บทที่ 43 ตกอยู่ในสถานการณ์ลำบากใจ

“อีเดียย มึงหายไปไหนมาตั้งนานว๊าาา มาเร็ว มาเต้นกานนนน” เสียงญาดาร้องทักมาแต่ไกล นาเดียไม่กล้าแม้แต่จะเงยหน้าขึ้นมอง จนญาดาต้องเดินมาโอบรอบคอกึ่งลากให้เดินตามไปในฝูงชนที่กำลังเต้นรำกันอยู่

“เห้ย ไมเปียกยังงี้วะ เปียกเป็นลูกหมาตกน้ำเลยนะเมิงงง ฮี่ๆๆ” ญาดาจับปลายผมที่เปียกซกของนาเดียขึ้นมาถูไถข้างแก้มของตัวเอง แววตาเธอดูหยาดเยิ้ม กลิ่นเหล้าหึ่งออกมาจากปาก เป็นโชคดีของนาเดียที่ญาดาเริ่มมีอาการมึนเมาจนไม่ได้สังเกตเห็นความผิดปกติมากนัก

“อะ อืออ พอดีเดินตกสระน้ำน่ะ” นาเดียตอบอ้อมแอ้ม ไม่กล้าสบตาเพื่อน พลันสายตาแหลมคมของญาดาก็มองเห็นรอยจ้ำแดงบนหน้าอกของเพื่อน เธอแทบจะสร่างเมาในทันที

“เดี๋ยว! มึงไปเอากับใครมา รอยดูดเต็มนมซะขนาดนี้” เหมือนตั้งใจ เจคอปเดินเข้ามายืนเคียงข้างร่างสั่นเทา มือข้างหนึ่งล้วงกระเป๋า ส่วนมืออีกข้างค่อยๆยกขึ้นมาโอบไหล่มนที่ห่อตัวลีบเหลือสองนิ้ว พลางส่งยิ้มหวาน... เย็นยะเยือกให้กับญาดา

“หรือว่ามึง...” ญาดาชะงักค้าง มองคาดคั้นนาเดียที่ยืนตัวสั่นจนแทบจะร้องไห้ หัวใจคนตัวเล็กกำลังบีบรัดตัวรุนแรง คอแห้งผาก น้ำตาเอ่อคลอขึ้นมาเมื่อหาคำตอบให้เพื่อนไม่ได้

ทำไม! ทำไมเขาต้องทำถึงขนาดนี้ด้วย “คือว่า...”

“น้องญาดาใช่ไหมครับ นาเดียเขาแนะนำเราไว้กับฉันเยอะแยะเลย น่ารักอย่างที่เพื่อนบอกเลยนะ” เจคอปเอ่ยขัดคนตัวเล็กที่ยืนสั่นเป็นเจ้าเข้า เขาปล่อยมือข้างที่โอบรอบคอนาเดีย เปลี่ยนไปโอบเอวสาวสวยอีกคนแทน ญาดาเกิดอาการใจเต้นอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน เจคอปมีรูปร่างหน้าตาหล่อเหล่า ดูไม่เหมือนคนอายุย่าง 40 เลยสักนิด ยิ่งได้อยู่ใกล้ชิด เธอก็ยิ่งอยากได้ผู้ชายคนนี้

“เดียมันก็พูดเกินจริงไปนิดนึงนะคะ ผ.อ.เอง ดูใกล้ๆก็หล่อมากเลย ดาใจสั่นไปหมดแล้ว” สาวไวไฟอย่างญาดาไม่ยอมปล่อยให้โอกาสนี้หลุดมือ เธอหมุนตัวบดเบียดอกโตเข้ากับแผงอกหนา แค่สัมผัสเพียงผิวเผิน เธอก็รู้แล้วว่าร่างกายหนุ่มใหญ่ตรงหน้าบึกบึนน่าอึดน่าทนขนาดไหน ไม่ต้องคิดถึงเรื่องบนเตียง เจคอปคงจะมีกำลังเหลือล้นให้เธอได้เสพสุขจนเต็มอิ่ม แค่คิดเบื้องล่างของสาวเริงรักอย่างเธอก็เปียกไปหมดแล้ว

เจคอปมองหญิงสาวตรงหน้าด้วยแววตาเหยียดหยาม แต่เพียงแวบเดียวสายตานั้นก็หายไป เขาเลื่อนมือหนาลงมาที่สะโพกกลม ญาดามีรูปร่างสูงอวบกว่านาเดียพอสมควร และดูท่าเธอจะร่านกว่าคนตัวเล็กมากเช่นกัน

