LOGINShare
ขีวิตฉันมันพังไปหมดแล้ว
Last Updated:
2025-03-31 21:01:45เธอจ้องหน้าเขาก่อนที่เธอจะสะบัดมือของเขาออกและวิ่งหนีลงไปที่ห้องรับแขก โดยที่เขาไม่ได้วิ่งตามเธอมา หลังจากที่เธอปิดประตูแล้วเธอก็นั่งทรุดที่ประตู พร้อมปล่อยโฮออกมาอย่างหนัก ภายในใจตอนนี้ของเธอรู้สึกว่ามันแหลกสลายเป็นเสี่ยง ๆ ทำคำพูดและท่าทางของเขามันทำให้เธอเจ็บจนไม่สามารถจะทนนอนกับเขาต่อไปได้อีกแล้ว เธอนั่งปาดน้ำตา มืออีกข้างก็ลูบท้องของตัวเองและพึมพำออกมา
“เจ้าตัวเล็กหนูอย่าเก็บคำพูดของคุณพ่อมาใส่ใจนะลูก แม่เองก็เสียใจไม่ต่างกัน อดทนอีกหน่อยนะแม่ยังแอบหวังว่าพ่อหนูจะเปลี่ยนใจ แม้ว่าความหวังของแม่จะดูเพ้อเจ้อไปก็เถอะ..ฮื่อ ฮื่อ” พูดไปน้ำตาเธอก็ไหลไม่หยุด หลังจากเธอร้องไห้จนพอใจเธอเดินไปที่เตียงเสียงสะอืดก็ยังไม่หยุด เธอหยิบมือถือตัวเองออกมาก่อนจะเปิดรูปครอบครัวตัวเองที่แสนอบอุ่นอยู่พร้อมหน้ากันที่โต๊ะอาหาร ใจของเธอก็มันยิ่งอ่อนแอเพราะเธอเองก็รู้สึกผิดกับทุกคนอยู่ไม่น้อย “แม่คะ พ่อคะ พี่ปลื้ม..คนโปรดคิดถึงทุกคนจัง ฮื่อ” เธอเอามือถือทาบอกก่อนจะกอดมือถือตัวเอง เธอรู้ดีว่าทุกคนไม่ได้เห็นด้วยกับสิ่งที่เลือก เธอยอมทะเลาะกับที่บ้านเพื่อเขาขนาดนี้แต่สิ่งที่เขาตอบแทนเธอตอนนี้เธอก็ไม่รู้เลยว่าเธอจะทนความสัมพันธ์นี้ได้จนถึงวันที่เจ้าตัวเล็กลืมตาดูโลกได้หรือไม่ 1 เดือนผ่านไป ขณะที่คนโปรดกำลังตั้งโต๊ะอาหารเช้าอยู่นั้นเขาที่เพิ่งเดินลงจากบ้านเขาก็มานั่งลงที่โต๊ะอาหาร เธอหันไปสบตากับเขาเพียงครู่เดียวก่อนจะหันไปสนใจอาหารต่อโดยไม่พูดอะไร เพราะหลังจากวันนั้นที่พวกเขาทะเลาะกัน เธอก็แยกห้องนอนและแทบไม่ได้พูดอะไรกับเขาอีก แต่เธอก็ยังคงทำหน้าที่ทุกอย่างเหมือนเดิมเว้นแต่เรื่องเรื่องส่วนตัวของเขาเธอไม่ตามไม่ถามเขาอีกเลย “รับข้าวต้มไหมคะ” “ไม่เอา จะอ้วก!!” “ค่ะ” คนโปรดทำข้าวต้มเสร็จเธอก็เอ่ยถามเขา พอเขาตอบเธอแบบนั้นเธอก็ไม่ได้ตอบโต้อะไร เธอเลือกที่จะห่าง ๆ เขาและนั่งตรงกันข้าม จากนั้นเขาก็เดินไปกดกาแฟเองโดยไม่ได้สนใจเธอเหมือนอย่างเคย