แชร์

บทที่ 339

ผู้เขียน: หรงหรงจื่ออี
เสิ่นชิงซูมองที่แม่แบบอึ้ง ๆ

แม่กำลังพูดอะไรน่ะ?

หลินหลานอี๋แย่งสามีแม่ไปเหรอ?

เจียงเยว่หลานค่อย ๆ หลับตาลง หางตามีน้ำตาไหลออกมา

ปากเธอยังพึมพำ “อาซู แม่ขอโทษ เพราะแม่ไม่ได้เรื่องเอง แม่มันไร้ประโยชน์...”

เสิ่นชิงซูนั่งคุกเข่า ยื่นมือไปซับน้ำตาให้แม่

ดวงตาเธอก็น้ำตารื้น น้ำเสียงสะอึกสะอื้น “แม่คะ อาซูอยู่นี่ไงแม่ แม่ไม่ต้องเป็นห่วงนะ ต่อไป พวกเราจะมีชีวิตที่ดีค่ะ”

“อาซู แม่ละเกลียดชีวิตจริง ๆ ชีวิตนี้แม่ช่างล้มเหลว ทำไมต้องเป็นลูกสาวหลินหลานอี๋ด้วย? ทำไมต้องเป็นเธอกัน...”

เจียงเยว่หลานค่อย ๆ เงียบไป

เสิ่นชิงซูมองดูท่าทางแม่ที่หลับสนิท น้ำตาไหลออกมาอย่างเงียบ ๆ

ผมหงอกครึ่งหัว หางตาเต็มไปด้วยริ้วรอย

ติดคุกห้าปี หายตัวไปสี่ปี เวลาเก้าปีที่ผ่านมานี้ของเจียงเยว่หลานทรมานจนทำให้คนแก่ทรุดโทรม อายุแค่สี่สิบกว่าแท้ ๆ แต่ตอนนี้ดูแล้วกลับเหมือนคนสูงอายุวัยเจ็ดสิบกว่า

ชีวิตนี้ของเจียงเยว่หลานนี่หนอ...ช่างลำเค็ญเสียจริง

เสิ่นชิงซูกุมมือแม่ไว้ “แม่คะ แม่นอนอย่างสบายใจนะ หนทางข้างหน้า หนูจะพาแม่เดินเอง หนูจะไม่มีทางให้แม่ต้องลำบากอีกแล้ว”

จิ้นเชวี่ยกับน้าฉินที่อยู่ข้างเตียงเห็นภาพนี้แ
อ่านหนังสือเล่มนี้ต่อได้ฟรี
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป
บทที่ถูกล็อก

บทล่าสุด

  • คุณทนายตัวร้าย ฉันขอบายนะคะ   บทที่ 370

    พรวด...เครื่องดื่มที่ฉินเยี่ยนเฉิงเพิ่งจะดื่มเข้าไปก็พุ่งออกมาทั้งหมด!“แค่ก ๆ...”ฟู่ซือเหยียนขมวดคิ้วมองเขาฉินเยี่ยนเฉิงดึงทิชชูมาเช็ดปาก “แค่ก ๆ เกือบสำลักตาย! ถ้านายอิจฉาที่ตอนนี้ชีวิตฉันมีความสุขเกินไปก็บอกมาตรง ๆ สิ!”“ฉันจริงจังนะ” ฟู่ซือเหยียนทำสีหน้าจริงจัง “ถึงเสิ่นชิงซูจะกลับมาแล้ว แต่เห็นได้ชัดว่ายังงอนอยู่ เธอตั้งใจหลบหน้าฉัน”ฉินเยี่ยนเฉิงผ่อนลมหายใจ มองไปทางฟู่ซือเหยียน ก่อนจะเม้มปากถอนหายใจ“เดี๋ยวนะ ทำไมฉันถึงไม่ค่อยเข้าใจความหมายของนายเลยล่ะ? คราวก่อนนายเพิ่งจะบอกฉันไม่ใช่เหรอว่านายไม่ได้รักเสิ่นชิงซู ในเมื่อนายต้องการแค่คุณนายฟู่ที่มีคุณสมบัติครบถ้วน แล้วนายจะไปสนใจทำไมว่าเธอจะหลบหน้านายหรือเปล่า? เธอกลับมาแล้ว ลูก ๆ ของนายก็มีแม่แล้ว ครอบครัวมีองค์ประกอบครบถ้วนแล้ว นายยังมีอะไรไม่พอใจอีก?”“ถึงฉันจะไม่ได้รักเธอ แต่ฉันก็จะทำหน้าที่สามีที่ดี ตลอดห้าปีที่แต่งงานกันแบบหลบ ๆ ซ่อน ๆ ครอบครัวสามคนของเราก็อยู่กันอย่างราบรื่นดี ตอนนี้มีเสี่ยวอันหนิงแล้ว ฉันยิ่งรู้สึกว่าไม่ควรหย่า”ฟู่ซือเหยียนรินเหล้าให้ตัวเองอีกแก้ว ดื่มไปกว่าครึ่งแก้ว แล้วจึงพูดต่อ “แต่ฉันรู้สึก

