ฉันจะเลว

หญิงสาวยังคงนอนอยู่บนเตียงด้วยชุดของเมื่อสองวันที่แล้วและยังคงไม่ได้กินอะไรนอกจากน้ำเปล่า....สายตายังคงจ้องเฝ้ารอสายเรียกเข้าหรือเสียงข้อความจากคนที่ขึ้นชื่อว่าเป็นคนรัก

แต่มันกลับไม่มีเลย....เธอเป็นฝ่ายวิ่งตามมาตลอดโดยการเดินทางข้ามภูเขาไปหาเขาทุกอาทิตย์เพื่อหวังจะได้ใช้เวลาด้วยกันแต่มันก็มีความสุขอยู่ได้เพียงแค่ปีเดียว ก่อนที่เขาจะเริ่มเปลี่ยนไปเริ่มมีเรื่องผู้หญิงเข้ามาให้เธอจับได้อยู่ตลอดโดยเขาก็แค่พูดว่า....เพื่อนกัน....

แน่นอนว่าคนโง่อย่างเธอมันก็มักจะเชื่อและยอม จนล่าสุดมีผู้หญิงตั้งใจส่งรูปที่แฟนเธอกำลังนอนหลับบนเตียงมาให้ ตอนนั้นเธอจำได้ว่าเธอสติแตกมากร้องไห้ไม่หยุดหลายวันแต่แค่เพียงเขาบอกจะไม่ทำอีกใจของเธอก็ยังคงให้อภัยได้ลงเพราะรักเขามากจริงๆ

มากจนคิดไปถึงที่ว่าอีกไม่กี่เดือนเมื่อฝึกงานจบเธอจะย้ายไปอยู่กับเขา เพราะดันคิดไปเองว่า....ที่เขานอกใจคงเป็นเพราะเหงาหรืออาจเป็นเพราะเธอมีเวลาให้เขาไม่พอแต่พอทบทวนดูทั้งหมดแล้วมันเป็นเพราะสันดานของผู้ชายอย่างเขาต่างหาก!

แม้แต่คำถามที่ว่าถึงคอนโดปลอดภัยหรือเปล่าก็ไม่มีเด้งเข้ามาในโทรศัพท์ เป็นแบบนี้ตลอดสี่ปีที่ผ่านมาถ้าไม่ติดต่อไปก็ไม่มีเลยสักข้อความจากเขา ไม่เคยจะมีเลย....ทุ่มเททั้งหมดไปเพื่อใครเพื่ออะไร?

"การเลวมันคงสนุกมากเลยสินะ...."

1เดือนต่อมา

: คลับ

หญิงสาวในชุดเดรสสั้นนั่งรอคู่เดทคนที่สองของคืนนี้อยู่หน้าเคาร์เตอร์บาร์ที่เต็มไปด้วยบรรดานักเที่ยว โดยมีบาร์เทนเดอร์หนุ่มหล่อหน้าคมที่ดูเหมือนจะอายุห่างจากเธอหลายปีคอยมองการกระทำของเธออยู่ตั้งแต่หัวค่ำแต่เขาก็ไม่ได้พูดอะไรออกมานอกจากเงียบและคอยมองเธอเปลี่ยนคู่คุยไปเรื่อยๆ

ซึ่งก็น่าแปลกใจไม่น้อยว่าเขาจะมองไปเพื่ออะไรกัน ทั้งที่มีคู่หญิงชายมาทำความรู้จักกันในสถานที่แบบนี้มันเป็นเรื่องปกติที่เขาเป็นบาร์เทนเดอร์ก็น่าจะเห็นภาพนี้บ่อย หรืออาจจะเพราะเธอไม่สวยพอที่จะคุยกับใครหลายๆ คนพร้อมกันหรือเปล่า

"ช่างเถอะพลอยเราไม่จำเป็นต้องสนใจ"

หญิงสาวเลิกสนใจสายตาคมนั้นสะแล้วเผลอคิดไปถึงเรื่องที่ผ่านมาอีกครั้ง หลังจากเริ่มทำใจในสิ่งที่เกิดขึ้นได้เธอก็ไม่เคยติดต่อไปคุยอะไรเรื่องนั้นอีกเลย

และแน่นอนหลังจากเธอขึ้นรถกลับมาเขาเองก็ไม่เคยแม้แต่ส่งข้อความมาถามว่าถึงบ้านปลอดภัยดีไหมด้วยซ้ำ

นั้นทำเอาพลอยสติแตกจนต้องซ่อนโทรศัพท์ตัวเองเลยละ เธอขาดการติดต่อจนทำให้เพื่อนหลายคนต้องแวะมาดูที่ห้องพักเป็นประจำเพราะความเป็นห่วง

