로그인공유
บทที่ 284
관련 챕터
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 285
เย่ฮวนเอ่อร์ตกใจ เธอไม่เข้าใจเลยว่าจ้าวอี้กำลังพูดอะไร?เขาเข้าหาเธอเพราะแรงกดดันจากตระกูล ชมว่าเธอสวย หมั้นกับเธอ ทั้งหมดเป็นแค่การเสแสร้ง ที่จริงแล้วในสายตาเขา เธอก็แค่ยัยขี้เหร่คนหนึ่ง!ที่แท้นี่คือความรู้สึกจริงๆ ของเขาใบหน้าของเย่ฮวนเอ่อร์ซีดเผือด“เย่ฮวนเอ่อร์ ฉันไม่อยากเห็นฮั่วเสวียนเจ็บอีก คนที่ควรตายคือเธอ ยัยขี้เหร่!”จ้าวอี้พูดคำนี้ด้วยความเกลียดชัง แล้วหมุนตัวเดินจากไปทันทีเย่ฮวนเอ่อร์ถอยหลังไปหลายก้าว น้ำตาเอ่อคลอในดวงตา เธอรีบยกมือปิดปากแล้ววิ่งออกจากหอพักหญิงทันทีข้างนอกยังคงมีฝนตก เหมือนกับอารมณ์ของเย่ฮวนเอ่อร์ เธอวิ่งออกจากมหาวิทยาลัย C แล้วขึ้นรถแท็กซี่คันหนึ่ง“เย่ฮวนเอ่อร์ เธอมันขี้เหร่ เธอก็แค่ผู้หญิงขี้เหร่คนหนึ่ง!”“เย่ฮวนเอ่อร์ คนที่ควรตายคือเธอ ยัยขี้เหร่!”คำพูดเย็นชานั้นของจ้าวอี้ยังคงดังซ้ำๆ อยู่ในหัว น้ำตาเม็ดใหญ่ไหลไม่หยุด เย่ฮวนเอ่อร์ร้องไห้ออกมาอย่างเจ็บปวด“หนูจ๊ะ จะไปไหนเหรอ?”“ไปถนนเสวียฟู่…ตระกูลหลิน…”เย่ฮวนเอ่อร์พูดสะอึกสะอื้น ตอนนี้เธอแค่อยากกลับบ้านเธอร้องไห้หนักมาก จนไม่ทันสังเกตเลยว่า คนขับรถแท็กซี่ข้างหน้ากำลังสวมหมวกแก๊ป แล้
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 286
นิ้วเรียวยาวของฮั่วซือหานชะงักไปเล็กน้อย“ประธานฮั่ว รีบออกเดินทางเถอะค่ะ พวกเราต้องรีบหาให้เจอให้เร็วที่สุด ฮวนเอ่อร์ต้องปลอดภัยนะ”ฮั่วซือหานมองฉือหว่านผ่านกระจกมองหลัง ฉือหว่านนั่งอยู่ที่เบาะหลัง ก้มหน้ามองโทรศัพท์ไม่หยุด ใบหน้าเธอซีดเล็กน้อย ใบหน้าหมดจดสงบนิ่งนั้นยิ่งดูบริสุทธิ์กว่าเดิมหัวใจของเธอจดจ่ออยู่ที่เย่ฮวนเอ่อร์ เพียงแค่ปรายตามองเขาเพียงแวบเดียวเท่านั้นตอนนี้ทั้งสองคนนั่งห่างกัน คนหนึ่งด้านหน้า คนหนึ่งด้านหลัง ห่างเหินเหมือนคนแปลกหน้าโดยสมบูรณ์ฮั่วซือหานละสายตา เหยียบคันเร่ง “ได้”…………ตลอดทาง เย่ฮวนเอ่อร์ร้องไห้ไม่หยุด เธอเสียใจมาก แต่ระหว่างที่ร้องไห้อยู่ ก็เริ่มรู้สึกถึงความผิดปกติเพราะเธอสังเกตว่าถนนข้างนอกไม่ใช่ทางกลับบ้านเลย แถมถนนยิ่งไปยิ่งเปลี่ยวเย่ฮวนเอ่อร์เงยหน้ามองคนขับข้างหน้า “ลุงคะ นี่ไม่ใช่ถนนเสวียฟู่ ลุงจะพาฉันไปไหน?”คนขับข้างหน้าถอดหมวกแก๊ปออก เผยให้เห็นรอยแผลเป็นบนใบหน้า เขายิ้มเหี้ยม “หนูจ๊ะ ลุงจะพาเธอไปสนุกไงล่ะ”เย่ฮวนเอ่อร์รู้สึกว่าคนขับหน้าคุ้นมาก เธอนึกขึ้นมาได้ คนนี้คือคนร้ายที่กำลังเป็นข่าวใหญ่ปีศาจคืนฝนตกที่ตำรวจตามจับอยู่ปีศาจ
