ตอนพิเศษ 3 ทำโทษ

ระหว่างเดินทาง ท่านแม่ทัพไม่ได้จับแท่งเนื้อยัดใส่ปากนางอีก แต่ก็กอดนางนอนทุกคืน ก่อนจะนอนมักจะถอดเสื้อผ้าของนาง เล่นกับหน้าอกนุ่มนิ่มและยอดชมพูของนาง ทำจนนางตัวสั่นไปหมดเขาถึงจะพอใจ 

แรกๆฮูหยินรองรู้สึกอายมาก เพราะเขาจะทำเช่นนั้นและมองนางทุรนทุรายทรมานอย่างพึงพอใจ แต่หลังๆนางชักจะโมโหที่ถูกกลั่นแกล้งเสมอ จึงเริ่มไม่ยอมให้เขาจับหน้าอกเล่นแล้ว นางค้นพบว่าหากแกล้งบีบน้ำตาเขาจะเบามือขึ้น หรือไม่ก็ไม่รังแกนางอีก

แต่ถึงอย่างไร แม่ทัพหลี่ก็ยังคงเป็นแม่ทัพหลี่ เขาไม่ปรานีฮูหยินรอง ไม่จับหน้าอก ไม่เขี่ยยอดถันของนางเล่น แต่กลับจับก้นสะโพกและเขี่ยกลีบดอกไม้ตรงหว่างขาของนางเล่นแทน ทำจนนางร้องไห้เอ่ยปากบอกว่าทนไม่ไหวแล้วเขาถึงจะหยุดมือ เขาบอกว่าเป็นการทำโทษที่นางไม่รู้จักปรนนิบัติสามีมาหลายปี

ฮูหยินรองแม้จะร้องในใจว่าเป็นเขาที่ไม่ยอมมองนาง ทำตัวเป็นน้ำบ่อไม่ยุ่งน้ำคลอง แต่ใครจะกล้าพูดออกไปกัน แค่เขามองด้วยสายตาไม่พอใจ นางก็ต้องยินยอมให้เขาทุกอย่างแล้ว

กระทั่งไปถึงชายแดน มีพื้นที่สะดวกมากขึ้น นางนอนอีกห้อง แม่ทัพหลี่นอนอีกห้อง ฮูหยินรองถึงได้หายใจหายคอนอนหลับได้บ้าง แต่เพียงผ่านไปไม่กี่คืน หลังจากที่ท่านแม่ทัพสะสางงานเร่งด่วนที่ค้างไว้หลายเดือนเสร็จ นางก็ถูกเขาเรียกตัวไปปรนนิบัติที่ห้องของเขา 

ฮูหยินรองเดินไปถึงห้องของท่านแม่ทัพ แต่ไม่มีผู้ใดอยู่ นางจึงคิดว่าท่านแม่ทัพคงแกล้งนางอีกแล้ว เพราะหลายครั้งเขามักจะเรียกนางไปรับใช้ แต่ก็ปล่อยให้นางยืนรอโดยไม่สั่งสิ่งใด 

นางจึงยืนรออยู่กลางห้อง ผ่านไปสักครู่ก็มีสาวใช้อายุประมาณสี่สิบกว่าเข้ามาเรียกนางให้ไปปรนนิบัติท่านแม่ทัพในห้องอาบน้ำ ฮูหยินรองเช่นนางจึงมองสำรวจสาวใช้คนนั้นระหว่างเดินตาม และตัดสินว่าท่านแม่ทัพอาจจะชื่นชอบคนอายุไล่เลี่ยกัน มากกว่าคนอายุน้อยกว่าเป็นสิบปีเช่นนาง

ถึงในห้องอาบน้ำ ฮูหยินรองรู้สึกว่าควันไอน้ำที่ลอยคลุ้งจนมองไม่ชัด และกลิ่นกำยานที่หอมหวานแปลกๆ สาวใช้ก็รีบขอตัวจากไป ก่อนไปยังกำชับให้นางเปลี่ยนชุดด้วย

ชุดนั้นเป็นผ้าเนื้อเบาบาง หากนางใส่แล้วถอดตู้โตว อย่างไรก็ต้องเห็นยอดถันชมพูชูเด่น แต่ ท่านแม่ทัพก็เห็นของนางหลายครั้งแล้ว และครั้งนี้เป็นการมาปรนนิบัติท่านแม่ทัพอาบน้ำ จะให้ใส่เสื้อผ้ามิดชิดก็ไม่ใช่เรื่อง ฮูหยินรองถือว่าตัวเองเป็นสาวใช้มืออาชีพ เมื่อแต่งงานแล้วย่อมต้องปรนนิบัติสามีให้ดี เขาเองก็ไม่ได้มีท่าทางจะเข้าหอกับนาง เพียงกลั่นแกล้งให้นางร้องไห้เท่านั้น

เปลี่ยนชุดแล้วก็เดินไปหลังฉากกั้นที่มีถังอาบน้ำขนาดใหญ่ ท่านแม่ทัพกำลังหลับตาพิงขอบถังแช่อยู่ในน้ำสมุนไพร ไหล่ของเขามีรอยช้ำเขียว ตามเนื้อตัวมีร่องรอยบาดแผลเก่ามากมาย แต่กล้ามเนื้อทรงพลังพวกนั้นยังคงอยู่ครบไม่ได้จางหายไปตามกาลเวลา

