บทที่ 41 ศาลาว่าความ

โม่เจาผู้เป็นเจ้ากรมอาญาคนปัจจุบันเป็นคนที่เมื่อลงมือแล้วก็จะทำอย่างเต็มที่ แม้ว่าครั้งนี้จะต้องล่วงเกินสกุลใหญ่โตอย่างสกุลจ้าวแต่เมื่อสืบได้ความแล้วเขาก็ไม่รอช้ารีบส่งคนไปตามตัวจ้าวซีเฉิงมาที่ศาลาว่าความของกรมอาญาในทันที

ศาลาว่าความของกรมอาญาแห่งนี้รับเรื่องร้องเรียนทุกเรื่องให้ความเป็นธรรมแก่ผู้คนทุกชนชั้น มีกฎระเบียบอย่างเข้มงวด หากได้ลงมือสอบสวนด้วยตนเองมักจะขึ้นชื่อเรื่องความเหี้ยมโหด แต่สาเหตุที่ศาลาว่าความแห่งนี้มีชื่อเสียงเป็นที่เลื่องลือก็คือที่แห่งนี้คือสถานที่มอบความเป็นให้แก่ประชาชนทั่วไปโดยไม่เลือกปฏิบัติ ส่วนใหญ่คดีที่ทำจึงมักจะเป็นคดีของขุนนางที่รังแกชาวบ้าน

วันนี้ชาวบ้านต่างให้ความสนใจที่ศาลาแห่งนี้เป็นพิเศษ เพราะคนที่ศาลอาญาไปนำตัวมาคือคุณชายใหญ่สกุลจ้าวซึ่งสกุลเดิมของจ้าวไทเฮาอดีตผู้สำเร็จราชการหลังม่านของรัชกาลนี้ ที่สำคัญคุณชายใหญ่สกุลจ้าวผู้นี้ก็มีฐานะที่ไม่ธรรมดา นอกจากจะมีบิดาเป็นอัครเสนาบดีฝ่ายขวาคนปัจจุบันแล้ว เขายังได้เป็นรองเจ้ากรมอากรตั้งแต่ยังอายุน้อยอีกด้วย

“พวกท่านนำตัวข้ามาที่นี่เพราะเรื่องใด ทางที่ดีควรมีคำตอบที่ดีให้ข้า ไม่เช่นนั้นศาลาว่าความแห่งนี้ได้ถูกข้าจัดการเป็นรายบุคคลอย่างแน่นอน” จ้าวซีเฉิงเอ่ยขึ้นในทันทีที่ก้าวเท้าเข้าไปในด้านในของศาลาว่าความ ชาวบ้านที่มามุงดูล้วนได้ยินถ้อยคำนี้ของเขากันทั่วหน้าแล้วต่างพากันกังวลแทนเจ้าหน้าที่ของกรมอาญาที่เคยมอบความยุติธรรมให้แก่พวกเขาไม่ได้

“สาเหตุที่ข้าเชิญท่านมาก็เพราะลูกน้องของท่านได้สารภาพออกมาแล้วว่าพวกเขาได้รับการสั่งการจากท่านให้ไปผลักคุณหนูจวนผิงกั๋วกงตกน้ำแล้ววางแผนให้คุณชายใหญ่สกุลอู๋ลงไปช่วยนาง” เมื่อโม่เจาเอ่ยเช่นนี้ชาวบ้านที่รอฟังอยู่ด้านนอกล้วนพากันส่งเสียงกันอย่างอื้ออึงประจวบเหมาะกับที่เช้านี้เมื่อตื่นขึ้นมาพวกเขาก็ต่างได้ยินข่าวลือมากมายจากเหตุการณ์เมื่อคืนนี้

คุณหนูสกุลจ้าวริษยาคุณหนูจวนกั๋วกงที่มีความสามารถทางด้านบทกวีมากกว่าก็เลยแก้แค้นด้วยการส่งคนไปผลักคุณหนูจวนผิงกั๋วกงตกน้ำ เมื่อครู่นี้ก็ยังมีข่าวลืออีกว่าคุณหนูจวนผิงกั๋วกงตกลงไปในน้ำโดยมีองค์รัชทายาทกระโดดลงไปช่วย ไม่ว่าจะเป็นข่าวใดสิ่งหนึ่งที่น่าจะเป็นความจริงก็คือคุณหนูจวนผิงกั๋วกงตกลงไปในน้ำและมีคนลงไปช่วยนำนางขึ้นมา ซึ่งเท่ากับว่ายามนี้คุณหนูจวนผิงกั๋วกงผู้นั้นถูกทำลายความบริสุทธิ์ไปเสียแล้ว