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 287
เด็กหนุ่มคนหนึ่งยืนอยู่ตรงนั้น ใส่เสื้อยืดสีดำกับกางเกงขายาวสีดำ เย่ฮวนเอ่อร์จำเขาได้ เขาคือเฉินจิ้นเฉินจิ้นกับจ้าวอี้ต่างก็เป็นสองหนุ่มฮอตประจำมหาวิทยาลัย C จ้าวอี้เป็นหนุ่มหล่อสว่างสดใส ลูกชายบ้านรวย มีแฟนคลับผู้หญิงมากมาย ส่วนเฉินจิ้นเย็นชา ชอบอยู่คนเดียว ผู้หญิงในโรงเรียนไม่กล้าเข้าใกล้เขา แต่ในหอพักหญิงตอนกลางคืนก็มักจะมีคนพูดถึงเขาเย่ฮวนเอ่อร์มองไปที่เฉินจิ้น เขาพุ่งเข้ามากระชากตัวปีศาจคืนฝนตกออกไป ปีศาจคืนฝนตกตั้งสติได้แล้ว แววตาดุดันด่าขึ้นว่า “เด็กเวร! แกไม่รู้จักตายรึไง กล้ามาขัดขวางฉัน!”ปีศาจคืนฝนตกต่อยหน้าเฉินจิ้นทันทีแต่เฉินจิ้นหลบอย่างคล่องแคล่ว แล้วสวนหมัดเข้าไปที่ท้องของปีศาจคืนฝนตกตุบปีศาจคืนฝนตกกระแทกกับตัวรถ แล้วอาเจียนออกมาเป็นเลือดเฉินจิ้นไว้ผมสั้น ใบหน้าแข็งแกร่งเฉียบคมแบบที่เย่ฮวนเอ่อร์ไม่เคยเห็นมาก่อน เขาดูเย็นชา มีความเข้มดุดันแบบผู้ชายเต็มตัวเม็ดฝนหยดลงมาตามแนวกรามคมเข้มของเขา ใบหน้าไร้อารมณ์ยิ่งเพิ่มความแข็งกร้าว เขาก้าวเท้าเข้าใกล้ปีศาจคืนฝนตก กล้ามเนื้อใต้เสื้อยืดสีดำแน่นกระชับ หายใจแรงเล็กน้อยหลังต่อสู้ สื่อถึงพลังของผู้ชายที่น่าหลงใหลปีศ
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 288
เขารายงานที่อยู่นี้ทางโทรศัพท์ “คนสลบแล้ว...อย่าพูดมาก เอาโบนัสโอนเข้าบัญชีฉันซะ...”เย่ฮวนเอ่อร์ไม่รู้ว่าเขาโทรหาใคร เธอรีบใส่เสื้อแจ็คเก็ตของเขา ปกปิดผิวกายที่เปลือยเปล่าของตัวเองเธอพยุงตัวลุกขึ้นจากเบาะรถแท็กซี่ ตั้งใจจะพูดคำว่า “ขอบคุณ” กับเฉินจิ้น แต่ตอนนั้นเอง เสียงใสคุ้นหูก็ดังมาจากที่ไกลๆ “ฮวนเอ่อร์! ฮวนเอ่อร์ เธออยู่ไหน!”ฉือหว่านมาถึงแล้วพอเย่ฮวนเอ่อร์หันกลับไปมองอีกครั้ง เธอก็ไม่เห็นเฉินจิ้นแล้ว เฉินจิ้นหายไปแล้วเขาหายไปเร็วขนาดนี้ได้ยังไง?เธอยังไม่ได้พูดขอบคุณเขาต่อหน้าเลยด้วยซ้ำ…………ฮั่วซือหานกับฉือหว่านมาถึงแล้ว ก่อนหน้านี้ฮั่วซือหานเห็นรอยล้อรถเบรกไถลบนถนน จึงลงจากรถแล้วตามหาพร้อมฉือหว่านฉือหว่านเห็นเย่ฮวนเอ่อร์ก็รีบวิ่งเข้าไปหา “ฮวนเอ่อร์ เธอไม่เป็นไรใช่ไหม ทำไมเธอถึงมาที่นี่ ฉันตกใจหมดเลย!”ฮั่วซือหานมองไปที่คนขับที่สลบอยู่บนพื้น เขาก็พอจะเดาได้ว่าเกิดอะไรขึ้น พอเห็นเย่ฮวนเอ่อร์ปลอดภัย เขาก็ถอนหายใจเบาๆแต่ใบหน้าหล่อเหลานั้นกลับยังตึงเครียด เย็นชาพูดตำหนิทันที “เย่ฮวนเอ่อร์ ใครให้เธอออกมาคนเดียว เธอเป็นผู้ใหญ่แล้ว ต้องรู้จักรับผิดชอบต่อตัวเองได้แล้ว!”
