เมื่อถึงจุดที่ลอยกระทงทั้งสองก็อธิษฐานร่วมกันก่อนจะปล่อยกระทงลงไปในแม่น้ำ กระทงลอยออกจากฝั่งได้ไม่ไกลปลาที่อยู่ในแม่น้ำก็แย่งกันกินขนมปังจนในที่สุดกระทงของหญิงสาวก็จมลง
“ว้า...กระทงลอยได้แป๊บเดียวเลย” กานต์สิชาบ่นด้วยความเสียดาย
“ปลามันคงหิวน่ะครีม ไม่เป็นไรหรอกถือว่าทำบุญ”
“ครีมรู้ค่ะแค่อยากจะเห็นมันลอยออกไปไกลกว่านี้อีกหน่อย” กานต์สิชามองกระทงตาละห้อย
“ลอยกระทงเสร็จแล้วไปเดินหาขนมกินกันดีไหม”
“ดีเหมือนกันค่ะ”
กันตภูมิพาคนรักเดินอยู่ในบริเวณที่จัดงานอยู่เกือบครึ่งชั่วโมงจากนั้นก็พาเธอเดินการกลับมาที่รถ
“เรายังเดินกันไม่ทั่วงานนะครีม ทำไมครีมถึงจะรีบกลับล่ะ” กันตภูมิถามคนรักด้วยความสงสัยเพราะเธอตอนแรกก็เห็นว่าเธอกระตือรือร้นอยากจะมาลอยกระทงแต่พอเขาพาเดินเข้าจริงๆ หญิงสาวก็ชวนกลับ
"พรุ่งนี้พี่ภูมิต้องทำงานนี่คะ ครีมไม่อยากให้พี่นอนดึก”
“ไม่เป็นไรหรอกน่า นานๆ ครีมถึงจะมาหาพี่ที่นี่ เรามีเวลาอยู่ด้วยกันน้อยมากคืนนี้ไปค้างกับพี่ที่ห้องพักดีไหม”
“ไม่เป็นไรค่ะ ครีมคิดว่านอนที่โรงแรมสะดวกกว่า”
เมื่อได้ฟังคำตอบของกานต์สิชาแล้วเขาก็โล่งใจแต่ถ้าไม่เอ่ยชวนเลยมันก็ดูไม่เหมือนคนรักกันเท่าไหร่ นี่ไม่ใช่ครั้งแรทที่กันตภูมิชวนเธอไปค้างด้วยเพราะตอนออยู่กรุงเทพเอาก็เคยชวนแต่กานต์สิชาก็ปฏิเสธทุกครั้ง
“พรุ่งนี้เช้ากินข้าวด้วยกันสักมื้อไหมคะพี่”
“ได้สิเดี๋ยวพี่จะขับรถมาหาครีมที่โรงแรมนะครับ”
“พี่จะมากินที่นี่เหรอคะ”
“ครีมอยากกินอะไรล่ะ ถ้าไม่กินที่โรงแรมงั้นไปจะกินร้านที่พี่เคยกินประจำล่ะ”
“ไปร้านที่พี่ภูมิกินประจำก็ได้ค่ะ ครีมอยากรู้ว่าเวลาอยู่ที่นี่พี่ภูมิใช้ชีวิตยังไงแล้ว”
“ครีมจะกลับตอนไหนจะค้างที่นี่กี่คืนหรือเปล่า”
“คิดว่าจะค้างคืนเดียวค่ะ ตอนเช้ากินข้าวเสร็จแล้วพอสายๆ ก็เช็กเอาท์กลับค่ะ”
“พี่อยากขับรถไปส่งครีมนะ แต่งานก็ทิ้งไปไม่ได้เลย”
“ไม่เป็นไรค่ะพี่ภูมิ ครีมเข้าใจแค่ครีมได้มาลอยกระทงกับพี่ภูมิครีมก็มีความสุขมากแล้วค่ะ”
“พี่ก็มีความสุขเหมือนกันถ้าโปรเจกต์นี้จบเราคงมีเวลาอยู่ด้วยกันมากขึ้นครีมรอพี่หน่อยนะครับ” เขาพูดแล้วจับมือเธอไว้เหมือนกับการให้คำสัญญา
“ถ้าเกิดโปรเจกต์นี้จบพี่ภูมิจะต้องไปทำงานที่อื่นอีกไหมคะ”