  • คุณทนายตัวร้าย ฉันขอบายนะคะ   บทที่ 369

    ดังนั้นเขาจึงคิดมาตลอดว่า การที่ครอบครัวสามคนพ่อแม่ลูกไปเที่ยวด้วยกันทุกปี ในฐานะสามีและพ่อก็ถือเป็นสิ่งที่เขาทำได้ดีมากแล้วแต่เมื่อเร็ว ๆ นี้ อาจเป็นเพราะฉินเยี่ยนเฉิงทำหน้าที่พ่อที่เลี้ยงลูกเองได้ดีเกินไป พอเขามีเวลาว่าง เขาก็จะเริ่มหวนคิดถึงอดีตเพียงแต่เมื่อหวนคิดกลับไป กลับพบว่าในชีวิตแต่งงานห้าปีนั้น ตัวเขาเองกลับมีส่วนร่วมน้อยมาก...“ทำไมไม่พูดล่ะ?”ฟู่ซือเหยียนได้สติกลับมา กระแอมแล้วพูดว่า “ว่างออกมาดื่มสักแก้วไหม?”“ดื่มเหล้าเหรอ?” ฉินเยี่ยนเฉิงปฏิเสธโดยไม่ลังเล “ไม่ได้หรอก ถ้าเมียฉันรู้เข้าจะให้ฉันคุกเข่าบนเปลือกทุเรียน!”ฟู่ซือเหยียน “...”“เดี๋ยวนะ เมียกับลูกสาวนายก็กลับบ้านแล้วไม่ใช่เหรอ? ทำไมนายยังมีอารมณ์ออกมาดื่มเหล้าข้างนอกอีกล่ะ?”“วันนี้พวกเธออยู่ที่บ้านอวิ๋นกุย”“แม่ลูกหนีออกจากบ้านไปแล้วเหรอ?”ฟู่ซือเหยียนนวดขมับ “ไม่ใช่ อาจารย์ไป๋มา สัปดาห์นี้น่าจะพักอยู่ที่บ้านอวิ๋นกุย”ตอนนี้ฉินเยี่ยนเฉิงเริ่มฟังออกถึงความไม่ปกติแล้ว“ฟู่ซือเหยียน น้ำเสียงของนายฟังดูเหมือนจะหึง ๆ นะ!”ฟู่ซือเหยียน “...ออกมาดื่มเป็นเพื่อนฉันหน่อยเถอะ”ถึงยังไงก็เป็นเพื่อนกัน ฉินเยี

