บทที่ 222

คล้ายกับสาวงามเดินออกมาจากในภาพวาดสมัยโบราณอย่างนั้น เอวบางดุจต้นหลิว รูปลักษณ์สง่างามหลายมิติ ขณะมองไปที่กระจก ยิ้มเล็กน้อย แววตาเปี่ยมความเปล่งประกายดุจดวงดารา ในดวงตาทั้งสองเผยเสน่ห์แสนคลาสสิก

สีนัยน์ตาของฟู่ซือเหยียนลึกซึ้ง ลูกกระเดือกขยับขึ้นลงเล็กน้อย

อันที่จริงถ่ายวิดีโอโพรโมตเองก็ค่อนข้างพิถีพิถันมากทีเดียว โดยเฉพาะต้องถ่ายทอดความรู้สึกออกมา เงื่อนไขที่มีต่อฉากก็ยิ่งสูง

แม้จะเป็นครั้งแรกที่เสิ่นชิงซูสัมผัสกล้อง ทว่าไม่คาดคิดเลยว่าจะแสดงออกได้ดีมาก

ตอนเช้าผ่านไป เสิ่นชิงซูแสดงความสามารถออกมามากกว่าปกติ การถ่ายทำส่วนของเธอคนเดียวในตอนเช้าเสร็จก่อนกำหนด

ช่างภาพยังอดไม่ได้ที่จะซาบซึ้ง “บุคลิกภาพของคุณเสิ่นนี่ถ้าเข้าวงการบันเทิง ต้องดังระเบิดแน่! เธอขึ้นกล้องสุด ๆ!”

ผู้กำกับและทีมงานที่อยู่ข้าง ๆ ต่างก็เห็นด้วยกับคำพูดของช่างภาพ

ขณะนี้เสิ่นชิงซูกลับไปล้างเครื่องสำอางที่ห้องแต่งตัวแล้ว

ไป๋เจี้ยนเหวินมารับเธอกลับไปกินมื้อเที่ยง ตอนบ่ายค่อยมาอีกครั้ง

เมื่อเทียบกันแล้วการถ่ายทำในตอนบ่ายก็ง่ายกว่าเล็กน้อย เสิ่นชิงซูมีเพียงสองฉาก ไป๋เจี้ยนเหวินกลัวว่าเธอจะเหนื่อยเพราะกำลังตั้งท้อ