Share

บทที่ 34

Author: หรงหรงจื่ออี
ฟู่ซือเหยียนสอดมือเข้ากระเป๋าข้างหนึ่ง ดวงตาเรียวยาวหรี่ลง มองโจวอวี๋ชูแล้วพูดเสียงเรียบ “กลับไปแล้วนอนเร็วหน่อย”

พูดจบเขาก็ปิดประตูรถ

เสียงปิดประตูรถไม่เบาไม่หนัก กลับทำให้โจวอวี๋ชูตกใจแน่นิ่งไปหลายวินาทีกว่าจะตอบสนอง

รถออกตัวไปแล้ว เธอปรับลดกระจกหน้าต่างชะโงกศีรษะออกไปหาฟู่ซือเหยียน กลับเงาหลังเขาเดินขึ้นบันไดเลื่อนไป

“เสี่ยวเส้า จอดรถ”

เส้าชิงคือผู้ช่วยคนสนิทของฟู่ซือเหยียน ติดตามฟู่ซือเหยียนมาหลายปี รู้จักมองสีหน้าที่สุด

ฟู่ซือเหยียนในคืนนี้อารมณ์ไม่ดีชัดเจน

เส้าชิงมองโจวอวี๋ชูจากกระจกมองหลังทีหนึ่ง “คุณโจว คุณชายฟู่ให้ผมต้องส่งคุณถึงบ้านอย่างปลอดภัย คุณอย่าทำให้ผมลำบากใจเลยนะครับ”

พอโจวอวี๋ชูได้ยินก็ก้มหน้าลง กำมือแน่นเงียบ ๆ

......

ในห้องวีไอพีสีสันแพรวพราว ร่างอรชรของเสิ่นชิงซูยืนอยู่ตามลำพัง

โต๊ะด้านหน้าเธอวางเหล้าฤทธิ์แรงสิบแก้วเต็ม ๆ

เหล้าขาว เหล้านอก หรือเหล่าผสมก็มีหมด

“ถ้าเธอดื่มเหล้าพวกนี้หมด ฉันก็จะคุยกับเธอ เป็นยังไง?”

เสิ่นเยี่ยนอิ๋งนั่งไขว่ห้างอยู่กลางโซฟา โอบซ้ายกอดขวา มองเสิ่นชิงซูด้วยความหยิ่งผยองที่สุด “หรือไม่ก็เห็นแก่ความเป็นพี่น้องแท้ ๆ ฉันจะเพิ่ม
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Latest chapter

  • คุณทนายตัวร้าย ฉันขอบายนะคะ   บทที่ 447

    อ้อมแขนของจิ้นเชวี่ยที่โอบอุ้มเธอกระชับแน่นขึ้นเล็กน้อย“กวนเยว่ ไปโรงพยาบาล”กวนเยว่ “ครับ!”จิ้นเชวี่ยอุ้มเสิ่นชิงซูขึ้นรถรถฮัมเมอร์สีดำพุ่งทะยานออกไปในขณะนั้น เสียงตะโกนของหมอส่วนตัวก็ดังมาจากดาดฟ้าเรือ “เร็วเข้า คุณฟู่ช็อกไปแล้ว!”ฉินเยี่ยนเฉิงตกใจ รีบวิ่งขึ้นไปบนเรือยอร์ช.........ที่โรงพยาบาล หลังจากเสิ่นชิงซูถูกส่งตัวเข้าห้องฉุกเฉิน จิ้นเชวี่ยก็รีบโทรศัพท์หาเวินจิ่งซีทันทีไม่นาน เวินจิ่งซีก็พาเสี่ยวอันหนิง ถานอีอี้ และป้าอวิ๋นรีบไปยังโรงพยาบาลเมื่อคืนนี้มีข่าวมาจากทางท่านเจ็ด ตรวจพบว่าเรือยอร์ชส่วนตัวของฟู่ซือเหยียนอยู่ในทะเลหลวงท่านเจ็ดได้ส่งเรือยอร์ชส่วนตัวของเขาออกไป และให้คนของเขาไปกับจิ้นเชวี่ยและเวินจิ่งซีเพื่อออกตามหาเสิ่นชิงซูเดิมทีวันนี้เวินจิ่งซีจะต้องออกทะเลไปตามหาเสิ่นชิงซูพร้อมกับจิ้นเชวี่ยแต่เสี่ยวอันหนิงไม่ได้ติดต่อกับแม่มาหลายวัน กลางคืนก็ฝันร้ายตลอด บอกว่าฝันเห็นแม่กำลังร้องไห้วันต่อมา เสี่ยวอันหนิงก็เริ่มมีไข้ต่ำ ๆเวินจิ่งซีเป็นพ่อบุญธรรมของเสี่ยวอันหนิง ในเรื่องการดูแลเสี่ยวอันหนิง นอกจากเสิ่นชิงซูแล้ว ก็มีเวินจิ่งซีนี่แหละที่คุ้นเคยที

