Accueil / รักโบราณ / ข้าคือดาวมงคลน้อยหลินลู่ฉี / บทที่ 200 : ได้ ๆ ขอรับ ข้าจะเกาะติดพี่สาวหลินไว้

Share

บทที่ 200 : ได้ ๆ ขอรับ ข้าจะเกาะติดพี่สาวหลินไว้

last update Dernière mise à jour: 2025-08-04 01:04:45

บทที่ 200 : ได้ ๆ ขอรับ ข้าจะเกาะติดพี่สาวหลินไว้

        ตรอกอิงฮวายังมีผู้คนพลุกพล่านไม่เคยเปลี่ยน ยิ่งยามนี้เข้าสู่หน้าดอกอิงฮวาบานสะพรั่ง บนต้นเต็มไปด้วยดอกสีชมพูเหลือบขาวทั่วทั้งตรอก เหล่าบัณฑิตหรือคู่รักต่างเดินทาง เข้ามาชื่นชมความงามของตรอกแห่งนี้ บางคนถึงกับเอาเก้าอี้มานั่งวาดภาพก็มี

        ซึ่งตรอกอิงฮวาภายหลังได้กำหนดให้เป็นถนนคนเดิน ช่วงเปิดทำการห้ามให้รถม้าวิ่งเข้าออกในตรอกแห่งนี้ หลินลู่ฉีได้ซื้อที่ดินในตรอกด้านข้าง สร้างเป็นลานสำหรับจอดรถม้า ทั้งยังสร้างโรงน้ำชาสำหรับคนขับรถม้า หรือเหล่าบุรุษที่ไม่ได้เดินเข้าไปในตรอก สามารถนั่งดื่มชาฆ่าเวลาไปพลาง ๆ

        หวงจื่อเหยารู้ว่าไม่สมควรบอกพวกเขา เรื่องหลินลู่ฉีเป็นเจ้าของตรอกอิงฮวา เกรงจะสร้างความกดดันให้คนตระกูลฉีมากเกินไป

        “ข้าเกรงว่าท่านลุงท่านป้า จะรำคาญตอนพวกข้าเลือกซื้อของ เอาเช่นนี้ดีหรือไม่พวกเราแยกย้ายกันเดินเล่น สั

Continuez à lire ce livre gratuitement
Scanner le code pour télécharger l'application
Chapitre verrouillé

Latest chapter

  • ข้าคือดาวมงคลน้อยหลินลู่ฉี   บทที่ 201 : เจ้านี่คือวุ้นอ้ายหยู่

    บทที่ 201 : เจ้านี่คือวุ้นอ้ายหยู่ “เย่เอ๋อร์ข้าซื้อให้ เจ้าแค่รับไว้ก็พอ” หลินลู่ฉีตบบ่าเขาเบา ๆ นางหันไปทางคนงานอีกคนที่ว่างอยู่ “ข้าจำได้ว่ามีถุงเหอเปาของบุรุษอยู่ด้วย เจ้าเอาออกมาให้ข้าเลือกที” “ได้เจ้าค่ะ” นางเดินเข้าไปเปิดตู้ลิ้นชัก นำถุงเหอเปาบุรุษที่อยู่ในนั้น ออกมาวางไว้บนชั้นให้ลูกค้าได้เลือก “เย่เอ๋อร์ชอบใบไหนเลือกมาสักใบ ของบุรุษใช้สีเรียบ ๆ แต่เพราะเป็นของที่อยู่ในตรอกอิงฮวา จึงต้องมีดอกอิงฮวาเล็ก ๆ ปักไว้ เจ้าชอบสีไหนดำ เทา น้ำเงิน” “ข้าชอบสีน้ำเงินเข้มอันนี้” เขาชี้ไปที่ถุงสีน้ำเงินเข้ม ปักดอกอิงฮวาสีชมพูเหลือบขาวเล็ก ๆ ไว้ เรียบง่ายแต่สวยหรู “คิดราคารวมกันไปเลย” นางหยิบตั๋วเงินหนึ่งร้อยตำลึง พับใส่เข้าไปด้านในถุงเหอเปาของฉีซุน