ฮูหยินรองเดินไปบีบนวดไหล่ให้เขา เขาเพียงชำเลืองมองและปล่อยให้นางทำต่อไป นางอาบน้ำขัดถูและบีบนวดอย่างเงียบๆไม่รบกวน กระทั่งล้างผมให้เขาแล้วนางก็ตั้งใจจะออกไปเพื่อให้เขาพักผ่อน แต่ท่านแม่ทัพกลับรวบเอวบางด้วยมือข้างเดียว ยกฮูหยินรองจนตัวลอย เข้าไปนั่งอยู่บนตักของท่านแม่ทัพอย่างง่ายดาย

ชุดที่บางอยู่แล้ว ยามเปียกแทบจะเห็นหมด ฮูหยินรองเพียงยกมือขึ้นมาบังหน้าอกของตัวเองไว้ 

“ปล่อยมือ” แม่ทัพหลี่สั่ง

นางได้แต่เอามือลงตามสั่ง หลับตาและรอมือใหญ่ของเขาขยุ้มตามใจ แน่นอนว่าเขากระชากชุดนั้นจนขาดก่อนบีบนวดอกอิ่มของนาง นวดไปมาเห็นว่านางเพียงหลับตาปล่อยให้เขานวดอย่างใจเย็น หลี่เหยาจึงยิ่งหงุดหงิด

เขารวบตัวนางมาแนบอก จงใจให้ก้นกระแทกใส่แท่งหยกของเขา ฮูหยินรองสะดุ้ง เขาจึงรู้สึกพึงพอใจบ้าง หลี่เหยาไม่ชอบใจเลยเวลาที่นางเด็กนี่ทำเป็นนิ่งสงบทั้งที่กำลังตัวสั่น เขาจึงเพิ่มการรุกรานไปที่จุดเสียวซ่านระหว่างขา 

วันนี้นิ้วมือของเขามีแต่แผล เขาจึงใช้ฝ่ามือนาบลงไปที่กลีบอวบอูมสองกลีบนั้นแทน แบนและนวดเบาๆ ลมหายใจของเด็กสาวเริ่มถี่กระชั้น แต่นางยังกลั้นเอาไว้ หลี่เหยาจึงใช้มือแยกขาที่พยายามหนีบเอาไว้

“แยกขาสิ” ร่างในอ้อมกอดสั่นสะท้าน แต่ก็ยอมแยกขาเรียวออกจากกันตามที่เขาสั่ง

ในเมื่อนางไม่กล้าขัดคำสั่ง เขาจึงบี้กลีบสองกลีบจนแยกจากกัน และถูเบาๆไปมาเป็นวงกลม เขาได้ยินเสียงที่นางกัดฟันแน่น แอ่นอกเพื่อให้กลีบนุ่มหลุดพ้นจากการนวดเน้นบดขยี้ของฝ่ามือ แต่แม่ทัพผู้นั้นกลับใช้อีกมือรวบอกสวยและบีบขยี้ยอดถันตามใจ

สองมือน้อยๆของหญิงสาวรีบจับมือของเขาที่กำลังชำเรากลีบดอกไม้ด้านล่างอย่างดุดัน

“ยะ อย่า..อย่าเจ้าค่ะ” เสียงเล็กๆของนางแหบแห้งจนน่าสงสาร

“ปล่อยมือ” เขากลับสั่งด้วยเสียงเรียบเฉย และเพิ่มแรงบดขยี้ที่ฝ่ามือมากขึ้น 

ฮูหยินรองจับมือข้างนั้นไว้แน่น ส่ายหัวไม่ยินยอม นางขัดคำสั่งเขา เขาจึงหงุดหงิดอีกครั้ง และทำงานให้หนักขึ้น 

“อื้อ ..อื้อ ..พอแล้วเจ้าค่ะ พะแล้ว..” หญิงสาวส่งเสียงน่ารักปนเสียงสะอื้นขอร้องแม่ทัพหลี่ด้วยความอ่อนแรง 

สุดท้ายเมื่อรู้ว่าเขาไม่รามือแต่จงใจเพิ่มแรงบดขยี้เพื่อทำให้นางทนไม่ไหว ฮูหยินรองปล่อยมือแข็งแกร่งข้างนั้นที่ไม่ว่าทำอย่างไรก็ไม่สะดุ้งสะเทือน เปลี่ยนไปจับขอบถังอาบน้ำแทน 

เมื่อจับแน่นแล้วก็รีบพยุงตัวเองจะลุกขึ้น แต่ท่านแม่ทัพกลับใช้มือที่กำลังบีบยอดนมชมพูมาจับที่เอวของนาง ดันสะโพกอวบของนางให้กลับไปนั่งบนขาแข็งแกร่งของเขาอีกครั้ง 

“ถ้ากล้าหนี ข้าจะกัด!” เขาขู่นางอีกแล้ว ถึงแม้เขาจะไม่เคยใช้ปากสัมผัสส่วนไหนของนางเลย แต่นางรู้ว่าเมื่อท่านแม่ทัพพูด คือเขาเอาจริง นางจึงได้แต่ทิ้งตัวปล่อยให้เขาเล่นสนุกกับร่างกายของนาง

เขาบดขยี้จนกลีบอวบๆร้อนไปหมด แม้น้ำที่พวกเขาแช่อยู่จะเป็นน้ำอุ่นเช่นกัน แต่ฮูหยินรองรู้สึกว่าตรงนั้นแทบจะถูกเผาไหม้ ในหัวเริ่มคิดสิ่งใดไม่ออก เพราะเขาทั้งบดเบียดตรงนั้นและบีบเคล้นหน้าอกของนางไปพร้อมๆกัน ในหัวเริ่มเหลวเป็นน้ำแกงปลาเข้าไปทุกทีทุกที