LOGINคาร์เตอร์พามิลินมาที่ห้องลับในคลับxx เขาโยนเธอลงมาบนเตียงใหญ่ขนาดคิงส์ไซด์อย่างแรง จึงทำให้ผ้าผืนบางที่ห่อเอวเล็กไว้หลุด ส่งผลให้กระโปรงตัวเล็กถลกขึ้นมาเหนือเอวคอด
มิลินค่อยๆ ดันตัวลุกขึ้นนั่งอย่างระมัดระวัง รีบใช้มือรวบกระโปรงบานสั้นให้เข้าที่ ก่อนจะคว้าผ้าผืนบางมาปิดช่วงล่างไว้แน่น ร่างบางยังไม่หายจากแรงกระแทกเมื่อครู่ แรงที่มาเฟียหนุ่มเหวี่ยงเธอลงมากับเตียงจนตัวโยน ความเจ็บจุกแล่นขึ้นมาที่หน้าท้องแบนราบ ทำให้เธอต้องยกมือขึ้นมากุมไว้โดยอัตโนมัติ
ขณะที่ลมหายใจยังหอบถี่เพราะทั้งความตกใจและความหวาดกลัว มือบางก็รีบดึงผ้าปิดตาออกด้วยความลนลาน ก่อนที่ดวงตากลมจะค่อยๆ ปรับรับกับแสงสว่างภายในห้อง เมื่อเริ่มมองเห็นชัดขึ้น เธอก็เผลอชะงักไปทั้งตัว
มิลินกวาดสายตาไปรอบๆ ด้วยหัวใจที่เต้นแรงจนเจ็บหน้าอก แววตาสั่นระริกด้วยความไม่มั่นคง เพราะผนังทั้งสี่ด้านที่รายล้อมเธออยู่ ถูกติดตั้งด้วยกระจกใสบานใหญ่ทั้งหมด ไม่ว่าเธอจะหันไปทางไหน ก็เห็นภาพสะท้อนของตัวเองที่สั่นเทิ้มไม่ต่างจากหัวใจในอก…
อีกทั้งยังมีอุปกรณ์เซ็กซ์ทอยของเล่นผู้ใหญ่ที่วางอยู่บนชั้นเป็นจำนวนมาก ทั้งโซ่ยาว แซ่ กุญแจมือ ดิลโด้ และอุปกรณ์แปลกตาอีกมากมาย
“ไง...ชอบไหม? ฉัน...จัดห้องนี้มาเพื่อต้อนรับเธอเลยนะ”
“อะ...อะไร!?”
มิลินเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงติดขัด มองมาเฟียหนุ่มตรงหน้าที่เดินไปหยิบกล้องวิดีโอมาจัดวางบนขาตั้งที่วางไว้กลางห้อง
“ฉันอยาก...บันทึกบทรักครั้งแรกของเรา..” คาร์เตอร์ยกยิ้มมุมปากเมื่อเขาจัดวางตำแหน่งกล้องได้มุมที่ถูกใจแล้ว
“อะ..ไอ้เลว! ไอ้โรคจิต!” มิลินแผดเสียงพ่นคำด่าใส่คาร์เตอร์เมื่อเธอรู้สึกว่าเขากำลังทำกับเธอมากเกินไป
“ฮ่าๆ ฮ่าๆ” คาร์เตอร์ระเบิดหัวเราะออกมาเสียงดัง ที่หญิงสาวพ่นคำด่าออกมา ก่อนที่เขาจะคลานขึ้นไปบนเตียงอย่างช้าๆ
มิลินที่เห็นแบบนั้นจึงรีบถดตัวหนี ถอยตัวจนแผ่นหลังชิดกับหัวเตียงนอน แต่มันก็ช้ากว่าคาร์เตอร์ที่เข้าไปมาล็อกตัวเธอ มือหนากระชากผมตรงท้ายทอยของมิลินอย่างแรงจนใบหน้าหวานบิดเบี้ยวด้วยความเจ็บปวด
"อื้อออ..จะ..เจ็บ!"