  • ข้าคือดาวมงคลน้อยหลินลู่ฉี   บทที่ 200 : ได้ ๆ ขอรับ ข้าจะเกาะติดพี่สาวหลินไว้

    บทที่ 200 : ได้ ๆ ขอรับ ข้าจะเกาะติดพี่สาวหลินไว้ ตรอกอิงฮวายังมีผู้คนพลุกพล่านไม่เคยเปลี่ยน ยิ่งยามนี้เข้าสู่หน้าดอกอิงฮวาบานสะพรั่ง บนต้นเต็มไปด้วยดอกสีชมพูเหลือบขาวทั่วทั้งตรอก เหล่าบัณฑิตหรือคู่รักต่างเดินทาง เข้ามาชื่นชมความงามของตรอกแห่งนี้ บางคนถึงกับเอาเก้าอี้มานั่งวาดภาพก็มี ซึ่งตรอกอิงฮวาภายหลังได้กำหนดให้เป็นถนนคนเดิน ช่วงเปิดทำการห้ามให้รถม้าวิ่งเข้าออกในตรอกแห่งนี้ หลินลู่ฉีได้ซื้อที่ดินในตรอกด้านข้าง สร้างเป็นลานสำหรับจอดรถม้า ทั้งยังสร้างโรงน้ำชาสำหรับคนขับรถม้า หรือเหล่าบุรุษที่ไม่ได้เดินเข้าไปในตรอก สามารถนั่งดื่มชาฆ่าเวลาไปพลาง ๆ หวงจื่อเหยารู้ว่าไม่สมควรบอกพวกเขา เรื่องหลินลู่ฉีเป็นเจ้าของตรอกอิงฮวา เกรงจะสร้างความกดดันให้คนตระกูลฉีมากเกินไป “ข้าเกรงว่าท่านลุงท่านป้า จะรำคาญตอนพวกข้าเลือกซื้อของ เอาเช่นนี้ดีหรือไม่พวกเราแยกย้ายกันเดินเล่น สั

  • ข้าคือดาวมงคลน้อยหลินลู่ฉี   บทที่ 199 : เยว่เยว่ข้าคิดว่าชาตินี้จะไม่ได้เจอเจ้าอีกแล้ว

    บทที่ 199 : เยว่เยว่ข้าคิดว่าชาตินี้จะไม่ได้เจอเจ้าอีกแล้ว “ท่านพี่ข้าไม่คิดว่าเด็กฉีฉีในวันนั้นจะก้าวหน้าถึงเพียงนี้” หลัวเพ่ยอันลูบหมอนที่ปักด้วยด้ายราคาแพง ผ้าห่มไหมเย็นเนียนนุ่มมือ ดูก็รู้ว่าราคาไม่ถูกเลย “เยว่เอ๋อร์คบสหายได้ดี หากวันข้างหน้ามีเรื่องอะไรเกิดขึ้น ข้าคิดว่าฉีฉีคงไม่ทอดทิ้งนางเป็นแน่” ฉีหลี่จวินไม่เคยรู้สึกตัวเองด้อยค่าเท่านี้มาก่อน “ขนาดพี่ชายของนางยังสอบจิ้นซื่อผ่าน ได้ทำงานในกรมอาญา เจ้าคิดดูสิ ครอบครัวของพวกนางก้าวหน้าเพียงใด” “ท่านพี่เย่เอ๋อร์ของเราก็ยังพอมีความหวังอยู่นะ” “ก็ขอให้เป็นเช่นนั้น” ในห้องทำงานของหลินลู่ฉี เซี่ยเฉ

  • ข้าคือดาวมงคลน้อยหลินลู่ฉี   บทที่ 198 : เย๋เอ๋อร์ของเราโตมาอย่างดีเลย

    บทที่ 198 : เย๋เอ๋อร์ของเราโตมาอย่างดีเลย “พี่สาวข้าเป็นสหายกับนาง นางบอกว่าเรือนอยู่ตรอกเหอผิง แต่ว่าไม่รู้ว่าเรือนหลังไหน จะไปเคาะประตูทุกหลังก็เกรงใจ คุณชายท่านพอจะบอกข้าได้หรือไม่” เซี่ยเฉินฟู่มองไปที่รถม้า คนขับรถม้าไม่เหมือนชาวบ้านทั่วไปจริง ๆ สตรีนางหนึ่งยื่นหน้าออกมา พอเห็นเขาก็ตกใจผลุบหายเข้าไปใหม่ อะไรของนาง เขาหันกลับไปมองคนถามอีกครั้ง สายตายังจ้องจับผิดอยู่ “พวกเจ้าชื่อแซ่อะไร” ฉีซุนเย่เองก็มองเขาอย่างไม่ไว้วางใจเช่นกัน เซี่ยเฉินฟู่กระแอมในคอเบา ๆ “นางเป็นพี่สาวข้า เพื่อความปลอดภัยของนางข้าต้องรู้ก่อนว่าใครมาหานาง” “พี่สาวของท่าน เช่นนั้นก็เรือนหลังนี้ใช่ไหม” ฉีซุนเย่ชี้ไปที่ด้านหลังของอีกฝ่าย