ช่วงเวลานั้นมันยากลำบากแต่สุดท้ายก็ผ่านมันมาได้ จนในที่สุดหญิงสาวเองก็ตั้งใจจะลองเป็นคนหลายใจคุยกับใครหลายคนดูบ้าง เพราะในเมื่อไม่มีใครให้คำตอบได้ว่าทำไมคนรักถึงได้ชอบนอกใจเธอนัก เธอก็จะหาคำตอบเอง

จริงๆ แล้วคนที่นัดวันนี้เป็นคนที่เธอคุยมาได้สักสองสามวัน คนแรกที่ผ่านมาดูเหมือนว่าเธอเองจะไม่ใช่ในแบบที่เขาหวังอาจจะเป็นเพราะเพิ่งเคยเจอความสัมพันธ์แบบนี้ครั้งแรกจึงไม่กล้าจะชวนคุยหรือถามไถ่เขาเท่าไหร่

ชายหนุ่มคนนั้นเลยขอตัวกลับ....ก็แอบเสียใจอยู่นะแต่จะให้ทุกคนถูกใจในตัวเรามันก็คงไม่ได้หรอก

"คงไม่มาแล้วสินะ....แม้แต่จะเริ่มคุยหลายคนยังลำบาก ทำไมเขาถึงได้ทำมันง่ายนักนะ"

หญิงสาวบ่นพร่ำเพ้อกับตัวเองเมื่อเห็นว่าเลยเวลานัดมาหลายนาที สายตาก็กวาดมองไปทั่วคลับที่กำลังเต็มไปด้วยผู้คนมากมาย ทั้งคู่รักที่สวีทหวาน ทั้งคนเมาที่กำลังเต้นอย่างสนุกสนานไปตามเสียงดนตรี

ผิดกับเธอ....ที่นอกจากโดนหักหลังแล้วยังถูกเทอีกต่างหาก

"ฉันมันน่าสมเพชสะจริง...."

"แค่คู่เดทไม่มาถึงขั้นต้องใช้คำนั้นดูถูกตัวเองเลยหรือไง"

อยู่ๆ บาร์เทนเดอร์ที่ยืนเงียบมานานก็ส่งแก้วเหล้าอย่างดีมาให้ ถึงเขาจะพูดแบบนั้นออกมาเหมือนว่าไม่อยากให้เธอดูถูกตัวเองแต่ท่าทางของเขาก็ยังคงนิ่งเฉยจนคาดเดาไม่ได้

"แก้วนี่ฉันไม่ได้สั่ง"

"ดื่มให้คำพูดเมื่อกี้ลงคอไป...."

"คะ?"

เธอทำหน้างุนงงและไม่เข้าใจการกระทำของคนตรงหน้า เมื่อเขาเห็นเธอนิ่งไปจึงวางอุปกรณ์ในมือลงแล้วกอดอกมองด้วยสายตาดุดันจนเธอรู้ราวกับว่าเธอกำลังทำอะไรผิด

"ฉันไม่ชอบคำพูดเมื่อกี้ของเธอ...."

"แต่มันก็ไม่เกี่ยวกับคุณ"

เขายกแก้วเหล้าเพรียวอีกแก้วขึ้นมาแล้วชนเข้ากับแก้วที่วางอยู่ตรงหน้าหญิงสาว ก่อนจะกระดกดื่มมันจนหมดภายในรวดเดียวทำเอาคนคออ่อนอย่างเธอรู้สึกขมแทน

"ของฉันหมดแล้ว...."

เขาพูดพร้อมมองมาที่แก้วเธอ พลอยค่อยๆ กระดกมันเข้าปากอย่างช้าๆ ความขมทำให้ถึงขั้นรู้สึกพะอืดพะอมแต่ก็กลั้นใจกลืนมันลงไปจนหมดแก้ว ก่อนจะรีบกระดกน้ำเปล่าตามเธอเป็นคนดื่มบ่อยนะแต่การดื่มเพรียวแบบนี้เป็นครั้งแรกเลยแต่เธอก็เป็นพวกท้าทายไม่ได้สะด้วย

"หมดแล้ว....ค่ะ"

เมื่อไม่รู้จะใช้คำพูดแบบไหนเธอเลยตอบไปส่งๆ ก่อนที่เขาจะหันไปทำงานต่ออย่างไม่สนใจทำเอาเธองงไปยิ่งกว่าเดิมกับท่าทีเฉยชาของเขา

คนประสาท!!!

ตืด....

เสียงข้อความเด้งแจ้งเตือนจากโทรศัพท์ที่ว่างอยู่จนหญิงสาวต้องหันไปมองแล้วถอนหายใจยาว....เกือบเดือนแล้วสินะที่ไม่เห็นแจ้งเตือนจากชื่อนี้

'ถึงบ้านปลอดภัยไหม'

....บ้านพ่อง! มาถึงตั้งแต่ชาติที่แล้วละ....