“ถ้าเธอยังไม่รู้จักฉันดีพอ อย่าพึ่งพูดคำว่าเลวหรือโรคจิตออกมา”
"อึก...ขะ..ขอโทษ.." มิลินลอบกลืนน้ำลายอึกใหญ่ คำพูดที่ราบเรียบและเย็นชาของเขากับทำให้เธอรู้สึกกลัว
คาร์เตอร์มองลึกไปที่ดวงตาคู่สวยที่สบตากัน เขาเห็นดวงตาไหววูบของเธอและความกลัวที่ปิดไว้ไม่มิด ก่อนที่เขาจะยัดเม็ดยาบางอย่างเข้าไปในปากของตัวเอง และ ประกบจูบปากมิลินอย่างรุนแรง
คาร์เตอร์ใช้ลิ้นสากดันเม็ดยาที่อยู่ในปากของเขา เข้าไปในปากของมิลิน ทำให้เธอต้องกลืนเม็ดยานั่นลงไปอย่างเลี่ยงไม่ได้
“แค่ก ๆ แค่กๆ ยะ...ยาอะไร” มิลินสำลักหน้าดำหน้าแดง พยายามถามมาเฟียหนุ่ม
“ยานี้จะทำให้เธอเบาเจ็บลงไปได้ และมันยังทำให้เธอ...มีความสุขมากด้วยนะ”
“.......”
“เธอควร..ขอบคุณฉัน..”
คาร์เตอร์ผลักมิลินให้ลงนอนราบไปกับเตียง เขาไขกุญแจมือหญิงสาวออกหนึ่งข้างและเอากุญแจไปเกี่ยวล็อกไว้ที่หัวเตียง ทำให้ตอนนี้แขนของเธอข้างนึงขยับไปไหนไม่ได้
"อือ..ไม่เอานะ อย่าทำ!" มิลินส่งเสียงร้องพยายามขัดขืนต่อสู้ แต่เรี่ยวแรงของร่างเล็กก็ไม่สามารถสู้แรงของมาเฟียหนุ่มได้เลย
"หึ"
“คะ..คุณ..คุณคาร์เตอร์ ปล่อยฉันไปเถอะนะ ฉันขอร้อง”
มิลินยังคงขอร้องอ้อนวอนมาเฟียหนุ่มตรงหน้า ทำให้น้ำตาที่เหือดแห้งก่อนหน้านี้กำลังจะไหลออกมาอีกครั้ง
แควกกกก!!!
คาร์เตอร์กระชากเสื้อสายเดี่ยวของหญิงสาวจนขาดวิ่น เผยให้เห็นหน้าอกอวบใหญ่ดีดเด้งโผล่พ้นออกมาอย่างล่อตาล่อใจ เต้านมใหญ่ที่ไร้ซึ่งบราเซียร์มีเพียงแผ่นซิลิโคนเล็กๆ ปิดเม็ดทับทิบไว้
“อ้า.ส์~ นมเธอมันใหญ่เป็นบ้าเลย” คาร์เตอร์ครางกระเส่าเพียงแค่เห็นเท่านี้ เขาก็รู้สึกปวดหนึบที่แก่นกายใหญ่แล้ว
และไม่รอช้าคาร์เตอร์จัดการดึงแผ่นแปะซิลิโคนนั้นออก ก่อนที่เขาจะลอบกลืนน้ำลายอึกใหญ่เมื่อเห็นจุกนมสีชมพูสวยหวาน ชูชันท้าทายเหมือนอยากจะให้เขาใช้ปากเพื่อลิ้มลอง
แผล่บ! แผล่บ!
ไว้กว่าความคิดมาเฟียหนุ่มรีบตะปบดูดกลืนจุกนมสีหวานคู่นั้นอย่างมูมมาม ฝ่ามือหนาบีบขยำเต้าอวบใหญ่ด้วยความหื่นกระหาย ก่อนที่เขาจะดูดดึงอย่างรุนแรงสลับไปมาทั้งสองเต้าใหญ่ จนทำให้หญิงสาวต้องแอ่นอกตามจังหวะดึงของมาเฟียหนุ่มไปด้วย
จ๊วบบ! จ๊วบบ!
คาร์เตอร์มัวเมาก้มดูดดุนจุกนมเสียงดังจนน่าเกลียด เขาฝากรอยขบเม้มไว้ตามเนินหน้าอก จนเป็นรอยแดงช้ำไปทั่ว
“กรี๊ดดดดดด !”
