รสชาติของความรัก : ดาร์คช็อก [4]

 

 

คนในชุดสูทสีดำเดินทางเข้าออกบ้านข้าง ๆ บ้านของสามพี่น้องตลอดทั้งวันเพื่อขนของเข้าไปในบ้านหลังนั้น

ฤชา นาวี ชลธี มองการเคลื่อนไหวของคนพวกนั้นอยู่ไกล ๆ ต่างคนต่างไม่พูดอะไร

 

" คนชุดดำแบบในหนังเต็มไปหมดเลยค่ะคุณพ่อ "

น้องเนยพูดขึ้นมา

" ดูหนังมากไปแล้วหลานสาว "

" อี๋...อาวีก็ดูเหมือนกันแหละอย่ามาพูดนะว่าไม่ดูน่ะค่ะ "

นาวีโดนสาวน้อยฮุกหมัดน้อยใส่เล่นเอาจุก สงสัยอนาคตเขาต้องงดสาวน้อยดูหนังกับเขาซะแล้ว 

" วันก่อน เนยแอบเห็นคุณลุงหล่อ ๆ คนนึงที่บ้านข้าง ๆ ด้วยล่ะ เขามองเนยเขม็งเลย เนยสวยใช่ม๊า "

ทุกคนฟังเนยพูดก็เกร็งตังขึ้นมาพร้อมกัน

" แล้วเขาทำอะไรเนยไหมลูก "

" ไม่ค่ะ เขายิ้มให้เนยเฉย ๆ เนยเลยขยิบตาส่งจูบกลับ คุณลุงก็หัวเราะค่ะ หนูว่าคุณลุงสุดหล่อก็น่ารักดี "

" หรือคะ หนูชอบคุณลุงคนนั้นหรอ "

" ชอบค่ะ ไม่รู้ทำไมแต่หนูรู้สึกถูกชะตากับคุณลุงมากเลย "

นี่มั้งที่เรียกว่าสายเลือด แม้ว่าจะไม่รู้จักกันแต่ก็ดึงดูดซึ่งกันและกัน 

" วันนี้ออกไปช้อปปิ้งกันไหมคะ ชวนอาวีกับอาน้ำไปด้วย เราไม่ได้ไปเที่ยวห้างกันนานแล้วเนอะ ตั้งแต่โควิดอาละวาด "

" ไปค่า ๆ เนยอยากได้เจ้าหญิงบาร์บี้คอลเลคชั่นใหม่ "

" นี่ดูจากยูทู๊ปอีกแล้วสินะ "

นาวีเอ่ยถาม

" ใช่ค่า ช่องแนะนำของเล่น เด็กเดี๋ยวนี้ก็ต้องตามเทรนด์สิคะ ตกเทรนด์ได้ไง "

" จ๊ะ คนสวยของอา "

นาวีส่ายหัวอย่างอ่อนใจ ก่อนจะพากันไปแต่งตัวเตรียมตัวออกไปนอกบ้านกัน

" ชวนอาพลไปด้วยนะคะ อยากเจออาเขยสุดหล่อ "

" อาถามอาพลก่อนนะ "

ชลธีโทรไปถามคนรัก ก่อนจะวางสาย

" พี่ใหญ่ เดี๋ยวพลจะมารับพวกเราครับ จะได้ไม่ต้องขับรถไปเอง "

" ไม่รบกวนพลหรอ "

" ไม่ครับ วันนี้พลบอกหยุดงาน "

พลพิทักษ์คนรักของชลธี มีกิจการของทางบ้านเป็นร้านอาหารหลายแห่ง หนึ่งในร้านที่พาชลธีไปเดทแรกนั่นก็เป็นหนึ่งในร้านอาหารของที่บ้านของพลพิทักษ์ ส่วนเจ้าตัวมีกิจการผับบาร์อยู่หลายที่ หนึ่งในที่เขาไปเมาแอ๋นั่นก็กิจการของพลพิทักษ์เอง ส่วนงานนายแบบเจ้าตัวทำเล่น ๆ เป็นงานอดิเรกเท่านั้น เพราะงานประจำของตนได้เงินมากกว่ามาก

" อืม ไปแต่งตัวสวยรออาพลมารับกันค่ะ "

