LOGINShare
ตอนที่ 10 สตรีน่ากลัว 2
Last Updated:
2025-07-13 11:26:43แม้เป็นว่าจาพร่ำเพ้อยาวเหยียดตามประสาผู้เฒ่า แต่ติงยวี่ถิงก็นั่งฟังอย่างตั้งใจ พอเข้าใจได้คร่าวๆ คนเคยมีพอไม่มีน่ะ ไม่ค่อยมีคนเชื่อและไม่เห็นใจเท่าใดนักหรอก
ทั้งยังชอบกลั่นแกล้งอย่างหมั่นไส้แบบนี้นั่นแหละ เผื่อได้ซื้อในราคาถูกอย่างไรล่ะ เรื่องแบบนี้มีทุกยุคทุกสมัย
ครั้นมองที่ชั้นไม้อีกครานางพลันเข้าใจ เก้าอี้สองตัวที่เก็บไว้บนชั้นไม้ย่อมเป็นของบุตรชายกับสะใภ้ผู้ล่วงลับ หญิงสาวพอดูออกว่าหญิงชราเคยมีกินมีใช้สุขสบายมาก่อน เหตุการณ์เลวร้ายที่ทำให้ยากจนเพียงชั่วข้ามคืนเช่นนั้นย่อมเป็นฝันร้ายตลอดกาล ทว่าทุกความทรงจำยังคงมีค่าตลอดไป
“ท่านป้า ไม่ย้ายก็ไม่ย้าย ท่านอย่าเศร้าไปเลย หากมีสิ่งใดให้ช่วยก็บอก ข้าจะเดินทางมาหาท่านเอง”
จินอีต๋าเร่งปรับอารมณ์ปัดความเศร้านั้นทิ้งไป ใบหน้าเหี่ยวย่นค่อยกลับมาเผยรอยยิ้ม
“ข้าเสียมารยาทแล้ว เชิญนายหญิงนั่งก่อนเจ้าค่ะ ข้าชงชามาให้นะเจ้าคะ หวังว่าท่านจะไม่รังเกียจ”
นอกจากไม่รังเกียจติงยวี่ถิงยังรู้สึกเกรงใจอย่างยิ่ง
“ท่านป้า ข้าไม่รังเกียจ อย่าเอ่ยเช่นนี้”
หญิงชราจินอีต๋าให้รู้สึกปลื้มปริ่มจนน้ำตาเอ่อคลอ กุลีกุจอค้นหาชาที่เก็บเอาไว้อย่างดีที่สุดในบ้านออกมาต้อนรับผู้มีพระคุณ
หญิงงามจิตใจดีช่างหายากในเมืองเจริญโดยแท้ ก่อนนี้หญิงชราเคยมีเงินมีบุตรชายผู้คนจึงแย้มยิ้มยื่นไมตรี แต่พอกลายเป็นคนไร้ทรัพย์สิน สิ้นบุตรชาย เดินไปทางใดกลับมีแต่คนรังเกียจเดียดฉันท์
เคยมีใครถามไถ่ที่มาที่ไปหมายช่วยเหลือเช่นนี้ที่ใด นางไม่มีสิ่งใดตอบแทน คงทำได้เพียงหมั่นสวดมนต์ขอพร ขอให้สิ่งศักดิ์สิทธิ์คุ้มครองปัดป้องเภทภัยให้นายหญิงติงแล้ว
“น้ำชาเจ้าค่ะ นายหญิง ข้าไม่มีถ่านที่ตั้งไว้ตลอดวัน จึงเสียเวลาก่อไฟ ทำนายหญิงรอนานแล้วเจ้าค่ะ”
ติงยวี่ถิงรับน้ำชามาถือประคองไว้ในมือ “ท่านป้า อย่าลำบากเลย นั่งรอเสี่ยวจิงด้วยกันก็พอ”
“นายหญิงเกรงใจแล้ว ข้าไม่ลำบากเจ้าค่ะ ข้าขอเข้าไปดูในครัวสักหน่อยว่าพอมีอะไรทำขนมให้ท่านได้บ้าง”
“ท่านป้านำขนมนี่ไปใส่จานมานั่งกินด้วยกันเถอะ ท่านจะได้นั่งพักผ่อนคลายเหนื่อยเสียที”
ติงยวี่ถิงยื่นกล่องไม้ที่ขนมาจากโรงยาให้หญิงชรา จินอีต๋ารับไว้ รีบเดินกลับไปทางเพิงครัวอย่างกระตือรือร้น ลืมไปเลยว่าอายุมากแล้วทั้งยังมีบาดแผลตามร่างกาย
ระหว่างจัดขนมสำหรับจิบชาอยู่ในเพิงครัวหลังเรือน เสียงเจื้อยแจ้วพลันดังแว่วเข้ามา
“ท่านย่า กลับมาแล้วหรือขอรับ?”
