Share

หนังสือสัญญา

Author: l3oonm@
last update Last Updated: 2025-06-08 03:34:11

ลู่จื้อเขียนขึ้นมาสามแผ่น ตัวเขาเก็บไว้ในฐานะพยานให้หนึ่งแผ่น หากวันใดที่หว่านหนิงนางทำหายที่เขาก็ยังมีสำรอง

“ขอบคุณท่านมากเจ้าค่ะ ไว้ท่านสอบผ่านเมื่อใด ข้าจะปักชุดงามๆ ให้ท่านสักชุด” หว่านหนิงเอ่ยบอกเมื่อนางเดินออกมาส่งลู่จื้อที่หน้าเรือน

“ไม่เป็นไร เรื่องเล็กน้อย” เขายิ้มให้นางเล็กน้อยก่อนจะขอตัวกลับเรือนไป

“เหอะ เจ้าจะไปปักชุดให้เจ้าหน้าขาวได้อย่างไร เจ้าต้องทำให้ข้าผู้เป็นสามีถึงจะถูก”

“แล้วท่านทำตัวดี ให้ข้าอยากจะทำชุดให้หรือไม่เล่า” นางมองค้อนเขา ก่อนจะเดินเข้าไปในห้องครัวเพื่อตักอาหารกิน

หลี่เฉียงรีบแย่งชามจากมือของหว่านหนิงไปตักอาหารด้วยตนเอง “เจ้าไปนั่งรอในห้องโถงเถิด ประเดี๋ยวข้าจะยกเข้าไปให้” เขาเอ่ยเอาใจนาง

“หลี่เฉียง ท่านไม่ต้องทำถึงขั้นนี้ก็ได้ เพียงแค่ไม่สร้างเรื่องยุ่งยากให้ข้าก็พอ” นางถอนหายใจออกมากับความกระตือรือร้นของเขา

“ข้ารู้แล้ว ต่อจากนี้ข้าจะไม่สร้างเรื่องอีกแล้ว”

“ข้าก็หวังให้เป็นเช่นนั้น” นางส่ายหัว แล้วยกอาหารเข้าไปในห้องโถง

หลี่เฉียงกินข้าวต้มที่หว่านหนิงนางทำไปถึงสามถ้วย ไม่รู้ว่านางทำอร่อยหรือเขากินเพื่อเอาใจนางกันแน่

“ข้าวต้มปลาของเจ้าอร่อยกว่าที่ข้าเคยก
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Latest chapter

  • ข้าทะลุมิติมา ได้สามีไร้ค่าคนหนึ่ง   เจ้าปลอบใจข้าหน่อย

    พอเห็นเสี่ยวหู่ขึ้นมาอยู่บนรถม้าแล้ว ก็ร้องสั่งให้ม้าทั้งสองตัววิ่งกลับไปที่หมู่บ้านด้วยตัวมันเอง“เสี่ยวหู่ เจ้าได้รับบาดเจ็บหรือไม่” หว่านหนิงหันมาสนใจเสี่ยวหู่ที่ยามนี้มันกำลังเลียเท้าเลียขนทำความสะอาดรอยเลือดอยู่“ไม่ขอรับ แต่เลือดของพวกมันเหม็นคาวยิ่งนัก” เสี่ยวหู่เบ้ปากออกอย่างรังเกียจ“ขอบใจเจ้ามาก” นางอุ้มเสี่ยวหู่เข้ามากอดไว้แน่น พร้อมทั้งมองไปที่ฮวาเตี๋ยและเซียงเซียงอย่างซึ้งใจหากไม่มีทั้งสามอยู่กับนาง ไม่รู้ว่าตอนนี้นางและหลี่เฉียงจะยังมีชีวิตรอดไปได้หรือไม่“อาเฉียง ท่านคิดว่าผู้ใดส่งคนร้ายมา”“หึ เรื่องนี้ยังต้องคิดอีกรึ” แววตาของเขาแข็งกร้าวอย่างที่ไม่เคยเห็นมาก่อนไม่คิดว่านางสุ่ยซื่อจะไม่ปล่อยทั้งสองคนไปง่ายๆ เช่นนี้ สิ่งที่หลี่เฉียงคิดไม่ผิดสักนิด เป็นนางสุ่ยซื่อที่สั่งให้สาวใช้ของตนออกไปจัดการจ้างมือสังหารให้ไปจัดการทั้งสองคนนางจะยอมเจ็บตัวโดยไม่ได้แก้แค้นได้อย่างไร แผลที่ปากของนางฉีกไม่น้อย ท่านหมอที่เมืองซานตงทำได้เพียงรักษาไปตามอาการเท่านั้น หานเจิ้งจึงต้องพามารดาของตนเดินทางกลับเมืองหลวงทันที นายท่านหานก็ต้องเดินทางกลับไปพร้อมกันด้วยเลย แต่เขายังฝากนายท่านจ้าวใ