แกร๊ก “อ้าว สวัสดีค่ะคุณแม่ แม่ทานข้าวมาหรือยังคะ” “แม่ทานมาแล้วจ้ะ อัยเน่แม่มีเรื่องจะคุยกับลูก” จู่ ๆ วันนี้แม่ของหมออัยเน่ก็มาโดยไม่บอกทั้งสองคน เธอรีบยกมือไหว้และยังคงงงงวยว่าท่านมาหาเขาด้วยเรื่องอะไรท่าทางดูร้อนใจไม่น้อย ทว่าเขากลับนิ่งเงียบนั่งจิบกาแฟต่อ “เรื่องอะไรครับ แม่พูดตรงนี้ได้เลย” “อัยเน่!!” แม่ตะคอกเขาเสียงดังเพราะท่านดูจะโมโหเขาอยู่ไม่น้อย จนเธอสะดุ้งและเดินเข้ามาลูบหลังเบา ๆ เพื่อให้แม่ของเขาใจเย็นลง “ได้ ๆ งั้นแม่จะพูดต่อหนูโปรดเลยแล้วกัน..ทำไมแกต้องลาออกจากโรงพยาบาลด้วย แกจะไม่เป็นหมอแล้วหรือไงเจ้าเน่” เธอหันไปมองหน้าทางเขาหัวใจเธอตอนนี้มันเต้นรัว ๆ รู้สึกใจหายอยู่ไม่น้อยและเธอเองก็ไม่รู้ว่าเขาคิดอะไรอยู่เขาถึงเลือกที่จะลาออก แถมไม่ยอมบอกเรื่องนี้กับเธออีก ขณะที่เธอตั้งคำถามอยู่ในหัวมากมาย เขากลับนั่งจิบกาแฟอย่างไม่รู้ร้อนรู้หนาวอะไร เพียงแค่เขาชำเลืองมองหน้าเธอเล็กน้อยก่อนจะหันไปตอบผู้เป็นแม่ด้วยท่าทางที่เย็นชา “ใครบอกแม่ครับ หึ! ไอ้หมอสามเหรอ” “อัยเน่!!..แม่รู้ว่าลูกรู้สึกผิดที่ทำคนไข้เสียชีวิต แต่ลูกจะยอมทิ้งอนาคตกับสิ่งที่ลูกรักไว้เพียงแค่นี้เลยเหรอ คนไข้อีกตั้งมากมายรอให้ลูกดูแลรักษาพวกเขาอยู่นะ ลูกคิดทบทวนอีกรอบไหมแม่จะไม่คุยกับท่านผอที่โรงพยาบาลให้” ตึก! “แม่เลิกยุ่งชีวิตผมสักทีเถอะครับ ไหนว่าแม่จะไม่ก้าวก่ายชีวิตผมถ้าผมยอมแต่งงานและมีหลานให้แม่ไงครับ ผมทำให้หมดแล้วไง!! แม่ต้องการอะไรอีกครับ! ปล่อยให้ผมได้ใช้ชีวิตของผมสักที!” เขาทุบโต๊ะเสียงดังก่อนจะลุกขึ้นมายืนเท้าสะเอวปะทะต่อหน้าแม่ตัวเองด้วยน้ำเสียงที่ดูเบื่อหน่ายเต็มทนเหมือนว่าขีดจำกัดความอดทนเขามันกำลังจะหมดไป “เพราะหวานใจใช่ไหมแกถึงเป็นแบบนี้ เธอตายไปแล้วนะอัยเน่ ถ้าแกรักหวานใจมากแกไม่ต้องลืมเธอก็ได้นะ แต่ถ้าแกจะทำอะไรแกก็ช่วยเห็นใจหนูโปรดบ้าง แกทำตัวแย่แค่ไหนแกคิดว่าแม่ไม่รู้เหรอ แกกำลังจะมีชีวิตใหม่ เจ้าตัวเล็กเขากำลังจะทำให้แกกลับมีชีวิตชีวาอีกครั้งแกช่วยลองเปิดใจบ้างไม่ได้เหรอ อัยเน่” ขณะที่แม่พูดด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือ โดยมีเธอยืนเกาะแขนท่านอยู่ข้าง ๆ เขาก็มองหน้าทั้งสองคนสลับไปมา “ฮ่า ฮ่า..