“สงสัยฉันคงต้องลองสัมผัสดูแล้วละ จะได้รู้ว่าสั่นจริงหรือเปล่า” มือหนาขย้ำที่แก้มก้นเบาๆ เขากระซิบข้างใบหูญาดา แต่กลับชายตามองหญิงสาวอีกคน

นาเดียสะอึกกับภาพที่เห็น เจ็บยิ่งกว่าที่ร่างกายโดนกระทำก็คือหัวใจที่กำลังแหลกละเอียดไม่มีชิ้นดี

แกเลือกเองนะนาเดีย ท่องไว้! เราต้องไม่เจ็บ เราต้องไม่เจ็บ!

“บ้า ทะลึ่งจังเลยนะคะ ถ้าดาอยากชวนผ.อ.มาเต้นด้วย ผ.อ.จะรังเกียจไหมคะ” มือเรียวบัดนี้รวบขึ้นไปโอบรอบคอชายหนุ่มอย่างรวดเร็ว เธอมองเขาด้วยสายตาหยาดเยิ้ม ต่อให้เป็นแค่ไก่อ่อนก็ยังมองออกว่าเธอคิดอะไรอยู่

“หึ ไปสิ มาสิเดีย มาเต้นด้วยกัน”

ดวงตาของนาเดียแดงก่ำ ชายนุ่มยกยิ้มเมื่อสังเกตเห็นว่ามือของเธอกำลังกำเข้าหากัน

“เดียมันไม่ชอบเต้นหรอกค่ะ มันสายดื่ม ใช่มะ!”

ญาดาใช้สายตาไล่ให้นาเดียปลีกตัวออกไป เธอเก็บความสงสัยเรื่องนาเดียกับเจคอปไว้ในใจ ยังไงตอนนี้เจคอปก็ดูจะสนใจเธอมากกว่า ต้องกันนาเดียออกไปให้พ้นทาง และรีบรวบหัวรวบหางเสียตั้งแต่คืนนี้

“อืม ถ้างั้นเดี๋ยวฉันกลับไปพักที่ห้องดีกว่า รู้สึกไม่ค่อยสบาย หนาวด้วย”

ได้โอกาสเธอก็รีบหาข้ออ้างปลีกตัว แต่เธอก็ต้องชะงักเมื่อจู่ๆ

เจคอปก็ถอดเสื้อเชิ้ตที่เขาใส่ไว้ออก มันถูกคลุมลงบนร่างบาง พร้อมกับโน้มหน้าเข้ามากระซิบเสียงเยือกเย็นค้างใบหู

“ถ้าฉันกลับมาแล้วไม่เห็นเธอนั่งรออยู่ที่ชายหาด ความลับเธอแตกแน่”

นาเดียเย็นวาบไปทั้งตัว เธอเห็นสายตาริษยาที่ญาดามองมา คนตัวเล็กรีบถอยหลังห่างจากร่างใหญ่สองก้าว

“สงสัยจะหนาว ใส่เสื้อพี่คลุมไว้นะครับ เดี๋ยวไม่สบาย” สุ่มเสียงอ่อนโยนแสดงความเป็นห่วงเป็นใยทำให้ญาดานึกอิจฉาจับใจ

'ทีกับเราแทนตัวเองว่าฉัน ทีกับนังเดียแทนตัวเองว่าพี่ นี่คงจะอ่อยผ.อ.อีกคนสินะ พี่เจมส์ก็เอาไปแล้ว ยังจะมาอ่อยผ.อ.ของฉันอีก!'

นาเดียสะอึกกับแววตาโกรธเคืองของเพื่อน อาจเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์ทำให้ญาดาควบคุมสติไม่ค่อยอยู่

“ไม่สบายก็ขึ้นห้องไปสิ จะอยู่ทำไม” น้ำเสียงแข็งกระด้างอย่างที่ไม่เคยพูดกับนาเดียมาก่อน คนฟังถึงกับหน้าชา

“...คือ” เธออยากหนีกลับห้องใจจะขาด แต่เธอก็ถูกสายตาดุดันจากร่างสูงมองกันไม่วางตา “เดี๋ยวฉันรอแกแถวนี้แหละ อยากหาอะไรดื่มหน่อย” พูดจบนาเดียก็รีบเดินหนีไปทางอื่นเพราะไม่อยากเห็นสายตากดดันจากญาดาอีกคน