ตอนที่ 14 แพ้สายตา 1

เรือนจินอีต๋า

ในห้องมีเตียงเล็กๆ ร่างของเด็กน้อยถูกวางลง จากนั้นทำอย่างไรก็แกะมือเล็กคู่นั้นไม่ออก พอทำท่าแงะเด็กชายก็สะดุ้งเฮือกเหมือนฝันร้าย 

ทั้งสองให้รู้สึกตกใจจึงรีบวางมือทาบลงบนหน้าอกไฉ่ตันอย่างรวดเร็วเพื่อกล่อมให้เขานอนต่ออย่างฝันดี

หมับ!

เพราะรีบไปหน่อย มือใหญ่จึงวางทับมือเล็กพอดี

เหมือนถูกไฟนาบ กระแสไออุ่นเกือบร้อนแล่นพล่าน ติงยวี่ถิงมุ่นคิ้ว “เอามือออกไปนะ”

คนถูกสั่งตีหน้ามึน “อย่าเสียงดัง เดี๋ยวเด็กตื่น”

ไฉ่ตันขยับตัวยุกยิกทำท่าตื่นขึ้นมาจริงๆ หญิงสาวจึงค่อยๆ ดึงมือออกอย่างระมัดระวัง 

แต่มือใหญ่กลับกุมมือเล็กเอาไว้มั่น “เจ้าอยู่นิ่งๆ”

“...”           

จังหวะนั้นไฉ่ตันสะลึมสะลือลืมตาแล้วร้องไห้ลั่น “ไม่เอาๆ ไม่ปล่อยๆ ไม่ให้ไป” 

ทั้งสองตกใจเฮือก ฝ่ามือของทั้งคู่จึงทาบอกเด็กน้อยในท่วงท่านั้นต่อไป 

“ตันเอ๋อร์เด็กดี หลับเสีย” 

เซียวหงเย่ว่าพลางลูบเบาๆ บนหน้าอกไฉ่ตัน แต่คนที่ขนลุกเกรียวคือติงยวี่ถิง นางหางตากระตุกยิก นั่นมือข้า!

ชายหนุ่มรู้แต่ยังลูบต่อ “เจ้าอย่าเรื่องมาก เด็กตื่นแล้วเนี่ย” 

“โอ้โห! ความผิดข้า?” นางยกมือที่ว่างชี้หน้าตัวเอง 

“ใช่! ช่วยกันกล่อมสิ ลูบหน้าอกตันเอ๋อร์แบบนี้”  ทั้งสอนทั้งทำให้ดูอย่างดี ทั้งลูบทั้งตีเบาๆ บนหลังมือนาง

ติงยวี่ถิงถึงขั้นพูดไม่ออก เจ้าคนบ้า!

ไฉ่ตันร้องไห้หนักขึ้น ท่าทางฝันร้ายจนละเมอชัดเจน “ฮือ...ท่านพ่อท่านแม่ อย่าทิ้งข้าไป ฮือๆ”

เซียวหงเย่ไม่รู้ต้องทำอย่างไรจึงนวดมือติงยวี่ถิงแล้ว ฝ่ายคนถูกนวดมือไม่หยุดรีบจับมือเขาไว้ “ท่านอยู่นิ่งๆ เดี๋ยวข้ากล่อมเอง”

ชาติก่อนติงยวี่ถิงชอบไปเยี่ยมบ้านเด็กกำพร้าบ่อยๆ จึงมีวิชากล่อมเด็กอยู่บ้าง เพลง My Love, My Life[1] นางถนัดยิ่ง จึงฮัมดนตรีของเพลงนี้ในลำคอโดยไม่ร้องเนื้อ ประเดี๋ยวใครบางคนคิดว่านางผีเข้าจนร้องเพลงภาษาปีศาจ

และแล้วก็ได้ผล เด็กน้อยหยุดร้องไห้และเริ่มตาปรือ ทว่ายังไม่หลับกลับมองเซียวหงเย่ทีมองมาทางติงยวี่ถิงที พลางยิ้มเผล้ ท่าทางได้สติแล้ว สองมือน้อยๆ จึงกุบสาบเสื้อของชายหญิงไว้แน่นทีเดียว

ติงยวี่ถิงเห็นเช่นนั้นจึงฮัมเพลงกล่อมไปเรื่อย ๆ พอจบเพลงที่หนึ่งก็ต่อด้วยเพลงที่สอง 

เพลงนี้นางชอบมากชื่อว่า Only You In My Heart[2] เพิ่งเปิดฟังในรถกับคู่เดทก่อนตายด้วยนะ พวกเราชอบมาก ถึงขนาดร้องประสานเสียงเลยทีเดียว

หญิงสาวฮัมเพลงพลางลูบหน้าอกเจ้าก้อนแป้งเบาๆ มอบความอบอุ่นแทนลมหนาวจากสายฝน 

แน่นอนว่าได้ผล ท่วงทำนองที่น่าฟังมีจังหวะที่กินใจ น้ำเสียงอ่อนหวานของติงยวี่ถิงที่พลิ้วไหวดั่งสายลมคืนเพ็ญ ทำเอาเด็กน้อยไฉ่ตันพริ้มตาหลับไปแล้วเรียบร้อย

หากแต่ใครบางคนกลับเบิกดวงตาคมออกกว้าง

เซียวหงเย่มองติงยวี่ถิงอย่างอึ้งตะลึงค้าง 

แววตาที่จ้องนางมีแต่แววสนเท่ห์ เสมือนเจอผีหลอกอย่างไรอย่างนั้น

ไม่สิ! คงต้องบอกว่า ‘ผีเห็นผี’ ถึงจะถูก...