“ก็ไม่แน่แล้วแต่บริษัทจะส่งไปนะ แต่เราอย่าเพิ่งคิดเรื่องนี้เลยตอนนี้โครงการยังก่อสร้างไปได้ไม่ถึงครึ่งพี่ยังต้องอยู่ที่นี่อีกสองปีกว่าเลยนะ”
“แล้วพี่ภูมิจะได้กลับบ้านอีกทีเมื่อไหร่ ช่วงปีใหม่ได้หยุดหรือเปล่าคะ”
“ช่วงปีใหม่พี่น่าจะได้หยุดติดๆ กันหลายวัน เราไปเที่ยวกันดีมั๊ยครีมก็อยากไปเที่ยวที่ไหนล่ะ”
“แต่ช่วงปีใหม่เป็นช่วงกอบโกยของครีมเลยค่ะออเดอร์เค้กและขนมเยอะมากๆ”
“พี่ไปช่วยครีมที่ร้านดีไหม”
“พี่ภูมิจะไปช่วยครีมจริงเหรอคะ”
“จริงสิเห็นพี่ทำงานกับอิฐกับปูนแบบนี้พี่ก็เคยช่วยแม่ทำขนมที่บ้านเหมือนกันนะ”
“ถ้างั้นปีใหม่เราก็ฉลองกันที่บ้านดีไหมคะ”
“ดีครับว่าแต่จะฉลองที่บ้านครีมหรือบ้านพี่ดีล่ะ เอาเป็นที่บ้านพี่ก็ได้นะ ให้แม่กับพี่สาวของพี่ทำอาหาร”
“ครีมขอพาเค้กไปด้วยได้ไหม”
“น้องสาวของครีมน่ะเหรอ”
“ใช่ค่ะ ครีมลืมบอกพี่ภูมิไปเลยว่าเค้กกลับมาอยู่เมืองไทยแล้ว”
“ถ้าเขากลับมาอยู่เมืองไทยแล้วทำไมวันนี้ไม่ชวนเขามาเที่ยวด้วยล่ะ อย่างน้อยก็จะได้มีเพื่อนนั่งรถมาด้วย”
“เค้กเขาไปเที่ยวกับเพื่อนค่ะ ครีมเหงาก็เลยมาหาพี่ภูมิ”
“พี่คงเป็นคนรักที่ไม่ดีเลยใช่มั๊ยครีม พี่ไม่มีเวลาให้ครีมเลย”
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะครีมรู้ว่าที่พี่หายไปก็เพราะพี่ทำงาน”
“ขอบคุณนะครับที่เข้าใจพี่”
ทั้งสองคุยกันมาในรถจนกระทั่งถึงโรงแรม
“ขับรถดีๆ นะคะ พี่ภูมิแล้วพรุ่งนี้เช้าเจอกัน”
“พี่จะมาหาครีมตั้งแต่เจ็ดโมงดีไหมจะได้มีเวลากินข้าวด้วยกันนานขึ้น”
“ได้ค่ะ ครีมจะรอนะคะ”
“พี่ไปก่อนนะ”
“บ๊ายบายค่ะพี่ภูมิ”
หญิงสาวบอกลาคนรักและปิดประตูก่อนจะเดินกลับเข้ามาในโรงแรม
เมื่อกลับมาที่เมืองไทยกานต์สิชาก็พาปุริมปรัชญ์ไปยังบ้านคุณยายของเธอเพื่อบอกถึงเรื่องที่ตนเองจะแต่งงานคุณยายอวยพรให้ทั้งสองใช้ชีวิตร่วมกันอย่างมีความสุขแต่ท่านไม่สามารถเดินทางมาร่วมงานด้วยเพราะสุขภาพไม่ค่อยดีเท่าไหร่ กานต์สิชาก็ไม่ได้ว่าอะไรเพราะปกติแล้วก็ไม่ได้ผูกพันกับคุณยายมากนักบิดามารดาของปุริมปรัชญ์เป็นคนไปหาฤกษ์จะชินแสชื่อดัง ฤกษ์ที่ได้มาก็ทำให้ปุริมปรัชญ์พอใจเป็นอย่างมากเนื่องจากอีกไม่ถึงสามเดือนเขาก็จะได้แต่งงานกับการต์สิชาและได้ใช้ชีวิตร่วมกันอย่างถูกต้องวันนี้ทั้งสองมาถ่ายพรีเวดดิ้งในสตูแห่งหนึ่งโดยมีการต์ชิสาและเขมณัฏฐ์มาร่วมถ่ายด้วย