แม่ครับ! เรื่องของหวานใจมันจบไปแล้วแต่แม่ต่างหากที่ไม่จบ อีกอย่าง..ชีวิตผมมันพังตั้งแต่ไอ้เด็กนั้นมันเกิดมาแล้วครับ” เพี๊ยะ!! “หุบปากเลยนะ!! พูดอะไรก็ช่วยเกรงใจหนูโปรดบ้าง” แม่ของเขาอดที่จะตบหน้าลูกชายของตัวเองไม่ได้ที่เขาพูดอะไรเขาไม่ถนอมน้ำใจของเธอเลยแม้แต่น้อย ซึ่งเธอตอนนี้ก็รู้สึกแย่จนน้ำตาเริ่มระรื้นขึ้นมา เธอในตอนนี้ไม่กล้าที่จะเอ่ยอะไรออกมาเลย เพราะเธอรู้สึกจุกไปหมด “เธอด้านจะตายแม่ แค่นี้เธอไม่รู้สึกอะไรหรอกครับ จริงไหมคนโปรด” เขาที่เหมือนคนบ้าที่พูดอะไรไม่แหย่แสความรู้สึกของคนฟังเอามาก ๆ จนเธอที่ยืนก้มหน้าเธอก็หันไปสบตากับเขาก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือพูดกับเขาออกไปว่า “ลูกเกี่ยวอะไรด้วยคะพี่หมอ ทำไมพี่หมอต้องพูดแบบนี้ด้วย” “เกี่ยวสิ มันเป็นคนทำลายชีวิตฉัน มันเป็นคนที่ทำให้คนไข้ของฉันตาย! ได้ยินไหมคนโปรด..ลูกของเธอมันทำให้ฉันไม่อยากเป็นหมอ ซะใจเธอแล้วหรือยังที่เธอกับมันได้ทำร้ายชีวิตฉันพังลงไปหมดแล้ว!!” เขาหันมาจับไล่ทั้งสองข้างของคนโปรด ก่อนที่ตาเบิกกว้างจ้องมองเธออย่างดุดันพูดเสียงดังและห้วนกว่าปกติ จนแม่เขาแกะมือลูกชายตัวเองออกจากแขนทั้งสองข้างของเธอ “ตาอัยเน่!! แกหยุดพูดเดี๋ยวนี้เลยนะ!!” “ค่ะ คนโปรดเข้าใจแล้วค่ะ พรุ่งนี้เราก็ไปหย่าที่เขตแล้วกันนะคะ” “หนูโปรด!!” “ดี! จบสิ้นกันสักที” แม่ของเขาดึงเธอเข้ามากอดก่อนที่เธอจะเอาแต่ร้องไห้และขอโทษเธอไม่หยุดเพราะท่านเองก็รู้สึกผิดกับเธอไม่น้อยที่ทำให้เธอเสียใจได้ขนาดนี้ ขณะที่สองสาวกอดกันร้องไห้ทว่าอีกคนกับรู้สึกว่าภาพตรงหน้ามันดูขว้างหูขว้างตาไปหมด “แม่ขอโทษนะหนูโปรด แม่ผิดเองแม่เลี้ยงดูลูกชายมาไม่ดีเองหนูให้อภัยแม่นะ” “แม่คะ แม่ไม่ต้องโทษตัวเองเลยค่ะ หนูเลือกเอง..หนูขอโทษนะคะที่ทำตามที่รับปากคุณแม่ไม่ได้ งั้นเดี๋ยวหนูขึ้นไปเก็บของก่อนนะคะ” “จ้ะ ให้แม่ไปช่วยไหม” “ไม่เป็นไรค่ะ” พอเธอขึ้นไปชั้นสองเพื่อเก็บของใช้จำเป็น แม่ของเขาก็นั่งปาดน้ำตาและสะอื้นที่โต๊ะอาหารโดยไม่มองหน้าลูกชายของตัวเองเลยแต่น้อย