  • ข้าทะลุมิติมา ได้สามีไร้ค่าคนหนึ่ง   มิอาจทนฟังได้

    นายท่านหานได้แต่ขมวดคิ้ว มองนางอย่างไม่พอใจ เขาเพิ่งจะได้รู้วันนี้ว่านางวางแผนลึกล้ำกับบุตรชายคนโตของเขาเช่นไร ส่วนเรื่องตระกูลซูของหว่านหนิงเขาไม่เคยได้ยินเช่นที่นางพูดมาก่อนหว่านหนิงกำมือแน่นอย่างแค้นใจ นางลืมไปเลยว่าเจ้าของร่างยังมีบิดามารดาและน้องชายอยู่ ไม่รู้ว่าตอนนี้จะเป็นเช่นที่นางสุ่ยซื่อพูดจริงหรือไม่“อาเจิ้ง พามารดาเจ้าออกไปเดี๋ยวนี้!!!”“ท่านพี่ ท่านจะทำกับข้าเช่นนี้ได้อย่างไร คนที่ท่านต้องสนใจตอนนี้มีเพียงแค่ข้ากับอาเจิ้ง บุตรชายที่ไร้ค่าของท่านที่ท่านตัดขาดแล้วจะนับเป็นอันใดได้ โอ๊ยยย”ทุกคนในห้องตกตะลึงนิ่งอึ้งอยู่กับที่ ไม่คิดว่าเสี่ยวหู่ที่อยู่บนโต๊ะจะกระโดดเข้าใช้กรงเล็บของมันตะครุบไปที่ปากของนางสุ่ยซื่อจนเป็นเพราะฉกรรจ์ไม่น้อยเสียงกรีดร้องของนางสุ่ยซื่อดังไปทั่วห้อง พร้อมทั้งเสียงด่าทอที่นางพยายามพูดออกมาอย่างอยากลำบากที่หว่านหนิงนางจับใจความได้ คือนางร้องสั่งให้คนจับตัวเสี่ยวหู่ไว้ เพื่อฆ่ามันให้นาง“ท่านพูดมากเกินไป แม้แต่เสี่ยวหู่ของข้าก็มิอาจทนฟังได้” หว่านหนิงอุ้มเสี่ยวหู่ที่เชิดหน้าอยู่ที่พื้นขึ้นมากอดไว้อย่างหวงแหน“ท่านแน่ใจรึ ว่าจะฆ่าเสี่ยวหู่” หลี่เฉีย

