EP.4 ฤทธิ์สุรา

ครู่ต่อมา แก้วน้ำก็จ่อที่ริมฝีปากหยักลึกได้รูป

         “ดื่มน้ำค่ะคุณหนึ่ง น้ำ”

         ภพธรเงยหน้ามองเจ้าของเสียง คืนนี้เหล้ายาปลาปิ้งมากมาย มีทั้งของเทศและของไทย แต่ละอย่างล้วนแรงๆ ทั้งนั้นและด้วยความที่จัดหนักกว่าที่เคย ทำให้คืนนี้เขารู้สึกโหวงๆ ลอยๆ จนนัยน์ตาพร่าเบลอไปหมด มิหนำซ้ำยังร้อนผ่าวๆ แต่เดี๋ยวเดียวก็หนาวคล้ายจะเป็นไข้

         “น้ำอะไร”

         สาวน้อยขมวดคิ้ว ก่อนจะถอนหายใจยาว นี่เขาละเมอหรือเปล่า

         “ก็น้ำเปล่าไงคะ เมื่อกี้คุณหนึ่งบอกหิวน้ำ”

         คนที่เบิกตาแทบไม่ไหวเลิกคิ้วขึ้นพลางทำเสียงรับรู้ที่เบาหวิวออกมาว่า

         “อ้อ”

         สาวน้อยถอนหายใจยาว ส่ายหน้าอย่างอ่อนใจ จึงรีบป้อนน้ำให้เขาเพื่อที่จะได้พาอีกฝ่ายไปส่ง แล้วหล่อนก็จะได้กลับห้องไปดูแลแม่ใหญ่เสียที แต่ไม่รู้ว่าจะนอนลงไหม เพราะป่านนี้กลิ่นเหล้าของเขาคงจะติดตัวหล่อนมาแน่ๆ แล้ว

         “ค่อยๆ ค่ะ” สิ้นเสียงหวานๆ อีกฝ่ายก็ทำน้ำหก กอหญ้ารีบดึงแก้วออกแล้วหันไปดึงกระดาษทิชชูที่อยู่บนโต๊ะมาเช็ดริมฝีปากให้เขา ระหว่างนั้น ใบหน้าของชายหนุ่มก็เอนมาเกือบชนดวงหน้าของหล่อน ทำให้สาวน้อยใจกระตุก รีบดึงหน้าตัวเองผละห่างด้วยอาการร้อนผ่าวที่นวลแก้ม

         “เอ่อ กลับห้องไหวไหมคะคุณหนึ่ง”

         คุณหนึ่งของหล่อนนั่งนิ่ง แถมตายังปิดลงทั้งที่ยังนั่งอยู่บนเก้าอี้ และเชื่อได้เลยว่าหากหล่อนไม่ประคองเขาเอาไว้คงล้มกลิ้งลงไปนอนกับพื้นแล้วอย่างแน่นอน

         เด็กสาวมองไม่เห็นใครที่พอจะให้ขอความช่วยเหลือได้เลย เพราะน้าแสงก็อยู่ไกลออกไปอีกด้านหนึ่ง ป่านนี้คงจะหลับกันหมดแล้ว ส่วนพี่เอี้ยงกับพี่เนตรก็ยังไม่กลับมา เห็นทีหล่อนคงต้องรับศึกหนักเสียแล้ว

         “คุณหนึ่ง ยืนก่อนค่ะ หญ้าจะพาไปส่งที่ห้อง คุณหนึ่งคะ” ลมหายใจจางๆ แต่ร้อนผ่าวนั้นมีกลิ่นแอลกอฮอล์ปะปนออกมาด้วย เขาทำเสียงบางอย่างในลำคอแต่หล่อนฟังไม่ถนัด จึงเขย่าเขาแรงขึ้นเพื่อให้อีกฝ่ายรู้ตัว

         “คุณหนึ่งคะ ลุกขึ้นสิคะ ถ้าไม่ลุกขึ้นหญ้าจะทิ้งคุณหนึ่งให้นอนในครัวจริงๆ ด้วยนะ เฮ้อ”

         พูดจบก็ถอนหายใจเฮือก ก็เขาตัวโตออกปานนั้น ใครจะไปประคองไหว แล้วหล่อนกับเขาก็เหมือนไม้ซีกกับไม้ซุง อย่าว่าแต่ประคองเลย ต่อให้ลากก็คงทุลักทุเลดูไม่จืดเลยเชียว

