LOGINShare
บทที่ 392
Latest chapter
ข้ามเวลามาเป็นไทเฮาสุดแกร่ง บทที่ 392
ชีวิตนี้เขาเจอกับอันตรายมาไม่มากก็น้อย แต่ไม่มีครั้งไหนที่น่ากลัวเหมือนอย่างเวลานี้นางผู้นี้คือปีศาจร้าย ไม่ใช่พวกคนดีแน่ขณะร่างกายของเขาอ่อนปวกเปียกล้มลงไป ในที่สุดนางก็คลายมือออกจากคอของเขาเขานอนกระหืดกระหอบสูดอากาศ ทรวงอกมีความเจ็บที่ราวกับจะระเบิดจ่านเหยียนเหยียบยอดอกของเขาแล้วทิ้งคำพูดหนึ่ง “ครั้งหน้าเจ้าไม่โชคดีอย่างนี้แล้ว”ถงจื่อซั่งหอบหายใจหนัก ๆ เมื่อครู่ขาดอากาศจึงทำให้สมองในเวลานี้ยังมึน ๆ งง ๆ แต่เขายังสามารถได้ยินคำพูดประโยคนี้ของจ่านเหยียนได้อย่างชัดเจน จังหวะที่จ่านเหยียนหมุนตัว เขาใช้กำลังเฮือกสุดท้ายซัดศรพิษออกไปจากแขนเสื้อศรพิษผ่าอากาศตรงไปยังแผ่นหลังของจ่านเหยียนจ่านเหยียนยืนนิ่ง ครั้งสะบัดแขนเสื้อ ศรพิษนั้นก็พุ่งกลับเข้าหว่างคิ้วของถงจื่อซั่งเลือดกระเซ็นออกมา ถงจื่อซั่งเบิกตาโพลง ในดวงตาเต็มไปด้วยความเหลือเชื่อ ใบหน้าคือความบิดเบี้ยวทรมาน ร่างกายชักกระตุกสองสามที มุมปากก็มีเลือดสีดำไหลออก...“จื่อซั่ง!” จงเสี้ยนร้องอุทานผลักองครักษ์แล้วถลาไปหาถงจื่อซั่ง“อารอง!” ฮองเฮาก็อุทานแล้วเข้าไปหาเช่นกันกลับเป็นถงไทเฮาที่มองทุกอย่างตรงหน้านิ่ง ๆ หดตัวเล็กน
ข้ามเวลามาเป็นไทเฮาสุดแกร่ง บทที่ 391
สายตาของมู่หรงฉิงเทียนมุ่งไปทางจงเสี้ยนทันใด ใบหน้าที่บำรุงมาอย่างดีของจงเสี้ยน ขาวราวกับหิมะ ปราศจากสีเลือดฉับพลัน กล้ามเนื้อใบหน้านางกระตุก นางมองจ่านเหยียนแบบดวงตาไม่กะพริบอยู่นาน เปลวเพลิงร้อนแรงในดวงตาแผดเผาไม่หยุด ก่อนจะมีคำพูดร้ายกาจออกมาจากปากนาง “เจ้าไม่อยากอยู่แล้วจริง ๆ”นางยกมือหมุนตัวเดินไปทางประตูตำหนัก มีองครักษ์เอาตัวอาเสอกับอาหูออกไปทันทีแต่กระบี่ขององครักษ์ทั้งสองยังไม่ออกจากฝักก็ตกอยู่ในมือของอาเสอแล้วได้ยินเพียงกระบี่ออกจากฝักเสียงดังชิ้ง ฝักกระบี่กระเด็นไปทางองครักษ์ทั้งสองทำให้พวกเขาถอยออกไปสองก้าวจึงพอจะยืนได้อย่างมั่นคง ทว่าลมหายใจกลับยุ่งเหยิง ราชครูถงยิ้มเย็น “ตำหนักหรูหลานแห่งนี้ช่างเก็บซ่อนยอดฝีมือไว้จริง ๆ ข้าประเมินหมู่โฮ่วฮองไทเฮาต่ำเกินไป”จ่านเหยียนเดินประชิดไปทีละก้าวและยืนอยู่ตรงหน้าจงเสี้ยน “แม่สามีมีชนักติดหลังหรือเพคะ? กลัวว่าหม่อมฉันจะพูดเรื่องที่ตอนนั้นพระองค์ชิงโอรสของฮุ่ยเฟย? พระองค์ไม่โปรดอดีตฮ่องเต้มาโดยตลอด กลับจำต้องอาศัยเขาทำให้ฐานะของพระองค์มั่นคง สงสารแต่อดีตฮ่องเต้ ยังทรงนึกว่าพระองค์คือพระมารดาของพระองค์จริง ๆ อุ้มชูสกุลถงเพ
ข้ามเวลามาเป็นไทเฮาสุดแกร่ง บทที่ 390