มิลินส่งเสียงร้องดิ้นพล่านไปมา เมื่อคาร์เตอร์กัดเข้าที่จุกนมเม็ดเล็กของเธออย่างแรง จนหยาดน้ำตาไหลออกมาอย่างมากมายด้วยความเจ็บปวด
“เจ็บ เจ็บ ยะ...อย่ากัด!”
“อื้มมมม...หวาน~”
มิลินคงไม่รู้เลยว่าเสียงร้องไห้และเสียงกรีดร้องของเธอกำลังปลุกอารมณ์กำหนัดของมาเฟียหนุ่มได้เป็นอย่างดี ก่อนที่ใบหน้าหล่อจะซุกไซ้ซอกคอขาวฝากรอยขบเม้มไว้เต็มลำคออย่างต้องการแสดงความเป็นเจ้าของ ฟันคมกัดเข้าที่ลำคอสวยและ ไหล่มนจนมันมีเลือดซึมออกมา
"โอ๊ยยยย! ฮึก ฮือๆ ฮือๆ"
มิลินสะอึกสะอื้นร้องไห้จนตัวโยน แต่มาเฟียหนุ่มกับไม่ได้สนใจ เขาใช้มือหนาเชยคางมนของหญิงสาวขึ้นมาประกบจูบบดขยี้ริมฝีปากอวบอิ่มอย่างรุนแรง จนทำให้มิลินใช้ฝ่ามือที่เหลือจากการผูกมัดจิกเข้าที่แผ่นหลังของชายหนุ่มจนสุดแรง เพื่อหวังระบายความเจ็บปวด
"อ๊ะ! ไม่เอานะ!"
คาร์เตอร์เอื้อมมือไปหยิบโซ่ที่ติดอยู่มุมเตียงทั้งสองฝั่ง มาใส่ไว้ที่ข้อเท้าเล็กทั้งสองข้างด้วยความรวดเร็ว ทำให้ตอนนี้มิลินต้องอ้าขาออกกว้าง ตังชันขาขึ้นเป็นรูปตัวเอ็มขยับหนีไปไหนไม่ได้
“อ้าส์...เธอกำลังยั่วฉันชัดๆ”
“ฉะ..ฉันไม่ได้ยั่ว”
คาร์เตอร์อุทานด้วยน้ำเสียงที่แหบพร่า เขารู้สึกลำคอแห้งผาดเมื่อวันนี้มิลินสวมใส่จีสตริงสีขาวตัวจิ๋ว ที่ปิดความอวบอูมไว้แทบไม่มิด ไหนจะกลีบเนื้ออวบที่ปลิ้นออกมาทักทายเขาอีก ‘อ๊า...เขาอยากจะขยี้มันแล้ว..’
“อะ..อ๊ะ..อ๊ะๆ..”
มิลินหลุดเสียงครางกระเส่า เมื่อคาร์เตอร์พยายามจงใจรั้งจีสตริงตัวบางให้เข้าไปในร่องสวาทของเธอ เขาดึงรั้งเป้าที่เป็นเพียงเส้นผ้าเล็กๆให้เสียดสีไปกับติ่งเนื้อและกลีบนุ่มจนมันกระตุ้นให้น้ำหวานสีใสเริ่มผลิตออกมาเป็นจำนวนมา
“อ๊า...เสียวไหม?
“อะ...อ๊ะ...อื้อออ...ระ..ร้อน...”
มิลินรู้สึกว่ายาที่คาร์เตอร์ให้เธอกินมันกำลังจะเริ่มออกฤทธิ์ เธอรู้สึกร้อนวูบวาบตามร่างกายเล็กและต้องการการสัมผัสจากมาเฟียหนุ่มมากขึ้น
คาร์เตอร์หยิบมีดพกสั้นออกมาจากกระเป๋ากางเกงหรู มือหนาจับไปที่เส้นผ้าบางที่เปียกแฉะไปด้วยน้ำหวานที่ตอนนี้มันแทรกตัวเข้าไปอยู่ในกลีบอวบมุดหายเข้าไปในร่องหลืบ
มาเฟียหนุ่มตั้งใจตัดเศษผ้านั้นให้ขาด ก่อนที่จัดการตัดกระโปรงและจีสตริงส่วนที่เหลือของเธอขว้างทิ้งให้พ้นทาง จึงทำให้ตอนนี้หญิงสาวไร้ซึ่งอาภรณ์ปกปิดร่างกาย
“สวย...”