         “อือ อะไร” เสียงเขาตอบกลับมาเบาๆ ซ้ำยังงัวเงียฟังแทบไม่รู้เรื่อง

         “ลุกขึ้นค่ะ กลับห้อง”

         คนครึ่งหลับครึ่งตื่นได้ยินเสียงหวานแว่วๆ เสียงนั้นคุ้นหูภพธรนัก เขาพยายามเบิกตามองแต่ยากยิ่ง จึงถอนหายใจยาว พลางคิดว่าใครมาจับเขานั่งแบบนี้วะ ง่วงชิบเป๋ง นอนเลยได้ไหม...

         “ง่วงนอน” เขาพึมพำออกมาอีก แต่ไม่ยอมลุกขึ้น สาวน้อยจึงหมดความอดทน หยิกลงไปบนท่อนแขนเขาแรงๆ ทีหนึ่ง

         คราวนี้ได้ผล ชายหนุ่มสะดุ้งพร้อมส่งเสียงสบถ

         “ห่าอะไรวะ”

         กอหญ้าเกือบหลุดเสียงหัวเราะ นึกสมน้ำหน้าอีกฝ่าย

         “มดกัดมั้งคะ คุณหนึ่งขา ลุกค่ะ หญ้าจะได้กลับห้องเสียที”

         เสียงเบาๆ ที่ดังเหมือนกระซิบบอกว่าอยากกลับห้อง เขาก็นิ่งคิด แล้วนึกได้ว่าเขาก็อยากกลับเหมือนกัน จึงลุกขึ้นพรวดพราดจนเด็กสาวตะครุบเอาไว้แทบไม่ทันเพราะอีกฝ่ายเซไปอีกทางจนเกือบล้ม

         “คุณหนึ่ง!”

         ภพธรตวัดท่อนแขนรัดร่างบอบบางอวบอิ่มโดยอัตโนมัติ ทำให้คนตัวบางเข้าไปอยู่ในอ้อมแขนของอีกฝ่ายทั้งตัวโดยไม่ได้ตั้งใจ สาวน้อยใจเต้นรัวด้วยความตกใจยิ่ง ไม่คิดไม่ฝันว่าจะเกิดเหตุการณ์บ้าบอแบบนี้ขึ้นระหว่างตนและนายจ้าง

         “โอ๊ะ อะไรวะ” คนเมาบ่นพึมพำฟังไม่ได้ศัพท์ เด็กสาวจึงดันร่างเขาออกห่างแต่ยังยึดท่อนแขนแกร่งของเขาเอาไว้ ก่อนจะกัดฟันบอกอีกฝ่ายพร้อมกับอาการวูบวาบตลอดตัว

         “เดินตรงๆ ค่ะ ทางโน้นไม่ใช่ทางนี้ โน่นค่ะโน่น ห้องไปทางโน้น” เด็กสาวเหนื่อยใจนัก เขาจะเดินออกไปหลังบ้านท่าเดียว นี่แสดงว่าเมาจริง ซ้ำยังตัวสั่นอีกด้วย สาวน้อยมุ่นคิ้วอย่างนึกแปลกใจ

         “เฮ้อ กินไปเท่าไรเนี่ย แบบนี้เขาเรียกว่ากินไม่คิดชีวิตนะคุณหนึ่ง” เด็กสาวบ่นอุบ อีกฝ่ายก็เซอีกรอบ “เดินดีๆ สิคะ นี่ถ้าคุณหนึ่งล้มทับหญ้านะ หญ้าจะกัดให้จมเขี้ยวเลย”

         เด็กสาวขู่ฟ่อ นึกโมโห บอกตัวเองว่ารู้งี้ปล่อยให้เขานอนหลับในครัวก็ดีแล้ว ไม่น่าพาเขากลับไปส่งเลย 

         “คุณหนึ่ง หนาวเหรอคะ”

         คนถูกถามได้แต่มึน รู้สึกหนาวเยือกสลับร้อนผ่าว

         “ตัวก็ไม่ร้อนนี่หน่า” สาวน้อยเปรย ก่อนทำเสียงจิ๊จ๊ะในลำคอเมื่อเขาไม่ตอบ ซ้ำยังดูไม่ปกติอย่างแรง

“คนอะไรตัวเบ้อเริ่มเทิ่ม หนักชะมัด”