จินอีต๋าหันมองจึงเห็นหลานชายตัวน้อยอายุเพียงสี่ย่างห้าขวบกับบุรุษตัวโตพากันเดินเข้ามาพร้อมปลาตัวใหญ่
นางให้รู้สึกแปลกใจ ไม่คิดว่าหลานชายจะตกปลา นึกว่ากำลังนั่งเล่นอยู่ในห้องนอนเสียอีก ทว่าไม่ทันถาม หลานรีบบอก
“ข้ารอท่านย่าไม่ไหวจึงวิ่งออกไปตามหาในเมือง มองตรงที่ท่านย่าเคยนั่งขอทานอยู่กลับไม่เจอ จากนั้นก็ถูกเด็กขอทานคนอื่นรังแก พี่ชายท่านนี้ช่วยข้าไว้ขอรับ”
เด็กน้อยเงยหน้ามองชายหนุ่มที่ยืนอยู่ด้านข้าง สองตาใสแจ๋วเต็มไปด้วยความชื่นชมในตัววีรบุรุษของตน
Latest chapter
ข้าไม่ชอบหญิงอื่น ข้าชอบแม่ของลูกคนเดียว ตอนที่ 10 สตรีน่ากลัว 2
แม้เป็นว่าจาพร่ำเพ้อยาวเหยียดตามประสาผู้เฒ่า แต่ติงยวี่ถิงก็นั่งฟังอย่างตั้งใจ พอเข้าใจได้คร่าวๆ คนเคยมีพอไม่มีน่ะ ไม่ค่อยมีคนเชื่อและไม่เห็นใจเท่าใดนักหรอกทั้งยังชอบกลั่นแกล้งอย่างหมั่นไส้แบบนี้นั่นแหละ เผื่อได้ซื้อในราคาถูกอย่างไรล่ะ เรื่องแบบนี้มีทุกยุคทุกสมัยครั้นมองที่ชั้นไม้อีกครานางพลันเข้าใจ เก้าอี้สองตัวที่เก็บไว้บนชั้นไม้ย่อมเป็นของบุตรชายกับสะใภ้ผู้ล่วงลับ หญิงสาวพอดูออกว่าหญิงชราเคยมีกินมีใช้สุขสบายมาก่อน เหตุการณ์เลวร้ายที่ทำให้ยากจนเพียงชั่วข้ามคืนเช่นนั้นย่อมเป็นฝันร้ายตลอดกาล ทว่าทุกความทรงจำยังคงมีค่าตลอดไป“ท่านป้า ไม่ย้ายก็ไม่ย้าย ท่านอย่าเศร้าไปเลย หากมีสิ่งใดให้ช่วยก็บอก ข้าจะเดินทางมาหาท่านเอง” จินอีต๋าเร่งปรับอารมณ์ปัดความเศร้านั้นทิ้งไป ใบหน้าเหี่ยวย่นค่อยกลับมาเผยรอยยิ้ม “ข้าเสียมารยาทแล้ว เชิญนายหญิงนั่งก่อนเจ้าค่ะ ข้าชงชามาให้นะเจ้าคะ หวังว่าท่านจะไม่รังเกียจ”นอกจากไม่รังเกียจติงยวี่ถิงยังรู้สึกเกรงใจอย่างยิ่ง“ท่านป้า ข้าไม่รังเกียจ อย่าเอ่ยเช่นนี้” หญิงชราจินอีต๋าให้รู้สึกปลื้มปริ่มจนน้ำตาเอ่อคลอ กุลีกุจอค้นหาชาที่เก็บเอาไว้อย่างดีที่สุดในบ้านออกมาต
ข้าไม่ชอบหญิงอื่น ข้าชอบแม่ของลูกคนเดียว ตอนที่ 10 สตรีน่ากลัว 1