  • คุณทนายตัวร้าย ฉันขอบายนะคะ   บทที่ 446

    หลังจากดื่มน้ำขิงหนึ่งถ้วยจนหมด เสิ่นชิงซูก็รู้สึกว่าร่างกายอบอุ่นขึ้นมากเธอยื่นถ้วยให้ป้าจาง “ขอบคุณค่ะ ป้าจาง”ป้าจางรับถ้วยไป พลางถอนหายใจ “คุณนายคะ ฉันไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นระหว่างคุณกับคุณผู้ชาย แต่เมื่อกี้ฉันเพิ่งถามคุณหมอมา อาการของคุณผู้ชายอันตรายมาก พวกเราต้องรีบไปโรงพยาบาลให้เร็วที่สุด ไม่อย่างนั้นคุณผู้ชายอาจจะ...”“ถ้าเขาตาย ฉันจะไปมอบตัวเอง”ป้าจาง “...”เธอไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้นเสียหน่อย!เสิ่นชิงซูทำหน้าไร้อารมณ์ น้ำเสียงเย็นชา “แต่การแทงครั้งนี้ ฉันไม่เคยเสียใจเลย!”ป้าจาง “...”เอาเถอะ ดูท่าแล้วคุณนายคงจะเกลียดคุณผู้ชายเข้ากระดูกดำจริง ๆป้าจางรู้ดีว่าเวลาแบบนี้ทางที่ดีที่สุดคือหุบปากและไม่พูดอะไรเลยเสิ่นชิงซูอยู่ในห้องพักของป้าจางตลอดเวลาเธอไม่กล้านอน แม้ว่าป้าจางจะคะยั้นคะยอให้เธอไปนอนพักบนเตียง เธอก็ยังยืนกรานที่จะนั่งเธอหลับตาตลอดทั้งคืน แต่เส้นประสาทของเธอยังคงตึงเครียดอยู่เสมอเรือยอร์ชกำลังเดินทางกลับจริง ๆ ช่วงครึ่งแรกของคืนมีพายุฝนฟ้าคะนอง ทำให้เรือโคลงเคลงอย่างรุนแรง แต่หลังจากออกจากทะเลหลวงในช่วงครึ่งหลังของคืน อากาศก็ดีขึ้นค่ำคืนที่ยาว