คาร์เตอร์มองหญิงสาวที่นอนเปลือยกายแหกขาออกกว้าง ทำให้ตาคมมองเห็นดอกไม้ที่สวยงามอย่างชัดๆ กลีบเนื้อนุ่มสีชมพูหวานที่ปิดสนิท และติ่งเกสรสีแดงสดของเธอ มันยิ่งทำให้มาเฟียหนุ่มรู้สึกคลั่ง
"อ๊าาา อย่างนั้นแหละมิลิน...ตรงนั้น แรงๆ" มือหนาลูบไล้ที่เรือนผมสวยเบาๆ มิลินก้มหน้าก้มตาทำหน้าที่ละเลงลิ้นรัว ก่อนที่หญิงสาวจะลากเรียวลิ้นไล่ลงมาหยุดที่พวงไข่สวรรค์ เลียลิ้นวนหยอกล้อไปมา และจูบซับมันเบาๆ ที่พวงไข่ทั้งสองข้างและดูดมันจนเกิดเสียงลามก จ๊วบบบ “ซี๊ดดด....อย่าเล่นแบบนั้น อ๊าาส์...มันเสียว” คาร์เตอร์รวบผมสวยไปทางด้านหลัง เพื่อจะมองใบหน้าหวานได้อย่างชัดเจน บ๊วบบบ.. บ๊วบบบ..! "อ้าส์ ๆ อ้าส์ๆ" คาร์เตอร์ครางกระเส่าอย่างสุขสม พึงพอใจกับปากเนื้อนุ่มที่ที่หยอกล้อเล่นกับพวงไข่สวรรค์ เขาส่งมือหนาอีกข้างลงไปบีบขยำเข้าที่หน้าอกอวบใหญ่ผ่านเนื้อผ้าอย่างแรง ก่อนที่มือหนาจะดึงรั้งเสื้อและบราเซียร์ของเธอขึ้นมากองอยู่บนเนินอก จนหน้าอกใหญ่โผล่พ้นออกมาทั้งสองเต้า ส่ายกระเพื่อมล่อสายตาคม ริมฝีปากอวบอิ่มลากผ่านเนื้อเอ็นแข็งจากโคนถึงปลายหัวเห็ดก่อนจะอ้าปากกว้างครอบลงมาที่ท่อนเอ็นยักษ์อีกครั้ง หญิงสาวโยกหัวขึ้นลงเป็นจังหวะ ส่วนฝ่ามือบางอีกข้างก็กอบกุมเข้าที่ท่อนเอ็นใหญ่ชักรูดขึ้นลงไปพร้อมๆกัน "โอ้วส์ อูววส์
ติ้ง.... “ไง.....มีอะไรให้ผัวช่วยไหม?” “!!” เมื่อมิลินมองไปยังหน้าจอโทรศัพท์ ที่มีข้อความปรากฏขึ้นมาทำให้เธอหยุดคิดไปชั่วขณะ หญิงสาวยืนกำมัดแน่น เดาได้ไม่ยากว่าเรื่องที่เกิดขึ้นนี้มีใครที่อยู่เบื้องหลัง “ลิน หนูเป็นอะไรไปลูก” “.....” “พี่ลินคะ” มินนี่ที่เห็นพี่สาวของเธอเงียบไปก็เอื้อมมือไปเขย่าที่ต้นแขนของพี่สาวเบาๆ “อ๊ะ..พี่ไม่ได้เป็นอะไร แม่ค่ะพอดีลินพึ่งคิดได้ว่าเรามีทางหาเงิน 2ล้านมาใช้หนีให้แม่ได้แล้วค่ะ แม่กับมินไม่ต้องกังวลแล้วนะคะ” มิลินสวมกอดแม่และน้องสาวพร้อมกัน เพื่อหลบซ่อนแววตาที่ไหววูบ เธอคิดว่านี่คงจะเป็นฝีมือของคาร์เตอร์ที่ต้องการจะบีบเธอ “ลินหนูพูดอะไรออกมาลูก หนูจะไปหาเงินเยอะแบบนั้นได้ที่ไหน” พุดซ้อนกอดตอบพลางลูบหลังลูกสาวตัวเองเบาๆอย่างสงสัย มิลินไม่ได้ตอบอะไรกลับไป เธอเพียงคิดถึงใบหน้าคนที่เธอโกรธแค้น คนที่อ้างว่าเป็นเจ้าชีวิตของเธอ “งั้นแม่กับมิน รอหนูแป็บนะคะ หนูขอไปคุยโทรศัพท์ก่อน” Rrrrrn Rrrrrn “หึ” คาร์เตอร์ที่นั่งจิบไวน์อยู่ในรถยนต์
