LOGINหวงโจวหรานกับจิวหลีอันมองหน้ากันด้วยความตกใจ"หลีอันเจ้ามาอยู่กับคุณหนูได้อย่างไร"สายตาที่มองหญิงสาวด้วยความดีใจและจะเข้าไปหาแต่ห้ามตัวเองไว้ทันจิวหลีอันก็เช่นกันหญิงสาวไม่คิดว่าจะเจอชายคนที่อยู่ในใจมาตลอดที่นี้จนเก็บสีหน้าไม่อยู่ชิงอี่มองเห็นสายตาที่ทั้งคู่มองสบกัน ทั้งคู่ดูยังไงก็สายตาของคนรักกัน แต่ทั้งคู่อยู่กันคนละหมู่บ้านไม่ใช้เหรอ "พวกเจ้ารู้จักกันด้วยเหรอ""เออ.."ทั้งคู่พูดอะไรไม่ออก "ถ้าไม่อยากพูดก็ไม่ต้องพูดข้าไม่เซ้าซี้..เข้าไปหาท่านยายกับท่านแม่ข้ากัน"เธอไม่คิดมากอยู่แล้ว เรื่องคนสองคนเธอถือว่าเป็นคนที่สาม ไปหาท่านยายกับท่านแม่ดีกว่าเดินมาถึงเรือนหลังบ้านอี้ผิงกับเยี่ยนถิงกำลังช่วยกันยกน้ำชาไปให้ผู้เฒ่าหวองกับนายหญิงหลี"คุณหนูกลับมาแล้ว"อี้ผิงเห็นชิงอี่ก็ร้องด้วยความดีใจ"ท่านแม่อยู่ไหนเหรอ"ชิงอี่ยิ้มให้แล้วถามหามารดา"ฮูหยินอยู่ที่เรื่องท่านยายหวองเจ้าคะพวกข้ากำลังยกน้ำชาและของว่างไปให้"เยี่ยนถิงเอยขึ้น หญิงสาวเลยเดินไปที่เรือนท่านยาย พอเห็นทั้งคู่ก็เอ่ยทักด้วยความคิดถึง"ท่านยายท่านแม่..ข้ากลับมาแล้วเจ้าค่ะ"พูดแล้วก็เดินไปกอดมารดาด้วยความคิดถึง"แล้วไม่คิดถึงยายหร
คณะของชิงอี่เดินทางมาถึงหมู่บ้านหนึ่งเลยแวะพัก ในขนาดที่ทุกคนร่วมทั้งลิงนั่งกินบะหมี่ไข่อยู่ก็มีทหารกลุ่มหนึ่งแวะนั้งกินบะหมี่เหมือนกัน"ท่านแม่ทัพจะแวะไปเมืองเฉียงใช้มั้ยขอรับ"แม่ทัพหนุ่มไม่พูดอะไรเขาแค่พยังหน้าแล้วอยู่ๆเขาก็รู้สึกความรู้สึกบางอย่างเลยหันไปมองรอบๆ แต่ก็ไม่เห็นมีอะไรนอกจากโต๊ะใกล้ๆที่มีแต่แม่นางน้อยทั้งสามนั้งกินบะหมี่พร้อมลิง กระรอกและลูกแมว เหมือนจะปกติ แต่มันมีอะไรที่ไม่ถูกต้องแต่เขาก็คิดไม่ออกต้าหัวทหารกองหน้าเลยตอบแทน"ลองแวะไปดูเจ้าเมืองคนใหม่เสียหน่อยก็ดี ได้ข่าวว่าเจ้าเมืองกำลังเร่งฟื้นฟูเมืองเฉียง ยังไงพวกเราก็ไปดูหน่อยว่าพอจะชวยเหลืออะไรได้บ้าง"แม่ทัพไป๋บุตรชายคนโตของท่านโหว่ไปปราบโจรทางใต้เสร็จเลยจะไปชวยฟื้นฟูเมืองเฉียงชิงอี่ที่ฟังก็ไม่ได้คิดอะไร เดี๋ยวเธอค่อยให้ลูกน้องตามสืบข่าวเรื่องเจ้าเมืองคนใหม่ จากที่ไปเห็นความเป็นอยู่ของชาวเมืองเฉียงบอกเลยเธออย่างเอาสมบัติเมืองเฉียงไปคืนเพื่อชาวบ้านได้มีความเป็นอยู่ที่ดีขึ้น เมื่อสมาชิกอิ่มกันชิงอี่ก็ชวนกันเดินทางต่อ"แม่นางทั้งสามจะไปไหนหรือให้พวกข้าไปส่งมั้ย"หนุ่มชาวบ้านเห็นแม่นางน้อยทั้งสามก็คิดเกี้ยวพา แต่ก่อ