Latest chapter
คนโปรดของหมออัยเน่ สัมผัสกับความรัก (ตอนจบ)
ยิ่งเขาห้าม น้ำตาเธอก็ไหลออกมาจนเขาโผล่เข้าไปกอดเธอ เพื่อปลอบใจพลางคิดว่าเขาทำอะไรผิดร้ายแรงต่อเธอหรือเปล่าพอคิดแบบนั้นเขาเองก็รู้สึกเจ็บหัวใจขึ้นมา เธอปาดน้ำตาก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองเขาด้วยน้ำเสียงสั่นเครือว่า “หนูอยากมั่นใจในตัวพี่หมอกว่านี้อีกหน่อยได้ไหมคะ หนูแค่อยากลองสัมผัสกับความรักที่ค่อย ๆ พัฒนาความสัมพันธ์ ไม่ใช่การเริ่มต้นความที่รวบรัดเหมือนเมื่อก่อน” “แน่นอนค่ะ ขอแค่คนคนนั้นเป็นพี่ พี่ก็จะให้หนูได้สัมผัสความรักเต็มที่ไปเลยค่ะ” เขาลูบหัวเธอเบา ๆ ก่อนจะจับมือเธอสอดเข้าไปข้างในเสื้อเพื่อให้เธอได้สัมผัสกับหน้าท้องแกร่งของตัวเอง จนเธอต้องชักมือออกจากเสื้อของเขาก่อนจะถลึงตาใส่เขาก่อนจะกลั้นขำ “พี่หมอ!” “จะว่าไปพี่มีความลับอีกอย่างที่ยังไม่ได้บอกหนูเลยนะ คือพี่..ชอบรสชาติบนเตียงของหนูทุกครั้งพี่แทบจะคลั่งอยู่แล้วนะคะ รู้ไหมว่าที่พี่ไม่ยอมกลับบ้านพี่ต้องพยายามที่จะข่มอารมณ์ความต้องการของตัวเองเพื่อแกล้งทำเป็นไม่สนใจหนู พอเอาเข้าจริงมันไม่ง่ายเลยนะคะ” เขาโน้มใบหน้าเขามาใกล้ ๆ ต้นคอก่อนจะลากสันจมูกโด่งมาที่ติ่งหูลมหายใจที่ร้อนผ่าวและน้ำเสียงกระเส่าของเขามันก็ยิ่งทำให้เธอขน
คนโปรดของหมออัยเน่ จดทะเบียนกับพี่อีกครั้งนะครับ
สันจมูกโด่งถูไถกับปลายจมูกของเธออย่างหยอกเย้าเขาพูดด้วยน้ำเสียงกระเซ่าทำเอาเธอขนลุกซู่รู้สึกหัวใจวาบหวิวตื่นเต้นขึ้นมาจนเขาจับได้ นิ้วเรียวยามจึงสอดนิ้วเข้าไปในเสื้อคลุมสัมผัสกับผิวเนียนลูบไลไปทั่วแผ่นหลังของเธอ จนเธอกลืนน้ำลายอย่างยากลำบากลมหายใจของทั้งคู่ก็เริ่มติดขัดหายใจแรงและถี่ขึ้นเรื่อย ๆ “น้องโปรดให้โอกาสพี่ได้ไหมครับ พี่รักหนูนะ” เธอรู้สึกเขินจนเลือกที่จะไม่ตอบเอาแต่กับเอาแต่ก้มหน้าจนเขาเชยคางเธอขึ้นมาก่อนที่ทั้งคู่จะสบตากันแววตาที่ดูอ่อนโยนของเธอทำให้เขาฉีกยิ้มก่อนจะโน้มใบหน้าเข้ามาใกล้ ๆ ริมฝีปากหนาประกบริมฝีปากบางซึ่งการขบเม้มของเขาเต็มไปด้วยความรุนแรงและความปรารถนา ริมฝีปากของเขาขบริมฝีปากของเธออย่างแนบแน่นขณะที่ลิ้นสากสัมผัสกับลิ้นของเธออย่างโหยหาทั้งคู่ค่อย ๆ เพิ่มระดับความร้อนแรงมากขึ้น ทันใดนั้นเสียงเรียกลูกชายก็ดังขึ้นขัดจังหวะทั้งคู่ อาจ้า..จ้ะ “ทะเล/ทะเล” ทั้งคู่ผละออกจากกันก่อนที่เขาจะใช้นิ้วโป้งเช็ดน้ำลายข้างริมฝีปากบาง จนเธอก้มหน้าด้วยความเขินอายและไม่กล้าสบตากับเขา เขาจึงจับมือเธอเดินไปหาลูกชายและแม่ของเขา “หนูโปรดเปลี่ยนใจยังทันนะลูก ผู้ชายไม่ได
คนโปรดของหมออัยเน่ พี่รักหนูจริง ๆ นะครับ
“มองน้องขนาดนี้ ระวังตาจะบอดนะอัยเน่” เขาหลุดหัวเราะก่อนจะส่งยิ้มและตอบผู้เป็นแม่โดยที่ตายังคงจ้องมองไปที่เธอ ที่วันนี้สวมชุดทูพีช สีน้ำตาลเข้มโดยที่เสื้อคลุมซีทูสีขาวบาง ๆ คลุมไว้อีกชั้นแต่นั่นมันก็ทำให้เขาคลั่งเธอจะตายอยู่แล้ว “สวยขนาดนี้ก็ต้องมองสิครับแม่” “จ้ะ ตอนมีไม่เห็นค่า แม่นี่สมน้ำหน้าลูกจริง ๆ นะอัยเน่” “แม่..” กรี๊ดดด “อร้ายยย…ช่วยด้วยค่ะ ช่วยด้วย” “เสียงใครคะเหมือนจะขอความช่วยเหลือเลยค่ะ” พวกเขาที่ได้ยินต่างก็ชะเง้อมองไปทางต้นเสียงว่าเกิดอะไรขึ้น ซึ่งเสียงโว้ยวายกรีดร้องที่ห้องพักหลังหนึ่งก็ยิ่งทำให้พวกเขารู้สึกไม่สบายใจเท่าไรนัก “พวกลูกเดินไปดูหน่อย เพื่อลูก ๆ จะช่วยอะไรพวกเขาได้ เดี๋ยวแม่ดูทะเลให้เอง” “งั้นแม่พาทะเลเข้าไปในบ้านพักก่อนนะครับ” แม่พยักหน้าและอุ้มหลานเข้าไปในบ้านพัก ทั้งสองคนก็มองหน้ากันก่อนที่เธอจะเดินจับมือเขาเข้าไปดูว่าเกิดอะไรขึ้น “เราไปดูกันเถอะค่ะ” เขาที่เห็นว่าเธอเดินจับมือใจก็เต้นถี่รัว ๆ ก่อนจะเดินไปทางต้นเสียง ซึ่งพอเขาเห็นภาพว่ามีผู้ใหญ่หลายคนยืนล้อมวงรอบตัวเด็กผู้หญิงอายุประมาณ 4 ขวบนอนแน่นิ่ง หน้าเริ่มถอดสีดูซีดเซียว
คนโปรดของหมออัยเน่ รางวัล
