คำพิพากษาซาตาน

“ฮัลโหล มึงถึงรึยัง กูกำลังจะถึงแล้ว”

เสียงของญาดาดังผ่านหูโทรศัพท์แข่งกับเสียงเพลงจังหวะมันส์ที่ดีเจจัดให้สำหรับเหล่าบรรดาขาแดนส์ทั้งหลาย

“กูถึงแล้ว นั่งรอที่โต๊ะเดิมนะ”

ท่ามกลางผู้คนที่ยืนโยกย้ายส่ายสะโพกแข่งกันสุดเหวี่ยง มีเพียงสาวน้อยร่างบางที่นั่งทำหน้าซังกะตายอยู่หน้าเคาน์เตอร์เพียงลำพัง ด้วยใบหน้าสวยหวานและทรวดทรงองเอวได้รูป ทำให้มีผู้ชายผลัดกันแวะเวียนเข้ามาขอเลี้ยงเหล้าเธอไม่ขาดสาย

“ขอนั่งด้วยคนนะครับ”

ชายแปลกหน้าโน้มใบหน้าลงกระซิบติดใบหูขาวสะอาด ก่อนจะหย่อนตัวลงนั่งโดยไม่รอคำอนุญาต

หญิงสาวมองคนมาใหม่ด้วยหางตา อดคิดไม่ได้ว่าผู้ชายคนนี้ค่อนข้างดูดีทีเดียว แต่น่าเสียดายที่เธอไม่อยู่ในอารมณ์อยากสนทนากับใคร

“มาคนเดียวเหรอครับ”

ชายหนุ่มใช้สายตาโลมเลียไปตามร่างกายอวบอัด แต่ดูท่าแล้วเหยื่อสาวตรงหน้าจะเคี้ยวไม่ง่ายเท่าไหร่ เธอพยักหน้าแทนคำตอบ ก่อนจะยกเหล้าขึ้นกระดกทีเดียวหมดแก้ว

“ขอผมเลี้ยงสักแก้วนะครับ”

คนสปอร์ตรีบสั่งเครื่องดื่มจากบาเทนเดอร์ ดูท่าคืนนี้เธอคงจะเมาโดยไม่ต้องเสียเงินแม้แต่บาทเดียว

“ขอบคุณค่ะ”

หญิงสาวกระซิบติดใบหูอีกฝ่ายด้วยท่าทางพราวเสน่ห์ จากมุมนี้เขาไม่พลาดที่จะแอบมองลอดเข้าไปในคอเสื้อสายเดี่ยวเว้าลึก เห็นเนินอกทรงโตล้นทะลักออกมากว่าครึ่งเต้า สงสัยคืนนี้จะได้กินปลาชิ้นโต

“ชื่ออะไรครับ”

หนุ่มนิรนามวางมือลงบนต้นขาเนียน ค่อยๆลูบขึ้นไปจนถึงขาอ่อน

อีกแล้ว… ไอ้พวกผู้ชายลามก บ้ากาม ไอ้พวกตัณหากลับ!

เธอค่อยๆสูดลมหายใจเข้าพยายามระงับอารมณ์ แต่คนตรงหน้ากลับไม่ยอมหยุด เขาสอดนิ้วเข้าหาของสงวนผ่านกางเกงยีนส์ขาสั้น ส่งผลให้ความอดกลั้นพลันขาดสะบั้น

ซ่าาาา

ร่างบางคว้าแก้วสาดของเหลวภายในนั้นใส่หน้าเขาอย่างจัง

“เห้ยยยย”

ชายชาตรีทั้งแท่งแทบจะหลุดเสียงกรี๊ดด้วยความตกใจ เป็นครั้งแรกที่โดนปฏิเสธรุนแรงแบบนี้

หญิงสาวยิ้มเยาะ “สมน้ำหน้า”

เธอหันกลับมาสั่งเครื่องดื่มแก้วใหม่ ขอแบบดับเบิ้ลช็อตมาดับอารมณ์เสียหน่อย

“อีนาเดีย เล่นซะเขาหมดท่าเลยนะมึง เสียดายของอ่ะ งานดี๊ดี”

เป็นเสียงของญาดาเพื่อนสาวคนสนิทนั่นเอง

ผู้มาใหม่เหลียวมองผู้ชายที่พึ่งเดินจากไป ก่อนจะหันมาเห็นหน้าตาอมทุกข์เบื่อโลกของเพื่อน “ทำหน้าให้มันสดชื่นหน่อยสิวะ กะอีแค่ผู้ชายเลวๆคนเดียว จะมานั่งเสียใจทำไม สติค่ะ สติ!”

