LOGINShare
ตอนที่38ปิดปาก
Last Updated:
2025-06-12 17:45:08
Latest chapter
ข้านี่แหละ คือนางร้ายที่ระบบต้องจดจำ ตอนที่42ไปกลบบ่อปลาคาร์ฟ
ช่วงบ่ายแดดอ่อนในตำหนักเหนือเมฆา หว่านชิงเพิ่งวางพู่กันลง สะบัดข้อมือสองข้างแล้วเอนหลังพิงพนักเบาะ บิดขี้เกียจไปมา เส้นสายข้างลำตัวตึงนิดๆ จากการจดจ่อกับการเขียนนานหลายชั่วยามสายตาของหว่านชิงเหลือบไปเห็นตะกร้าหวายถักใบงามวางอยู่ ติดริบบิ้นสีอ่อนดูเรียบร้อยเรียบหรู เป็นของฝากจากฮองเฮาหลี่หลันซือ หว่านชิงหยิบตะกร้ามาวางตรงหน้า เปิดฝาแล้วคุ้ยๆ ค้นดูทีละชิ้น"ยาหอม..." หยิบขวดเล็กออกมา เปิดดมเบาๆ แล้วทำจมูกฟุดฟิดสองสามครั้ง"...กลิ่นใช้ได้นะ แต่ไม่ใช่ทางข้า"หว่านชิงพึมพำเบาๆ แล้ววางคืนอย่างไม่ใส่ใจนัก มือขาวหยิบกล่องกระดาษผูกเชือกสีแดงอ่อนขึ้นมาอีกกล่อง เปิดออกมาก็พบขนมหอมหวานเรียงราย สีสันสวยงาม ดูแล้วบอกชัดว่าใช้วัตถุดิบอย่างดีแน่นอน"นี่สิ ของดีของจริง" หว่านชิงหัวเราะคิกหว่านชิงพูดกับตัวเองอย่างอารมณ์ดี ก่อนจะหยิบขนมก้อนหนึ่งขึ้น หมุนดูพลิกดู แล้วกำลังจะเอาเข้าปาก...ปั๊ก!ด้ามกระบี่แข็งๆ ฟาดลงที่ขนมของหว่านชิงเบาๆ ขนมหวานก้อนนั้นร่วงจากปลายนิ้วลงไปกลิ้งอยู่บนพื้นอย่างน่าเสียดาย หว่านชิงหันขวับไปมองคนข้างกายที่นั่งกอดอกกอดกระบี่อยู่ไม่ห่างไม่ขยับตัวแต่สามารถฟาดดามกระบี่เข้าใส่ขนมไ
ข้านี่แหละ คือนางร้ายที่ระบบต้องจดจำ ตอนที่41ข้าเหงาด้วยหรือ
ตำหนักเหนือเมฆาดูสงบและร่มรื่นกลิ่นหอมของบุปผาแห้งและชาอุ่นลอยละลายอยู่ในอากาศ เสียงฝีเท้านุ่มนวลดังก้องมาแต่ไกล บ่าวหน้าตำหนักรีบโค้งตัวรายงานก่อนจะเปิดทางให้ข้างกายหว่านชิงแม่ทัพไป๋เหวินหลงนั่งนิ่งดั่งเงา กอดกระบี่ไว้แนบอก สายตาเฝ้าระวังรอบด้านราวกับเขายังคงอยู่บนแนวหน้า ไม่ใช่ในตำหนักเงียบงามกลางวังหลวงบ่าวคนหนึ่งรีบเข้ามากระซิบรายงาน หว่านชิงปรายตามองเล็กน้อย ก่อนวางพู่กันลงอย่างสงบ ประตูกว้างถูกเปิดออกช้าๆ ฮองเฮาหลี่หลันซื่อก้าวเข้ามาอย่างอ่อนแรง มีหม่าอิ๋ฉิงคอยพยุงอย่างทะนุถนอม