로그인공유
มิใช่ผักหรือเจ้าคะ
최신 업데이트:
2025-06-16 02:35:18
최신 챕터
ข้าทะลุมิติมา ได้สามีไร้ค่าคนหนึ่ง นางพญาผึ้ง
พอมาถึงด้านล่างภูเขา ก็ไม่เหลือชาวบ้านที่ออกมาหาของป่าก่อนหน้านี้แล้ว พวกเขาจึงเดินกลับเรือนโดยไม่ต้องหลบสายตาของผู้ใดหว่านหนิงนางนำเมล็ดโสมที่ได้มาแยกออกจากต้น ก่อนที่จะให้ฮวาเตี๋ยนางนำไปปลูกที่สวนด้านหลังเรือนเซียงเซียงนำผ้าออกมาให้หว่านหนิงกับหลี่เฉียงนับสิบพับได้“เหตุใดถึงมากมายเช่นนี้” หว่านหนิงนางร้องถามขึ้นจะให้นางนำทั้งหมดออกมาตัดเป็นชุดเห็นทีจะใส่ไม่ทันอย่างแน่นอน“ผ้าพวกนี้นอกจากเสื้อผ้า นายหญิงท่านยังนำไปตัดเป็นผ้าห่มและผ้าปูรองนอนได้ด้วยเจ้าคะ” เซียงเซียงเอ่ยตอบนาง“ไว้ข้าค่อยเข้าเมืองไปซื้อฝ้ายก่อนค่อยทำออกมา”“เรื่องฝ้ายที่จะใช้ยัดด้านในท่านมิต้องข้าเตรียมมาให้ท่านแล้ว” เซียงเซียงพูดจบ นางก็นำใยฝ้ายออกมาจากช่องเก็บของของนางทุกการกระทำของเซียงเซียง หลี่เฉียงได้แต่มองอย่างตกตะลึง แม้เขาจะรู้ว่าบรรดาสัตว์ที่สื่อสารกับเขาอยู่ตอนนี้จะวิเศษ แต่ไม่คิดว่าพวกมันจะสามารถนำของออกมาจากช่องว่างเช่นนี้ได้หว่านหนิงเอ่ยขอบคุณเซียงเซียง ก่อนจะเริ่มเก็บของเข้าที แล้วนางจึงได้เข้าไปที่ครัวเพื่อทำอาหารมื้อเย็นทันทีผู้ที่หิวมากที่สุดเห็นจะเป็นเสี่ยวหู่ที่มันบ่นเรื่องท้องร้องไม่เลิก“เ
ข้าทะลุมิติมา ได้สามีไร้ค่าคนหนึ่ง มิใช่ผักหรือเจ้าคะ
หนอนที่อยู่บนต้นซังเยี่ย ต่างกำลังเร่งสร้างรังไหมออกมาจนทั่วทั้งต้นซังเยี่ยมีแต่รังไหมให้ได้เห็น ที่น่าแปลกสำหรับหว่านหนิงอีกอย่าง เห็นจะเป็นรังไหมที่อยู่บนต้น สีของมันมิได้มีเพียงแค่สีขาวที่นางเคยพบเห็น แต่มีของรังไหมแทบจะมีทุกสีเลยก็ว่าได้“สวรรค์ เป็นเช่นนี้ได้อย่างไร” นางพึมพำออกมาอย่างไม่เชื่อสายตา“นายหญิงท่านชอบหรือไม่เจ้าคะ” ฮวาเตี๋ยร้องถามเสียงใสนางภูมิใจไม่น้อยที่สิ่งที่นางเตรียมการไว้ให้หว่านหนิงนางจะตกตะลึงมากถึงเพียงนี้“ชอบ ชอบมาก เจ้าช่างดีกับข้าเสียจริง” หากฮวาเตี๋ยนางตัวใหญ่เสียหน่อย หว่านหนิงคงพุ่งเข้ากอดนางไปแล้ว“รังไหมที่ท่านเห็น ข้าจะให้สหายของข้าถักทอออกมาจนเป็นผ้าผืนงามให้ท่านเจ้าค่ะ”“ทำอย่างไร” นางเอ่ยถามอย่างไม่เข้าใจฮวาเตี๋ยบินหายไปจากสายตาของหว่านหนิง แต่เพียงครู่เดียวนางก็กลับมาพร้อมผีเสื้ออีกตัว“นายหญิง นี่คือเซียงเซียง สหายของข้าเจ้าค่ะ นางดูแลสวนซังเยี่ยแห่งนี้”ฮวาเตี๋ยพาสหายของนางมาแนะนำให้หว่านหนิงได้รู้จัก ทั้งยังพาชมพื้นที่โดยรอบที่พวกมันทำงานกันอยู่หว่านหนิงนางไม่คิดว่าผีเสื้อนับพันตัวจะมารวมกันอยู่ในที่แห่งนี้ได้ แต่ละตัวต่างบินเก็บรังไหมไปไ
ข้าทะลุมิติมา ได้สามีไร้ค่าคนหนึ่ง ป่าต้นซังเยี่ย
“หยุดดิ้นได้แล้วนอนเถิด พรุ่งนี้เจ้าจะขึ้นเขากับฮวาเตี๋ยมิใช่หรือ ต้องรีบนอนถึงจะถูก” ขาของหลี่เฉียงกดทับขาของหว่านหนิงไม่ให้นางดิ้น“ท่านก็ปล่อยข้าสิ ข้าอึดอัด”“หนิงหนิง ข้าหนาว ขอกอดเจ้าหน่อยจะเป็นอันใด” หลี่เฉียงเอ่ยเสียงเบาอย่างน่าเห็นใจออกมา“หลี่ เฉียง เจ้าคนหน้าหนา อากาศร้อนเยี่ยงนี้ท่านพูดออกมาได้อย่างไรว่าท่านหนาว”“รึข้าจะเป็นไข้ ถึงได้หนาว หนิงหนิงเจ้าดูให้ข้าหน่อย”หว่านหนิงหยุดนิ่งทันที นางพลิกตัวหันมาทางหลี่เฉียงเพื่อดูว่าเขาเป็นไข้จริงหรือไม่ ยามที่มือน้อยๆ ของนางแตะลงที่หน้าผากของเขา ยิ่งนางดันตัวขึ้นมาใกล้ใบหน้าของเขา หลี่เฉียงภายในอกสั่นสะท้านขึ้นมาทันที“หนิงหนิง” เขาเอ่ยเรียกนางด้วยเสียงที่แหบพร่า ก่อนจะรั้งต้นคอของนางไว้ให้โน้มต่ำลงมาใกล้ริมฝีปากหนาประกบครอบครองริมฝีปากบางของหว่านหนิงโดยที่นางไม่ทันตั้งตัว วงแขนของหลี่เฉียงโอบรอบเอวของนางไว้แน่น เพื่อไม่ให้นางผละหนีไปจากเขาได้หว่านหนิงตกใจเกินกว่าจะปัดป้องได้ เรียวลิ้นของหลี่เฉียงเขาตวัดเกี่ยวกวาดชิมความหวานในช่องปากของนางอย่างหื่นกระหาย “อื้มมม” หลี่เฉียงคำรามออกมาอย่างพอใจเขาพลิกตัวหว่านหนิงให้กลับลงมานอนอยู
ข้าทะลุมิติมา ได้สามีไร้ค่าคนหนึ่ง อย่าได้นำไปใช้เล่า
