เด็กร้องไห้ถึงมีลูกอมกิน

เสียงของเฉินเหมยลี่อาเล็กของเฉินมู่หยางดังมา นางมาถึงก็ได้ยินเสียงหลานชายเอ่ยต่อว่ามารดาของนาง จ้าวเฟยเฟยยิ้มเย็น โง่ๆ แบบนี้แหละข้าชอบนัก ก่อนที่จะมีใครเอ่ยอันใดผู้มาใหม่ก็เดินขึ้นมาและเรียกหาเฉินมู่หยาง

"ใครคือเฉินมู่หยาง?"

นี่เป็นคนของทางการ เขาลืมไปเลยว่าวันนี้ทางการจะมอบใบส่งตัวร่างสูงของเฉินมู่หยางก้าวออกมา ประสานมือคำนับอย่างสงบ

"เรียนใต้เท้า เป็นข้าน้อยเองขอรับ"

หัวหน้าขุนนางพยักหน้า ก่อนหยิบหนังสือแนะนำตัวออกจากอกเสื้อ

"นี่เป็นหนังสือส่งตัวของเจ้า วันเวลาออกเดินทางสถานที่นัดพบที่เจ้าต้องไปอยู่ในนี้"

"รบกวนใต้เท้าแล้ว อีกทั้งยังให้ท่านต้องมาเห็นความน่าละอายของครอบครัวข้าน้อยอีก"

"ไม่เป็นไรนั่นเป็นหน้าที่ของข้าอยู่แล้ว อีกอย่าง เรื่องทั้งหมดข้าได้ยินแล้ว กล้าขายลูกเมียของวีรบุรุษผู้อาสาไปรบ ตามกฎหมายราชสำนักต้องถูกโบยแปดสิบไม้ เนรเทศไปยังดินแดนรกร้าง ห้ามกลับมาอีกตลอดชีวิต แม่เฒ่าท่านนี้ท่านยังอยากขายคนอีกหรือไม่"

สิ้นเสียงคำประกาศ คนบ้านใหญ่แทบล้มทั้งยืนบางคนถึงกับทรุดลงทันที ใบหน้าซีดเซียวราวกระดาษ เสียงฮือฮาของชาวบ้านปะทุขึ้นเป็นระลอก เจ้าหน้าที่ทางการมาตั้งแ