บทที่ 7

บทที่ 7

เปรมาวางแฟ้มเอกสารลงบนโต๊ะด้านหน้าระหว่างรอ จากหางตาเห็นแซคเดินไปมุมห้องอีกด้านมีบาร์เครื่องดื่มเล็ก ๆ

“นี่ค่ะใบเสนอราคา”

เธอรีบยื่นเอกสารไปตรงหน้าเมื่อเขากลับมานั่งที่เก้าอี้ตรงข้ามเธอหลังจากวางแก้วน้ำเปล่า

แซครับแฟ้มเอกสารเปิดออกดูเล็กน้อยแล้วจึงวางลงตรงหน้า เขามองสาวร่างอิ่มที่วันนี้มวยผมอวดดวงหน้าคมเรียวและลำคอระหง สายตาหลุบลงกวาดไล้ไปยังเสื้อเชิ้ตที่ผลิพุ่งจากทรวงอกอวบ ก่อนจะเหลือบขึ้นปะทะสายตารีที่กำลังหรี่ลงเอาเรื่อง

“เป็นยังไงคะ ไม่ทราบว่าคุณพอใจกับราคาหรือเปล่า”

“ครับ คุณเสนอมายังไงทางบริษัทผมก็รับหมด”

แซคเอนกายไปด้านหลังยกมือประสานประกบไว้ใต้คางยกขาไขว้ห้างระหว่างพิจารณาหญิงสาวด้านหน้า

“อันที่จริงที่ผมให้คุณมาวันนี้เพราะมีข้อเสนอให้คุณเช่นกัน”

เปรมาหยิบแฟ้มเอกสารกลับมาไว้กับตัว เธอเงยหน้าขึ้นมองแซค ท่วงท่านักธุรกิจที่กำลังพิจารณาประเมินสิ่งของทำเธอฉุนเฉียวเล็กน้อยหากแต่ข่มไว้

“ค่ะ ถ้างั้นอันที่จริงคุณไม่ได้ต้องการขนมของร้านฉันใช่ไหมคะ”

“ไม่ครับ ทางบริษัทต้องการอย่างยิ่ง ซึ่งมันไม่เกี่ยวกับที่ผมจะพูด”

เปรมาค่อยใจชื้นขึ้น อย่างน้อยเธอจะยังได้งานส่งขนมกับบริษัทยักษ์ใหญ่ ใบหน้าเริ่มมีสีสัน

“พูดมาได้เลยค่ะ ฉันกำลังฟังอยู่”

“เรื่องลูกชายกับน้องสาวของคุณ ผมมีข้อเสนอ เป็นทางออกที่ดีต่อทุกฝ่าย”

“ดีต่อทุกฝ่าย?”

“ใช่เลิฟ”

แซคลุกขึ้นจากเก้าอี้เดินมาทางเธอแล้วเอนกายใช้สะโพกสอบพิงกับขอบโต๊ะด้านข้างเธอ กอดอกก้มมองเธอนิ่งจนเธอเริ่มประหม่า

“ผมจะยอมให้แซมหมั้นกับน้องสาวของคุณก่อนสองปี”

“หมั้น? สองปี?”

“ใช่สองปี แล้วถ้าภายในสองปีนี้ลูกชายผมหรือน้องสาวของคุณไม่เปลี่ยนใจไปกันเสียก่อนพวกเขาจะได้แต่งงานกัน”

“แค่นี้ใช่ไหมคะ เงื่อนไข ฉันตกลงค่ะหมั้นกันก่อนสองปี”

เปรมาค่อยโล่งใจ ถ้าเงื่อนไขมันง่ายแค่นี้ เธอยินยอมอยู่แล้ว

“แต่ว่าภายใต้เงื่อนไขนั้น เลิฟ คุณต้องบินไปภูเก็ตกับผมเจ็ดวัน หรือพูดให้เข้าใจง่ายหน่อยก็คือ คุณต้องนอนกับผม”

“อะไรนะ!!”

