บทที่ 35

ชายหนุ่มสะดุ้งเฮือกก่อนที่ดวงตาจะเบิกกว้าง พอรู้ตัวอีกทีก็มีหน้ากากออกซิเจนครอบปาก ตรงแขนมีสายระโยงระยางเต็มไปหมด เสียงสัญญานชีพจรดังสม่ำเสมอเป็นสัญญาว่าเขาไม่ได้เป็นอะไรมาก

“ตื่นแล้วไงไอ้ลูกชาย” เสียงทุ้มของหิรัญเอ่ย ก่อนที่ดวงตาคมจะเลื่อนมองชายวัยกลางคนกำลังทำหน้าขรึม ขณะที่ข้างกายมีหญิงสาวคนหนึ่ง