ชลธีบอกหลานสาว ก่อนจะจูงมือกันขึ้นไปชั้นบนของบ้าน

 

 

ไม่เกินชั่วโมงรถ SUV สีดำ ขับเข้ามาจอดที่ลานหน้าบ้านของบ้านสามพี่น้อง 

พลเปิดประตูลงด้านที่นั่งข้างคนขับลงมา วันนี้เขาไม่ได้ขับเองแต่นำคนขับรถส่วนตัวมาด้วย 

" อาพลมาแล้วววว~~~ "

เด็กหญิงตัวน้อยวิ่งกระโดดเข้าไปเกาะขายาวของพลพิทักษ์ก่อนจะถูกอุ้มขึ้นมาหอมแก้มซ้ายขวาอย่างหมั่นเขี้ยว

" สวยจังค่ะคนสวยของอา วันนี้เจ้าหญิงจะเสด็จไปที่ไหนพะยะค่ะ "

" ไปห้างค่า คุณพ่อจะพาไปช้อปปิ้ง "

" งั้นอาขอไปด้วยคนนะคะ "

" ได้ค่า~ "

เด็กหญิงเกาะคอพลพิทักษ์และกอดแน่น 

เนยชอบคุณอาสุดหล่อคนนี้มาก อย่างว่าแหละ คนหล่อน่ามองนี่นา ถึงคุณอาคนนี้จะเป็นของอาเล็กก็เถอะนะ แต่เนยขอจับนิดจับหน่อยแล้วกัน

" ไอ้หยา ยัยหนู แย่งคนของอาอีกแล้วนะ หาของตัวเองสิ "

" ก็ของเนยไม่มีคนหล่อ ๆ ในห้องเรียนเลยนี่คะ มีแต่อ้วนน่าเกลียด "

ชลธีได้แต่หัวเราะก๊ากกับคำอธิบายของหลานสาวตัวน้อย คลาสเด็กอนุบาล สภาพตัวก็อ้วน ๆ ป้อม ๆ กันทั้งนั้น จะหาอะไรมาหล่อกันไม่ทราบ และทั้งหมดอยู่ในสายตาของคนข้างบ้าน 

" พลพิทักษ์ คนรักของคุณชลธีครับ "

" อืม "

ไม่ใช่คนที่มาสนใจฤชาก็พอ ในฐานะที่เป็นแฟนของชลธีก็เหมือนว่าที่น้องเขยของเขา จะยอมให้แตะต้องลูกสาวเขาสักหน่อยก็แล้วกัน แม้เขาจะอิจฉาที่ได้แต่มองจากที่ไกล ๆ ก็ตาม 

ฤชาเลี้ยงลูกได้ดีมากจริง ๆ เติบโตมาแบบมีคุณภาพ นิสัยดี อารมณ์ดี น่ารัก มี EQ  IQ สูงตั้งแต่เด็ก เกรงว่าถ้าเด็กคนนี้อยู่ในมือเขา คงจะมีสภาพชีวิตที่อนาถกว่านี้

" วันนี้พวกเขาไปไหนกัน "

" ส่วนดักฟังบอกว่าเห็นว่าจะไปช้อปปิ้งที่ห้าง CW กันครับ นายจะไปด้วยไหมครับ "

" อืม ทำเหมือนบังเอิญเจอ "

" รับทราบครับ "

ลูกน้องรับคำสั่งและไปจัดเตรียมงานตามที่บอสใหญ่สั่ง 

 

 

 

ห้าง CW ชั้น 6 

 

ชั้นนี้เป็นแหล่งศูนย์รวมร้านอาหารพวกเขาห้าคนเดินตรงไปยังร้านชาบูชื่อดังที่ต้องจองก่อนถึงจะได้รับสิทธิ์ได้เข้าไปนั่งกิน แต่สำหรับพวกเขานั้นไม่ต้อง ห้อง VIP พิเศษ ที่เป็นห้องที่ถูกจองตลอดปีถูกเปิดใช้ในทันทีที่พวกเขามาถึง

 

" เชิญครับทุกคน "

พลผายมือให้บรรดาพี่ชายของคนรักและคนรักของตนเดินเข้าไปในห้อง ร้านนี้เป็นกิจการของบ้านของเขาเอง ห้องพิเศษแบบนี้จะมีทุกสาขา ถูกจองไว้ตลอดปี เพื่อป้องกันการหาที่ว่างไม่ได้ไว้สำหรับเลี้ยงแขกพิเศษหรือสำหรับครอบครัวมากินเอง