  • ข้าคือดาวมงคลน้อยหลินลู่ฉี   บทที่ 197 : ข้าไม่อยากเรียนหนังสือแล้ว เรียนไปก็เป็นภาระแก่ท่านพ่อท่านแม่

    บทที่ 197 : ข้าไม่อยากเรียนหนังสือแล้ว เรียนไปก็เป็นภาระแก่ท่านพ่อท่านแม่ “เจ้าเห็นข้าเป็นคนอย่างไรกันแน่ ว่าไปเรื่องนี้ก็อันตรายอยู่ไม่น้อย หลายคนรู้ความสามารถของเจ้าแล้ว วันข้างหน้าอาจมีคนอยากได้ผลประโยชน์นี้” ตาแก่เหล่านั้นไม่ใช่จะพากัน มาสู่ขอนางไปเป็นลูกสะใภ้ของตนหรอกรึ เขาหวาดกลัวในความคิดของตนเอง หลินลู่ฉีมองตาเขาแล้วยกมุมปากเบา ๆ “พี่อี้หานไม่มีใครเอาผลประโยชน์จากข้าไปได้ หากข้าไม่เต็มใจมอบให้” นางเอ่ยอย่างมั่นอกมั่นใจ ซุนอี้หานก้มหน้าอมยิ้มเล็กน้อย เป็นเขาห่วงนางมากเกินไปเองสินะ “รุ่ยอ๋องต้องการลงทุนกับโรงผลิตของข้า แต่ข้าบอกไปแล้วว่าโรงผลิตสองแห่งนี้ ไม่สามารถให้พระองค์ร่วมลงทุนได้ จึงให้พระองค์ลงทุนในกิจการ ด้านการขนส่งสินค้าไปเมืองต่าง ๆ แทน” หลินลู่ฉีมองเขาแล้วเคาะนิ้วบนโต๊ะเบา ๆ “แล้วมีอะไ

  • ข้าคือดาวมงคลน้อยหลินลู่ฉี   บทที่ 196 : พวกเราติดหนี้บุญคุณนางอีกแล้ว

    บทที่ 196 : พวกเราติดหนี้บุญคุณนางอีกแล้ว เมื่อรุ่ยอ๋องตอบตกลงแล้ว หลินลู่ฉีจึงพาฉีเฟินเยว่กับเจียงฮุ่ยชิว เตรียมตัวออกจากค่ายทหาร โดยขอให้พวกเขาคืนรถขนผักของพวกนางมา นำกระดาษที่ถูกวาดขึ้นใหม่แบบผิด ๆ ให้ฉีเฟินเยว่นำกลับไปแลกตัวกับคนในครอบครัว “ฉีฉีมันจะได้ผลไหม ครอบครัวของข้าจะปลอดภัยหรือไม่” “ไม่ต้องกลัวข้าจะตามไปห่าง ๆ ระหว่างที่เจ้าเจรจากับพวกมัน ข้าจะลอบเข้าไปปล่อยคนเอง” “แค่เจ้าคนเดียวหรือ” “ไม่หรอกเดี๋ยวก็มีคนตามมาช่วยเอง” นางยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ เป็นอย่างที่นางเอ่ยจริง ๆ หยวนฉีหมิงนำกำลังคนตามหลังนางไปติด ๆ ซุนอี้หานกับหวงจื่อถงก็ไม่สามารถปล่อยให้หลินลู่ฉีเกิดอันตรายได้ ทั้งคู่ควบม้าตามหลังไปด้วย

Plus de chapitres
Découvrez et lisez de bons romans gratuitement
Accédez gratuitement à un grand nombre de bons romans sur GoodNovel. Téléchargez les livres que vous aimez et lisez où et quand vous voulez.
Lisez des livres gratuitement sur l'APP
Scanner le code pour lire sur l'application
DMCA.com Protection Status