“ในเมื่อลูกน้องของข้าสารภาพแล้วว่าเขาเป็นคนทำ ก็ย่อมจะนับว่าจบเรื่องแล้ว แล้วเหตุใดจึงต้องตามข้ามาที่นี่ด้วย” เมื่อจ้าวซีเฉิงเอ่ยเช่นนี้โม่เจาก็ยิ้มออกมาด้วยสีหน้าเย็นชา

“เบิกตัวพยาน เมื่อคืนนี้ตอนที่คุณชายและคุณหนูสกุลจ้าวพูดคุยกันมีพยานหลายคนที่ได้ยินคำพูดของพวกท่าน และยังได้ยินตอนที่คุณชายใหญ่จ้าวออกคำสั่งแก่ลูกน้อง” เมื่อโม่เจาเอ่ยเช่นนี้จ้าวซีเฉิงก็ยิ้มเยาะออกมา โม่เจาเรียกพยานออกมาทีละคนแล้วให้พวกเขาเอ่ยทวนคำพูดระหว่างจ้าวซีเฉิงและจ้าวซีอิน ซึ่งแต่ละคนที่ออกมาเป็นพยานต่างก็ทบทวนคำพูดของจ้าวซีอินและจ้าวซีเฉิงได้อย่างไม่มีตกหล่น จ้าวซีเฉิงถึงกับหน้าเปลี่ยนสีในทันที

“พยานห้าคนแต่กลับจำประโยคพูดคุยของบุตรชายและบุตรสาวของข้าได้อย่างแม่นยำและไม่มีตกหล่นสักคำ หากไม่ใช่เพราะพวกเขาท่องจำได้ดีข้าย่อมไม่มีทางเชื่อแน่ว่าจะมีผู้ใดยืนแอบฟังบทสนทนาของคนอื่นอย่างละเอียดเช่นนี้ ท่านเจ้ากรมโม่ข้าได้ยินมาว่าหนึ่งในสตรีที่ตกน้ำมีหลานของท่านอยู่ในนั้นด้วย ยามนี้ท่านออกหน้ามาไต่สวนด้วยตนเองเช่นนี้ออกจะดูไม่เป็นธรรมไปสักหน่อยนะ” เสนาบดีฝ่ายขวาจ้าวฉีเอ่ยพลางก้าวเท้าเข้ามาศาลาว่าความของกรมอาญาด้วยท่วงท่าองอาจและน่ายำเกรง

“คารวะท่านเสนาบดีจ้าว” โม่เจาเอ่ยพลางค้อมกายคำนับด้วยท่วงท่าสบายอกสบายใจ เขามีอายุน้อยกว่าจ้าวฉีเพียงไม่กี่ปีแต่รูปลักษณ์ของคนทั้งคู่กับแตกต่างกันมาก หากจะพูดให้ถูกก็คือจ้าวฉีนั้นมีรูปลักษณ์แก่ชราตามวัย แต่โม่เจาที่ดูแลตนเองเป็นอย่างดีแถมยังเป็นผู้ฝึกยุทธ์ รูปร่างจึงยังคงดูดีอยู่มากใบหน้าก็อ่อนเยาว์กว่า เมื่อยืนเทียบกันแล้วจ้าวฉีพลันดูแก่ชราลงไปอีกสิบปีเลยทีเดียว

“ไม่ต้องมากพิธี ที่ข้ามาในวันนี้ก็แค่อยากจะบอกกับท่านเจ้ากรมอาญาว่า อย่าได้คิดสาดโคลนใส่คนสกุลจ้าวของข้า ข้าผู้นี้ไม่มีทางยอมให้ท่านทำเช่นนั้นแน่” เมื่อเสนาบดีจ้าวกล่าวจบ ก็มีสตรีสามคนแต่งกายด้วยอาภรณ์และเครื่องประดับตามแบบฉบับของสตรีชั้นสูงที่ออกเรือนแล้วสามคนเปิดเผยใบหน้าอันงดงามและอ่อนเยาว์เดินเข้ามาในศาลาว่าความด้วยสีหน้าเคร่งขรึม

“คารวะท่านเจ้ากรมอาญาโม่และท่านเสนาบดีจ้าว ข้าคือฮูหยินจวนผิงกั๋วกงมีนามว่าเฉียวลี่ถิง ที่ติดตามมาด้วยก็คือน้องสะใภ้ทั้งสองของข้า ที่ข้ามาในวันนี้ก็เพื่อตั้งใจจะมาร้องทุกข์ต่อหน้าทุกคน บุตรสาวและหลานสาวของข้าถูกคนจงใจผลักลงน้ำ แถมวันนี้ยังมีคนกล้าออกมาปล่อยข่าวลือทำลายชื่อเสียงอันบริสุทธิ์และดีงามของบุตรสาวของข้าอีก ทำให้ข้าไม่อาจจะนิ่งนอนใจรีบมาที่นี่เพื่อร้องทุกข์เพิ่มเติมเจ้าค่ะ”