 

พนักงานยกอุปกรณ์ จามชาม ช้อน ส้อม ตะเกียบ หม้อชาบูและบรรดาของสด เข้ามาวางไว้ให้ก่อนออกไป เขาแจ้งว่าไม่ต้องการพนักงานคอยบริการ เพราะต้องการได้บรรยากาศของครอบครัวที่ไม่มีคนอื่นมายุ่มย่าม

 

" เอ้า กินผักด้วยสิคะคนสวย "

พลเอ่ยทักเด็กน้อยที่พยายามเขี่ยผักชีออกไปไว้ข้างจาน

" ก็มันเหม็นอ่าอาพล "

" ไม่กินผักแล้วจะไม่สวยนะคะรู้ไหม ผักมีวิตามินเยอะนะคะ บำรุงผิวให้งดงาม ไม่อยากสวยหรอคะ "

พลเล่นกลยุทธุ์ชกใต้เข็มขัดกับเด็กน้อย เขารู้ว่าเจ้าตัวห่วงสวยยิ่งกว่าอะไร

" กินก็ได้ค่ะ "

ก่อนที่เจ้าตัวจะใช้ช้อนเมลามีนคันเล็กสำหรับเด็กตักเข้าปาก เคี้ยวไปทำหน้าตายู่ไป บ่งบอกว่าจำใจอย่างมาก

" ฮ่า ฮ่า "

เสียงหัวเราะของนาวีดังลั่น เลยโดนฝ่ามืออรหันต์ของพี่ชายคนโตเข้าไปหนึ่งป๊าป 

" เก่งมากค่ะลูกสาวคนสวยของพ่อ หนูกินผักชีได้โตมาต้องสวยมากแน่ ๆ เลย "

" จริงด้วย อาก็เห็นด้วย คนสวยกินผักเก่งนะ "

ชลธีกล่าวชมหลานสาวแม้จะขำก็ตามแต่การหัวเราะแบบนาวีจะทำให้เด็กเสียกำลังใจเอาได้ สมควรแล้วที่โดนฟาด

" คนสวยเก่งมาก กินเสร็จอาพลจะพาหนูไปซื้อของเล่นดีไหมคะ รางวัลของคนสวยที่กินผักเก่ง "

ตัวเล็กของบ้านพยักหน้าหงึกหงัก ขณะเคี้ยวตุ้ย ๆ และเมื่อได้รับคำชม แม้ผักจะรสชาติไม่อร่อยแต่เจ้าตัวก็พยายามกินเข้าไปอย่างตั้งใจ

เมื่อรับประทานอาหารเสร็จ พวกเขาก็พากันเดินไปยังแผนกของเล่นในห้าง ทำตามสัญญาที่ให้ไว้กับเด็ก ซึ่งเป็นสิ่งสำคัญ สัญญาอะไรไว้ต้องทำให้ได้ เป็นตัวอย่างให้เด็กน้อยได้เรียนรู้ ไม่ใช่ว่าพูดแล้วก็ไม่รักษาสัญญา ทำไม่ได้ เป็นตัวอย่างที่ไม่ดีให้เด็กจำ และทำตาม คิดว่ามันเป็นเรื่องปกติ ทำไปก็คงไม่ผิดอะไร เพราะพ่อแม่และผู้ใหญ่ก็เคยทำกับเขาแบบนี้มาก่อน

 

" ว๊าวววว สวยจัง หนูอยากได้ตัวนี้ "

น้องเนยชี้ไปที่บาร์บี้คอลเลคชั่นเจ้าหญิงกับเจ้าชายจากภาพยนตร์การ์ตูนดิสนีย์ครบเซ็ต เกือบยี่สิบตัว บริษัทเอามาจากอนิเมชั่นแต่ละเรื่องมาทำให้บรรดาเหล่านักสะสมเก็บสะสม ขายยกเซ็ตเป็นลิมิเต็ดอีดีชั่น แน่นอนว่าราคาก็ไม่เล็ก สนนราคาชุดนี้เกือบสองหมื่น 

 

