40: เวลาเดินเร็วขึ้น [1]

นางคือภรรยาของข้า

คำคำนี้ยังคงก้องอยู่ในหู ทำเอาไป๋เหลียนยืนเหม่อลอยทำอะไรไม่ถูก แม้นางจะถูกร้องขอให้ออกมาทำอาหารเย็นแล้วก็ตาม ทว่าความเป็นจริงกลับเอาแต่ยืนนิ่งมาได้สักพัก

ใบหน้างามเห่อร้อนแดงเรื่อลามไปถึงใบหูอย่างช่วยไม่ได้ ขัดเขินเสียจนไม่แน่ใจว่าจะกล้ามองหน้าหลี่มู่กวาได้โดยไม่รู้สึกอะไรหรือไม่ ถึงเขาไม่ได้ตั้งใจจะพูดเช่นนั้นก็เถอะ กระนั้นก็ยังรู้สึกดีไม่น้อย

เช่นนั้นในเมื่อวันนี้หลี่มู่กวาพูดถูกใจ นางก็จะทำของอร่อยเอาใจเขาเพิ่มจากเดิมอีกสักสองสามอย่างแล้วกัน อย่างไรเสียก็มีคนมาเพิ่มของเดิมที่ทำไว้คงไม่พอ

จะเรียกว่าทำอาหารก็ไม่ถูก เพราะนางก็ไม่ได้ทำอะไรดีขนาดนั้น ทุกอย่างล้วนแล้วแต่เอาออกมาจากมิติวิเศษ ส่วนที่ทำเองก็คงจะมีแค่หุงข้าวและอาหารพื้น ๆ ของโลกเดิมแค่บางอย่างที่ตนเองถนัดก็เท่านั้น

เป็ดปักกิ่งถูกแร่หนังกรอบ ๆ จัดเรียงในจานอย่างดี ส่วนเนื้อเป็ดนั้นหั่นเป็นชิ้นพอดีคำแยกออกมาอีกจาน นอกจากนั้นยังมีปลานึ่งซีอิ๊วอีกหนึ่งอย่าง กระนั้นสิ่งที่นางลงมือทำจริงก็คือต้มยำกุ้งน้ำข้น รสชาติจัดจ้านซดร้อน ๆ ก็คงจะคล่องคอดี

ทว่าระหว่างทำอาหารอยู่นั้น ไป๋เหลียนก็ยังคงคอยเอียงหูฟังอยู่ตลอด บ้านหลังนี้เล็กเกินกว่าจะพูดคุยเป็นการส่วนตัวได้ แม้จะพูดกันเบาแค่ไหนนางก็ยังคงได้ยินชัดเจน

“ท่านแม่ทัพจะไม่เป็นไรแน่หรือขอรับ” จิ้งกังกระซิบถามเสียงเบา สิ่งที่จะพูดกันต่อไปนี้มิใช่เรื่องที่คนนอกควรจะรู้

“ไม่เป็นไรนางไว้ใจได้ พูดไปเถอะ”

“ไม่คิดว่าเจ้าจะเปลี่ยนได้ถึงเพียงนี้ เอาละเราจะไม่ถามอะไรให้มากความ เชื่อว่าที่เจ้าตัดสินใจคงคิดมาดีแล้ว ที่เราตามหาเจ้าด้วยตนเองก็เพราะว่าแคว้นฉู่เลื่อนเวลาเจรจาเร็วขึ้น” จากที่เอาแต่ยิ้มกรุ้มกริ่มล้อเลียนสหายตลอดทั้งวัน พลันใบหน้าหล่อเหลาของซิงเยี่ยนเปลี่ยนเป็นตึงเครียดทันที

การที่ซิงเยี่ยนตามหาหลี่มู่กวาด้วยตนเองอย่างลับ ๆ เป็นเพราะข่าวเรื่องแม่ทัพแดนใต้ได้รับบาดเจ็บหนักเป็นตายเท่ากันแพร่ออกไปถึงหูฝ่ายนั้น ทำให้แคว้นฉู่เลื่อนเวลาส่งคณะทูตให้เร็วขึ้น

อนึ่งต้องการยืนยันว่าเรื่องหลี่มู่กวาเป็นความจริงหรือไม่ และเพื่อประเมินศักยภาพแคว้นศัตรูมีมากน้อยเพียงใด หากแคว้นเป่ยอ่อนแอการเจรจาสงบศึกก็จะไม่เกิดขึ้น เมื่อทุกอย่างเข้าทางก็มีเพียงการใช้กำลังและชั้นเชิงที่เหนือกว่าเข้าโจมตีบุกยึดเพื่อให้ได้มาเป็นของตน

“กำหนดการเจรจาใหม่คือต้นเดือนหน้าขอรับ” จิ้งกังกล่าวรายงานอย่างรู้งาน พร้อมกับล้วงเอาสาส์นที่ได้จากราชสำนักส่งให้ท่านแม่ทัพ รวมไปถึงสารรายงานจากหน่วยลับที่ติดตามความเคลื่อนไหวจากฝั่งแคว้นฉู่ด้วยเช่นกัน

“เลื่อนเร็วขึ้นหนึ่งเดือนหรือ เช่นนั้นเราจะเตรียมการทันหรือขอรับนายท่าน” แม่ทัพหนุ่มครุ่นคิด จากเดิมมีกำหนดอีกสามเดือนก็แทบจะวิ่งวุ่นกันอยู่แล้ว คราวนี้นอกจากจะเลื่อนวันมาเยือนให้เร็วขึ้นแล้ว ยังร้องขอพักขบวนที่เมืองหน้าด่านเป็นเวลาสิบวัน หลังจากนั้นจึงจะเคลื่อนขบวนเข้าเมืองหลวง ซึ่งนั่นก็เท่ากับว่าจะต้องมีเรื่องไม่ชอบมาพากลเป็นแน่

“เสด็จพ่อส่งอำมาตย์โส่วให้มาช่วยเราจัดเตรียมต้อนรับคณะทูต”

“แต่โส่วฮุ่ยอยู่สังกัดโยธาทำหน้าที่ควบคุมการก่อสร้างซ่อมแซมภายในวังหลวง มิได้มีส่วนใดเกี่ยวข้องนี่ขอรับ เหตุใดถึงได้ส่งคนผู้นี้มา” หลี่มู่กวาอดท้วงเสียมิได้ คนที่ถูกส่งมาไม่มีความสอดคล้องกับงานที่ได้รับมอบหมาย หากเป็นเจ้ากรมพิธีการจะไม่ทำให้เขาเคลือบแคลงใจแม้แต่น้อย

“อืม... นี่ก็เป็นหนึ่งในข้อร้องขอของแคว้นฉู่เช่นกัน เสด็จพ่อเห็นว่าไม่ใช่สิ่งที่ขอมากไปจึงตอบตกลง” ที่เขาไม่ชอบใจเลยก็ตรงที่พวกมันทำราวกับแคว้นเป่ยเป็นเพียงหมูในคอก คิดอยากทำอะไรก็ทำ เรียกร้องจะเอานั่นเอานี่ไม่รู้จักเกรงใจ กระนั้นจะทำอย่างไรได้ในเมื่อกำลังพลยังไม่พร้อมจะรับศึกหนักตอนนี้ได้ ช่างน่าเจ็บใจนัก