ทันทีที่ญาดานั่งลงข้างเพื่อนสาว บาเทนเดอน์ก็เสิร์ฟคอกเทลรสโปรดอย่างรู้ใจ ก็แน่สิ ผัวมันนี่

“ไอ้พี่พีทแมร่ง เลวววว” นาเดียสบถคำด่าจนบาเทนเดอร์สะดุ้ง

“เออ ถ้ารู้ว่ามันเลวก็อย่าเสือกโง่ไปหลงคารมมันอีกก็แล้วกัน เอ้า ชน!” เสียงแก้วกระทบกันดังขึ้นครั้งแล้วครั้งเล่า

ขอดื่มให้กับผู้หญิงโง่งมที่หลงเชื่อความรักของผู้ชายเลวๆมาเกือบ 4 ปี ใครจะโง่ได้ขนาดนั้น

...ก็ฉันนี่ไง

ฉันชื่อ นาเดีย เป็นเด็กบ้านนอกเข้ากรุง มีดีที่ไอ้เต้านมโตๆที่แม่ให้มาจนล้นนี่แหละ มันช่างช่วยล่อให้ผู้ชายเข้ามาหาไม่เว้นแต่ละวัน

แต่ท่ามกลางเหล่าผู้ชายบ้ากามที่ขยันเข้าหาทุกวี่วันก็มีแค่พี่พีท รุ่นพี่ต่างคณะที่ดูจะชอบในตัวตนของฉันจริงๆ ไม่ใช่ที่ไอ้เต้ามหึมานี่ เขาคอยดูแลเทคแคร์ฉันมาตลอด 3 ปีกว่า ไม่เคยคิดจะล่วงเกินนอกจากจูบ จนฉันหลงรักมันหัวปักหัวปำ

แล้วจุดพีคมันก็อยู่ที่วันงานเลี้ยงเรียนจบ มันกะจะเคลมฉันให้ได้ แต่พอฉันไม่เล่นด้วย มันก็ถีบหัวฉันส่งทันที แถมยังหาว่าฉันเป็นผู้หญิงจืดชืดมีของดีแต่ไม่รู้จักใช้

“ไอ้เหี้ยยยยยยยยยยยยยยยยย”

อยู่ดีๆนาเดียก็ตะโกนออกมาสุดเสียง แม้แต่เพลงอึกทึกในผับยังสู้อารมณ์เดือดดาลของเธอไม่ได้

“เห้ยย อีเดีย กูว่ามึงเมาแระ พอเลยๆๆ”

ญาดารีบแย่งแก้วเหล้าในมือเพื่อนสาวก่อนที่เพื่อนผู้ช้ำรักจะอาละวาดไปมากกว่านี้

~เจ็บตรงที่เธอแกล้งทำเป็นรัก แกล้งทำเป็นมีเยื่อใย สุดท้ายก็ทิ้งฉันไป...มีคนใหม่

เพลงแดนซ์ถูกเปลี่ยนเป็นเพลงรักเศร้าเคล้าน้ำตากะทันหัน ท่วงทำนองช่างบาดลึกเข้าไปถึงจิตใจของคนฟัง

แหม่ะ แหม่ะ

“เวรละ ร้องไห้เฉย อะไรของมึงเนี่ยย บอกว่าให้หยุดเศร้าได้แล้ว”

ญาดาตามอารมณ์เพื่อนไม่ทัน ไม่รู้จะปลอบมันยังไงให้เลิกเสียใจซักที

“ทำไมพวกผู้ชายมันถึงคิดแต่เรื่องเยดๆๆอย่างเดียววะ”

นาเดียกรนด่าซ้ำไปซ้ำมา จนญาดาแทบจะจำทุกประโยคของเธอได้อยู่แล้ว

“มึงก็ลองสิ ลองดู จะได้รู้ว่ามันมันส์ขนาดไหน”

หล่อนกัดริมฝีปากนิดๆ ทำหน้าตาซี๊ดซ้าดเหมือนกำลังทำกิจกรรมรัก พลางแอบเหล่บาเทนเดอร์สุดหล่อที่พึ่งได้กินไปก่อนหน้านี้ไม่กี่วัน

สีหน้าบูดบึ้งค่อยๆแปรเปลี่ยนเป็นเอียงอายเมื่อหัวข้อวนมาถึงเรื่องนี้ เธอส่ายหน้าปฏิเสธ แต่ภายในใจกลับเกิดความลังเลขึ้น