และอีกข้างยังมีนางกำนัลอีกคนพร้อมกด้วยนางกำนัลและขันทีทั้งหมดรวมกันสิบสองคนถัดจากฮองเฮาเป็นองค์หญิงรองเยี่ยนอิงในอาภรณ์สีพีชสดใส เดินนำหน้าเข้ามาพร้อมรอยยิ้มหวานหยดแม่ทัพไป๋เหวินหลงประสานมือเคารพโดยไม่กล่าวคำใด ใบหน้านิ่งเย็นดังน้ำแข็งใต้ผ้าคลุมหิมะ ดวงตาเพียงเหลือบมองเยียนอิงเช่นคนที่อยากรู้อยากเห็นแต่หว่านชิงคิดว่าคงมองหญิงงามตามประสาคนหนุ่มทั่วไป แต่กลับเงียบสนิทหว่านชิงนั่งไขว่ห้างอย่างไม่ทุกข์ไม่ร้อน โต๊ะข้างกายมีขนมน้ำตาลก้อนที่อาจารย์ให้ไว้หลังจากที่ดื่มยา น้ำชาอุ่น และกระดาษเขียนแผนรับมือเหตุ
ข้านี่แหละ คือนางร้ายที่ระบบต้องจดจำ บทที่40ดีก็ไม่ใช่ไม่ดีก็ไม่เชิง
กลิ่นยาสมุนไพรกลิ่นขมลอยกรุ่นเคล้าสายลมยามเย็น โม่ชิงเหยียนเดินถือชามยาร้อน ๆ เข้ามาในตำหนัก ร่างสูงในอาภรณ์ขาวสะอาดยังคงเปื้อนไอหม้อเคี่ยวที่เพิ่งยกลงจากเตาใหม่ๆ แต่ใบหน้ากับอิ่มเอม“องค์หญิงใหญ่ ถึงเวลาต้องกินยาสมานแผลแล้ว” เขาเอ่ยเรียบนิ่ง เสียงทุ้มนุ่มแต่แฝงความห่วงใยหว่านชิงที่กำลังเดินไปเดินมาในตำหนัก พอเห็นราชครูผู้เคร่งขรึมก็ยิ้มหวานพลางยกชายกระโปรงก้าวเร็วขึ้นอีกนิด ดวงตาเป็นประกายเพราะกำลังเบื่อๆ คุยด้วยก็ไม่พูดด้วยของไป๋เหวินหลง หันขวับก่อนชะงักเมื่อเห็นเงาร่างอีกคนยืนกอดอกอยู่มุมประตูไป๋เหวินหลง… ยืนกอดอกแน่น กระบี่ในอ้อมแขนแนบอกแน่นหนา ดวงตาคมเข้มจับจ้องไปที่ใครสักคนในห้วงความคิดแต่ไม่เอื้อนเอ่ยคำใด“ท่านแม่ทัพ… เหตุใดดูเครียดนักเล่า ท่านทำหน้าเครียดแบบนี้อาจารย์จะว่าข้าได้” หว่านชิงทักเสียงใสคนถูกทักไม่ตอบคำ เพียงเหลือบตามองครู่หนึ่งก่อนจะมองพ้นผ่านราวกับสายลมพัดเมฆโม่ชิงเหยียนเหลือบตาดูฉากตรงหน้าแล้วกลั้นหัวเราะ ก่อนจะแกล้งพูดขึ้นกลั้วหัวเราะ“วันนี้ท่านแม่ทัพทำหน้าที่ได้แน่นหนายิ่งกว่ารักษาเขตแดนเสียอีก ข้านึกว่าแม้แต่ยุงริ้นก็เล็ดลอดเข้าไปหาหว่านชิงมิได้แน่แล้ว”ห
ข้านี่แหละ คือนางร้ายที่ระบบต้องจดจำ ตอนที่40สิ่งที่ดีที่สุด