"ข้าโดนบิดาขายมาเพื่อจะเอาเงินไปเป็นสินเดิมให้น้องสาวเจ้าค่ะ""บิดาเจ้าแท้ๆเหรอ"เธอไม่อยากจะเชื่อ"ใช้เจ้าค่ะ...อื่ออออ"ชิงอี่ถอนหายใจแล้วถาม"แล้วเจ้ามีที่ให้ไปมั้ย""ไม่มีที่ไปเจ้าค่ะ"พูดเสียงเบา"เจ้าชื่ออะไรแล้วอายุเท่าไร""ข้าชื่อจิวหลีอันอายุ17เจ้าค่ะ""บ้านข้าเป็นสำนักคุ้มภัย น่าจะพอมีงานให้เจ้าทำอยู่ ""แต่ใบขายตัวของข้ายังอยู่ที่หอกุ้ยฮวาเจ้าค่ะ""อ้อ...เดี๋ยวนะ หาก่อน"พูดแล้วก็เอาแผ่นกระดาษออกมาปึกหนึ่งแล้วหา "อ่ะ..เจอแล้ว นี้ของเจ้า"ว่าแล้วก็ยื้นแผ่นกระดาษให้หญิงสาวหญิงสาวรับมาแล้วฉีกใบขายตัวทันที"ต่อไปนี้เจ้าไปอิสระแล้วนะ"ซือซือกล่าวยินดีกับหญิงสาว"ซือซือพาพี่หลีอันไปอาบน้ำก่อน สระผมได้ยิ่งดี ข้าชอบความสะอาด ดึกแล้วจ่ายค่าน้ำร้อนให้เสี่ยวเอ้อไปอย่าประหยัดเดี๋ยวจะป่วยเอา"พูดแล้วก็หยิบเงินให้ซือซือไปถุงหนึ่งระหว่างรอเธอก็สั่งอาหารมารอได้กินพร้อมกันเสี่ยวเหมาพอหลุดจากอ้อมกอดของเสี่ยวไป๋ก็วิ่งมาอ้อน ชิงอี่เห็นว่านานแล้วเลยเอานมกล่อมผสมยาบำรุงให้มันกินเสี่ยวไป๋ก็ขอด้วยเธอเลยเอานมกล่องให้มันถือดูดเอง พอหลีอันกับซือซือกลับเข้ามาเธอเลยเรียกให้นั้งกินข้าวด้วย ซือซือกินแล้วเธ
ชิงอี่กับเสี่ยวหงเดินหาจนเจอเรือนหนังสือของขุนนางโจว เลยแอบเข้าไป เห็นขุนนางโจวหรือโจวหวานชีกำลังร้องไห้และนั้งมองภาพแผ่นหยกที่พลีกูเอามาให้ "ถ้าข้าไม่เห็นแกตัวแต่งงานกับคนอื่นเจ้าคงไม่ต้องมาตายกับลูก ""ข้าแค่อยากให้เจ้ากับลูกสุขสบายเลยจะไปรับพวกเจ้ามาอยู่ด้วยไม่คิดว่าจะเป็นการฆ่าเจ้า หมู่ต้านข้าขอโทษ อื่อๆๆๆๆ"ชิงอี่ที่แอบฟังดูรู้สึกรำคาญในความอ่อนแอของบุรุษผู้นี้ "เกิดเรื่องแล้วขอรับนายท่าน"แล้วคนรับใช้ก็เข้ามาแจ้งข่าวกับโจวหวานชีชายหนุ่มเช็ดน้ำตาแล้วถาม"เกิดอะไรขึ้น ""ที่เรือนฮูหยินเกิดเรื่องแล้วขอรับ""เกิดเรื่องอะไร""อยู่ๆคนในเรือนฮูหยินก็คันกันหมดทุกคนทำยังไงก็ไม่หายขอรับ"โจวหวานชีพอได้ยินแบบนั้นก็รีบเดินออกไปดู ที่เรือนฮูหยินตอนนี้มีแต่คนนอนคันไปทั้งตัว ใครที่หลงเข้าไปในเรือนก็จะคันคะเยอไปทั้วตัวจนตอนนี้ไม่มีใครกล้าเข้าไปในเรือน"ท่านพี่ช่วยน้องด้วยเจ้าค่ะ ไม่รู้ที่เรือนน้องมีตัวอะไรตอนนี้ในเรือนอยู่ไม่ได้เลยเจ้าค่ะ "พูดไปก็เกาหน้าเกาตัวไปด้วยจนเลือดออก โจวหวานชีทำอะไรไม่ถูกได้แต่ให้คนไปตามหมอแล้วย้ายภรรยาไปนอนเรือนอื่นก่อน"ฮูหยินโดนเหมือนผงหมามุ้ยขอรับแต่มันร้ายแรงกว
