ตอนที่ 2 ยังไม่มีแฟน

ฝันดีเป็นคนที่ค่อนข้างซีเรียสเรื่องเงินนิดหนึ่ง กว่าเธอจะตัดสินใจซื้ออะไรได้แต่ละอย่างก็โดนใยไหมขยั้นขยออยู่หลายครั้ง เมื่อมานั่งคำนวณรายจ่ายในแต่ละเดือน หักค่ารถค่าบ้านค่าอะไรไปหมดแล้วเธอยังเหลือใช้เหลือกิน นั่นจึงทำให้เธอตัดสินใจที่จะออกมันในที่สุด

เมื่อทั้งสองมายืนรอรถอยู่หน้าบริษัทได้ครู่หนึ่งรถแท็กซี่ก็ขับมาจอดอยู่ตรงหน้า พวกเธอพากันขึ้นไปนั่งก่อนจะบอกสถานที่แก่โชเฟอร์

"ดีนะฉันมีชุดมาเปลี่ยน" ใยไหมพูดขึ้น

"ปกติเธอก็เป็นคนแต่งตัวแซ่บอยู่แล้วป่ะ" ไม่จำเป็นต้องหาชุดมาเปลี่ยนเพื่อนเธอก็สวยได้

"แซ่บแล้วยังไง ชุดทำงานกับชุดเที่ยวจะใส่รวมกันไม่ได้นะจ๊ะสาวน้อย"

"เวลาทำงานนี้จะเป็นจะตายกันนะ ถึงเวลาเที่ยวนี่ดี๊ด๊ากันจังเลย"

"แน่นอน"

"ฟ้าก็ช่างส่งเราสองคนมาเจอกัน"

"คนสวยกับคนสวยมันก็ต้องคู่กันอยู่แล้ว"

ไม่นานสองสาวก็มาถึงร้าน ฝันดีทำการจ่ายค่าโดยสารไปก่อนจะลงจากรถตามเพื่อนสาวไป ทั้งคู่ยืนนิ่งมองเหล่าบอดี้การ์ดที่ยืนเฝ้าประตูทางเข้าร้าน ทำใบหน้าสวยหันมองหน้ากันทันทีก่อนจะกระตุกยิ้มแล้วจูงมือกันเดินเข้าไปยังด้านใน

"บัตรค่ะ" ใยไหมยื่นบัตรตัวเองแล้วก็ของฝันดีให้กับชายชุดดำนำไปตรวจดู เมื่อตรวจเสร็จการ์ดก็คือบัตรให้พร้อมกับปล่อยให้ทั้งสองเข้าไปด้านใน

"เชิญครับ" เมื่อผ่านด่านเข้ามาในร้านได้ก็พบกับความอลังการ มองข้างนอกยังดูธรรมดา พอเข้ามาด้านในมันกลับหรูหราดูไม่เหมาะสมกับพวกเธอสองคนยังไงไม่รู้

"นี่เราเที่ยวผับหรูกันขนาดนี้เลยเหรอ" ฝันดีกวาดตามองไปทั่วร้าน มันใหญ่และอลังการกว่าที่เธอคิดไว้อีกนะเนี่ย

"ฉันเห็นในรีวิวน่ะ แต่ดูในรีวิวมันยังไม่เท่าไหร่พอมาเจอของจริงแอบตกใจเหมือนกันนะ ฉันไม่คิดว่ามันจะหรูหราขนาดนี้"

"นั่นน่ะสิ หรือเราจะเปลี่ยนใจกันกลับไหม"

"ได้ไง เรามาถึงขนาดนี้แล้วนะเราต้องสู้ให้ถึงที่สุดสิ อีกอย่างเราก็ไม่ได้เที่ยวทุกวันสักหน่อย ถือว่ามาผ่อนคลายให้กับชีวิตตัวเองจะเป็นไรไป ถ้ามัวแต่คิดชาตินี้ไม่ได้เที่ยวนะยะบอกไว้ก่อน"

"งั้นจะรออะไรล่ะ หาโต๊ะนั่งสิ"

“มันต้องแบบนี้สิเพื่อนฉัน”

"สวัสดีครับกี่ท่านครับ"

"2 ค่ะ" ใยไหมตอบพนักการที่เข้ามาบริการพวกเอ

"เป็นโต๊ะไหนดีครับหรือว่ามีจองไว้แล้ว"