  • คุณทนายตัวร้าย ฉันขอบายนะคะ   บทที่ 445

    เขาพูดไปก็พลันไอขึ้นมาเสียงหนึ่ง ก่อนจะกระอักเลือดออกมาวินาทีถัดมา ชายหนุ่มประคองไม่ไหวอีกต่อไป ร่างสูงใหญ่ล้มลงไป เข่าทั้งสองกระแทกบนดาดฟ้าเรือแข็ง ๆ อย่างแรงเขาไออีกออกมาเป็นเลือดอีกสองสามทีการแทงของเสิ่นชิงซูครั้งนี้ช่างโหดเหี้ยมและแม่นยำจริง ๆ...น่าจะแทงถูกม้ามเข้าแล้วป้าจางได้ยินเสียงความเคลื่อนไหวเลยวิ่งออกมาดู เมื่อเห็นฟู่ซือเหยียนคุกเข่าอยู่บนพื้น หนำซ้ำบนร่างไม่เพียงถูกมีดแทงแต่ยังไอเป็นเลือดอีก ก็ตกใจจนรีบตะโกนเรียกหมอหมอประจำตัวรีบเข้ามาฟู่ซือเหยียนประคองสติเพียงน้อยนิดสุดท้ายเอาไว้ แล้วพูดสั่งว่า “รีบกลับเรือ แล้วก็ เกลี้ยกล่อมคุณนายให้กลับห้องโดยสาร...”พูดจบ ดวงตาทั้งสองของฟู่ซือเหยียนก็หลับลง หมดสติไปโดยสมบูรณ์“คุณผู้ชาย!”เสิ่นชิงซูมองฟู่ซือเหยียนถูกคนพากลับห้องโดยสารอุปกรณ์บนเรือยอร์ชมีจำกัด หมอเพียงห้ามเลือดให้ฟู่ซือเหยียนเท่านั้นป้าจางสอบถามอาการ“น่าจะแทงถูกม้าม ผมไม่กล้าดึงมีดออกทันที ตอนนี้ทำได้แค่รีบไปถึงโรงพยาบาลให้เร็วที่สุด”ป้าจางได้ยินแบบนั้น ก็รับกลับไปบนดาดฟ้าเรืออย่างลุกลี้ลุกลนในขณะนี้ ลมแรงพัดฟิ้ว ๆ ฝนเม็ดเท่าถั่วตกลงมาป้าจาง

  • คุณทนายตัวร้าย ฉันขอบายนะคะ   บทที่ 444

    นัยน์ตาของเสิ่นชิงซูหดตัวลงอย่างแรงเธอ ทำได้แล้ว...ในที่สุดเธอก็แทงมีดแห่งความโกรธแค้นเล่มนี้เข้าไปในร่างกายของฟู่ซือเหยียนด้วยตัวเองแล้วตรงฝ่ามือรู้สึกถึงของเหลวที่เหนียวและอุ่นร้อนเสิ่นชิงซูรู้ว่า นั่นคือเลือดของฟู่ซือเหยียนฟู่ซือเหยียนไม่กระดุกกระดิก ไม่มีแม้แต่สัญญาณของการต่อต้านแม้แต่น้อยตายแล้ว?ฟู่ซือเหยียนตายแล้วงั้นเหรอ?เธอฆ่าคน?ขอบตามีน้ำตาไหลออกมาลมหายใจของเสิ่นชิงซูถี่และเร็ว ทั้งร่างสั่นเทาไม่หยุด“อาซู...”ฟู่ซือเหยียนค่อย ๆ เงยหน้ามองเธอใบหน้าของชายหนุ่มซีดเผือด บนหน้าผากมีเหงื่อเม็ดเล็ก ๆนัยน์ตาของเสิ่นชิงซูหดตัวอย่างแรง ราวกับตื่นตระหนกอย่างนั้น เธอชักมือที่ถือมีดอยู่กลับ พร้อมกรีดร้องและผละฟู่ซือเหยียนออก...ฟู่ซือเหยียนร้องโอดครวญเสียงหนึ่ง ร่างล้มไปข้าง ๆเสิ่นชิงซูลุกขึ้นนั่ง ใช้มือและเท้าดันถอยไปด้านหลังถอยจนไปถึงข้างขอบเตียง แล้วกลิ้งลงไปบนพื้นโดยไร้ซึ่งความกลัว ไม่สนความเจ็บปวดบนร่างกายแต่อย่างใด เสิ่นชิงซูตะเกียกตะกายขึ้นมาได้ก็วิ่งไปทางประตูเลย!“อาซู...”เสิ่นชิงซูเปิดประตูเบื้องหลังฟู่ซือเหยียนพยายามประคองสติลุกขึ้นยืน เขามอง