ฮองเฮาหลี่หลันซื่อยิ้มอ่อน พยักหน้าเบา ๆ ให้หม่าอิ๋นฉิงที่ยืนรออยู่เงียบ ๆ ด้านข้าง“ไปเตรียมของที่ข้าสั่งให้เรียบร้อย” (หมายถึงงานที่สั่งให้ไปทำ) หม่าอิ๋นฉิงรับคำ เงียบงัน ก้มศีรษะถอยหลังออกจากห้องไปอย่างนอบน้อม ปล่อยให้เพียงแม่ลูกได้พูดคุยกันในความเงียบอ่อนโยนของตำหนักหรูหลี่หลันซื่อหันกลับมา กวักมือเบา ๆ เรียกเยี่ยนอิงด้วยแววตาเปี่ยมห่วงใย“มานี่มา เจ้าเข้ามาให้แม่ดูหน่อยสิลูก”เยี่ยนอิงรีบก้าวเข้ามานั่งเคียงกับมารดาอย่างว่าง่ายหลี่หลันซื่อประคองมือนางเบา ๆ เหมือนอยากสัมผัสให้แน่ใจ“มีคนมารายงานแม่ว่าเจ้าโดนลอบสังหาร แม่ตกใจมาก กังวลทั้งวัน คิดจะออกไปหาด้วยตนเอง…เจ้าเจ็บตรงไหนหรือไม่?”เสียงของนางนุ่มนวลดั่งม่านน้ำไหล ละเอียดประณีตจนน้ำตาแทบจะกลั่นออกมาเยี่ยนอิงส่ายหน้าเบา ๆ “ท่านแม่ ลูกสบายดีเจ้าค่ะ”รอยยิ้มบางผุดขึ้นมาบนใบหน้า“เมื่อวานโชคดีที่มีท่านแม่ทัพไป๋เหวินหลง… เขาเข้ามาช่วยทันเวลา ลูกถึงไม่เป็นอะไรเลย”“ดีแล้ว…”หลี่หลันซื่อพยักหน้าเบา ๆ ขณะนิ้วยาวเรียวงามยังเคลื่อนลูกประคำในมืออย่างไม่ขาดสายริมฝีปากยังคงแต้มยิ้มอ่อน แม้แววตาจะยากอ่านก็ตามที“วันนี้กลับมาเร็วนัก” นา
ข้านี่แหละ คือนางร้ายที่ระบบต้องจดจำ ตอนที่38ปิดปาก
หลังจากเหตุการณ์ที่หว่านชิงแกล้งทดสอบระบบอารักขาของแม่ทัพจบลง เจ้าแมวตัวอ้วนฟูขนขาวสะอาดนั่งแหมะอยู่บนเบาะหนานุ่ม มองไปยังแม่ทัพผู้สูงศักดิ์ที่ยืนอยู่ใกล้หว่านชิงไม่ไกลด้วยสายตา......ที่เหมือนกับคนกำลังปลื้มอย่างไม่มีเหตุผลมันยกอุ้งเท้าขึ้นแตะแก้มตัวเองเบาๆ พลางทำตาแป๋ว หล่ออออ...เสียงทุ้มๆ นั่นก็เท่...กระบี่นั่นก็แบบ...อร้ายยยย!"เหมียว…" เสียงครางเบาๆ แบบอินเนอร์แฟนคลับหลุดออกมาอย่างไม่ตั้งใจหว่านชิงที่กำลังรินชาให้แม่ทัพเงยหน้าขึ้นขมวดคิ้วน้อยๆ“เจ้าเป็นอะไรของเจ้าเนี่ย? เจ้าแมวใส่ถ่าน”แมวระบบสะดุ้งเล็กน้อย รีบยกเท้าขึ้นเลียทำท่าทางเป็นแมวปกติสุดฤทธิ์ แต่สายตาก็ยังชำเลืองมองไป๋เหวินหลงที่กำลังรับถ้วยชาแบบขรึมๆ ด้วยใบหน้าหล่อเหลาราวภาพวาดมันคิดในใจเบาๆ แค่มองก็ใจเต้น...ถ้าได้กอดละก็! และแล้วโอกาสก็มาถึง…หว่านชิงเดินไปเปิดหน้าต่างให้อากาศถ่ายเท ทิ้งระยะห่างระหว่างตัวเองกับแม่ทัพไว้พอประมาณเจ้าแมวอ้วนตัวดีไม่รอช้า กระโดดพรวด! พุ่งดั่งลูกธนูแห่งความมุ่งมั่นขึ้นไปบนตักของท่านแม่ทัพ!ไป๋เหวินหลงชะงักค้าง มือที่ถือถ้วยชาหยุดนิ่ง สายตาก้มลงมองสัตว์ขนปุกปุยที่กำลังกอดขาเขาแน่นราวกับ
