลูบแขนเธอ ทั้งที่เธอพึ่งจะหนีจากพีระมาได้ดันมาเจอวัยรุ่นกลุ่มนี้อีก น้ำตาคลอเบ้าเจียนจะไหลออกมา เจ้าสมุทรมองดูเหตุการณ์อยู่ในรถ เขามีน้ำใจจะไปส่งเธอ แต่เธอนั้นเลือกที่จะปฏิเสธแล้วมายืนรอคนมารับ ในสถานที่แบบนี้คนเดียว การให้บทเรียนคงพอแล้ว สำหรับการดื้อพยศของเธอ เจ้าสมุทรให้สัญญาณให้คนขับรถบีบแตรไล่เด็กหนุ่มกลุ่มนั้น เพราะสังเกตเห็นว่า เธอกำลังขวัญกระเจิงอีกครั้ง ตัวเองจะเอาตัวไม่รอดยังอวดดี "ขึ้นมา อย่าให้ฉันต้องพูดอีกครั้ง คิดยังไงถึงมายืนตรงนี้คนเดียว" มือเล็กสั่นเทารีบเปิดประตูขึ้นไปนั่งแล้วนั่งชิดประตูอีกฝั่ง ธนัชชาพยายามสงบสติอารมณ์ได้สักพัก ในร่างกายเธอก็ตีวนกลับมาอีกครั้ง วัยรุ่นกลุ่มนั้นจึงแตกตื่นและรีบเดินหนีหายไป
แต่ถ้าเธอโอนอ่อนตามใจเขา หน้าที่การงานของเธอก็จะมีชื่อเสียงเพิ่มมากขึ้น แต่ธนัชชาดันมีสิ่งที่เขาอยากได้ และครอบครองเธอมากกว่าผู้หญิงทุกคน รูปร่าง หน้าตาที่เรียกเลือดในกายเพียงแค่เผลอสบตา เสน่ห์ที่แค่เธอขยับตัวยังทำให้เขาไม่อาจคาดสายตาจากเธอไปได้ ที่ถ้าเขาได้กดเธอลงบนเตียงแล้วกระแทกเธอแรงๆ คงจะดีไม่น้อยเลยทีเดียว "คนระดับคุณพีระ ไม่น่าทำอะไร ที่น่าลดตัวเองมาทำเรื่อง... ที่ไม่เป็นลูกผู้ชายแบบนี้เลยนะครับ" ใบหน้าหล่อเหลา เรียบนิ่ง ดวงตาคมดุสีน้ำตาลเข้ม เผลอยิ้มแค่เพียงมุมปากด้านข้าง รูปร่างที่สมส่วนสูงกว่าพีระเป็นเท่าตัวเพียงเพราะเขามีดีเอนเอของบิดมาเยอะพอตัว เจ้าสมุทรกระชากไหล่ของพีระมาแล้วชกหน้าเขาเขาไปเต็มแรง เขารู้สึกสะอิดสะเอียนการกระทำ ที่แสนต่ำทราม ของลูกชายเจ้าพ่อสื่อคนนี้ "มึง... ชกกู!" พีระที่ล้มไปกับพื้นเพราะขาดการระวังตัว คนสนิทของเขาก็เข้าไปในรถแล้วจึงเหลือแค่เขา "ไอ้เจ้า!... เอาจนได้นะมึง!" ปราบดาที่วิ่งหายใจหอบมาหาเพื่อนสนิท "เอ้ย!!... น้องแทน เป็นอะไรว่ะ?" ปราบดาตกใจ อุทานออกมา เมื่อเห็นสภาพของธนัชชา ที่ตอนนี้สภาพเธอดูไม่ได้เลย ดวงตากลมโตของเธอคลอด้วยน้ำตา แขนเรี
"คุณพี พอดีพี่ปลายให้คนมารับ ขอบคุณคุณพีมากนะคะ" มือหนาของพีระยื่นมาจับแขนเธอแล้วดึงเธอเดินไปอีกทาง "แทนกลับเองได้ค่ะ" น้ำเสียงแผ่วเบาราวกระซิบ เธอพยามรั้งตัวเองไว้ อาการร้อนวูบวาบตรงที่พีระสัมผัสทำให้ขนในกายเธอลุกชัน เธอชอบสัมผัสเขาหรอ มันไม่ใช่เธอไม่ได้ชอบเขา "กลับพร้อมพี่.. แทนไม่ไหวหรอก" สายตาของเขาเปลี่ยนไป จากที่นั่งคุยกันในคลับเพาท์ แต่ตอนนี้คือสายตาของผู้ชาย ที่พร้อมจะกลืนกินเธอ และเขาจะทำมันถ้าเอาตัวเธอไปที่รถได้ แค่ดาราหน้าใหม่คนหนึ่ง ทำไมเขาจะทำไม่ได้พีระคิดในใจ ดาราอันดับต้นๆ ของช่องยังไม่ยุ่งยากขนาดนี้เลย นี่เธอเป็นใครทำไมถึงเล่นตัวมากขนาดนี้ อยากจนตัวสั่นแต่กัดปากจนเลือดจะซึมอยู่แล้ว อาการต่อต้านของเธอยิ่งทำให้เขามีความต้องการในตัวเธอมากขึ้น "เจ้ามึงจะเดินไปไหน ไม่ช่วยหน่อยหรอว่ะ" ปราบดาถามเพื่อน เขากับเจ้าสมุทรกำลังจะกลับ เจ้าสมุทรเพียงแค่ยืนมอง แต่ไม่ได้พูดอะไรออกมา เพื่อนเขาคนนี้ค่อนข้างที่จะเดาอารมณ์ยาก สายตาคมดุจ้องดูเหตุการณ์ตรงหน้านิ่ง คนของพีระรายล้อมตัวเจ้านายของมัน ดูยังไงเธอก็ไม่น่ารอด " วิธีสกปรกแบบนี้ ระดับมันมีแต่ผู้หญิงวิ่งเข้าหา แล้วจะไปอยากได้