  • คุณทนายตัวร้าย ฉันขอบายนะคะ   บทที่ 443

    ในใจของเสิ่นชิงซูผุดการเย้ยหยันขึ้นมาระลอกหนึ่งมองเขาด้วยสีหน้าไร้อารมณ์ “งั้นฉันต้องชมคุณหรือเปล่า?”“ไม่ต้อง” ริมฝีปากบางของฟู่ซือเหยียนกระตุกรอยยิ้มขึ้นเล็กน้อย “ผมแค่อยากพิสูจน์ให้คุณดูว่า เพื่อคุณแล้วผมทำได้ทุกอย่าง”“งั้นเหรอ?” เสิ่นชิงซูแสยะยิ้ม “งั้นถ้าฉันให้คุณไปกระโดดลงทะเลเดี๋ยวนี้ คุณทำได้ไหม?”ฟู่ซือเหยียนอึ้งไปแต่ไม่นาน เขาก็หัวเราะด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาคล้ายกับจนใจ “คำพูดจากใจจริง?”“คำพูดจากใจจริง” เสิ่นชิงซูแสยะยิ้ม “ที่นี่คือทะเลหลวง คุณกระโดดลงไปฉันก็จะให้อภัยคุณ ถ้าคุณไม่ตาย ก็นับว่าคุณดวงแข็ง ถ้าคุณตายนั่นคุณก็สมควรแล้ว”“อาซู ผมตายไม่ได้”ฟู่ซือเหยียนมองเธอ สีหน้าจริงจังอย่างมาก “ยังมีคนต้องการผมอยู่”“ใช่ คุณตัดใจตายไม่ได้อยู่แล้ว ฟู่ซืออวี่ของคุณยังต้องการให้คุณไปเป็นพ่อที่แสนดีของเขาอยู่นะ!”เสิ่นชิงซูชักเท้าของตัวเองกลับ พลางจ้องเขาด้วยสายตาเย็นชา“แต่ว่าฟู่ซือเหยียน ไม่ใช่แค่ครั้งเดียวที่ฉันหวังว่าคุณจะไปตายได้เร็วหน่อย! แต่ตามโลกธรรมคนชั่วดันมักจะอายุยืนที่สุด”“ฉันรู้ว่าฉันสู้คุณไม่ได้ เพราะงั้นฉันหวังว่านี่จะเป็นครั้งสุดท้ายที่คุณตามตอแยฉัน งานแ

  • คุณทนายตัวร้าย ฉันขอบายนะคะ   บทที่ 442

    พิธีแต่งงานล่าช้าเสิ่นชิงซูอยู่แต่ในห้องตลอดไม่ได้ออกมาตอนเที่ยง ป้าจางเข้ามาส่งอาหารให้เธอเมื่อเห็นเสิ่นชิงซูนั่งหลับตาอยู่บนเตียง ป้าจางก็เม้มริมฝีปากพลางถอนหายใจเบา ๆ ทีหนึ่งบอกว่าจะจัดงานแต่งงาน แต่มองไปที่เจ้าสาวที่สวยขนาดนี้กลับไม่ดีใจเลยแม้แต่น้อยอันที่จริงงานทุกคนต่างเห็นกันหมดว่า งานแต่งงานนี้มีความไม่ลงรอยกันและความประหลาดมากแค่ไหนเพียงแต่ฟู่ซือเหยียนจ่ายเงินจ้างพวกเขามาทำงาน พวกเขาเองก็ไม่มีสิทธิ์ไปตัดสินการกระทำของนายจ้างแค่รู้สึกทอดถอนใจเล็กน้อย ไม่คิดเลยว่าผู้ชายที่ทั้งรวยและทรงอิทธิพลอย่างฟู่ซือเหยียน จะไม่สมหวังในความรักอย่างไรความรู้สึกก็เป็นสิ่งที่บังคับกันไม่ได้ที่สุดบนโลกใบนี้แล้วป้าจางเดินไปตรงหน้าเสิ่นชิงซู เอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน “คุณนายคะ คุณกินข้าวก่อนเถอะค่ะ เมื่อกี้ฉันได้ยินคุณผู้ชายบอกว่า รอถึงตอนค่ำก่อนแล้วค่อยจัดงานแต่ง คุณกินอะไรรองท้องหน่อยเถอะค่ะ”เสิ่นชิงซูลืมตามองป้าจางผ่านไปครู่หนึ่ง สายตาของเธอก็กวาดไปบนอาหารที่ป้าจางวางไว้บนโต๊ะ“ฉันไม่อยากกินของพวกนี้” น้ำเสียงเธอเย็นชา “ให้พ่อครัวเปลี่ยนเป็นสเต๊กเถอะค่ะ”“ฮะ?” ป้าจางประ

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status