All Chapters of ข้ามมิติมาพาครอบครัวหนีภัยแล้ง: Chapter 1 - Chapter 10

'นี้มันยาชูกำลังสูตรพิเศษที่เธอคิดค้นนี้หน่า..มันมาอยู่ในมือเธอได้ไง' หญิงสาวคิดแล้วก้มดูในแขนเสื้อก็ไม่เห็นมีอะไร แล้วมันมาอยู่ในมือได้ไง เธอรองนึกถึงยาบำรุงอีกครั้ง แล้วอยู่ๆขวดยาบำรุงขนาดเท่าขวดนมเปรี้ยวก็ปรากฏให้เห็นอีกขวด แต่ก่อนที่จะนึกอะไรต่อแม่วัวสาวก็เอาหัวมาถูไถตัวเธอ ชิงอี่เลยป้อนยาบำรุงใหมันหมดขวดแล้วตัวเองดื่มอีกหนึ่งขวด"ให้กินของอร่อยแล้วห้ามบอกใครนะเดี๋ยววันหลังให้อีก"พูดกับวัวสาวแล้วลูบหัวมันด้วยความเอ็นดู"ชิงอี่มาทำอะไรตรงนี้นะลูก..ยังไม่หายดีไม่ใช้เหรอ"พ่อหลีที่เดินกลับมากับบุตรชายเมื่อเห็นบุตรสาวคนโตยืนข้างๆวัวของครอบครัวก็เอยถาม"ข้าเดินมาดูว่ามันหิวน้ำหรือเปล่านะเจ้าคะ""ข้าเอาน้ำมาให้มันพอดีเลย..คนไปตักน้ำกันเยอะมาก"เสี่ยวหมิงพูดแล้วก็เอาถังน้ำมาวางให้วัวสาวกิน พอวัวสาวเห็นถังน้ำก็กระดิกหูกระดิกหางด้วยความดีใจ "ไปนังพักเถอะลูก ยังไม่หายดีเดี๋ยวไข้จะกลับมาอีก"บอกบุตรสาวแล้วเดินหิ้วถังน้ำสองถังไปไว้บนเกวียน ชิงอี่ที่เห็นแบบนั้นก็เดินไปไกล้ๆถังน้ำแล้วเอายาบำรุงเทใส่ในถังน้ำให้ทุกคนให้ดื่ม หลังเช็ดเนื้อเช็ดตัวเสร็จก็มานั้งกินมื้อค่ำกัน ซึ้งก็มีแผ่นแป้งทอดกับซุป

ในขนาดที่ทุกคนกำลังสลับกันเฝ้ายาม ก็มีเสียงเอะอะโวยวายมาจากที่ไกลๆ ชิงอี่ที่ระวังตัวอยู่แล้วเลยลุกไปใช้กล้องอินฟาเรดสำหรับส่องกลางคืนดูเหตุการณ์ "ช่วยด้วยมีโจร"เสียงชาวบ้านร้องกระโกนขอความช่วยเหลือมีคนร้านประมาณ40คนกรูเข้ามาปล้นชาวบ้านที่ลี้ภัย เมื่อเห็นดังนั้นชิงอี่เลยรีบบอกครอบครัวเธอที่เป็นผู้หญิงและเด็กหลบกันอยู่เงียบๆ"พวกท่านอยู่ในเกวียนอย่าส่งเสียงหรือออกมาเป็นอันขาดนะเจ้าค่ะ"บอกคนในเกวียนแล้วก็ใช้ผ้าคุ้มนาโนที่มีคุณสมบัติพลางตาคนได้ "พวกแกอย่าส่งเสียงนะอยู่เฉยๆแล้วจะปลอดภัย"หญิงสาวไม่ลืมสั่งสัตว์เลี้ยงด้วย ส่วนคนหนุ่มเธอก็ให้ใส่ชุดเกาะนาโนอย่างน้อยก็ป้องกันลำตัวได้ ครอบครัวหลีและครอบครัวหวองแยกย้ายกันไปช่วยต่อสู้กับโจรป่า ส่วนเธอก็ใช้ปืนไรเฟิลส่องยิงอยู่บนต้นไม้ เธอสอยคนร้ายเหมือนใบไม้ร่วง"เฮ้ยยย ใครมันลอบทำร้ายพวกเราว่ะ"โจรป่าคนหนึ่งตะโกนบอกเพื่อน"มันมีอาวุธลับ พวกเราระวัง"เสียงโจรอีกคนบอกเพื่อน "ฆ่าพวกมันทุกคนอย่าให้เหลือ"พอได้ยินแบบนั้นชิงอี่ก็เล็งไปที่คนพูดแล้วรั้นไกทันที ส่วนสมาชิกบ้านหลีกับบ้านหวองต่อสู้จนโจรพากันบาดเจ็บล้มตาย"ว้ายยยย..ช่วยด้วยมันมากันแล้ว"เสี