เปรมากระตุกร่างอวบอิ่มทะลึ่งพรวดขึ้นจากเก้าอี้ยืนประจันหน้ากับแซคชายหนุ่มร่างสูงใหญ่ที่ใบหน้ายังยิ้มพราย เขายืดตัวขึ้นเช่นกันเพื่อที่จะเดินหน้ากันเธอไม่ให้ถอยฉากหนี

“เจ็ดวันกับสองปี นั่นมันจะเรียกว่ายังไงดี คุณได้เปรียบมากเลยนะเลิฟ”

“ได้เปรียบ! คุณฮิวส์ คุณคิดว่าฉันเป็นคนยังไง ไม่มีทาง!”

แซคเท้ามือใหญ่ทั้งสองข้างลงบนโต๊ะกักเธอไว้ในอ้อมแขนกำยำชะโงกหน้าเข้าใกล้เธอ

“มันไม่ยากหรอกเลิฟ เจ็ดวันมันเป็นเวลาไม่นานถ้าเทียบกับสองปี”

เธอจับแฟ้มเอกสารขึ้นจากโต๊ะยันไว้ด้านหน้าเพื่อกันร่างแกร่งที่กำลังโน้มลงมาใกล้

“คุณมันคน คน!!”

ตอนนี้เปรมาโกรธจนควันออกหู หน้าคมเข้มยังยิ้มและยิ่งทำให้แซคดูร้ายกาจผิดไปจากแซม นอนด้วยกันเจ็ดวัน! นี่เขาเป็นบ้าอะไรถึงยื่นข้อเสนอแบบนี้ให้ว่าที่พี่สาวของเมียลูกชายตัวเอง

“อันที่จริงเราลองทดสอบปฏิกิริยาเคมีกันดูก่อนก็ได้นะเลิฟว่ามันจะดีอย่างที่ผมคิดไว้หรือเปล่า”

“ว่าไงนะ!!”

แซคหัวเราะในลำคอ เขาเห็นเม่นสาวที่พองขนเต็มที่และเขาอยากชิมรสเม่นตัวนี้เสียเหลือเกินว่าจะเผ็ดร้อนดั่งที่แสดงออกไหม

“โอ๊ย!!”

แซคร้องอุทานลั่นเมื่อเปรมากระทืบเท้าที่สวมรองเท้าส้นสูงลงบนรองเท้าหนังที่ไม่สามารถป้องกันส้นแหลม ๆ ได้เลย

ร่างสูงใหญ่ยกเท้าขึ้นด้วยความเจ็บใบหน้าเข้มแดงก่ำมองเธอเคียดแค้น ร่างอวบอิ่มเห็นความได้เปรียบรีบเบี่ยงตัวออกสาวเท้าไปยังประตูอย่างรวดเร็ว ปากยังตะโกนด่าทอไม่หยุด

“ไอ้คนถ่อย คนบ้า ไอ้คนสารเลว ไม่คิดเลยว่าจะต้องมาดองญาติกัน อย่าให้ฉัน ..”

เปรมาที่กำลังหันกลับมาชี้หน้าพลันโดนมือใหญ่ดึงมือกระแทกกลับชนกับอกแกร่ง เธอแม้ว่าจะสูงพอสมควรสำหรับสาวไทยหากแต่เมื่อยืนเทียบกันจริงกับชายร่างสูงใหญ่ที่ยืดตัวด้วยความโกรธ ทำให้เธอดูตัวเตี้ยไปถนัดตา

“เลิฟ คุณกล้าจริง ๆ แต่รู้อะไรไหม ผมชอบมันมาก”

ดวงหน้าคมเบิกตากว้างมองหน้าแกร่งที่กำลังคล้อยศีรษะลงมา เธอเบือนหน้าหลบแต่มือเขาจับท้ายทอยไว้มั่นบังคับให้หันกลับมา

แซคยังเจ็บเท้าจากส้นสูงสองนิ้วที่เธอกระแทกลงไปอย่างแรง หากแต่ในความเจ็บปวดมีไฟปะทุขึ้นในทรวงอกจนเขาควบคุมมันไม่ได้ ยิ่งเปรมาขัดขืนต่อต้านเขายิ่งต้องการ

เปรมาถลาตามแรงดึงแฟ้มที่ถืออยู่ในมือร่วงหล่นลงพื้นกระดาษที่สอดอยู่หล่นกระจัดกระจาย เขาบิดมือเธอไพล่หลังดันร่างเธอให้แอ่นรับร่างแกร่งอุ่นร้อน