แต่ผู้ที่มาเปิดเรือนให้เขาเป็นตู้ลู่จื้อ พอเขาเห็นใบหน้าของหลี่เฉียงชัดๆ ก็ตกตะลึงไปเช่นกัน ไม่คิดว่าเพียงแค่โกนหนวดเคราออก เขาจะรูปงามเช่นนี้“เจ้ามองอันใด” หลี่เฉียงมองลู่จื้ออย่างหวาดระแวง“เหอะ มาที่เรือนข้าทำไม” เขาถลึงตามองหลี่เฉียงที่คิดบ้าๆ กับเขา“หนิงหนิงให้ข้านำผ้าเช็ดหน้าที่นางปักมาให้ท่านป้าตู้”“ท่านย่าของข้ามิอยู่ เจ้านำมาให้ข้า ไว้ข้าจะให้ท่านย่าเอง” ลู่จื้อเอื้อมมือออกมารับของ แต่หลี่เฉียงกับเบี่ยงตัวหลบ“มิได้ ข้าให้เจ้าไปแล้วจะรู้ได้อย่างไรว่าเจ้าจะนำไปมอบให้ท่านป้าตู้” เขากลัวว่าลู่จื้อจะนำผ้าเช็ดหน้าไปใช้เองโถ่ หลี่เฉียง เจ้าไม่ได้ดูเลยว่าผ้าเช็ดหน้าในมือของเจ้าเป็นสีชมพู ข้าจะนำไปใช้ได้อย่างไร สายตาของลู่จื้อบอกหลี่เฉียงเช่นนี้“เหอะ แล้วแต่เจ้า เช่นนั้นก็กลับมาใหม่ในภายหลังเถิด” หลี่เฉียงทำท่าครุ่นคิด หากเขานำผ้าเช็ดหน้ากลับไปที่เรือน หว่านหนิงนางจะต้องเป็นผู้นำมาให้ในภายหลังอย่างแน่“ได้ เช่นนั้นก็ฝากเจ้าด้วย อย่าได้นำไปใช้เล่า” ก่อนกลับเขายังเอ่ยเตือนลู่จื้ออีกหนตู้ลู่จื้อมองตามแผ่นหลังของหลี่เฉียงไปอย่างเบื่อหน่าย ตัวเขาเป็นบุรุษจะสนใจผ้าเช็ดหน้าที่มีสีสันข
ข้าทะลุมิติมา ได้สามีไร้ค่าคนหนึ่ง ค่อยดูได้ขึ้นมาหน่อย
หว่านหนิงเมื่ออาบน้ำเรียบร้อยแล้ว นางเข้ามาในห้องก็พบว่าหลี่เฉียงนั่งคุกเข่ารอนางอยู่ที่พื้น“ท่านคุกเข่าทำไม” นางเอ่ยถามอย่างไม่เข้าใจ หรือยังมีเรื่องที่เขาไม่ได้บอกนางอีก“เอ่อ...คือว่า...”“พูดมา ก่อนที่ข้าจะมีโทสะ” นางหรี่ตามองเขา นอกจากเรื่องที่นางรับรู้มาจากพ่อบ้านจ้าวแล้ว ยังมีเรื่องที่เขาทำผิดอีกรึหลี่เฉียงใช้เข่าเดินต่างเท้าเข้ามากอดขาทั้งสองข้างของหว่านหนิงไว้“หนิงหนิง เจ้าอย่าเพิ่งมีโทสะ” หลี่เฉียงลุกขึ้นก่อนจะจูงมือหว่านหนิงมานั่งลงที่เตียง“...” นางมองเขาอย่างสงสัย แต่ก็ไม่เอ่ยถาม เพราะต้องการที่จะรอฟังเขาพูดเสียก่อนหลี่เฉียงจึงเอ่ยเล่าเรื่องที่เขารับปากกับฟู่หวงอวี้ไว้ ทั้งยังบอกเล่าความน่าเห็นใจที่มีต่อเด็กน้อยม่านม่านอีกด้วย“เห็นหรือไม่เล่าว่าข้าเป็นคนดี เห็นใจสองพี่น้องตระกูลฟู่ ฟู่ม่านม่านนางคงเศร้าใจที่ต้องห่างพี่ชาย พอพี่ชายอยากจะเอาใจน้องสาวก็ไม่อาจหาของได้ ถึงได้คิดจะมาขอซื้อเสี่ยวหู่ไปจากข้า”“ท่านก็เลยรับปากคุณชายฟู่ว่าจะนำผ้าเช็ดหน้าที่ข้าปักไปมอบให้เขาเช่นนั้นรึ” นางเอ่ยเสียงเย็นออกมา“ชะ ใช่”“แล้วจะพูดอะไรให้ยืดยาว ก็บอกมาตามตรงก็สิ้นเรื่อง” นางมองค้อนเ