" พล ไม่ต้องซื้อให้หรอก ราคามันแพงไป พวกพี่ซื้อเอง "

" ไม่ได้ครับ ผมสัญญากับน้องเนยไว้แล้ว ผิดสัญญาไม่ดีครับ เป็นตัวอย่างที่ไม่ดีกับหลาน "

 

คำพูดของพลแม้จะเรียบง่ายแต่พวกผู้ใหญ่ตรงนั้นก็เข้าใจความหมายอย่างถ่องแท้ แม้ไม่ค่อยสบายใจเท่าไหร่แต่ก็ยอมให้พลพิทักษ์ออกเงินซื้อให้ พวกเขาคิดว่าค่อยชดเชยให้พลพิทักษ์ทางอื่นแทนก็แล้วกัน 

 

" ได้รับของแล้วต้องทำยังไงคะน้องเนย "

ฤชากล่าวถามบุตรสาว 

" ขอบคุณค่ะอาพล "

เด็กสาวยกมือไหว้ก่อนจะถูกอุ้มขึ้นมากอดโดยพลพิทักษ์

" งั้นหอมอาเป็นรางวัลหน่อยค่ะ "

หนุ่มหน้าตาหล่อเหลายื่นแก้มขาวเนียนให้กับเด็กน้อยบรรจงประกบริมฝีปากเล็กจูบลงไป

" ฟอด ม๊วบ ๆ "

" น่ารักที่สุด คนสวยของอา "

 

หารู้ไม่ว่าตอนนั้นแว่นกันแดดในมือของใครบางคนหักคามือไปเรียบร้อยแล้ว 

เขาอิจฉา! 

ชาคริตมองบุตรสาวหอมแก้มชายอื่นอย่างน่ารัก ในขณะที่ตนเองได้แต่ลอบมองอยู่ไกล ๆ เท่านั้น ไม่อาจหาโอกาสเข้าไปประกบใกล้ได้

ด้วยอารมณ์ชั่ววูบ เท้าของเขาพาร่างกายเดินเข้าไปใกล้กลุ่มคนทั้งห้า

 

" ชา... "

ฤชาฟังเสียงเรียกที่เขาไม่เคยลืมแล้วขมวดคิ้วมุ่น ก่อนจะหันกลับไปมอง 

นาวีและชลธีก็ทำสีหน้าแบบเดียวกันกับพี่ชาย มีแค่พลที่หน้านิ่งและน้องเนยที่ทำหน้าสงสัยปนดีใจเล็ก ๆ

" มีอะไรครับคุณชาคริต "

ฤชาถามเสียงเรียบ ให้เขาเดา อีกฝ่ายคงตามดูพวกเขาจากบ้านมายันที่นี่

" พอดีผมแวะมาซื้อของเข้าบ้าน บังเอิญจังที่มาเจอกัน "

" หรอครับ นึกว่าใครบางคนสะกดรอยตามมาซะอีกนะครับ "

นาวีพูดจีบปากจีบคอแขวะกัด เห็นตัวเป็น ๆ เขายิ่งไม่ชอบเข้าไปใหญ่ 

" วี...ขอโทษแทนน้องชายด้วยครับที่เสียมารยาท งั้นไม่รบกวนคุณซื้อของแล้วครับ พวกผมมีธุระต้องไปต่อเหมือนกัน "

ฤชารีบตัดบทและปิดโอกาส ก่อนจะพาบรรดาน้องชายและลูกสาวออกมาจากตรงนั้น 

อย่างไรอีกฝ่ายก็คือมาเฟีย ชาคริตอาจจะทนฤชาได้แต่ไม่ได้หมายความว่าชาคริตจะทนกับคนอื่นได้ เขาไม่อยากเสี่ยงให้น้องชายโดนหมายหัวจากชาคริต

" ชา..เดี๋ยว ไม่ไปเดินซื้อของเป็นเพื่อนผมหน่อยหรอครับ ผมพึ่งมาไทย ไม่ค่อยรู้ที่ทางเท่าไหร่ "

" ต้องขอโทษด้วยครับ ผมไม่สะดวกจริง ๆ "

ฤชาตัดบทและทำท่าจะรีบเดินออกไป 

" คุณพ่อ ไม่ช่วยคุณลุงสุดหล่อหน่อยหรอคะ น่าสงสารออก "