"ฝนจะตกจริงใช้มั้ยอาอี่"แม่เฒ่าถามด้วยความตื่นเต้น ถ้าฝนตกชาวบ้านก็จะได้คลายร้อนได้บ้างและยังมีน้ำไว้ใช้ แถมแหล่งน้ำธรรมชาติได้มีน้ำไว้ให้สัตว์อีกด้วย "ข้าไม่แนใจเจ้าค่ะ เจ้านี้มันบอกแค่ว่าอาจมีปริมาณน้ำฝนหนาแน่น""ดีๆ อย่างน้อยยังมีความหวัง ถือเป็นข่าวดี""ฝนตก"เสี่ยวเปา"ฝนตก"หลิงหลง"จ้าฝนจะตกแล้ว"ไห่เม้ยรับคำเด็กทั้งสอง เธอเหมือนมีลูกแฝดเพราะอายุของเด็กใกล้เคียงกัน "ข้าว่าอย่าเพิ่งบอกใครเผื่อมันอาจไม่ตกคนจะผิดหวังเสียเปล่าๆ "หลีฟูกลัวว่าคนจะคาดหวังว่าฝนจะต้องตก ถ้ามันไม่ตกอาจทำให้ชาวบ้านผิดหวังก็ได้ การเดินทางเป็นไปด้วยความเงียบเพราะทุกคนเริ่มสิ้นหวังว่าเดินหนีภัยแล้งครั้งนี้อาจไม่ใช้ความคิดที่ดีก็ได้ตอนตั้งกระโจมพักค้างแรมจากที่เคยมีเสียงพูดคุยก็เริ่มเงียบไม่มีการพูดคุยกันแบบในอดีตเพราะทุกคนท้อแท้เกินกว่าจะมีอารมณ์เสวนา ชิงอี่เป็นห่วงสัตว์เลี้ยงของเธอที่เฝ้าบำรุงมาอย่างดีกลัวจะโดนคนคิดเอาไปเป็นของตัวเองหรือคนใจบาปเอาไปทำอาหารเพราะพวกมันอ้วนดูน่ากินมากเธอเลยอยู่เฝ้าสี่สหายไม่ห่าง เธอถือว่านี้คือของรักของข้าเชียวแหละและเช้ามืดของเช้าวันหนึ่งก็มีลมแรงจนกระโจมปลิวชิงอี่คิดว่าฝ

