บทที่ 75 ลางเรื่องร้าย

“ไม่มีอะไรมากขอรับ แค่เด็กเก็บยาเข้าใจผิด” มู่เฉินรีบพูด

“เข้าใจผิด?” ท่านย่าขมวดคิ้ว ไม่แน่ใจว่ามู่เฉินหมายถึงอะไร

“เข้าใจผิดหรือ” หลี่เฟิ่งเซียนก็สงสัย

“ไม่มีอะไร เจ้าอย่าเพิ่งคิดมาก” ลู่มู่เฉินยังคงอธิบายคลุมเครือ

“มีบางอย่างที่ไม่ปกติเกิดขึ้นสินะ” หลี่เฟิ่งเซียนยืนขึ้นทันที

“...” เขาพูดไม่ออกอีก

“เหลวไหล นี่มืดค่ำแล้ว ใช่เวลามาห่วงเรื่องพวกนั้นหรือ มู่เฉินก็บอกแล้วว่าแค่เข้าใจผิด เจ้าจะวุ่นวายมากมายไปเพื่ออะไร รีบกลับไปพักผ่อนกันได้แล้ว” ท่านย่าเห็นว่าเป็นเรื่องใหญ่ แต่มู่เฉินกลับไม่อยากให้หลี่เฟิ่งเซียนรู้ ดังนั้นท่านย่าจึงทำเป็นดุออกไป เรื่องนี้จะต้องเป็นเรื่องสำคัญ

สองสามีภรรยาเดินออกจากเรือนของท่านย่าได้สักพักก็ถึงสวนใหญ่ บริเวณนั้นไม่มีผู้ใด สาวใช้บ่าวไพร่ก็ไม่มาเดินพลุกพล่าน มู่เฉินค่อยๆ เดินเข้าใกล้หลี่เฟิ่งเซียน เขาอยากจับมือ

หลี่เฟิ่งเซียนเห็นว่าเขาพยายามจะจับมือ แต่จนแล้วจนรอดเขาก็ยังไม่กล้ายื่นมือมารั้งนางไว้ เขาดูน่ารักราวกระต่ายตื่นกลัวอีกแล้ว ถึงนางจะรู้แล้วว่าเขาเป็นเสือหิวมากกว่า แต่ยามนี้จะให้นางมองเมินเขาที่น่าเอ็นดูเช่นนี้ได้หรือ

นางหยุดเดิน เขาเองก็หยุดเดิน

“มี