  • ข้าทะลุมิติมา ได้สามีไร้ค่าคนหนึ่ง   ต้องตื่นเต้นด้วยรึ

    ท่านเจ้าเมืองก็เข้าร่วมงานวันนี้เช่นกัน พอได้เห็นภาพฉากกั้นมารดาป้อนข้าวบุตร เขาก็หลั่งน้ำตาออกมาทันที เหมือนว่าผู้ที่ปักภาพนี้ ปักขึ้นมาเพื่อเขาและมารดาโดยเฉพาะรอยยิ้มของมารดายามที่ป้อนข้าวบุตร ชามข้าวที่อยู่ในมือที่มีแต่เมล็ดข้าวจนล้นชาม ชั่งแตกต่างกับชามของมารดาที่อยู่บนโต๊ะอาหาร ท่านเจ้าเมืองหวนให้คิดไปถึงความลำบากเมื่อยามที่เขาเป็นเด็ก มารดาของตนก็เป็นเช่นเดียวกับสตรีที่อยู่ในรูปภาพ“เสด็จพี่ ข้าอยากได้” เยี่ยนซูหนี่นางร้องบอกองค์ชายสามแต่หว่านหนิงนางก็ร้องขัดขึ้นมาเสียก่อน“องค์หญิงสี่ ภาพนี้เดิมทีก็ทำขึ้นมาเพื่อท่านเจ้าเมือง ในวันครอบรอบวันเกิดของมารดาท่านเจ้าเมืองเพคะ แต่ฮูหยินจ้าวนางอยากจะอวดให้ผู้อื่นได้เห็นถึงงานปักที่มาจากร้านของนาง หากพระองค์อยากได้ ไว้หม่อมฉันจะปักให้พระองค์เพคะ”หว่านหนิงนางอยากให้ท่านเจ้าเมืองเป็นผู้ที่ได้ไป หากองค์ชายสามและองค์หญิงสี่ไม่ประมูลแข่ง ท่านเจ้าเมืองก็มีสิทธิ์ที่จะได้ไปครอบครองแต่สิ่งที่ทุกคนในงานคาดไม่ถึง จ้าวซื่อมิได้ประมูลภาพเช่นที่ทุกคนคิด แต่นางกล่าวออกมาเสียงดังให้ทุกคนได้เข้าใจตรงกันว่าภาพนี้จัดทำขึ้นมาเพื่อมารดาท่านเจ้าเมือง“เจ้

  • ข้าทะลุมิติมา ได้สามีไร้ค่าคนหนึ่ง   พบผู้สูงศักดิ์

    หานเจิ้งจำต้องลากตัวมารดาออกไปหาที่นั่งอย่างเลี่ยงไม่ได้“ทำพวกเจ้าเสียเวลาแล้ว ไปด้านบนเถิด ข้ามีคนจะแนะนำให้เจ้าได้รู้จัก” จ้าวซื่อเดินเข้ามาคล่องแขนหว่านหนิงอย่างสนิทสนมยิ่งทำให้คนที่มาร่วมงานต่างมองนางอย่างสนใจ บางคนถึงกับพูดออกมาว่าไม่แน่นางอาจจะเป็นคนที่ปักผ้าผืนที่จะเข้าร่วมการประมูลในครั้งนี้ ด้วยความที่จ้าวซื่อกล้าออกหน้าแทนนางหลี่เฉียงเดินขึ้นไปด้านบนพร้อมทั้งบิดาของเขา ทั้งสองพูดคุยถึงเรื่องที่ผ่านมาตอนที่หลี่เฉียงออกจากตระกูลมาแล้ว เรื่องนี้หว่านหนิงนางไม่ได้สนใจ ถึงอย่างไรนายท่านหานก็เป็นบิดาของเขา และที่ผ่านมาก็รักหลี่เฉียงไม่น้อยเลยทีเดียวจ้าวซื่อพาทั้งสองมาหยุดที่ห้องรับรองห้องหนึ่ง ก่อนจะเอ่ยถามหว่านหนิงถึงความสมัครใจของนาง“อาหนิง ความจริงเรื่องนี้ข้าต้องบอกเจ้าเสียก่อน แต่เพราะการมาของผู้ที่อยู่ด้านในกะทันหันเกินไป ข้าก็เพิ่งจะรู้ก่อนหน้าเจ้าจะเดินทางมาถึงได้ไม่ถึงครึ่งชั่วยาม” หว่านหนิงนางมองหน้าจ้าวซื่อด้วยสีหน้าเรียบเฉยคงมีคนต้องการพบนางอย่างแน่นอน และคงเป็นคนที่จ้าวซื่อมิอาจปฏิเสธไม่ให้เข้าพบนางไม่ได้“เอาเถิด ข้าเข้าใจท่าน ผู้ใดหรือเจ้าคะที่ต้องการพบข้า”“อ