เมื่อเฉียวซื่อเอ่ยจบกันหันไปทางโม่ซื่อ โม่ซื่อจึงได้หันไปสั่งให้คนนำตัวทั้งบุรุษและสตรีหลายคนเดินเข้ามาในศาล หนึ่งในบุรุษที่เดินเข้ามาทำให้สองพ่อลูกสกุลจ้าวหน้าเสียเพราะเขาคือข้ารับใช้คนสนิทของจ้าวซีเฉิง ส่วนสตรีอีกสองคนที่ถูกพาตัวเข้ามาคือสาวใช้คนสนิทของจ้าวซีอิน

“ชาวบ้านหลายคนนี้สามารถช่วยเป็นพยานให้ข้าได้ ว่าบุรุษและสตรีที่สวมเสื้อผ้าของข้ารับใช้จวนสกุลจ้าวมอบเงินให้พวกเขาเป็นจำนวนมากเพื่อปล่อยข่าวลือทำลายชื่อเสียงอันดีงามของบุตรสาวของข้า แถมยังกล้าป้ายสีองค์รัชทายาททำให้พระองค์ทรงพลอยเสื่อมเสียชื่อเสียงไปด้วย”

เมื่อเฉียวซื่อเอ่ยเช่นนี้จ้าวฉีก็หันไปส่งสายตาดุดันให้แก่บุตรชายคนโตในทันที ส่วนจ้าวซีเฉิงนั้นกำลังมองคนของตนและน้องสาวด้วยสายตาอาฆาต ออกไปทำธุระเช่นนั้นแล้วยังกล้าสวมใส่ชุดของข้ารับใช้ภายในจวนออกไป ไม่รู้ว่าเป็นข้ารับใช้เหล่านี้ที่โง่เง่าหรือเป็นเพราะเขาโง่เองกันแน่ที่เลือกใช้คนเหล่านี้ออกไปทำงาน

“คุณชายใหญ่และคุณหนูรองสกุลจ้าวอาจจะเลี่ยงความผิดเรื่องการวางแผนทำลายลูกข้าได้ด้วยการกล่าวหาว่าท่านเจ้ากรมโม่มีจิตคิดลำเอียง เช่นนั้นยามนี้ก็ให้ประชาชนที่มาร่วมรับฟังการพิจารณาคดีได้ช่วยออกความเห็นในคดีนี้ก็แล้วกันว่าบุตรชายและบุตรสาวของท่านเสนาบดีจ้าวมีความผิดหรือไม่ ว่าแต่ท่านเจ้ากรมโม่เหตุใดท่านจึงไม่เชิญคุณหนูรองสกุลจ้าวมาด้วยเล่าท่านก็ได้ยินแล้วว่าเมื่อคืนนี้นางสมรู้ร่วมคิดกับพี่ชายวางแผนทำลายผู้อื่นอย่างโหดร้าย อย่าได้เห็นแก่ที่นางเป็นสตรี สตรีที่มีจิตใจชั่วร้ายคิดริษยาผู้อื่นจนถึงขั้นวางแผนทำลายผู้อื่นให้ย่อยยับโดยไม่มีจิตสำนึกเช่นนี้ท่านสมควรจะพาตัวมาที่นี่เพื่อไต่สวนและลงโทษด้วย เพื่อวันหน้าผู้อื่นจะได้ไม่คิดเอานางเป็นเยี่ยงอย่าง” คำพูดของเฉียวซื่อทำให้โม่เจายิ้มออกมา

“ในเมื่อผิงกั๋วกงฮูหยิน พร้อมด้วยฮูหยินรองและฮูหยินสามของจวนผิงกั๋วกงยังออกหน้ามาร้องทุกข์ด้วยตนเองเช่นนี้ เช่นนั้นข้าคงต้องขอล่วงเกินท่านเสนาบดีจ้าวด้วยการส่งคนไปเชิญตัวคุณหนูรองสกุลจ้าวมาที่นี่สักหน่อยแล้ว” เมื่อโม่เจาเอ่ยเช่นนี้จ้าวฉีก็พลันมีสีหน้าเคร่งขรึมเขา บุตรสาวคนรองของเขาผู้นี้เขาหมายมั่นปั้นมือให้นางได้เป็นว่าที่ฮองเฮาในอนาคตไม่อาจจะปล่อยให้นางเปิดเผยใบหน้ามาอยู่ในศาลาว่าความแห่งนี้ไม่ได้อย่างเด็ดขาด