เพราะเจ้าสาวทั้งสองคนอยากมีรูปที่ใส่ชุดแต่งงานคู่กัน“หมอเปรมรู้ไหมว่าคนไหนคือเค้กคนไหนคือครีม” เขมณัฏฐ์หันมาถามคู่เขยที่นั่นกำลังนั่งมองคนรักโพสต์ท่าถ่ายรูปอยู่“ผมคิดว่าผมรู้นะ ถ้ามองไกลๆ อาจจะไม่เห็นถึงความแตกต่างแต่ถ้าอยู่ใกล้ผมก็รู้ว่าคนไหนคือคนรักของผมก็เหมือนกับคุณนั่นแหละที่มองออกว่าคนไหนคือเค้ก”“ผมเองก็ไม่คิดหรอกนะว่าตัวเองจะแยกแยะคนที่หน้าตาเหมือนกันมากได้ ผมเคยมีเพื่อนเป็นฝาแฝดไม่ว่าจะผ่านไปกี่ปีผมก็ยังไม่เคยจำพวกเขาได้แต่เค้กกับ
หลังจากปรับความเข้าใจและตกลงจะใช้ชีวิตร่วมกันแล้วปุริมปรัชญ์และกานต์สิชาก็เดินทางมาที่ประเทศอังกฤษพร้อมกับการกานต์ชิสาน้องสาวฝาแฝดและเขมณัฏฐ์คนรักของเธอเพื่อพูดคุยกับบิดาของหญิงสาวเรื่องที่เขาจะขออนุญาตแต่งงานกับแฝดผู้พี่คุณสุทินบิดาของแฝดสาวอนุญาตให้ว่าที่ลูกเขยทั้งสองเข้าพบทีละคนโดยเริ่มจากเขมณัฏฐ์ก่อนชายหนุ่มเข้าไปห้องทำงานเล็กๆ ที่อยู่ด้านหลังของร้านอาหารเพื่อคุยกับคุณสุทินตามลำพังส่วนคนที่เหลือนั้นรออยู่ทางด้านนอกเขมณัฏฐ์หายเข้าไปไม่นานก็เดินออกจากห้องมาพร้อมกับรอยยิ้ม ปุริมปรัชญ์เห็นแล้วก็ใจชื้นขึ้นมาบ้าง“เป็นข่าวดีใช่ไหมคุณเข้ม” เขาถามคู่เขยคนน้อง“ครับเป็นข่าวดีมากๆ เลยผมก็ขอให้หมอเปรมได้ฟังคำตอบที่ดีเหมือนผมนะ”“ผมก็หวังอย่างั้น”“ขออวยพรให้คุณโชคดีนะครับ” เขมณัฏฐ์เองก็อยากให้ปุริมปรัชญ์ได้แต่งงานกับกานต์สิชาเพราะถ้าหากแฝดพี่ไม่แต่งงานแฝดน้องอย่างคนรักของเขาก็คงไม่ยอมแน่ๆ“สู้ๆ นะคะหมอเปรม พ่ออาจจะดูน่ากลัวไปบ้างแต่พ่อเป็นคนใจดีค่ะ เค้กว่าพ่อต้องอนุญาตแน่ๆ” กานต์ชิสาแฝดน้องที่สนิทกับบิดาบอกกับปุริมปรัชญ์ที่เป็นทั้งเจ้านายและว่าที่พี่เขย“ขอบคุณครับ”“ผมว่าคุณรีบเข้าไปเถอะเ
เมื่อมาถึงบ้านของชายหนุ่มแล้วกานต์สิชาก็เดินตรงเข้าไปในห้องครัวเพราะตอนอยู่ในงานเธอไม่ได้ดื่มน้ำเลยหญิงสาวหยิบน้ำขึ้นมาดื่มพอหันหลังกลับปุริมปรัชญ์ก็เดินตามเข้ามา“หิวน้ำเหรอคะ”“เปล่าหรอกพี่ครีมมากกว่า”“พี่เปรมพูดอะไรแบบนี้น่าเกลียด”“ก็หิวจริงวันนี้ครีมของพี่แต่งตัวเซ็กซี่มากเลยนะ” ชายหนุ่มมองเดรสปาดไหล่สีครีมที่มันแทบจะกลืนไปกับผิวของหญิงสาวด้วยนัยน์ตาเป็นประกาย“พี่จะต้องสั่งเลขาแล้วว่าเวลาหาชุดให้ครีมต้องมิดชิดมากกว่านี้”“ทำไมคะ ชุดนี้มันโป๊เหรอคะ”“ก็นิดหน่อยพี่อยากพี่ไม่อยากให้คนอื่นมองแฟนของพี่เลย”“พี่เปรมขาคนอื่นเขาก็ได้แค่มอง”“พี่รู้แต่พี่ก็ไม่ชอบอยู่ดี ครีมของพี่สวยจริงๆ” เขาเกลี่ยไปนิ้วบริเวณใบหน้าจับปอยผมที่ปรกหน้าทัดหูแล้วมองหน้าเธอด้วยความรัก ปุริมปรัชญ์ไม่คิดมาก่อนว่าตนเองจะรักใครได้มากมายขนาดนี้“พี่รักครีมนะเราจะแต่งงานกันหลังจากกลับจากอังกฤษ ครีมจะแต่งงานกับพี่ใช่ไหม”“พี่เปรมกำลังขอครีมแต่งงานอยู่ใช่ไหม”“ครีมจะตกลงไหมล่ะ แต่วันนี้ไม่มีแหวนนะเขาทำไม่ทันน่ะ”“เขาทำไม่ทันพี่เปรมหมายถึงอะไรคะ”“พี่สั่งทำแหวนแล้วแต่ทางนั้นเขาทำไม่ทันพี่ขอติดไว้ก่อนนะ”“ครีมไม่ได้ซี
“อะไรนะคะเราเพิ่งตกลงเซ็นสัญญากันเมื่อวานแล้ววันนี้คุณจะมายกเลิกสัญญาแบบนี้น้ำหวานก็เสียหายสิคะ คนอื่นก็รู้กันแล้วว่าน้ำหวานกำลังจะมาเป็นพรีเซนเตอร์ให้กับโรงพยาบาลของคุณ”“แต่คุณก็ยังไม่ได้เริ่มงานกับทางโรงพยาบาลเลย เมื่อวานก็แค่ออกงานร่วมกันนะครับเพราะตามสัญญาแล้วคุณจะเริ่มงานอาทิตย์หน้า”“แต่ถ้าคนอื่นรู้ว่าน้ำหวานถูกยกเลิกสัญญาน้ำหวานจะต้องเสียหายนะคะ” ผู้จัดการของดาราสาวไม่ยอมเพราะถ้าเขาจะยกเลิกสัญญาเธอก็จะต้องได้ค่าฉีกสัญญา“คุณอยากได้ค่าเสียหายเท่าไหร่ล่ะ” ปุริมปรัชญ์ถามขึ้น“หมอเปรมคิดว่าจะเอาเงินมาฟาดหัวกันง่ายๆ เหรอคะ เงินแค่ไหนก็แลกกับชื่อเสียงไม่ได้หรอกค่ะ” น้ำหวานพูดด้วยความไม่พอใจแต่ลึกๆ ก็อยากรู้ว่าเขาจะให้เงินเท่าไร่“ห้าล้านบาทกับการยกเลิกสัญญาเป็นพรีเซนเตอร์คุณจะรับไหมล่ะคุณน้ำหวาน ถ้ารับก็เซ็นชื่อลงในกระดาษสองแผ่นนี้ถ้าไม่รับเราก็คงจะต้องคุยกันอีกที”“เพราะข่าวนั้นเหรอคะคุณถึงยกเลิกสัญญาของน้ำหวาน” หญิงสาวหันไปถามเจ้าของโรงพยาบาลที่นั่งอยู่ทางหัวโต๊ะ“คำตอบมันก็อยู่ในคำถามที่คุณถามผมมาแล้วนะ ครับคุณน้ำหวานผมไม่อยากให้ลูกชายผมต้องมีข่าวเสียหายไม่ว่าจะกับใครทั้งนั้น”“แ