น้องเนยที่เงียบไปตั้งแต่ชาคริตมาถึงก็พูดขึ้นมาและทำหน้าคาดหวังอย่างมากผิดปกติ เล่นเอาฤชาถึงกับไปไม่เป็น ถ้าเขาปฏิเสธบุตรสาวจะผิดหวังไหมนะ เห้อ ความผูกพันทางสายเลือดตัดกันไม่ขาดเสียจริง

" จ๊ะ งั้นพวกเราจะช่วยคุณลุงเลือกของก่อน แล้วกลับกันนะ แต่พ่ออยู่ได้ไม่นานนะคะ "

ประโยคสุดท้ายเขาหันไปทางชาคริตเพื่อสื่อความหมายให้เป้าหมายได้รับรู้

" คุณลุงสุดหล่อ ชื่ออะไรคะ "

" ชาคริต เรียก ลุงคริต ก็ได้ค่ะคนสวย "

ชาคริตดีใจที่บุตรสาวคุยกับตน วินาทีที่เห็นหน้าใกล้ ๆ เขารู้สึกเต็มตื้นในหัวใจ แน่นหน้าอกไปหมด เป็นความรู้สึกที่เขาไม่เคยรู้สึกมาก่อน 

" คุณลุงตาแดงนะคะ เจ็บตาหรอคะ มาให้เนยเป่าให้ค่ะ "

เด็กน้อยโผจากอ้อมกอดของพ่อไปยังคุณลุงสุดหล่อ 

ฤชาได้แต่ปล่อยให้ชาคริตรับบุตรสาวไปอุ้ม

" เพี้ยงค่า หายเจ็บนะ โอ๋ ๆ "

เด็กน้อยเป่าไปที่ตาของมาเฟียหนุ่ม เขากอดเด็กน้อยแน่น 

" แอร๊ย โดนคนหล่อกอดค่ะทุกคน "

เด็กหญิงส่งเสียงทะเล้นออกมา ไม่รู้เลยว่าทำไมผู้ใหญ่รอบข้างถึงเงียบนัก 

" คุณลุง ไปซื้อของกันค่ะ "

เด็กน้อยตบไปที่หลังของมาเฟียหนุ่มเบา ๆ

" ชา ผมขออุ้มเธอได้ไหม "

น้ำเสียงแทบจะเป็นวิงวอน

" ไม่.. "

นาวีที่กำลัวจะปฏิเสธถูกพี่ชายตัดบทยกมือห้าม 

" ครับ ดูแลความปลอดภัยของเธอให้ดี คุณก็รู้ตัวนะว่าคุณทำอาชีพอะไร อย่าเอาเธอไปพัวพัน "

ฤชามองตาอีกฝ่ายแล้วพูดตรง เน้นลงน้ำหนักทุกคำ 

ชาคริตได้แต่สะอึก ใช่แล้ว เขาเป็นมาเฟีย ชีวิตมีอันตรายทุกย่างก้าว นี่ก็เป็นหนึ่งในหลายปีที่ผ่านมาที่เขาพยายามออกมาเช่นกัน 

" รับรองด้วยชีวิต "

" ดี "

ฤชา ปล่อยให้ชาคริตอุ้มบุตรสาว ไม่ใช่ว่าเขาจะใจอ่อนกับชาคริตแต่อย่างไร แต่เขาทนเห็นแววตาโหยหาที่ไม่รู้ตัวของบุตรสาวไม่ได้ก็เท่านั้น 

ตลอดการเดินซื้อของเขามองชาคริตสื่อสารกับบุตรสาวแล้วก็เผลอคิดไปว่ามันจะดีซักแค่ไหนถ้าย้อนเวลากลับไปแล้ววันนั้นคนที่ชาคริตเลือกเป็นเขา วันนี้ เราคงกลายเป็นครอบครัวสุขสันต์ แต่ทุกอย่างไม่อาจทำได้เพราะเราย้อนเวลาไม่ได้นั่นเอง 

ในบางเวลาเมื่อถึงทางแยกของชีวิตที่เราต้องเลือก เมื่อเลือกแล้วไม่ว่าผลลัพธ์จะดีหรือร้าย เราก็ได้แค่มุ่งไปข้างหน้าและยอมรับผลการเลือกนั้นและมีชีวิตอยู่กับมันต่อไปให้ได้ก็แค่นั้นเอง

