บทที่ 41 สิ่งที่เขาต้องการมีเพียงแค่ฉัน

ธีระภัทรดึงฉันให้นั่งลงบนบันได แล้วจึงเริ่มเล่าเรื่องราวทั้งหมดตั้งแต่ต้นจนจบให้ฟัง

ที่แท้ หลังจากที่ฉันช่วยเขาไว้บนเรือสำราญเมื่อครั้งนั้น เขาก็ไม่เคยลืมฉันเลย เขาคิดอยู่เสมอว่าจะต้องกลับมาตามหาฉันให้ได้ แต่ไม่คิดว่าจะต้องรอถึงสิบปี

สิบปีผ่านไป ความทรงจำเกี่ยวกับฉันของเขาก็เลือนรางไปมาก นอกจากรูปถ่ายในบัตรประจำตัวที่ซีดจาง และรู้ว่าฉันนามสกุลรังสรรค์ไพศาล เป็นลูกสาวคนเดียวของตระกูลแล้ว เขาก็ไม่รู้เรื่องอะไรเกี่ยวกับฉันอีกเลย ด้วยความจำเป็น เขาจึงต้องตรวจสอบทีละคน และเนื่องจากแคลลี่เป็นลูกสาวของน้องสาวแท้ ๆ ของแม่ของฉัน ทำให้เธอดูคล้ายฉันอยู่ห้าส่วน ส่วนฉัน หลังจากกลับมาจากฝรั่งเศสในปีที่สอง ก็ทนการกลั่นแกล้งจากอารยาไม่ไหว จึงหนีออกจากบ้าน หลายคนที่ไม่สนิทกับตระกูลรังสรรค์ไพศาลจึงไม่รู้ด้วยซ้ำว่ามีตัวตนของฉันอยู่ ดังนั้นธีระภัทรจึงเข้าใจผิดคิดว่าแคลลี่เป็นฉัน

คงเป็นเพราะโชคชะตา ในคืนวันที่ธีระภัทรพบกับแคลลี่ ฉันก็บังเอิญวิ่งเข้าไปในห้องของเขา ความรู้สึกคุ้นเคยที่เขารับรู้จากตัวฉันยิ่งทำให้เขาดีใจอย่างสุดซึ้ง ดังนั้นเช้าวันรุ่งขึ้น เขาจึงส่งคนไปสืบประวัติของฉัน แต่กลับกลายเป็นว่า ฐานะ