เรือนของหญิงชราจินอีต๋าค่อนข้างใหญ่เกินฐานะเพียงแต่ขาดการซ่อมบำรุงที่ถูกต้องเหมาะสม จึงซอมซ่อและดูคล้ายว่าพร้อมพังครืนตลอดเวลาติงยวี่ถิงถูกเชิญมานั่งในโถงซึ่งอยู่กลางบ้าน ห่างจากประตูที่แยกออกไปทางหลังเรือนซึ่งเป็นห้องครัวตะกร้าสานและกล่องไม้ใส่อาหารถูกวางเรียงรายลงบนโต๊ะเล็กๆ ที่มีเก้าอี้ไม้ตัวยาวเพียงหนึ่งตัว คาดว่าคงมีไว้สำหรับนั่งกินอาหารกันแค่สองคนย่าหลาน มองผ่านๆ เหมือนจะมีเก้าอี้ไม้อีกสองตัว แต่ถูกเก็บเอาไว้บนชั้นไม้ คล้ายกับว่าไม่อนุญาตให้ใครนำออกมาใช้พร่ำเพรื่อหญิงสาวจัดแยกอาหารแห้งไว้บนโต๊ะอีกฝั่งและแยกอาหารสดจำพวกเนื้อวัวเนื้อไก่ออกมาใส่ถาดไม้พลางเอ่ย “ท่านป้าไม่คิดย้ายไปอยู่โรงยากับข้าจริงหรือ?”นางชวนหญิงชราอีกรอบเมื่อเห็นสภาพความเป็นอยู่ ซึ่งค่อนข้างน่าเป็นห่วงเพราะมันทั้งไกลและร้างผู้คนเกินไปทว่าอีกฝ่ายส่ายหน้าเนิบช้า ใบหน้าเหี่ยวย่นมีร่องรอยแห่งความหลังฝังใจ “ที่นี่บุตรชายของข้าสร้างด้วยมือทั้งสองของตนเอง หวังสร้างครอบครัวที่เมืองหลวงจนแก่เฒ่าเจ้าค่ะ”“อ้อ...แล้วเขาไปไหนเสียเล่า?” ติงยวี่ถิงมองหา หรือว่าจะเป็นชายหนุ่มรูปงามที่กำลังตกปลาอยู่นะ อืม...หลานของท่านป้า
ข้าไม่ชอบหญิงอื่น ข้าชอบแม่ของลูกคนเดียว ตอนที่ 9 แอบมอง 2
“โรงยาของข้ามีงานที่ผู้เฒ่าคนชราพอทำไหวอยู่นะ อย่าคิดเช่นนั้นเลย คนแก่ไร้ประโยชน์อะไรกัน อีกอย่าง เงินที่ได้จากการเร่ขอทานมิสู้เงินที่ได้จากการทำงานเป็นหลักแหล่งหรอก ท่านป้ามีหลานชายอีกคนต้องดูแลนี่นา เด็กน้อยสมควรกินอิ่มทุกมื้อจะได้เติบโตแข็งแรง”จินอีต๋าเสียงสั่นเครือ “ข้าไม่รู้จะตอบแทนนายหญิงอย่างไรดีแล้วเจ้าค่ะ บุญคุณมากมายเหลือเกิน”“แค่ตั้งใจทำงานก็พอแล้วล่ะ อย่าคิดมากเลย”“ข้าจะตั้งใจทำงาน ไม่เป็นลมอีกเจ้าค่ะ”“ท่านป้าก็อย่าหักโหมเชียวแล้วก็อย่าอดข้าวด้วย”“ทราบแล้วเจ้าค่ะนายหญิง”“ดีมาก ท่านป้ารับปากข้าแล้วนะ”“เจ้าค่ะ”ระหว่างคุยกันเรื่อยเปื่อยติงยวี่ถิงพลันเหลือบไปเห็นบุรุษหนุ่มผู้หนึ่งอยู่ไกลๆเขาผู้นั้นยืนโดดเด่นอยู่บนโขดหินใต้ร่มไม้ใหญ่กำลังตกปลาอยู่กับเด็กน้อยคนหนึ่งตรงริมคลองกลางทุ่งนาอีกฝั่งตอนแรกเห็นแผ่นหลัง ยังสง่างามปานนั้น ไหล่กว้างเอวสอบ แขนยาว สูงเพรียว มีกล้ามเล็กๆ กำลังดี พอเขาหันด้านข้างยังมีสัดส่วนที่ดีมาก ๆ น่าเสียดาย เพราะมีเงาของต้นไม้บังไว้ ทำให้เห็นเพียงบางส่วนหญิงสาวหรี่ตา ภาพบุรุษที่งามสง่าทำให้นางคิดถึงใครบางคนขึ้นมาอย่างช่วยมิได้แต่จะเป็นไปได้อ