ข้าทะลุมิติมา ได้สามีไร้ค่าคนหนึ่ง จะกลัวอันใด
หลี่เฉียงมาถึงโรงค้าสัตว์ เขาก็เดินเข้าไปดูวัวที่คอกทันที“นายท่าน ซื้อม้าสองตัวที่อยู่ในคอกนั่นเถิดขอรับ” เสี่ยวหู่ยื่นปากไปทางม้าสีขาวสองตัวที่อยู่ในคอกใกล้กับคอกวัว“หื้อ ซื้อม้าเลยรึ”“ใช่ข้ารับ เชื่อข้า” เสี่ยวหู่รับรู้ได้ว่าม้าทั้งสองตัวมิใช่ม้าธรรมดา เขาจึงต้องการให้หลี่เฉียงซื้อทั้งสองตัวกลับไป“นายท่านสนใจม้าคู่นั้นหรือขอรับ” นายหน้าค้าสัตว์เห็นหลี่เฉียงหันไปมองที่คอกม้าจึงได้เอ่ยถาม“ราคาเท่าใด” หากแพงเกินไปเขาก็ไม่คิดอยากจะซื้อ“ม้าสองตัวนี้ดุร้ายไม่น้อย คนงานยังมิอาจจะถูกตัวพวกมันได้ เกรงว่า...แต่หากท่านต้องการข้าขายให้ตัวละสิบตำลึงทองพอขอรับ” เขาซื้อทั้งสองตัวมาก็เกือบสามสิบตำลึงทองแล้วแต่เพราะได้มาหลายเดือนทำอย่างไรก็ขายไม่ออกเสียที ทั้ง ๆ ที่รูปร่างของมันทั้งคู่สง่างามไม่น้อย ด้วยความที่ดุร้ายผู้ใดก็มิอาจเข้าใกล้ได้ เขาลดราคาแล้วแต่ก็ขายไม่ออกเสียที“อืม...” หลี่เฉียงครุ่นคิดว่าควรจะซื้อดีหรือไม่“หากนายท่านซื้อทั้งสองตัว ข้ายินดีที่จะแถมรถม้าคันใหญ่ให้ท่านด้วยเลยขอรับ” เขาทั้งลดทั้งแจกเลยทีเดียว“เช่นนั้นเลยรึ” หลี่เฉียงหันไปมองนายหน้าค้าสัตว์อย่างสนใจ“ข้ารับ หรือท่า
다른 추천
หลินซือเยว่ผู้นี้มีสามชะตาในคราเดียว
หิมะที่ปลิดปลิว10.2K 조회수ปีศาจน้อยของแม่ทัพคลั่งรัก
ชาไทยเย็น11.3K 조회수มนตรารักท่านอ๋องขี้หึง (หึงโหด คลั่งรัก)
ชาไทยเย็น12.7K 조회수ปีแห่งภัยอดอยาก ฉันขายวัตถุโบราณเลี้ยงดูท่านแม่ทัพ
มู่โร่ว163.6K 조회수ไม่ต้องเกร็งนะ ข้าจะถอนพิษให้เจ้าเอง
นทธี ศศิวิมล290 조회수เหมยลี่ฮูหยินแม่ลูกอ่อน
กาสะลอง2.0K 조회수ดอกบัวในสงคราม
ดุจเพชร2.8K 조회수ห้วงฝันใต้แสงจันทรา
MACARONI/1Millionmilesaway583 조회수