  • คุณทนายตัวร้าย ฉันขอบายนะคะ   บทที่ 368

    เมื่อเห็นฟู่ซือเหยียน ไป๋เจี้ยนเหวินก็รู้สึกว่าสตรอว์เบอร์รีในปากไม่อร่อยขึ้นมาทันที!“เขามาทำไมอีกล่ะเนี่ย?”เสิ่นชิงซูก็รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยเวินจิ่งซียืนขึ้น “คุณฟู่ ดึกดื่นป่านนี้ยังมาถึงบ้านโดยไม่ได้นัดล่วงหน้า มันน่ารังเกียจไปหน่อยนะ!”ฟู่ซือเหยียนเหลือบมองเวินจิ่งซีแวบหนึ่ง ก่อนจะหันไปมองไป๋เจี้ยนเหวินแล้วพยักหน้าเบา ๆไป๋เจี้ยนเหวินแสดงสีหน้าไม่พอใจ ไม่อยากจะสนใจเขาเลยแต่ท่าทีของไป๋เจี้ยนเหวินก็ไม่ได้ส่งผลกระทบต่อฟู่ซือเหยียน เขามองไปที่เสิ่นชิงซูเสิ่นชิงซูขมวดคิ้วเล็กน้อย มองเขาด้วยสายตาเย็นชาบรรยากาศช่างน่าอึดอัดอย่างยิ่งฟู่ซือเหยียนคนนี้มีความสามารถพิเศษอยู่อย่างหนึ่ง คือไม่ว่าจะเผชิญกับสถานการณ์ใด เขาก็สามารถทำตัวสงบนิ่ง ไม่แสดงสีหน้าหรือท่าทีใด ๆ ออกมาได้เสมอแต่ถึงอย่างไรไป๋เจี้ยนเหวินก็เป็นผู้ใหญ่ เขารู้ดีว่าการที่ฟู่ซือเหยียนมาดึกขนาดนี้คงไม่ใช่เรื่องดีแน่เธอพูดเสียงเรียบเฉย “ที่คุณฟู่มารบกวนดึกขนาดนี้ มีเรื่องด่วนอะไรหรือเปล่าคะ?”ฟู่ซือเหยียนตอบกลับเสียงเรียบเฉย “ผมมารับภรรยากับลูกสาวกลับบ้านครับ”“เสี่ยวอันหนิงหลับไปแล้ว” ไป๋เจี้ยนเหวินพูด “นาน ๆ

  • คุณทนายตัวร้าย ฉันขอบายนะคะ   บทที่ 367

    เขาโทรหาเสิ่นชิงซูสามสาย แต่ก็ไม่มีใครรับสายสีหน้าของฟู่ซือเหยียนเย็นชา กดโทรออกเบอร์ของเส้าชิง “สืบดูสิว่าเสิ่นชิงซูอยู่ที่ไหน?”ฟู่ซืออวี่ทำการบ้านเสร็จแล้วก็ลงมาชั้นล่างเมื่อเห็นฟู่ซือเหยียนนั่งอยู่บนโซฟาในห้องนั่งเล่น เขาก็รีบเดินเข้าไปหาทันที“พ่อครับ”ฟู่ซือเหยียนมองเขา “ทำการบ้านเสร็จแล้วเหรอ?”“ครับ!” ฟู่ซืออวี่ถามเขา “พ่อครับ คืนนี้น้าชิงซูกับน้องสาวจะกลับมาไหมครับ?”ฟู่ซือเหยียนยังไม่ทันได้พูด โทรศัพท์จากเส้าชิงก็โทรเข้ามาพอดีเขารับสายเส้าชิง “คุณนายพาคุณหนูไปที่บ้านอวิ๋นกุยแล้วครับ”ฟู่ซือเหยียนขมวดคิ้วแน่นเส้าชิง “อาจารย์ไป๋ก็มาด้วย ดูท่าแล้วคืนนี้คุณนายกับคุณหนูคงจะพักค้างคืนที่บ้านอวิ๋นกุยครับ”“ฉันรู้แล้ว”เมื่อวางสาย ฟู่ซือเหยียนก็ลุกขึ้นยืน “ทำการบ้านเสร็จแล้วก็รีบไปพักผ่อนซะ”“พ่อจะออกไปข้างนอกอีกแล้วเหรอครับ?” ฟู่ซืออวี่มองฟู่ซือเหยียนตาปริบ ๆ“อืม ไปเจอเพื่อน” ฟู่ซือเหยียนพูดจบก็เดินตรงออกไปนอกประตูตอนที่หนีอวี่เถียนลงมา ก็ได้ยินเสียงสตาร์ตรถดังมาจากในสวนพอดีเธอขมวดคิ้ว รีบเดินไปที่ประตู แต่ก็เห็นเพียงไฟท้ายของรถเมย์บัคเท่านั้นฟู่ซือเหยียนไ