ข้าไม่ชอบหญิงอื่น ข้าชอบแม่ของลูกคนเดียว ตอนที่ 9 แอบมอง 1
เสี่ยวจิงทำหน้าย่นใส่หญิงชราอย่างรังเกียจติงยวี่ถิงจึงถลึงตามองอย่างข่มขู่ ตวาดเสียงดุดัน “พอรวยแล้วก็ต้องช่วยเหลือผู้อื่นบ้างตามกำลัง มิเช่นนั้น สะสมแต่บาปกรรมอาจจะทำให้ต้องหมดตัวอีก หรือเจ้าอยากกลับไปยากจน กระทั่งถูกส่งให้พ่อค้าทาส เอาไปเร่ขายในหอนางโลมอีกครั้งกันเล่า?”เสี่ยวจิงสะดุ้งโหยง “ไม่เอาเจ้าค่ะ”คุยกับลูกน้องของตัวร้ายแต่ละที ติงยวี่ถิงให้รู้สึกเหน็ดเหนื่อยอยู่บ้าง นางสำทับเสียงเข้มงวดไม่ให้โต้แย้งอีก “เจ้าไปดูแลลูกค้าไป ก่อนที่ข้าจะหักเบี้ยหวัดทั้งปี” “เจ้าค่ะๆ ไปแล้วเจ้าค่ะ” ฮือ...นายหญิงน่ากลัวติงยวี่ถิงหันสั่งเจียวมิ่งที่ยืนเบิกตาโตมองอยู่อย่างแปลกใจไม่แพ้เสี่ยวจิง “เจ้าไปเตรียมน้ำกับผ้าสะอาดมา”“เจ้าค่ะๆ” จะรออันใด กลัวเหมือนกัน รีบไปอย่างไวในห้องรับรองหญิงชราเจ็บจนตัวสั่น หลังจากถูกเค้นถามครู่ใหญ่ อีกฝ่ายจึงยอมเล่าอย่างไม่ปิดบัง นางมีนามว่าจินอีต๋าเป็นแค่ขอทานต่ำต้อย วันนี้ได้เงินมาน้อยนิดกลับถูกอันธพาลทุบตีชกชิงไปจนหมด คิดว่าหลานที่รออยู่บ้านต้องกำลังหิวแน่ จึงขโมยซาลาเปาเอาจากร้านแถวนั้นหนึ่งลูก พ่อค้าเห็นเข้าก็สาดน้ำร้อนไล่ คนแก่เรี่ยวแรงน้อยไม่ว่องไ
ข้าไม่ชอบหญิงอื่น ข้าชอบแม่ของลูกคนเดียว ตอนที่ 8 นายหญิงเปลี่ยนไปมากมายเหลือเกิน4
ผู้เฒ่าคนนี้แต่งกายด้วยเสื้อผ้าธรรมดาค่อนข้างเก่าและขาด เมื่อมองเห็นผู้คนในร้านก็ไม่กล้าเข้ามา ยิ่งไม่กล้าเอ่ยวาจา เพียงก้มหน้านอบน้อม ถ่อมตนมาก สงบปากสงบคำขั้นสุด เหมือนกลัวจะพลั้งปากหลุดคำพูดสมควรตายออกมาให้ผู้ได้ยินรู้สึกระคายหูอย่างไรอย่างนั้นผู้หนึ่งต้องใช้ชีวิตระแวดระวังขนาดนี้ ไม่รู้ว่าเคยเจอเรื่องร้ายปานใดมา ติงยวี่ถิงมองแล้วให้รู้สึกคิดถึงแม่ตัวเองในชาติที่แล้ว ถูกสามีทิ้ง เงินไม่มี ต้องเลี้ยงลูกตามลำพัง พอกลับบ้านเดิมก็ไม่มีใครอยากต้อนรับ แม่ก็เลยจำต้องก้มหน้าให้ทุกคนในตระกูลเหยียบย่ำ ตำหนิด่าทอสารพัด ตกต่ำกระทั่งพูดอะไรไปกลับไม่เคยเข้าหูพวกญาติๆ ท่าทีจึงระมัดระวังคำพูดเช่นนี้ และยังชอบทำทีเป็นแข็งแรงเช่นนี้ต่อหน้าเหมือนกัน กระทั่งล้มป่วยและใกล้จากลานั่นแหละถึงยอมรับว่าเจ็บมากจนทนไม่ไหวเฮ้อ...