 

" ไปค่ะ หมดเวลาสนุกแล้วสาวน้อย กลับบ้านกันได้แล้ว "

ฤชาบอกกล่าวกับบุตรสาวที่ใช่เวลาเกือบสองชั่วโมงไปกับพ่ออีกคน

" หรอคะ เวลาผ่านไปไวจัง "

เห็นบุตรสาวทำหน้าจ๋อย เขาก็อดสงสารไม่ได้ 

" คุณลุงอยู่ข้างบ้านเราค่ะ ทำอย่างกับว่าหนูจะไม่ได้เจอ "

" นั่นสิ ใช่แล้ว ๆ "

เด็กน้อยร้องออกมาด้วยความดีใจ

" ชา นี่!... "

ชาคริตค่อนข้างตกใจกับการยอมให้เขาเจอบุตรสาวได้

" เป็นเพราะเธอครับ ไม่ใช่ความอยากของผม คุณอย่าเข้าใจผิด แต่คุณจำไว้ถ้าเธอเป็นอะไรเพราะคุณขึ้นมา คุณจะไม่มีวันได้เจอเธออีกเลย "

ฤชาพูดเสียงดุดันผิดจากปกติ

" แน่นอนฉันรับปาก "

ชาคริตรีบรับคำอย่างยินดี

แม้ว่าตอนนี้เขาไม่อาจเอาฤชากลับมาได้ แต่การได้เจอบุตรสาวตัวน้อยก็สร้างความยินดีให้แก่เขาอย่างมาก 

 

" บ๊ายบายค่ะลุงคริต เจอกันที่บ้านนะคะ "

" บ๊าย บายจ้าคนสวย เจอกันที่บ้านค่ะ "

เด็กหนึ่ง ผู้ใหญ่หนึ่ง โบกมือร่ำลา ท่ามกลางสายตาของผู้ใหญ่อีกสามคนในที่นั้น ไม่นับรวมบรรดาเหล่าบอดี้การ์ด

 

" พี่ชา! "

" ไม่ต้องพูดวี พี่ตัดสินใจแล้ว  "

" อะไรกันหรอคะ "

น้องเนยถามขึ้นอย่างสงสัย 

" อ่อ อาวีโมโหพ่อที่แย่งกินเนื้อวัวมัตสึซากะตอนกินข้าวค่ะ เลยหาเรื่องป่ะป๊า "

ฤชากล่าวเฉไฉเบี่ยงเบนความสนใจของบุตรสาวก่อนทำตาดุใส่น้องชายที่พูดไม่คิด ไม่ดูสถานที่และเวลา

" ใช่ ๆ พ่อหนูแย่งอากินหมดเลย "

นาวีรีบตามน้ำ

" โอ๋ ๆ ไว้มากินใหม่นะคะ หนูจะเลี้ยงอาวีเอง หนูมีเงิน "

เด็กน้อยหยิบบัตรอาหารกลางวันของโรงเรียนที่ฤชาใส่เงินนิดหน่อยขึ้นมา

" โฮ่ มีสาวสวยและรวยมากพร้อมเปย์ ไว้ต้องพาอามากินแล้วค่ะ "

นาวีเล่นกับหลานสาวต่อ

จากนั้นทั้งรถก็ขำกันไปหมด บรรยากาศมาคุอึมครึมในตอนแรกก็สลายไปกับเสียงรื่นเริง

 

 

 

 

 

" พี่ชา วีขอคุยด้วยหน่อย "

" มีอะไร "

 ฤชามองน้องชายที่ลากเขามาที่ห้องทำงานในบ้าน

" พี่คิดอะไรกันแน่ ถึงปล่อยให้ไอ้นั่นมันเข้าใกล้น้องเนยน่ะ "

ฤชามองหน้าน้องชายก่อนจะพูดช้าชัดถ้อยชัดคำ

" วี บางทีการกีดกันก็ไม่ใช่สิ่งที่ดีนะ วีลองดูสายตาของลูกสาวพี่สิ เวลามองชาคริตโหยหาขนาดไหน สายเลือดอย่างไรก็ตัดไม่ขาด ชาคริตเองก็เช่นกัน พี่มั่นใจว่า เขาจะดูแลความปลอดภัยของเนยอย่างดี นี่ก็คือลูกสาวของเขาเหมือนกัน "