เหล่าสมุหพระอาลักษณ์ต่างรู้อยู่ในใจดี ความลับของราชวงศ์ยังให้พวกเขาร่วมฟัง ยามนี้จะมีอะไรที่ฟังไม่ได้อีก?แต่ใครก็ไม่อยากเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับเรื่องวุ่นวาย เรื่องของราชวงศ์เป็นเรื่องที่ไม่สมควรถามพวกเขาจึงลุกขึ้นยืนขอตัว พร้อมทอดสายตาสงสารให้กับจ่านเหยียนเล็กน้อยมาเอาเรื่องที่ตำหนักหรูหลานอย่างเอิกเกริกเช่นนี้ แล้วตอนนี้จะปล่อยไปง่าย ๆ ได้อย่างไร?เฮ้อ คิดแล้วแม้มีใจแต่ก็หมดแรง หลงฉางเทียนเป็นบิดาของนางยังไม่เข้าข้างนางเลย พวกเขาที่ไร้ซึ่งอำนาจและอิทธิพลเหล่านี้จะทำอะไรได้?หลังจากหมอหลวงออกไป จงเสี้ยนก็ส่งสายตากับราชครูถง ตามด้วยลุกขึ้นยืนอย่างขี้เกียจ “ประคองข้ากลับตำหนัก ชิงเอ๋อร์ เหยียนเอ๋อร์ พวกเจ้าก็กลับเถอะ”ครั้นถงไทเฮาและฮองเฮาได้ยินดังนั้นจึงลุกขึ้นแล้วไปประคองจงเสี้ยนพร้อมกันจ่านเหยียนกลับส่งสายตากับอาเสอ อาเสอสาวเท้าเร็วเดินไปปิดประตูตำหนัก จากนั้นก็ยืนอยู่คนละฝั่งกับอาหู จงเสี้ยนพลันเกิดโทสะหันมาจ้องจ่านเหยียน “นี่เจ้าหมายความว่าอย่างไร?”จ่านเหยียนก็ลุกขึ้นเดินเหมือนกัน คลี่ยิ้มตอบ “แม่สามีจะรีบเสด็จกลับไปไยเพคะ? เชิญประทับก่อน หม่อมฉันยังมีเรื่องจะถามแม่สามี”
ข้ามเวลามาเป็นไทเฮาสุดแกร่ง บทที่ 389
มีนิ้วหนึ่งกำลังจิ้มด้านหลังอาเสอ และที่อยู่ด้านหลังของนางก็คือมู่หรงฉิงเทียน วันนี้นายท่านท่านนี้ไม่กล้าเปิดปาก เพราะทันทีที่เปิดปากจะเปิดเผยตัวตนดังนั้นวันนี้นางจึงทำหน้าที่เป็นเครื่องขยายเสียงให้มู่หรงฉิงเทียนแม้อาเสออยากดูความสนุกมาก แต่มู่หรงฉิงเทียนออกคำสั่ง จึงได้แต่ตะคอกใส่หมอหลวง “นี่มันอะไรกัน? ไสหัวไปนะ!”แม้ไม่ใช่คำพูดเดิมของมู่หรงฉิงเทียน หากถ่ายทอดเสียงในใจของมู่หรงฉิงเทียน ดังนั้นเขาจึงมองอาเสออย่าปลาบปลื้ม คนผู้นี้ใช้ได้หมอหลวงอึ้งแล้วมองจงเสี้ยน จงเสี้ยนหน้าตึงเอ่ยเสียงแข็ง “ทหาร ลากตัวนางออกไปตบปาก!”มีองครักษ์สองนายมาจะลากตัวอาเสอไปทันที อาเสอยิ้มเย็น ขณะกำลังจะลงมือก็ถูกจ่านเหยียนดึงมือเอาไว้ แล้วตวาดกับองครักษ์สองนายนั้น “ต่อหน้าข้า พวกเจ้ากล้ากำแหงหรือ? ไสหัวออกไป!”พวกเขาคือคนของจงเสี้ยน จะฟังคำสั่งของจ่านเหยียนได้อย่างไร?สองคนเดินฉับมาจะกระชากมืออาเสอ จ่านเหยียนหัวเราะเสียงเย็น “อาซาน โยนสองคนนี้ออกไป”มู่หรงฉิงเทียนกำลังกลุ้มว่าไม่มีที่ระบายอารมณ์ พอจ่านเหยียนพูด เขาก็ซัดฝ่ามือไป กำลังลมแรงปะทะทำให้ทั้งสองกระเด็นออกนอกประตูตำหนัก“บังอาจ!” จงเสี้ยน
ข้ามเวลามาเป็นไทเฮาสุดแกร่ง บทที่ 388
