บทที่ 40 แก้แค้น

ทางฝ่ายจ้าวซีอินและจ้าวซีเฉิงเมื่อรู้ว่าแผนการของตนเองล้มเหลวก็ไม่ได้ใส่ใจอันใด มีเพียงความรู้สึกไม่พอใจที่รู้ว่าคนที่ลงไปในน้ำเมื่อคืนนี้มีองค์รัชทายาทอยู่ด้วย

“ข้ายังหลงคิดว่าท่านพี่มีความสามารถมากกว่านี้เสียอีก” เมื่อจ้าวซีอินเอ่ยเช่นนี้จ้าวซีเฉิงก็หัวเราะออกมาเบาๆ

“ผู้ใดจะรู้เล่าว่าคุณหนูใหญ่จวนผิงกั๋วกงจะว่ายน้ำได้แถมยังว่ายเร็วมากเสียด้วย คนไม่ได้เรื่องอย่างอู๋มู่จือจะตามประกบนางไม่ทันก็ไม่ใช่เรื่องแปลก แต่ที่ข้ารู้สึกแปลกใจก็คือเพราะเหตุใดองค์รัชทายาทจึงได้ไปอยู่ที่นั่น”

“พระองค์ก็ทรงอยากจะหาความสำราญเฉกเช่นพวกเรากระมังเจ้าคะ” จ้าวซีอินเอ่ยออกมาด้วยสีหน้าไม่ไม่ใส่ใจแต่จ้าวซีเฉิงกลับส่ายหน้า

“ซีอิน องค์รัชทายาทอยู่ในงานเทศกาลย่อมไม่แปลกแต่การที่ทรงลงไปอยู่ในน้ำพร้อมกับคุณหนูจากจวนผิงกั๋วกงเช่นนี้เจ้าไม่รู้สึกประหลาดใจบ้างเลยหรือ แม้ไม่มีผู้ใดกล้าพูดออกมาแต่ทุกคนย่อมรู้ดีว่าองค์รัชทายาทไม่มีทางจะลงไปช่วยคุณชายหยวนด้วยตนเอง องครักษ์ที่ติดตามก็มีมากมายสั่งให้ใครสักคนลงไปก็เป็นอันใช้ได้แล้ว แต่ที่ทรงกระโดดลงไปเองเช่นนี้จุดประสงค์หลักน่าจะเป็นเพราะต้องการช่วยเหลือสาวงามมากกว่า” เมื่อจ้าวซีเฉิงเอ่ยเช่นนี้จ้าวซีอินจึงได้นิ่งไปแล้วแล้วนางก็เอ่ยออกมาอย่างไม่คิดจะเชื่อ

“ไม่น่าจะเป็นเช่นนั้น หากองค์รัชทายาทลงไปช่วยนางจริง ถ้าเช่นนั้นป่านนี้องค์รัชทายาทก็คงจะถูกนางจิ้งจอกผู้นั้นทูลขอให้ช่วยรับผิดชอบความบริสุทธิ์ของนางไปแล้วสิ” เมื่อจ้าวซีอินเอ่ยเช่นนี้จ้าวซีเฉิงก็ขมวดคิ้วอย่างใช้ความคิด

“ดูอย่างคุณหนูสกุลจี้สิ ก่อนหน้านี้นางเคยมองท่านพี่ที่ไหน ชิงตอบรับการหมั้นหมายกับซื่อจื่อจวนไหวซางป๋อโดยไม่คิดจะไว้หน้าท่านสักนิด แต่พอเกิดเรื่องตกน้ำขึ้นมาท่านพี่จะให้นางทำอันใดนางก็ยอมทั้งสิ้นแม้ต้องยอมมอบทรัพย์สินกึ่งหนึ่งให้ท่านแถมยังต้องแต่งเข้ามาเป็นภรรยารองนางก็ล้วนยินดี จนป่านนี้ข้ายังใช้เครื่องประดับที่ท่านขูดรีดมาจากจวนสกุลจี้ไม่ครบเลย” เมื่อจ้าวซีอินเอ่ยเช่นนี้ฝีเท้าที่กำลังจะก้าวเดินเข้าไปในห้องโถงของเรือนหลักถึงกับหยุดชะงักฝีเท้าในทันที

“เจ้าจะเอ่ยถึงเรื่องนี้ไปทำไมกัน หากตอนนางไม่ปฏิเสธการขอหมั้นหมายจากข้ายามนี้พี่สะใภ้ของเจ้าก็คงจะไม่ใช่เถียนเอ๋อแล้ว” จ้าวซีเฉิงเอ่ยถึงภรรยาเอกของเขาที่เป็นญาติผู้น้องจากสกุลเดิมของมารดาด้วยสีหน้าที่อ่อนโยนขึ้น