@1 สัปดาห์ผ่านไป[Part มิลิน] ฉันกลับมาอยู่บ้านที่ต่างจังหวัดได้หนึ่งสัปดาห์แล้ว นอกจากฉันจะกลับมาทำบุญให้กับพ่อที่ฉันรัก ฉันก็อยากจะหลบหน้าหนีคาร์เตอร์ด้วย และตลอดหนึ่งสัปดาห์ เขาก็โทรมาหาฉันตลอด บังคับให้ฉันกลับไปหาเขาตามสัญญา ไหนจะส่งข้อความมาข่มขู่ฉันทุกวัน “มิลิน…เธอต้องกลับมาหาฉันตามสัญญา” เสียงทุ้มของเขาแผ่วต่ำผ่านสายโทรศัพท์ แต่กลับทำให้ฉันรู้สึกเหมือนถูกกดทับ “ฉะ..ฉันยังไม่พร้อมจะกลับไปหา” ฉันตอบด้วยน้ำเสียงสั่น ๆ แต่พยายามยืนยันความตั้งใจของตัวเอง “หึ..เธอคิดว่าเธอจะรอดจากฉันงั้นเหรอ” เขาพูดติดตะกุกตะกักเล็กน้อย แต่สายตาที่ฉันจินตนาการในหัว…มันเย็นเฉียบและน่ากลัวจนทำให้ฉันกลืนน้ำลาย ฉันถอนหายใจหนัก รู้ว่าทุกคำพูดของฉันจะถูกเขาจดจำและฉันก็ไม่อาจบังคับให้ตัวเองกลับไปหาเขาตามสัญญาได้ ฉันจึงตัดสินใจ…ไม่รับสาย ไม่ตอบข้อความของเขาอีกเลย จนเมื่อสามวันก่อน ข้อความสุดท้ายจากเขาส่งเข้ามาในโทรศัพท์ของฉัน “นี่คือโอกาสสุดท้ายของเธอ…ที่เธอจะหันหลังให้กับฉัน…” และเขาก็ยังใจดีส่งคำขู่ทิ้งท้ายไว้ให้ฉันอีกนะ เฮ้อ
@ห้องทำงานคาร์เตอร์ “คุณคาร์เตอร์ฉันขอกลับห้องได้ไหม พอดีว่าฉันจะต้องกลับบ้านที่ต่างจังหวัด....” หลังจากที่คาร์เตอร์คุยงานกับดีนเสร็จ มิลินก็ตัดสินใจพูดความต้องการของตัวเอง เธอรู้สึกไม่เข้าใจเลยว่าทำไมเธอจะต้องมานั่งขออนุญาตเรื่องการกลับบ้านของตัวเองด้วย “........” “คือมันสำคัญมากๆ ฉันนัดกับแม่ไว้แล้วว่าจะไปทำบุญให้กับพ่อ...” มิลินเผลอส่งสายตาเศร้าไปยังมาเฟียหนุ่มเมื่อเธอพูดถึงพ่อที่เธอรักซึ่งได้จากพวกเธอไปแล้ว “เฮ้อ....กี่วัน?” “สามวันค่ะ” “รีบกลับ” “อ๊ะ...คุณอนุญาตแล้วใช่ไหมคะ” มิลินดีใจจนเธอเผลอยิ้มกว้างออกมา ทำให้ตาคมจ้องมองไปยังรอยยิ้มสดใสนั่น นี่คงจะเป็นรอยยิ้มแรกตั้งแต่ที่เธออยู่กับเขามา “อืม...แต่ถ้าฉันสั่งให้เธอกลับมาเมื่อไร เธอก็ต้องกลับมา อย่าคิดหนี หรือ แข็งข้อกับฉัน และอย่ายุ่งกับผู้ชายคนอื่น ฉันไม่ชอบสัตว์เลี้ยงที่เลี้ยงไม่เชื่อง เข้าใจไหม?” คาร์เตอร์เอ่ยสั่งหญิงสาวเสียงเข้ม “ค่ะๆ ” มิลินตอบอย่างขอไปที ถึงแม้จะไม่ชอบใจในคำพูดของมาเฟียหนุ่มมากนัก แต่เธอก็เลือกที