มู่หรงฉิงเทียนเห็นนางถลกแขนเสื้อขึ้นมา เผยแขนให้คนมากมายเห็นเช่นนั้น ใบหน้าจึงมีความอึมครึมชั้นหนึ่งปกคลุม เขาถลึงตาใส่อาเสอแรง ๆ จนนางตกใจสะดุ้ง รีบเอื้อมมือไปดึงแขนเสื้อของจ่านเหยียนลง “ไทเฮาไม่จำเป็นต้องทำเช่นนี้เพคะ ใต้เท้าทุกท่านล้วนเป็นผู้มีเหตุผล มองปราดเดียวก็ทราบว่าพระองค์ถูกปรักปรำ”เป็นบรรยากาศเงียบสงัดราวกับความตาย ฮองเฮาที่โอหังมาตลอด เวลานี้ก็หมดคำพูดด้วยเช่นกันหมัวมัวที่อยู่ข้างตัวจงเสี้ยนกระซิบข้างหูนาง “ไทฮองไทเฮา เกรงว่าแต้มพรหมจรรย์จะเป็นของปลอมเพคะ ตอนที่นางเข้าวังมิได้มีแต้มพรหมจรรย์”จงเสี้ยนตาโตและเอ่ยเสียงเย็น “น่ากลัวว่าแต้มพรหมจรรย์นี้จะเป็นของปลอม เด็ก ๆ เชิญหมอหลวง”จ่านเหยียนชายตาขึ้นมองจงเสี้ยน “ไทฮองไทเฮา หรือว่าพระองค์ทรงอยากเห็นหม่อมฉันทรยศอดีตฮ่องเต้ให้ได้จึงจะสมพระทัย?”“ในสายตาของข้าจะมีเม็ดกรวดไม่ได้แม้แต่น้อย หากเจ้ามิได้ทรยศอดีตฮ่องเต้ ข้าย่อมไม่เอาผิดเจ้า แต่หากทำ เช่นนั้นจะไม่ละเว้นเด็ดขาด”จงเสี้ยนกล่าวจบก็มองหลงฉางเทียน “แม่ทัพหลง พวกท่านเคยแต้มแต้มพรหมจรรย์ให้นางหรือไม่?”หลงฉางเทียนส่ายหน้า “ทูลไทฮองไทเฮา เนื่องจากมารดาของนางด่วนจากไ
ข้ามเวลามาเป็นไทเฮาสุดแกร่ง บทที่ 387
อาเสอพูดแทนจ่านเหยียนอีก “เซิ่งหมู่ฮองไทเฮา ทรงประทับอยู่วังหลังมาหลายปี เหตุใดจึงไม่ทรงทราบว่าข่าวลือของวังหลังเชื่อถือไม่ได้ที่สุด? ข่าวที่ยังไม่ได้พิสูจน์กลับออกมาจากพระโอษฐ์ของพระองค์ ช่างทำให้คนแปลกใจจริง ๆ นะเพคะ”“หุบปาก!” ถงไทเฮาเห็นอาเสอสอดปากซ้ำแล้วซ้ำเล่าจึงอดระเบิดอารมณ์ไม่ได้อาเสอยิ้มด้วยสีหน้าเย็นชา จากนั้นก็ถอยกลับไปอยู่ด้านข้างไม่ได้พูดอีกราชครูถงเดินไปถามต้าเหมย “เล่าชีวิตความเป็นอยู่ของเจ้าในตำหนักหรูหลานมาสิ”ต้าเหมยปากสั่นเล็กน้อย เอ่ยด้วยใบหน้าหม่นหมอง “คุณชายฮุ่ยอวิ๋นส่งบ่าวเข้าวัง คุณชายฮุ่ยอวิ่นบอกให้พวกบ่าวปรนนิบัติหมู่โฮ่วฮองไทเฮาอย่างดี พวกบ่าวจึงได้แต่ปรนนิบัติอย่างทุ่มเทใจ ตอนเข้าวังใหม่ ๆ หมู่โฮ่วฮองไทเฮาเพียงให้พวกบ่าวบรรเลงเพลงให้ฟังเท่านั้น ถือว่ามีมารยาท แต่ภายหลังมีอยู่คืนหนึ่ง หมู่โฮ่วฮองไทเฮาเรียกบ่าวเข้าตำหนักบรรทม ตรัสกับบ่าวมากมาย บอกว่าทรงเหงามาก ให้บ่าวอยู่เป็นเพื่อน แล้วยัง...”ในขณะที่ทุกคนกำลังฟังด้วยความตื่นเต้นก็ได้ยินเขาหยุด จึงพากันมองเขาราชครูถงเอ่ยเสียงแข็ง “พูดต่อ!”ต้าเหมยตัวสั่นระริก ลังเลครู่หนึ่ง ขณะกำลังจะอ้าปากพูดต่อ จ
You may also like
หวนคืนอีกครา ไม่ขอเป็นพระชายาที่โง่เขลา Ver.01
ชาไทยเย็น17.3K viewsย้อนชะตากลับมาทวงแค้น
เสี่ยวชิงเทียน10.7K viewsใต้หล้าสยบรัก
จูน188.0K viewsลิขิตรักภรรยาตัวร้าย
จิ้งจอกสะท้านหม้อไฟ24.8K viewsพ่ายรักชายาตัวแทน
วริษา1.8K viewsทวงคืน
Scince169 viewsพลิกชะตาฮูหยินจวนแม่ทัพ
Lovedee438 viewsสอนรักพยัคฆ์หน้าตาย
ชาไทยเย็น1.8K views