ตลอดทางการไปเมืองหลวงก็มีนักฆ่าตามมาฆ่าพลีกูตลอดแต่ชิงอี่ก็ไม่เสียเวลาต่อสู้ยิงทิ้งให้หมด สร้างความทึ่งในความสามารสของจอมยุทธหญิงผู้นี้มาก"ท่านบอกว่าบ้านท่านเป็นสำนักคุ้มภัยหรือขอรับ""ใช้...แต่ไม่ต้องถามนะ สำนักข้าเป็นสำนักเล็กๆที่เมืองหลงหารเซียนชื่อเสียงคงไม่ดังไกลไปถึงเมืองหลวงหลอก""แต่ฝีมือท่านร้ายกาจมาก สำนักท่านย่อมไม่ธรรมดาแนนอน"นี้แค่ลูกสาวเจ้าสำนักนะแล้วทั้งสองก็มาถึงเมืองหลวง พลีกูพาหญิงสาวไปจวนกลุนโจวแล้วจ่ายค่าจ้างให้หญิงสาว"ข้าต้องขอบคุณที่พาข้ามาส่ง ถ้ามีโอกาสคงได้ใช้บริการสำนักคุ้มภ้ยของครอบครัวท่าน""ยินดีตอนรับเสมอ"แล้วหญิงสาวกลับโดยแอบมองทั้วจวนเพื่อคืนนี้ได้มาสำรวจชิงอี่เลือกที่จะยังไม่บอกเรื่องเจียวเยียให้ขุนนางโจวได้รับรู้ นางต้องตรวจสอบก่อนว่าขุนนางผู้นี้สามารสดูแลบุตรสาวได้ปลอดภัยมั้ยนางให้เจ้าลมกรดกับม้าตัวใหม่เข้าไปอยู่ในมิติเพื่อพักฟื้นได้เต็มที่เพราะนอกบ้านในมิติเธอเอาหญ้าไปปลูกแล้วน้ำในลำธารแถวนั้นรดเอาง่ายๆมันก็งามดีนะ เจ้าลมกรดชอบขอเข้าไปกินหญ้าในนั้นส่วนตัวเธอพักโรงเตี้ยมกับเจ้าสองเผือก เธอกะคืนนี้ค่อยไปสืบข่าวที่จวนสกุนโจว"เสี่ยวเอ้อ ที่นี้มีอ
แล้วชิงอี่ก็แยกกับน้าชายอยู่เมืองเทียนฝูต่อ ที่จวนเหลียงชุยตอนนี้กำลังวุ่นวายเพราะการระเบิดในจวนโดยเฉพาะเรือนอนุคนใหม่ที่ระเบิดจนเหลือแต่ซาก พอเหลียงชุยกลับมาก็ถึงกับทำอะไรไม่ถูก"มันเกิดอะไรขึ้น ทำไมถึงเกิดเหตุได้ แล้วอนุคนใหม่ของข้าอยู่ไหน""ไม่เจอขอรับ เรือนอนุคนใหม่ระเบิดไม่มีเหลือเลย""นายท่านขอรับห้องทรัพย์สินก็ระเบิดหมดของในนั้นหายหมดขอรับ""ว่ายังไงนะ..สมบัติของข้า"เหลียงชุยถึงกับเข่าอ่อน ทรัพย์สินที่เขาหามาหายไปไหนหมด"ท่านพี่แยแล้วเจ้าค่ะ"เฟินอินวิ่งหน้าตื่นมาหาสามี"เจ้าโวยวายอะไรกันข้ายิ่งกลุ่มอยู่"เขารำคาญภรรยาเอกมากถ้าไม่เพราะบ้านนางสามารถช่วยเหลือเรื่องการค้าได้เขาจะลดตำแหน่งนางไปเป็นแค่อนุ"สินเดิมน้องอยู่ๆก็หายไปหมดเจ้าค่ะ"อยู่ๆสินเดิมนางก็หายไปหมดไม่มีเหลือเลย "เจ้าว่าไงนะ"เหลียงชุยล้มทั้งยืน แล้วในจวนก็วุ่นวายจนเหลียงชุยไม่รู้จะจัดการอะไรก่อนและที่สำคัญห้องทำงานเขาไม่เจอบัญชีอะไรหลงเหลือเลยหลังจากนั้นผ่านไปหลายวันอยู่ๆทาสในจวนเขาก็พากันหนีหายไปจนหมด เขาจะเอาเรื่องก็ไม่ได้เพราะสัญญาทาสไม่มีชิงอี่พักโรงเตี้ยมแล้วเอาบัญชีลูกหนี้ของเหลียงชุยมาดูแล้วเริ่มส่งทรัพย์สิน