เมื่อสองผัวเมียรู้ว่าโสมที่ได้มาจากชิงอี่ทั้งสองเลยยิ่งนับถือเด็กสาวแล้วตั้งมั่นว่าจะติดตามครอบครัวนางเพื่อรับใช้ไปตลอด ระหว่างเดินทางเสียวไป๋กับเสียวหงชอบให้ซูซูแปรงขนให้ เจ้าสองเผือกคิดว่าพวกมันคิดถูกที่มาขออาศัยกับฝูงนี้สมาชิกในฝูงไม่มีใครรังแกพวกมันเลยแถมยังคอยกอดพวกมันด้วยความรัก หาผลไม้ให้ ตอนนอนก็มีที่อุ่นๆให้นอนไม่ต้องกลัวใครจะมารังแก พวกมันชอบกระโดดเล่นไปมาระหว่างเกวียนวัว มันสองตัวรู้แหล่งสมบัติหลายที่เพื่อเป็นการตอบแทนที่ให้มันสองตัวอยู่ในฝูงมันจะพาเจ้ามนุษย์นี้ไปล่าสมบัติเองณ เมืองเฉียงเจ้าเมืองฟ้านอ่านรายงานจากลูกน้อง "ผ่านไปเป็นเดือนทำไมยังหาไม่เจอ""ที่ค้ายโจรไม่มีใครรอดเลยขอรับ และไม่ทิ้งร่องรอยให้ตามสืบได้เลย"ลูกน้องเขาที่ไปถึงเจอแต่ศพเกลื่อนไปหมดแถมทรัพย์สินที่เขาเอาไปซ้อนเก็บไว้จากการปล้นและการโกงงบเสบียงภัยแล้งมาจากชาวบ้านก็ยังมาหายแบบไม่มีรองรอย สมบัติมากมายมันจะหายแบบไม่มีรองรอยได้ไงผ่านไปเป็นเดือนเขาก็ตามหาเบาะแสไม่เจอ"แล้วช่วงนี้มีครอบครัวไหนดูมีฐานะบ้างหรือแม้แต่ขบวนอพยพก็ด้วยตรวจให้หมด ข้าต้องเอาสมบัติกลับคืนมาให้ได้"เขาสั่งปิดด้านเพราะจะได้คอยสังเกตุว่า

ทางด้านสามพี่น้องก็ขายผักอย่างอารมณ์ดีเพราะพอตั้งแผงปุบก็ขายหมดภายในไม่เกินหนึ่งหนึ่งก้านธูป(30นาที) ขากลับนางแวะซื้อไก่ไป5ตัวเพื่อเอาไปทำไก่รมควันตากแห้งไว้เป็นเสบียงหน้าหนาว และไม่ลืมซื้อรำข้าวเอาไว้ให้ผสมใส่ในผักให้หมูป่ากินตามที่มารดาสั่ง เพราะรอบที่แล้วนางไม่ได้ซื้อ ก็นางไม่รู้ว่ามันกินอะไรนอกจากผัก.กลับมาถึงบ้านก็เอาของไปเก็บปล่อยให้น้องๆได้นั้งพัก มารดาก็อุ้มน้องชายออกมารอตอนรับ . "วันนี้บ้านใหญ่มาอีกแล้ว..แต่แม่ก็เก็บของเข้ามิติจนหมด เหลือแต่พวกสัตว์เพราะแม่ลืม"ตอนนั้นนางลืมจริงๆเพราะมัวแต่สนใจข้าวของภายในบ้านและห้องเก็บของ มารู้ตัวตอนที่พี่สะใภ้โดนฝูงไก่ทำร้ายถึงนึกออกว่าตัวเองไม่ได้เก็บสัตว์เลี้ยง "แล้วบ้านใหญ่ได้อะไรไปมั้ยเจ้าค่ะ?"หญิงสาวก็เห็นสัตว์ของนางอยู่ในคอดสัตว์นอนกันเงียบทุกตัวไม่มีหายไป แต่ก็เห็นแปลงผักดูเละเทะเหมือนมีคนเข้าไปเหยียบย่ำ!"ไม่ได้อะไรไปเลยแถมยังโดนทั้งแม่ไก่จิกและเสี่ยวมาวกัดจนได้แผลเต็มตัวกลับไปกันทั้งสองคน ดีว่าท่านย่าไม่โดนทำร้ายด้วยไม่งั้นบ้านเราต้องเดือดร้อนแนๆ"ตอนนั้นนางตกใจคิดอะไรไม่ออก แต่ลองมาคิดดูแล้ว ดีว่าแม่สามีไม่บาดเจ็บไม่งั้นเรื่องต้