" พี่...คงไม่ได้จะกลับไปใช่ไหม "

" ไม่ล่ะ พี่ไม่เถียงว่าพี่เจอหน้าชาคริตพี่ก็รู้สึกนะ แต่ว่าพี่และชาคริตเลือกทางเดินกันแล้ว เวลาย้อนกลับไม่ได้ เช่นเดียวกับพวกเราสองคนที่ไม่มีวันเหมือนเดิมได้ สิ่งที่เรามีร่วมกันคือลูกสาว พี่ไม่อาจบอกเนยในตอนนี้ได้ว่าชาคริตเป็นพ่ออีกคน แต่ถ้าเนยโตไปกว่านี้พี่ก็ต้องเล่าให้ฟังอยู่ดี เด็กน่ะ ฉลาดนะ คำโกหกอยู่ได้ไม่นานหรอก "

นาวีฟังแล้วก็สะอึก เขาเข้าใจแต่ไม่พอใจ แต่เขาก็ไม่งี่เง่าจนไม่ฟังเหตุผล สิ่งที่พี่ชายพูดมามันก็ถูก วันนึงคำโกหกก็ต้องแตกออก สู้เตรียมตัวแต่เนิ่น ๆ จะดีกว่า

" เอาเถอะ พี่ก็ดูแลตัวเองด้วย มีอะไรให้ผมช่วยก็บอก ถึงผมและน้ำจะสู้กำลังอีกฝ่ายไม่ได้แต่ก็ไม่ยอมให้พี่ถูกรังแกอีกแน่ "

ฤชาคว้าน้องชายคนรองมากอด ก่อนจะหอมแก้มอีกฝ่ายด้วยความรัก แม้ว่าน้องชายจะอายุมากแค่ไหนก็ตาม แต่ก็คือน้องน้อยของเขาวันยังค่ำ

" อี๋ พี่ทำหน้าสวย ๆ ของผมเปื้อนน้ำลายหมดแล้ว "

" ฮ่าฮ่า ยังห่วงสวยอีกนะเราน่ะ หาแฟนเป็นตัวเป็นตนได้แล้วมั้ง จะสามสิบแล้วนะ พี่อยากอุ้มหลาน "

" ไม่ล่ะ ชีวิตโสด สวย รวย ดีที่สุดแล้วครับ ผมพอใจ อีกอย่างผมไม่อยากมีลูก และผมก็มีหลานให้อุ้มและอ้อนอยู่แล้วด้วย จะรีบหาสามีไปทำไม "

สองพี่น้องคุยกันจิปาถะสักพักก่อนจะแยกย้ายกันไปพักผ่อน

 

ทางด้านพลพิทักษ์กับชลธีที่อยู่ในห้อง

" พลว่าพี่ชาจะใจอ่อนไหมอ่ะ "

" ไม่หรอก พี่ว่าพี่ชาคิดถึงลูกมากกว่า ถึงตัดสินใจทำแบบนั้น ไม่ง่ายหรอกนะ ที่จะยอมทำแบบนี้น่ะ "

" อืม โลกของผู้ใหญ่นี่เข้าใจยากจัง ซับซ้อนชะมัด "

ชลธีบ่นอุบ 

" ไม่ต้องรีบโต ค่อย ๆ เรียนรู้ไปครับ วันเวลาจะสร้างประสบการณ์และความเข้าใจให้เราเอง "

" อืม ขอบคุณพล วันนี้ไม่ค้างกับเค้าหน่อยหรอ "

ชลธีอ้อนอีกฝ่าย 

" ไปขออนุญาตพี่ชากับพี่วีกันก่อนไป ถ้าสองคนนั้นอนุญาตพี่จะค้างด้วย "

" ไป ๆ ไปขอสองคนนั่นกัน "

ชลธีรีบลากแฟนหนุ่มของตนเองออกจากห้องไปขอพี่ชายทั้งสองของบ้านอย่างว่องไว 

เสียงประตูห้องปิดลงพร้อมกับเรื่องราวในวันนี้ที่จบลงอย่างไม่เลวร้าย