'ทำไมหายไปเลยละ ไม่คิดถึงกันเหรอครับ'

....คนแบบแกใครจะคิดถึงลงวะ!....

หญิงสาวคิดในใจแล้วกดปิดหน้าจอแล้วกรอกแอลกอฮอล์เข้าปากเพื่อลบความรู้สึกแย่ อุตส่าห์คิดเอาไว้จะไม่รู้สึกอะไรถ้าเขาติดต่อมา อุตส่าห์เตรียมใจให้เข้มแข็ง แต่หัวใจมันก็....ยังรู้สึกดีใจที่เขาทักเข้ามาเจ็บไม่เคยจำ

"ปลดล็อก...."

"คะ?"

บาร์เทนเดอร์คนนั้นเอื้อมมือมาคว้าโทรศัพท์เธออย่างถือวิสาสะแล้วยื่นให้กดปลดล็อกหน้าจอ การกระทำของเขาทำเอาบาร์เทนเดอร์อีกสองคนมองหน้ากันไปมาอย่างสับสน

"กดรหัส...."

"ทำไมฉันต้องทำ...."

"กด....รหัส เดี๋ยวนี้"

ชั่วพริบตาที่คนตรงหน้าทำสีหน้าจริงจังมือของเธอก็รีบกดเข้ารหัสราวกับว่าถูกสะกดเธอแอบคิดไปว่าจะกลัวเขาทำไมกัน

เริ่มคิดได้แบบนั้นก็พยายามจะแย่งโทรศัพท์คืนมาแต่เขากลับชูมันขึ้นสูงจนเอื้อมไม่ถึง เขาถือวิสาสะเลื่อนหน้าจอไปมาก่อนจะกดเข้าในแชทของแฟนเธอแล้วยื่นหน้าคมนั้นผ่านเคาร์เตอร์มาจนใบหน้านั้นเกือบชนหน้าหวาน

แชะ! เสียงเขากดถ่ายรูปแล้วกดส่งทันทีทำเอาหญิงสาวเกิดอาการอึ้ง ด้วยความตกใจทำให้เธอต้องรับดึงโทรศัพท์กลับมาแล้วเปิดดูแชทนั้นทันทีภาพเมื่อครู่ถูกส่งไปแล้วและผู้รับข้อความก็อ่านมันเรียบร้อย

ให้ตายเถอะ!!!

ตืด ตืดๆ

'บอล'

สายของบอลโทรเข้ามาถี่ๆ แต่หญิงสาวก็ไม่คิดจะรับสายมันและไม่คิดว่าจะต้องตกอยู่ในสถานการณ์แบบนี้ ใจของเธอคิดว่ามันควรจบไปแบบเงียบๆ สิ

"คุณทำบ้าอะไรของคุณ!"

"ช่วยเธอเรียกร้องความสนใจจากแฟนไง"เขาพูดหน้าตาย

"ฉันไม่คิดจะติดต่อผู้ชายคนนี้ การที่คุณทำแบบนี้เท่ากับว่าฉันยังต้องการประชดเขา"

"ก็จริงนิ....หรือที่มานั่งเดทกับผู้ชายหลายคนในคืนเดียวนี่ไม่ใช่การประชด"

เธอนิ่งไปเมื่อถูกพูดแทงใจดำ ที่เขาพูดมันก็ถูกว่าที่เธอทำคือการประชด แต่เธอกำลังประชดชีวิตตัวเองต่างหาก

"ฉันไม่ได้ทำแบบนี้เพราะเขา ฉันทำเพราะฉันอยากรู้ว่าการมีความสัมพันธ์กับคนแปลกหน้ามันสนุกตรงไหน ทำไมเขาถึงนอกใจฉัน....ฉันแค่อยากรู้แค่นั้น"

พลอยห้ามตัวเองที่กำลังโมโหไม่ได้จนเผลอพูดความในใจออกไป บาร์เทนเดอร์ทั้งสามมีสีหน้าอึ้งแต่อยู่ๆ แววตาของหนึ่งคนในนั้นก็เปลี่ยนไป

"งั้นฉันจะเป็นคนนั้นให้เธอเอง....คืนนี้กลับกับฉันสิ"

"เป็นบ้าไปแล้วเหรอ? ฉันไม่ได้รู้จักคุณดีเลยนะ เราเพิ่งเจอกันวันนี้"

"ก็อยากรู้ไม่ใช่เหรอว่าเป็นยังไง...."

....เขาขยับใบหน้าเข้ามาใกล้ช้าๆ อย่างท้าทายก่อนจะค่อยๆ กระตุกยิ้มมุมปากและเลื่อนใบหน้ามากระซิบเบาๆ ที่ข้างใบหูด้วยเสียงเย็นเฉียบ

"กล้าไหมล่ะ...."