@ห้องทำงานคาร์เตอร์ “ฉันอยากกลับบ้านแล้ว ฉันขอโทรศัพท์มือถือคืนด้วยค่ะ” “.....” คาร์เตอร์ไม่ตอบอะไรกลับไป นอกจากเคาะนิ้วมือเป็นจังหวะลงที่โต๊ะทำงาน และมองไปยังมิลิน ที่ยืนอยู่กลางห้องใหญ่ “นี่! คุณได้ยินฉันรึเปล่า ฉันต้องการของของฉันคืน!!” มิลินกระแทกเสียงจนดังลั่น เมื่อเขายังคงนั่งนิ่งไม่ไหวติ่ง “ฉันคงจะใจดีกับเธอมากเกินไปสินะ....” น้ำเสียงราบเรียบของมาเฟียหนุ่มที่เปล่งออกมาทำให้มิลินรู้สึกเสียวสันหลังวาบทันที แต่เธอก็ยังคงต้องเก็บอาการเหล่านั้นไว้ “...ฉะ...ฉันก็แค่อยากได้โทรศัพท์ของฉันคืน ตอนนี้ฉันอยากโทรไปหาเพื่อนของฉันก่อน ฉันไม่รู้ว่าตอนนี้ยัยพราวเป็นยังไงบ้าง แล้วเพื่อนของคุณ...ทำอะไรเพื่อนของฉันรึเปล่า...” “หึ เอาตัวเองให้รอดก่อนเถอะ ค่อยไปห่วงคนอื่น" น่าขำสิ้นดีที่ผู้หญิงตัวเล็กๆอย่างเธอจะไปช่วยเพื่อนรักจากไอ้ไบรอันต์และไอ้เซนได้ “ตะ...แต่ คุณก็ไม่มีสิทธิมาทำแบบนี้กับฉันนะ....” น้ำเสียงเย้ยหยันของคนตรงหน้า ยิ่งทำให้เธอรู้สึกขุ่นเคืองใจมากขึ้น “ฉันหรือที่ไม่มีสิทธิ ให้ฉัน...ทวนสิทธิให้เ
“อ๊าสสสสส์” เสียงคาร์เตอร์ปลดปล่อยน้ำกามสีขาวขุ่นพุ่งปรี๊ดเข้าไปในปากของมิลิน ทำให้น้ำรักที่มีอยู่มากเอ่อล้นออกมาจากมุมปากของเธอ และเปรอะเปื้อนไปทั่วคางลามไปถึงลำคอ แค่กๆ แค่กๆ มิลินเผลอกลืนน้ำรักของมาเฟียหนุ่ม เมื่อเขาถอดถอนความเป็นชายออกจากปากของเธอ หญิงสาวสัมผัสได้ถึงกลิ่นคาวและรสชาติของบุรุษชายที่ไม่เคยสัมผัสมาก่อน และความเหนียวหนืดของมัน ทำก็ให้เธอรู้สึกอยากจะอ้วก ก๊อกๆ ก๊อกๆ "เข้ามา" "! " มิลินรีบขดตัวเข้าไปในผ้าห่มสีดำผืนบางทันที เมื่อมาเฟียหนุ่มอนุญาตให้คนที่อยู่หน้าห้องเข้ามาได้ "นี่ครับของที่นายสั่ง เสื้อผ้าของคุณมิลิน" เจมส์มองไปยังเจ้านายหนุ่มที่กำลังหยิบผ้าขนหนูสีขาวมาพันรอบเอวหนาไว้ และชำเลืองมองหญิงสาวที่เอาผ้าห่มคลุมศีรษะไว้มิด ก่อนที่จะเดินเอาถุงกระดาษแบรนด์ดังในมือมาวางไว้ที่โต๊ะตามคำสั่งของผู้เป็นนาย "วันนี้มีงานสำคัญอะไรไหม" "วันนี้มีนัดประชุมกับฝ่ายบัญชี บ่ายสอง เรื่องงบประมาณโปรเจ็คใหม่ครับ" "แล้วงานที่กูให้ไอ้ดีนจัดการ เป็นไง" "เรียบร้อย