ข้านี่แหละ คือนางร้ายที่ระบบต้องจดจำ ตอนที่37ท่านแม่ทัพพพพ
แขนข้างกอดกระบี่ส่วนอีกข้าง… แทบจะกำหมัดแน่นเหมือนต้องสะกดใจไม่เดินหนีออกไปอีกครั้ง “อะข้าได้กลิ่นสำนึกผิดหรือเปล่าน้ามันหอมสิ้นดี ท่านแม่ทัพไป๋เหวินหลง...” หว่านชิงที่นั่งอยู่บนตั่งไม้ข้างโต๊ะน้ำชาเงยหน้าขึ้นมา ดวงตากลมโตกะพริบถี่เล็กน้อยราวกับยังงุนงงว่า ใครเอาเกลือกองโตมากองไว้กลางตำหนักก็อาภรณ์ที่สวมใส่ขาวราวกับซักมาสักสิบน้ำได้กระมังแมวระบบที่อยู่บนตักนางส่งเสียง “เหมียว” หนึ่งที แบบงง ๆ คล้ายจะบอกว่า มนุษย์ผู้นี้...พลังงานเศร้าซึมรุนแรงมาก ควรให้คุกกี้เสี่ยงทายหรือไม่?ไป๋เหวินหลงเงยหน้าขึ้นสบตาหว่านชิงแวบหนึ่ง แล้วรีบหลบตาทันทีเหมือนโดนแสงอาทิตย์แผดเผา... หรืออาจแค่รู้สึกผิดจนต้านรัศมีหว่านชิงไม่ไหว“ข้า...” เขาเริ่มพูด น้ำเสียงต่ำและแหบแห้งราวกับนกกระเรียนแก่ที่เพิ่งโดนฝนซัดทั้งคืน “ข้ามา…เพราะบัญชาฝ่าบาท.”“อ้อข้าเองก็ได้ยินว่าเสด็จพ่อบัญชาว่าอย่างนั้น” หว่านชิงพยักหน้ายิ้มๆ ดวงตาไม่ได้แสดงความโกรธ แต่รอยยิ้มนั่น...เหมือนกำลังพิจารณาว่า จะเอาคืนด้วยขนมหวาน หรือเข็มเย็บผ้าแม่ทัพไป๋เหวินหลงกอดกระบี่แน่นขึ้นกว่าเดิม เงียบไปสามวินาทีก่อนจะถอนหายใจยาวเป็นห้วงเหลือบมองแล้วก็ห
You may also like
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา
กานเฟย658.3K viewsข้าจะพาครอบครัวใหม่ไปสู่ความร่ำรวย
ต้าซินซิน31.0K viewsอีกด้านของนางร้าย
l3oonm@10.9K viewsวังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี
ทองประกาย123.6K viewsองค์ชายหลีกับชายาลี้รัก
ชาผลไม้130.7K viewsอุ้มท้องหนีราชันย์ปีศาจ
บ้านเขมปัณณ์1.6K viewsอ๋องใจร้ายกับพระชายาที่(ไม่)รัก
อิ่น เยว่20.5K viewsวางใจเถอะมารดาเป็นคนดีแล้ว
หยกขาว122 views