"เป็นโซนธรรมดาก็พอค่ะไม่ต้องถึงขั้น VIP" เพราะเธออยากซึมซับ บรรยากาศให้เต็มที่ ในเมื่อมาเที่ยวสถานที่แบบนี้จะไปนั่งในห้อง VIP คุยกันแค่สองคนทำไม เราต้องนั่งมองอาหารตาที่มันทำให้เรามีกำลังใจในการทำงานในแต่ละวันสิ เห็นเธอเป็นผู้หญิงแรง ๆ แต่ขอบอกไว้ก่อนว่าพวกเธอไม่เคยผ่านมือผู้ชายเลยสักคน พอมีคนเข้าหาจริง ๆ พวกเธอกลับไม่สนใจ

"รับเป็นอะไรดีครับเครื่องดื่ม"

"เอาตัวที่เขาฮิต ๆ กันเลยค่ะ"

"ได้ครับรอสักครู่นะครับ"

"พนักงานที่นี่งานดีมากแก" หลังจากที่พนักงานออกไปใยไหมก็ก้มไปกระซิบกับเพื่อนสาวทันที เธอมองพนักงานเดินออกไปแววตาลุกวาว แค่พนักงานหุ่นก็อย่างกับนายแบบ แล้วเจ้าของผับล่ะ ชื่อเสียงเรื่องลือขนาดนั้นเธอชักอยากจะเห็นเจ้าของแล้วสิ เห็นเขาบอกว่าเป็นผู้ชายที่หล่อและรวยมากที่สำคัญคือ..ยังไม่มีแฟน

เวลาที่ทั้งสองมาก็เกือบจะสองทุ่มแล้วเนื่องจากฝันดีเคลียร์งานเรทนิดหน่อย แต่ถือว่ามาเวลานี้กำลังดีจะได้ไม่ต้องกลับดึกมากอีกอย่างคนก็ยังไม่เยอะแม้พวกเธอจะชอบเที่ยวแต่ก็ใช่ว่าจะชอบความวุ่นวายขนาดนั้น เที่ยวได้แค่พอหอมปากหอมคอพอเบื่อก็กลับไม่ได้เที่ยวยันเช้า เหมือนอย่างที่คนเขาชอบเที่ยวกัน

แต่ในระหว่างนั้นเอง..

"เอ๊ะนั่นมัน" ฝันดีเหมือนจะเห็นใครบางคนที่เธอรู้สึกคุ้นหน้าค่าตา คนตัวเล็กพยายามเพ่งมองให้ชัด แต่จังหวะที่เขาหันหน้ามา..

"เขาจริงด้วย.. แกเดี๋ยวฉันมานะ"

"เดี๋ยวดิแกจะไปไหน"

"รอฉันแป๊บหนึ่ง" ฝันดีฝากกระเป๋าไว้กับเพื่อนแล้วตรงดิ่งไปที่ผู้ชายคนนั้นทันที

"คุณคะ" ร่างสูงที่กำลังยืนหันหลังคุยกับลูกน้องค่อย ๆ หันมามอง ยังเจ้าของเสียงเรียก ทันทีที่เห็นใบหน้าของเธอ เขาก็นิ่งชะงักไปพร้อมกับทำมือไล่ให้ลูกน้องออกไปก่อน

"...." เงียบไม่ตอบทำเพียงมองมาที่เธอนิ่ง ๆ

"คือว่า.."

"มีอะไรก็รีบพูดมาฉันไม่ได้ว่าง" เขาแทรกขึ้นโดยที่สายตาก็ไม่ละไปจากใบหน้าคนตัวเล็ก

"คุณมาเที่ยวเหรอคะ ถ้าเกิดคุณมาเที่ยวฉันขอเลี้ยงคุณแทนคำขอบคุณได้ไหมคะ ที่คุณช่วยฉันวันนั้น" เธอไม่อยากติดค้างบุญคุณกับใคร ในเมื่อเจอเขาแล้วคืนนี้ก็ถือว่าเลี้ยงแทนคำขอบคุณก็แล้วกัน

"ไม่จำเป็น" เขาปฏิเสธอย่างไร้เยื่อใย

"แต่ว่า.."

"ถ้าไม่มีอะไรแล้วฉันขอตัว"