“มึงจะเก็บไว้ให้แมงมุมทำหยากไย่หรือไง”

ญาดายกแก้วเหล้าขึ้นดื่ม ลอบสบตากับบาเทนเดอร์ถี่ขึ้น สายตาที่มองกันทำให้เธอเริ่มเกิดอารมณ์

“แล้วกูจะไปเอากับใครที่ไหนวะ”

นาเดียเริ่มโอนอ่อน เธอเป็นเด็กหัวอ่อนเชื่อคนง่าย ใครว่าอะไรเธอเป็นต้องเกรงใจ ยอมเขาไปเสียหมด

“ผู้มีเยอะแยะ มึงก็เลือกเอาสักคนสิ มา เดี๋ยวกูช่วย”

ญาดามองไปรอบๆ ที่นี่เป็นผับไฮโซ รับประกันได้ว่าไม่มีพวกโลว์คลาสปะปนเข้ามาอย่างแน่นอน

“คนโน้นเป็นไงมึง”

“ไม่เอา มึงดูตีนกา แก่ไปป่าววะ”

“แล้วคนโน้นอะ เสื้อเชิ้ตสีดำ”

“ไม่ใช่สเปคว่ะ แว่นหนาเต๊อะ พวกเก็บกดจากงานแหงๆ”

“อืมมม แล้วคนนั้น หูยยย มึงดูดิ งานดีระดับเพชร ดูดีมากกก หลงมาจากสวรรค์ที่ไหนว๊าาาา เทพบุตรชัดๆ”

หญิงสาวมองตามปลายนิ้วของญาดา เหมือนคนโดนชี้จะรู้ตัว เขายกแก้วหันมาทางเธอทั้งสองคน นาเดียรีบหลบตาทันที ใจเต้นโครมคราม...

หล่อมาก หล่อวัวตายควายล้ม หล่อแบบไม่น่าเหลือรอดมาได้ ต้องมีเมียแล้วแหงๆ “หล่อไปมึง คงหนีเมียที่บ้านมาเที่ยวแหง”

คำตอบที่ได้รับทำให้ญาดาอดชายตามองเพื่อนไม่ได้ เริ่มรำคาญในความเรื่องมากของมัน

“มึง กูขอไปเข้าห้องน้ำหน่อยนะ”

นาเดียลุกจากเก้าอี้ เธอเดินโซซัดโซเซชนเก้าอี้ทุกตัวในร้าน ญาดาได้แต่มองตามเพื่อน อยากจะลุกไปส่ง แต่เธอมีภารกิจที่สำคัญยิ่งกว่า

“หายไปแปบนึงคงไม่เป็นไรหรอกมั้ง” ว่าแล้วญาดาก็ดึงคอเสื้อบาเทนเดอร์หนุ่มเข้ามาหา ก่อนทั้งสองจะพากันเดินหายเข้าไปยังด้านหลังเคาน์เตอร์ที่เป็นเหมือนคลังเก็บเหล้าขนาดย่อม

ภายในห้องน้ำ นาเดียยืนนิ่งเหม่อมองตัวเองในกระจก เธอยกมือขึ้นปาดน้ำตา บอกตัวเองให้เลิกฟูมฟายเสียที

“ถ้าโลกนี้มีกามเทพอยู่จริง โปรดช่วยลูกด้วยเถิด ได้โปรดช่วยให้ลูกได้เจอรักแท้เสียที เพี้ยง”

สาวน้อยหลับตา เอ่ยคำอธิษฐานในใจ ก่อนจะพบว่าตัวเองกำลังทำอะไรแสนงี่เง่า

เธอสะบัดหน้าไล่ความคิดฟุ้งซ่าน ได้เวลาชวนไอ้ดากลับเสียที พรุ่งนี้เริ่มทำงานวันแรกด้วย

“อ๊ะ ขอโทษค่ะ”

ขณะเดินโงนเงนออกจากห้องน้ำร่างบางก็ชนเข้ากับแผงอกหนาของใครบางคน กลิ่นหอมอ่อนๆจากตัวเขาเตะจมูกเธอ หญิงสาวแหงนหน้ามอง แต่ทว่าเธอเห็นเพียงเค้าหน้ารางๆ

เทพบุตร ...เหรอ

เธอเซเข้าหาอ้อมกอดชายหนุ่มเพราะสติถูกฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ควบคุมอยู่

“ให้ฉันไปส่งนะ”

ท่ามกลางสติเลือนรางเธอได้ยินเพียงแค่นั้น แล้วภาพทุกอย่างก็วูบตัดไป