ริมฝีปากหนาบดเคล้าหนักหน่วงจนเธอเจ็บ เขากระชากผมเธอให้แหงนขึ้นเพื่อรับจูบลงทัณฑ์ กระแทกเปิดปากเธอออกแล้วส่งลิ้นร้อนเข้ากวาดไล้ อกแกร่งเขาครางกระหึ่มพึงพอใจ

ร่างอวบอิ่มบิดกายหนีแต่ยิ่งดิ้นวงแขนกำยำยิ่งรัดแน่น ร่างสูงใหญ่ดันเธอจนติดประตูบานไม้ จับข้อมือทั้งสองของเธอด้วยมือใหญ่ข้างเดียวยกขึ้นสูงเหนือศีรษะ

“รู้อะไรไหมเลิฟ ผมอยากเอาคุณตั้งแต่เห็นรูปคุณแล้ว ผมอยากสำรวจไปทั่วร่างคุณด้วยลิ้นของผม”

เปรมาตาโต ดวงหน้าแดงระเรื่อริมฝีปากบวมเจ่อ จ้องชายหนุ่มที่กำลังกวาดสายตาไปทั่วร่างเธอพร้อมมืออีกข้างที่ลากผ่าน

เขาหยุดที่อกอวบอิ่มทาบมือใหญ่เคล้นคลึง เธอพยายามกระทืบส้นสูงลงที่รองเท้าของเขาอีกครั้งแต่ไร้ผล คราวนี้แซครู้ทัน เขาแทรกหัวเข่าตรงกลางระหว่างขา ดันแก่นกายที่แข็งชันถูวนตรงเนินเนื้อสาว

“หยุดนะไอ้ฝรั่งบ้า ให้ตายสิ แซค หยุด!!”

ใบหน้าแกร่งยิ้มมุมปาก เปรมาตื่นตระหนกจนพูดทั้งภาษาไทยภาษาอังกฤษปะปนกัน เขาโน้มหน้าคมลงใกล้ซอกคอสูดดมกลิ่นวนิลาที่มักได้กลิ่นจากเธอเข้าปอด ลากลิ้นที่ซอกคอเบา ๆ กระซิบเสียงทุ้มกระเส่า

“ไปภูเก็ตกับผมเจ็ดวันเลิฟ แล้วน้องสาวของคุณจะได้สองปี กลับไปคิดดู”

เปรมาหายใจเข้าปอดเฮือกใหญ่เมื่อร่างแกร่งผละออกก้มลงเก็บเอกสารใส่แฟ้มแล้วยื่นให้เธอ ดวงหน้าหวานคมยังแดงก่ำผมรุ่ยร่ายออกเล็กน้อย เพราะผลจากมือใหญ่ที่กุมท้ายทอยไว้ก่อนหน้านี้

เธอยื่นมือสั่นเทาออกไปรับแฟ้มมาแนบอก ดวงตารียังหลบสายตาคมเข้มที่จ้องเธอเขม็ง

แซคเปิดประตูออกกว้างรอเธอ จนกระทั่งร่างอวบอิ่มเดินผ่านเขาจึงโน้มร่างลงกระซิบอีกครั้ง

“ผมชอบเป็นผู้นำโดยเฉพาะบนเตียง จำไว้”

เปรมาเงยหน้าขึ้นมองปะทะสายตาคมกริบล้ำลึก เธอเห็นความปรารถนาเร่าร้อนฉายชัดอยู่ข้างใน ริมฝีปากหนาของเขาเลอะคราบลิปสติกสีแดงเบอร์กันดีจนทั่วและเขาไม่อายแม้แต่น้อย เธอยกมือขึ้นจับริมฝีปากของตัวเองและคาดว่าคงเลอะเช่นกัน

“คุณแพท รับเอกสารของคุณเลิฟไปจัดการต่อ”

เลขาสาวที่ยังยืนรอหน้าห้องรับเอกสารที่เปรมายื่นให้โดยไม่สนใจคราบบนใบหน้าของประธานและเธอเสียด้วยซ้ำ เธอเอี้ยวหน้าไปมองประตูที่ปิดสนิทลงแล้วอีกครั้งพลันสะท้านกาย

ถ้าตกลงเธอคงเป็นบ้าไปแล้ว เจ็ดวัน ขอให้คุณไปลงนรกสะแซค