เมื่อวางสายจากคนรักแล้วปุริมปรัชญ์ก็เข้าไปคุยกับบิดาอีกครั้งเพื่อหาทางออกกับข่าวที่เกิดขึ้น“ตกลงหนูครีมจะไปงานวันมะรืนกับลูกใช่ไหม” คุณประพันธ์ถามลูกชายเพราะเขาไม่สบายใจกับข่าวนั้นและอยากให้ลูกชายพาว่าที่ลูกสะใภ้ไปออกงานเพื่อกลบข่าวเรื่องชายหนุ่มกับดาราสาว“ครับพ่อ ครีมตกลงจะไปงานกับผม พ่อคิดว่ามันจะได้ผลใช่ไหมครับ”“ได้ผลสิ พ่อว่าจากนนี้หนูครีมคงจะต้องออกงานคู่กับลูกบ่อยหน่อยนะคนจะได้รู้ว่าจริงๆ แล้วใครกันแน่คือเป็นแฟนของลูกและหนูครีมก็เป็นผู้หญิงที่สวยพ่อว่าถ้าได้แต่งหน้าแต่งตัวก็จะยิ่งสวย ลูกจัดการเรื่องชุดให้เธอด้วยนะ พ่ออยากให้การออกงานครั้งแรกของเธอกับลูกเป็นที่สนใจ พ่อว่าคงต้องแจ้งนักข่าวไว้สักหน่อยว่าลูกจะไปออกงาน”“ไม่ต้องขนาดนั้นก็ได้มั้งครับพ่อ”“เราไม่ใช่ดารานะเปรม คงไม่นักข่าวไปรอสัมภาษณ์เหมือนกับวันที่ออกงานกับน้ำหวานหรอก เขาจัดฉากได้เราก็จัดฉากได้ เดี๋ยวเรื่องนี้พ่อจะให้เลขาพ่อจัดการเองเปรมก็แค่ต้องเตรียมตอบคำถาม”“พ่อจะบอกนักข่าวเยอะไหมครับ”“ไม่หรอก บอกแค่คนเดียวเดี๋ยวพวกเขาก็ไปกระจายข่าวกันเอง ตอนนี้คนกำลังสนใจเรื่องลูกกับน้ำหวานถ้าพ่อบอกว่าเปรมจะออกงานกันแฟนตัวจริง
ปุริมปรัชญ์ติวางสายจากดาราสาวไปแล้วก็หันนะหันมามองคนข้างๆ“ได้ยินชัดแล้วใช่ไหมพี่บอกเธอไปแล้วว่าพี่มีแฟนแล้ว”“พี่คิดว่าจากนี้เธอไม่น่าจะยุ่งวุ่นวายกับพี่”“แต่เธอก็บอกอยู่นี่ค่ะว่าเธออยากเป็นแฟนพี่”“แต่พี่ไม่ได้อยากเป็นแฟนเธอนี่”“ครีมเชื่อใจพี่นะ ถ้าพี่อยากจะคบหากับเธอจริงๆ พี่จะไม่พูดแบบนั้นกับเธอเด็ดขาด”“ถ้าหากเธอเป็นคนธรรมดาทั่วไปครีมก็จะไม่เครียดเท่าไหร่แต่คุณน้ำหวานเธอทั้งสาวทั้งสวยและหุ่นดีมากๆ เวลายืนข้างๆ พี่เปรมมันดูเหมาะสมกันจริงๆ ค่ะ” กานต์สิชารู้ว่ารูปลักษณ์ของเธอนั้นสู้กับดาราสาวคนนั้นไม่ได้เลย“เธออาจจะสวยและผู้ชายหลายคนชอบแต่พี่ไม่เคยคิดอะไรกับเธอเลย ครีมก็อย่าคิดมากเลยนะนอนกันเถอะพรุ่งนี้จะต้องตื่นไปทำงานแต่เช้า”“พี่คิดว่าพรุ่งนี้จะมีข่าวอะไรเกี่ยวกับพี่ออกมาอีกไหมคะ”“คงไม่แล้ว ถ้าครีมโดนผู้ชายปฏิเสธแบบนี้ครีมจะทำยังไงล่ะ”“ถ้าเป็นครีมก็น่าจะถอยค่ะ แต่ฟังจากเสียงคุณน้ำหวานแล้วเหมือนเธอจะไม่ยอมถอยเลย”“เธอจะทำอะไรก็ปล่อยให้เป็นเรื่องของเธอเพราะพี่ไม่ได้สนใจพี่ก็บอกแล้วพี่มีครีมคนเดียวนอนนะพี่ง่วงจริงๆ” เขาเอื้อมมือปิดไฟที่หัวตัวเองและดึงคนรักเข้ามากอดไม่นานนักทั้ง