“ข้าก็แค่อยากจะบอกว่า หากนางจิ้งจอกจากจวนผิงกั๋วกงได้รับการช่วยเหลือจากองค์รัชทายาทจริง ยามนี้คนจากจวนผิงกั๋วกงของพวกนางก็คงจะวิ่งแจ้นไปที่วังเพื่อขอเข้าเฝ้าฝ่าบาทแล้ว” เมื่อจ้าวซีอินเอ่ยเช่นนี้จ้าวซีเฉิงก็พลันหัวเราะออกมา

“คนจากจวนผิงกั๋วกงหรือจะกล้าทำเช่นนั้น ข้าได้ยินมาว่าบุรุษภายในจวนล้วนอยู่ชายแดนกับเกือบทั้งหมด ที่อยู่ภายในจวนมีเพียงสตรีและคนชราและข้ารับใช้เพียงไม่กี่คนเท่านั้น หึหึ เดิมทีจวนผิงกั๋วกงก็มีทหารอยู่ในมือจนเป็นที่น่าหวาดระแวงของฝ่าบาทอยู่แล้ว จึงไม่น่าจะเป็นไปได้ที่พวกนางจะวิ่งไปขอความเป็นธรรมจากฝ่าบาท” เมื่อจ้าวซีเฉิงเอ่ยเช่นนี้จ้าวซีอินก็หันไปมองพี่ชายด้วยสายตาไม่เห็นด้วย

“อย่าได้คิดจะทำเชียว ท่านพี่จะปล่อยข่าวทำลายชื่อเสียงนางด้วยวิธีการใดก็ได้ แต่อย่าได้ดึงองค์รัชทายาทของข้าไปข้องเกี่ยวกับนางอย่างเด็ดขาด”

“ใช้คำว่าองค์รัชทายาทของเจ้าเชียวหรือ ซีอิน นี่เจ้ายังไม่เห็นท่าทีที่องค์รัชทายาทปฏิบัติต่อเจ้าอีกหรือ”

“ข้าไม่สนใจหรอก ไม่ว่าอย่างไรท่านพ่อก็ย่อมจะต้องคว้าตำแหน่งพระชายาองค์รัชทายาทมาให้ข้าได้อยู่แล้ว สิ่งที่ตอนนี้ข้าให้ความสนใจก็คือทำอย่างไรจึงจะสามารถทวงคืนความแค้นที่ข้าถูกคนจวนผิงกั๋วกงหักหน้ากลางที่สาธารณะได้ต่างหากเล่าเจ้าคะ” เมื่อจ้าวซีอินเอ่ยเช่นนี้ จ้าวซีเฉิงก็พลันหัวเราะออกมา

“เรื่องนี้ย่อมไม่ยากชื่อเสียงของสตรีนับเป็นเรื่องใหญ่หากมีข่าวลือที่ทำให้เสียหายก็นับได้ว่าถูกทำลายชีวิตไปทั้งชีวิตแล้ว” เมื่อจ้าวซีเฉิงเอ่ยจบเขาก็มองจ้าวซีอินด้วยสีหน้ามีเลศนัย

“ส่งคนของเจ้าไปปล่อยข่าวลือ ว่าที่จริงแล้วองค์รัชทายาทลงไปช่วยคุณหนูใหญ่จวนผิงกั๋วกงขึ้นจากน้ำ แล้วพวกเรามารอดูกันว่าจวนที่มีแต่สตรีเช่นนั้นจะวิ่งโร่ไปขอพระเมตตาจากฝ่าบาทที่วัง หรือว่าจะทนแบกรับชื่อเสียงฉาวโฉ่เอาไว้” จ้าวซีเฉิงเอ่ยพลางยิ้มออกมาด้วยสีหน้าชั่วร้าย

“หากทนรับชื่อเสียงฉาวโฉ่เอาไว้ไม่ไหวก็แค่ทำให้คุณหนูใหญ่จบชีวิตของตนเองเพื่อรักษาความบริสุทธิ์” คำพูดจ้าวซีเฉิงทำให้จ้าวซีอินมีสีหน้าไม่พอใจ

“แล้วถ้าหากองค์รัชทายาทคิดจะออกหน้ารับผิดชอบในเรื่องนี้เองเล่า”

“ไม่มีทางเป็นไปได้หรอก คนอย่างองค์รัชทายาทไม่ชอบการถูกบังคับมากที่สุดเรื่องนี้พวกเราย่อมรู้ดี” เมื่อจ้าวซีเฉิงเอ่ยเช่นนี้สองพี่น้องสกุลจ้าวก็จ้องมองกันด้วยสายตารู้ทัน แล้วจึงได้หันไปสั่งการกับคนของตนในทันที โดยไม่ได้รู้สักนิดว่าเมื่อครู่นี้จี้เฟยเซียนผู้เป็นภรรยารองของจ้าวซีเฉิงยืนฟังอยู่ด้านนอกและรีบเดินจากไปในทันทีหลังจากรู้ว่าสองพี่น้องสกุลจ้าวกำลังคิดจะเล่นงานผู้อื่นด้วยการปล่อยข่าวลือเพื่อทำลายชื่อเสียง