“เสียงอะไร..ดึกดื่นขนาดนี้แล้วใครทำอะไรอยู่อีกนะ” เธอที่นอนไม่หลับเพราะได้ยินเสียงด้านนอกเหมือนมีใครทำอะไรอยู่บางอย่าง ด้วยความหงุดหงิดและอยากรู้เธอจึงแอบไปเปิดม่านส่องหน้าต่างมองดูซึ่งภาพที่เห็นคือเขากำลังว่ายน้ำอยู่ที่สระ เธอจึงพึมพำออกมาก “เกิดคึกอะไรของพี่เนี่ย! มันจะห้าทุ่มแล้วยังไปว่ายน้ำตากหมอกอีก” หลังจากนั้นเธอก็เดินกลับไปนอนที่เตียงนอนก่อนจะถอนหายใจพลิกตัวไปมาเพราะเป็นห่วงกลัวว่าเขาจะป่วย จนสุดท้ายเธอก็อดไม่ได้จึงเดินไปหาเขาที่สระว่ายน้ำ ตึก ตึก “พี่อัยเน่!” “อ้าว..หนูยังไม่นอนอีกเหรอคะ” เขากระตุกยิ้มที่มุมปากก่อนแกล้งทำเป็นเพิ่งเห็นเธอ ซึ่งเธอก็ยืดกอดอกทำหน้าหงุดหงิดใส่เขา “รีบขึ้นมาได้แล้วค่ะ พี่จะมาว่ายน้ำอะไรตอนนี้คะ” “พี่แค่เหนื่อย ๆ น่ะอยากผ่อนคลาย ขอว่ายต่ออีกหน่อยไม่ได้เหรอคะหรือว่าพี่เสียงดังจนไปรบกวนหนู” “แต่พี่ว่ายมาเกือบยี่สิบนาทีแล้วนะคะ เดี๋ยวก็ไม่สบายหรอกขึ้นมาได้แล้วค่ะ” เขาว่ายน้ำมาฝั่งเธอก่อนจะใช้คางเกยขอบสระ และยิ้มแป้นทำตาละห้อย ส่วนเธอก็เปลี่ยนท่ามาเป็นยืนเท้าสะเอว “จะขึ้นหรือไม่ขึ้นคะ!” “ขึ้นครับ พี่ขอผ้าขนหนูหน่อยได้ไหมครับ”
คนโปรดของหมออัยเน่ งอน
พอเขาพูดจบเขาก็ประคองใบหน้าก่อนจูบเธอปากเธออย่างคนโหยหารสชาติจูบที่แสนหอมหวาน เธอที่ยังหงุดหงิดและย้อนคิดถึงอดีตอยู่ก็ไม่ทันตั้งตัวเมื่อถูกลิ้นสากซุกซนสำรวจโพรงปาก รสชาติที่น่าหลงใหลนี้แม้เธอเองจะรู้สึกดีไม่ต่างจากเขาแต่เธอก็พยายามข่มความต้องการของตัวเองและคิดว่าสถานที่มันไม่เหมาะสมและเขาก็ไม่ควรทำอะไรในที่แบบนี้เธอจึงออกแรงผลักอกแกร่งของเขาอย่างแรง จนเขายอมถอนจูบและมองหน้าเธอด้วยความรู้สึกเสียดายแต่ก็ไม่อยากบังคับเธอไปมากกว่านี้ “อย่าทำแบบนี้ค่ะ คนโปรดไม่ชอบ!” “ทำไมรสชาติจูบของพี่มันสู้ไอ้อาจารย์นั่นไม่ได้เลยเหรอ” “พี่อัยเน่พอเถอะค่ะ คนโปรดจะไปหาลูกแล้วเรื่องนี้เอาไว้ค่อยคุยกันนะคะ” “คนโปรด!” เขาจับมือเธอไว้ ก่อนที่เธอจะสะบัดมือและเดินกลับไปที่โต๊ะ ซึ่งเขาขยี้ผมตัวเองก่อนจะถอนหายใจด้วยความท้อใจและเดินตามเธอไปติด