คิดถึงแม่จังติงยวี่ถิงนึกพลางจับประคองหญิงชรา พาเดินเข้ามาด้านในอย่างระมัดระวัง โดยไม่ฟังเสียงทัดทานจากอีกฝ่าย ท่าทางอย่างนั้นทำเอาเสี่ยวจิงที่ยังคงยืนมองอยู่ถึงกับเบิกตาโพลงประหนึ่งเจอผี“นายหญิงเจ้าคะ แค่ขอทานเท่านั้น สกปรกยิ่ง ไม่จำเป็นต้องใส่ใจเจ้าค่ะ” “ไม่ใส่ใจได้อย่างไร
ข้าไม่ชอบหญิงอื่น ข้าชอบแม่ของลูกคนเดียว ตอนที่ 8 นายหญิงเปลี่ยนไปมากมายเหลือเกิน3
ติงยวี่ถิงหยิบกระดาษจับพู่กันมาปาดหมึกเขียนกำกับว่าตัวไหนกิน ตัวไหนใช้ทาบำรุงภายนอกแล้วใส่หีบห่อแยกให้อย่างชัดเจน นอกจากไม่ตระหนี่คำชมต่อลูกค้า นางยังไม่ตระหนี่ความรู้ มักสอดแทรกเคล็ดลับการดูแลผิวพรรณควบคู่ไปกับการบำรุงสุขภาพร่างกายอีกมากมาย ประหนึ่งเป็นหมอยาประจำบ้าน เป็นที่กุนซือประจำเรือนหลังให้สตรีทุกบ้้าน โดยไม่คิดเงินเพิ่มยาทุกห่อถูกนำมาใส่กระเป๋าที่เป็นเอกลักษณ์พิเศษ มีเฉพาะที่โรงยาเจี้ยนคัง เป็นการนำรูปแบบกระเป๋ายุคใหม่มาตัดเย็บประยุกต์ใช้กับยุคโบราณแห่งนี้หญิงสาวชอบงานฝีมือแต่ไม่เก่งเท่าใด แน่นอนว่าที่นี่ไม่มีถุงพลาสติก นางจึงทำถุงผ้าแบบง่าย เป็นกระเป๋าแบบมีเชือกถักไม่ได้ปักลาย เอาไว้ฝึกฝนเก่งขึ้นหรือหาช่างฝีมือดีๆ มาได้ค่อยพัฒนาปรับปรุงแล้วกันระหว่างขายของอยู่หน้าร้าน สายตาของติงยวี่ถิงพลันหันไปเห็นหญิงชราผอมแห้งท่าทางมอมแมมผู้หนึ่ง เดินโซซัดโซเซแล้วล้มลงตรงทางเข้าหน้าร้านพอดีหญิงสาวตกใจนัก รีบหันไปสั่ง “เสี่ยวจิง เจ้ามาดูแลจัดสินค้าให้ฮูหยินซูทางนี้ อย่าลืมแยกใส่หีบห่อให้ชัดเจนด้วยนะ สังเกตให้ดีว่าตัวไหนกินตัวไหนทา อย่าใส่ผิด ข้าจะไปดูท่านป้าผู้นั้นสักหน่อย”จังหวะนั้นล
You may also like
เกิดใหม่ทั้งที งั้นขอหย่าเลยแล้วกัน
แมลงผลไม้237.2K viewsเด็กเสี่ย NC-25
C64.9K viewsธุลีใจ
เอเวอลีน เอ็มเอ็ม45.7K viewsกลรัก คุณหมอมาเฟีย Bad Doctor
MaNIE-STORY16.4K viewsเคมี(หัวใจ) กับ นายวายร้ายวิศวะไฟฟ้า
วราไรซ์808 viewsคนในความลับ ที่คุณ(ไม่)เคยรัก
อาภาลดา131 viewsไร้รักเมียกาฝาก
ดอกอ้อลู่ลม222 viewsคลื่นรักเชลยหัวใจ 2 เมียจอมโจร
สาริศา58 views