  • ข้าทะลุมิติมา ได้สามีไร้ค่าคนหนึ่ง   รู้จักกันด้วยรึ

    ทั้งสองพี่น้องมิได้มีความบาดหมางสิ่งใดต่อกัน เพียงแค่มิค่อยได้สนิทสนมด้วยหลี่เฉียงแทบจะกินนอนอยู่ที่หอพนัน ส่วนตัวเขาพักอาศัยอยู่ที่สำนักศึกษา เพราะนางสุ่ยซื่อไม่ต้องการให้สองพี่น้องสนิทสนมกันมากนัก“รู้จักกันด้วยรึ” หว่านหนิงนางเอียงคอถามหลี่เฉียงมิใช่ว่านางจะยั่วโมโหนางสุ่ยซื่อแต่อย่างใด เป็นเพราะในความทรงจำของเจ้าของร่างเดิมใบหน้าของทั้งสองเลือนลางไปแล้วก็เท่านั้น และตัวนางไม่คิดว่าจะได้พบเจออีกจึงไม่ได้ให้ความสนใจกับทั้งคู่“ไร้ยางอาย ถูกขับไล่มาได้ไม่เท่าใดถึงกลับจำข้ามิได้เลยรึ” นางเอ่ยตำหนิหว่านหนิงเสียงดังจนคนที่มาเข้าร่วมงานต่างพากันหยุดมองด้วยความสนใจ“ในเมื่อพวกท่านกับข้ามิได้มีความเกี่ยวข้องกันแล้ว เช่นนั้นข้าต้องขอตัวก่อน” หลี่เฉียงจูงมือหว่านหนิงให้ตามเสี่ยวเอ้อขึ้นไปด้านบน“ประเดี๋ยวก่อน เจ้ากล้าให้คนเช่นนี้ขึ้นไปชั้นสองได้เลยรึ” นางสุ่ยซื่อเอ่ยถามอย่างไม่พอใจ ตัวนางกับบุตรชายยังไม่มีสิทธิ์ที่จะขึ้นไปด้านบนมีเพียงนายท่านหานเท่านั้นที่ได้รับสิทธิ์เพียงผู้เดียวตระกูลหานมีกิจการร้านผ้าอยู่ที่เมืองหลวงและหัวเมืองหลายแห่ง ย่อมมีความคุ้นชินกับตระกูลจ้าวอยู่ไม่น้อย แต่ด้วยท

  • ข้าทะลุมิติมา ได้สามีไร้ค่าคนหนึ่ง   งานประมูล

    หว่านหนิงนางจึงบอกจ้าวซื่อเรื่องที่นางทอผ้าขึ้นมาได้ ทั้งยังเสนอเรื่องแบบร่างชุดที่นางจะเขียนออกมาให้ทางจ้าวซื่อเดือนละสองภาพหลี่เฉียงนำตัวอย่างผ้ามาด้วย เขาหยิบขึ้นมาทันที เมื่อหว่านหนิงนางพูดถึงผ้าที่นางทอขึ้น“สวรรค์ เนื้อผ้าละเอียดนัก เจ้าไปหาเส้นไหมมาจากที่ใด” จ้าวซื่อไม่รู้ว่าวันนี้นางตกใจไปกี่ครั้งแล้วแม้แต่ผ้าสีขาวธรรมมาที่หลี่เฉียงนำขึ้นมา เป็นเนื้อดีกว่าผ้าทั้งหมดที่อยู่ในร้านนางเสียอีก“เรื่องไปได้มาจากที่ใดข้าบอกท่านมิได้เจ้าค่ะ แต่ข้าสามารถนำผ้ามาขายให้ท่านได้เดือนหนึ่งยี่สิบพับ” หว่านหนิงบอกว่านอกจากสีขาว ยังมีอีกหลายสี โดยนางจะขายให้สีละสองพับต่อเดือน“ผ้าที่ดีที่สุดในร้านค้า ข้ารับมาจากทางใต้ของแคว้น ขายอยู่พับหนึ่งสิบตำลึงทอง ผ้าของเจ้าข้าให้ผับละยี่สิบตำลึงทอง ไม่รวมแบบผ้าที่เจ้าจะนำมาขายให้ข้า”“เรื่องราคาพับผ้าที่ท่านให้ ข้าไม่ขัดข้อง แต่เรื่องแบบผ้า ข้าขอส่วนแบ่งจากที่ท่านตัดชุดขายสามส่วน ท่านเห็นเป็นเช่นใดเจ้าคะ” หว่านหนิงนางยื่นข้อเสนอทันที“ย่อมได้ แล้วเจ้ายังจะรับงานปักอีกหรือไม่”หากผ้ากั้นฉากผืนนี้ถูกนำออกไปประมูล ต้องเกิดความวุ่นวายขึ้นไม่น้อย และต้องมีคน

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status