ๆ ก่อนที่ทั้งคู่จะนั่งตรงข้ามกัน แม่สังเกตเห็นว่าสีหน้าของเธอไม่ค่อยดีเท่าไรจึงถามเข้าด้วยน้ำเสียงที่เข้ม “ตาอัยเน่ไปตามน้องถึงไหนทำไมนานจัง อาหารมาเสิร์ฟจนจะเย็นหมดแล้ว รีบมานั่งทานข้าวกันเถอะ” เขาเหลือบมองเธอก่อนจะตอบแม่กลับไป ซึ่งแม่เขามองดูสีหน้าของทั้งคู่
คนโปรดของหมออัยเน่ คนแรกที่มีสิทธ์
(มารหัวใจกูจริง ๆ นะมึง) หลังจากที่เขาวางสายวิทย์ไปแล้วนั้นเขาก็เหมือนคิดอะไรได้ จึงหยิบมือถือตัวเองมาขึ้นมาถ่ายรูปแม่ลูก ก่อนจะเซลฟี่ตัวเองพร้อมคนโปรดและทะเล เข้าโน้มตัวเข้าไปนอนใกล้ ๆ เธอ ก่อนที่ใบหน้าของทั้งสองคนจะแนบชิดกันมาก ๆ เขาฟังเสียงลมหายใจที่สม่ำเสมอของเธอจากนั้นก็เอาใบหน้าเข้าไปแนบชิดแก้มเนียน ก่อนจะถ่ายรูปเก็บไว้และขยับมานอนอีกฝั่งโดยให้ทะเลเป็นคนนอนกลาง แต่มือหนาก็โอบกอดเอื้อมมาจับมือของเธอก่อนจะเผลอหลับไป คนโปรด เธอลืมตาขึ้นมามองเขาขณะที่กำลังหลับอยู่ ซึ่งทุกการกระทำของเขาเธอรู้สึกตัวตั้งแต่ที่เขาห่มผ้าให้เธอแล้ว แม้ว่าภายในใจเธอจะรู้สึกมีความสุขที่เขาดูแลเธอและลูกอย่างที่เธอเคยใฝ่ฝัน แต่ตั้งแต่วันที่ลูกของเธอได้ลืมตาดูโลกความคิดของเธอมันก็ได้เปลี่ยนแปลงไป “ไม่นะ ไม่ พี่หมอไม่มีสิทธิ์อะไรในตัวหนูกับลูกทั้งนั้น” “เอาลูกมาหนูมา เอามา!” “คนโปรด คนโปรด” หืออ เธอสะดุ้งตื่นจากฝันร้ายก็รีบมองไปรอบ ๆ เพื่อที่จะหาลูกชายของเธอก่อนจะจับแขนเขาเขย่า “ทะเลอยู่ไหนคะพี่อัยเน่” “แม่เพิ่งพาทะเลออกไปรับลมเมื่อกี้ครับ หนูฝันร้ายเหรอ” เธอยังคงหายใจอย่างเหนื่อยหอบ เหง
You may also like
เกิดใหม่อีกครั้งกับยัยขี้เหร่
เฉียวเหมย63.7K viewsพิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย
เจ้าหน่อไม้น้อยแห่งตระกูลกู่228.2K viewsพลาดรักร้ายนายวิศวะ
Kim Nayeol18.6K viewsยั่วรักท่านประธาน
ชะนีติดมันส์42.9K viewsสายสวาท One Night Stand
Poinsettia100 viewsเสน่หาภรรยาในนาม
เนตรน112 viewsเมียขัดดอก
ชะนีติดมันส์69.1K viewsพระรามหวงรัก
กระดาษสีเลือด172 views