  • คุณทนายตัวร้าย ฉันขอบายนะคะ   บทที่ 366

    แต่หลินหลานอี๋จะปล่อยโจวอวี๋ชูไปได้อย่างไร?ตอนนี้คนเดียวที่เธอพอจะพึ่งพาได้ ก็มีเพียงโจวอวี๋ชูเท่านั้น!หลินหลานอี๋ไปหาโจวอวี๋ชูที่คฤหาสน์เหยาเยว่ แต่กลับถูกขวางไว้ที่หน้าประตูไม่ให้เข้าไปเมื่อจนปัญญา เธอจึงทำได้แค่ไปที่กองถ่ายแต่ระหว่างทาง หลินหลานอี๋ก็เป็นลมล้มลงคนขับรถผู้ใจดียังคงพาเธอส่งกลับโรงพยาบาลเมื่อฟื้นขึ้นมาในโรงพยาบาล พยาบาลบอกเธอว่ามีคนจ่ายค่ารักษาพยาบาลให้เธอแล้วหลินหลานอี๋ถาม “ใครเป็นคนช่วยฉันไว้คะ?”“ไม่ทราบค่ะ แต่คนคนนั้นทิ้งเบอร์โทรศัพท์ไว้ให้เบอร์หนึ่ง”หลินหลานอี๋มองเบอร์โทรศัพท์นั้น ลังเลอยู่ครู่หนึ่ง แต่ก็ตัดสินใจโทรออกไปเมื่อมีคนรับสาย หลินหลานอี๋ก็ถามว่า “คุณคือใคร?”“คุณหลินไม่จำเป็นต้องรู้ว่าฉันคือใคร” เสียงที่ดัดแปลงด้วยอิเล็กทรอนิกส์ดังออกมาจากโทรศัพท์ แยกไม่ออกว่าเป็นเสียงผู้หญิงหรือผู้ชาย “ฉันติดต่อคุณมา ก็เพราะว่าคุณมีของที่ฉันต้องการ”หลินหลานอี๋แค่นหัวเราะอย่างเย็นชา “ตอนนี้ฉันถูกคนรุมประณามไปทั่ว แถมยังเป็นมะเร็งใกล้จะตายอยู่แล้ว ฉันจะมีอะไรให้คุณมาใช้ประโยชน์ได้อีก?”“มีเรื่องหนึ่ง ที่ต้องเป็นคุณเท่านั้นถึงจะทำได้”หลินหลานอี๋ขมวด

  • คุณทนายตัวร้าย ฉันขอบายนะคะ   บทที่ 365

    เพื่อที่จะไม่ให้ถูกไล่ออกจากบ้านตัวเปล่า ทุกวันนี้เขาต้องเอาใจภรรยา และยังต้องคอยสังเกตสีหน้าของลูกชายทั้งสามคนอีกด้วยวันนี้ที่นี่กับหลินหลานอี๋ ความทะนงตนในความเป็นชายของเขาก็ได้รับการเติมเต็มอีกครั้งพออารมณ์ดี เขาก็กลายเป็นคนใจกว้างขึ้นมาทันที “เดี๋ยวผมจะให้คนส่งเงินมาให้คุณนะ แต่ผมให้ได้แค่เงินสด”“ฉันไม่ต้องการเงินของคุณ” หลินหลานอี๋พูดเสียงอ่อนโยน “ฉันคบกับคุณไม่ใช่เพื่อเงินนะ กู้เจิง ความรู้สึกที่ฉันมีให้คุณ มันไม่สามารถตีค่าเป็นเงินทองได้”กู้เจิงรู้สึกสะเทือนใจขึ้นมาทันที กำลังจะอ้าปากพูด ประตูห้องก็ถูกเคาะขึ้น“เปิดประตู! ขอตรวจค้นชั่วคราว!”กู้เจิงและหลินหลานอี๋ต่างก็ตกตะลึงหลินหลานอี๋ลุกขึ้นนั่ง คว้าเสื้อผ้ามาสวมอย่างลนลาน...ติ๊ด...ประตูดิจิทัลถูกปลดล็อก ประตูก็ถูกผลักเปิดออก!ตำรวจกรูกันเข้ามา ตามมาด้วยสามพี่น้องตระกูลกู้เมื่อเห็นลูกชายทั้งสามคน กู้เจิงก็ราวกับถูกฟ้าผ่า!เขารู้แล้วว่าเขาจบสิ้นแล้ว.........ทันใดนั้นก็มีวิดีโอหนึ่งแพร่กระจายบนโลกออนไลน์ผู้หญิงคนหนึ่งเปลือยกาย ถูกผู้หญิงหลายคนกดไว้บนเตียงในโรงแรมแล้วรุมทำร้ายภาพที่เห็นนั้นน่าเกลียดน่า

บทอื่นๆ
สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status