“เจ้าจงไปหาคนของคุณหนูใหญ่จวนผิงกั๋วกง บอกกับนางว่าสองพี่น้องสกุลจ้าวกำลังจะปล่อยข่าวลือเพื่อทำลายชื่อเสียงของคุณหนูใหญ่ของนาง ส่วนเรื่องที่คุณหนูใหญ่นางไหว้วานให้ข้าทำ เจ้าจงบอกกับสาวใช้ผู้นั้นว่าข้ายินดีให้ความช่วยเหลือคุณหนูใหญ่อย่างเต็มที่” จี้เฟยเซียนเอ่ยขึ้นหลังจากกลับไปถึงเรือนแล้วซึ่งสาวใช้ของนางก็รีบรับคำแล้วรีบหาวิธีออกไปส่งข่าวให้แก่สาวใช้ของคุณหนูใหญ่จวนผิงกั๋วกงในทันทีเช่นกัน

สำหรับจี้เฟยเซียนแล้วเดิมทีนางได้ปล่อยวางแล้วและคิดจะยอมรับความอัปยศอดสูของตนเองไปตลอดชีวิต แต่ยามนี้นางคิดได้แล้วว่าหากนางยอมแพ้ก็หมายความว่าสกุลจี้ของนางจะต้องพลอยยอมแพ้ตามนางไปด้วย ในเมื่อยามนี้นางมีหนทางที่จะได้แก้แค้นคนเลวผู้นั้นแล้วเหตุใดนางจะไม่รีบคว้าเอาไว้เล่า ไม่แน่ว่าครั้งนี้นอกจากจะได้แก้แค้นแล้วนางอาจจะได้หลุดพ้นจากความอัปยศที่คนเลวผู้นั้นพยายามยัดเยียดให้นางได้เสียที

ในขณะที่จี้เฟยเซียนคิดจะให้ความร่วมมือกับเฉินเจียวเจียว ทางกรมอาญาก็ส่งคนมาที่จวนสกุลจ้าวเพื่อเชิญจ้าวซีเฉิงไปให้ปากคำที่กรมอาญา แม้ว่าเขาจะบ่ายเบี่ยงเช่นใดก็ไม่เป็นผลจวบจนท่านเสนาบดีจ้าวฉีรู้เรื่องนี้เข้า เขาก็สั่งให้บุตรชายรีบไปที่กรมอาญาในทันที

"ก็แค่ข้ารับใช้อยากเล่นสนุกเจ้าจะไปกังวลแทนพวกเขาทำไม ไปให้การที่กรมอาญาเสียไม่ต้องกลัวว่าพวกเขาจะกล้ารังแกเจ้า ยามนี้เจ้าเป็นถึงรองเจ้ากรมอากรไม่ว่าอย่างไรพวกเขาก็ต้องไว้หน้าเจ้าอยู่แล้ว" เมื่อบิดาเอ่ยเช่นนี้จ้าวซีเฉิงก็หันไปเอ่ยกับบิดาด้วยสีหน้าเคร่งเครียด

"แต่เจ้ากรมอาญาคือญาติทางฝ่ายมารดาของคุณหนูรองจวนผิงกั๋วกงนะท่านพ่อ"

"เจ้าจะกลัวไปทำไมก็แค่การเดินทางไปให้การที่กรมอาญา เรื่องนี้เจ้าไม่ได้ลงมือทำเองเสียหน่อยเป็นลูกน้องของเจ้าที่ทำมิใช่หรือ" เมื่อบิดาเอ่ยเช่นนี้จ้าวซีเฉิงก็ยิ้มออกมาด้วยรู้ว่าครั้งนี้บิดาก็คงจะออกหน้าช่วยเหลือเขาได้อีกเช่นเดิม

"ขอรับท่านพ่อ ข้าจะไปที่กรมอาญาแล้วให้การตามความเป็นจริงขอรับ" จ้าวซีเฉิงเอ่ยพลางเดินติดตามคนของกรมอาญาไป

"โม่เจาผู้นี้คิดจะงัดข้อกับข้าอย่างซึ่งหน้าแล้วหรือ หึหึ เช่นนั้นข้าคงต้องไปดูเสียหน่อยแล้วว่าคนเช่นเขาจะทำอันใดบุตรชายของข้าได้" เมื่อจ้าวฉีเอ่ยจบก็ก้าวเท้าออกจากจวนโดยมีคนของเขาติดตามไปด้วยหลายคน