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 289
ตำรวจรุ่นใหญ่คนนั้นกำลังถามถึงเฉินจิ้น?หรือว่าเมื่อกี้โทรศัพท์ที่เฉินจิ้นโทรออก คือโทรหาเขาคนนี้?เย่ฮวนเอ่อร์พยักหน้า “อืม เขาไปแล้วค่ะ”ตำรวจรุ่นใหญ่ไม่ได้พูดอะไรต่อ “ไอ้ปีศาจคืนฝนตก เราจะพาตัวไปเอง พรุ่งนี้ขอให้หนูไปให้ปากคำกับเราที่สถานีหน่อยนะ”เย่ฮวนเอ่อร์ “ได้ค่ะ”“ตอนนี้เป็นช่วงฤดูฝน พายุกำลังจะมา อากาศแบบนี้อันตราย รีบไปที่จุดพักข้างหน้ากันก่อน ไปอาบน้ำอุ่น เปลี่ยนเสื้อผ้า ไม่อย่างนั้นจะเป็นหวัดเอา” ตำรวจรุ่นใหญ่เตือนด้วยความเป็นห่วงตอนนี้ฮั่วซือหาน ฉือหว่าน และเย่ฮวนเอ่อร์เปียกโชกกันหมดแล้ว อากาศในช่วงปลายฤดูใบไม้ร่วงก็เริ่มเย็นลง พวกเขาเลยต้องทำตามคำแนะนำของตำรวจ มุ่งหน้าไปยังจุดพัก…………จุดพักไม่ได้ใหญ่นัก แต่สะอาด เด็กหนุ่มที่ดูแลที่นั่นพาทั้งสามคนไปยังห้องหนึ่ง “ขอโทษนะครับ คืนนี้เหลือแค่ห้องนี้ห้องเดียวแล้วครับ”สามคนอยู่ห้องเดียว?ฉือหว่านมองเข้าไปข้างใน เห็นว่ามีเตียงแค่เตียงเดียวเท่านั้นแต่พวกเขาไม่มีทางเลือกฮั่วซือหานพยักหน้า “ตกลง พวกเราจะพักที่นี่”เด็กหนุ่มส่งคีย์การ์ดให้แล้วก็เดินจากไปฮั่วซือหานเดินเข้าไปในห้อง แต่ฉือหว่านก็รีบวิ่งออกไป เรียกเด
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 290
ฉือหว่านมองเขาด้วยดวงตากลมใส แล้วคลี่ยิ้มบาง “ประธานฮั่ว รอบตัวคุณคงมีผู้บริหารเยอะแยะถ้ามีคนเหมาะสม แนะนำให้ฉันหน่อยนะคะ”ฮั่วซือหานมองเธอแวบหนึ่ง ก่อนจะเบือนสายตากลับไป เขายกมือถอดเนกไทที่คอออก แล้วพูดเสียงเรียบ “ถ้ามีคนเหมาะสม จะบอกให้ก็แล้วกัน”“ขอบคุณค่ะ ประธานฮั่ว”ขณะนั้นเอง ประตูห้องน้ำเปิดออก เย่ฮวนเอ่อร์รีบออกมาจากห้องน้ำ “หวานหว่าน เธอรีบเข้าไปอาบต่อนะ”ฉือหว่านไม่พูดมาก เดินเข้าไปในห้องน้ำทันทีคนสุดท้ายที่เข้าไปอาบคือฮั่วซือหาน ตอนเขาเข้าไป ฉือหว่านกับเย่ฮวนเอ่อร์นอนอยู่บนเตียงแล้วเด็กสาวสองคนนอนอยู่ด้วยกัน เย่ฮวนเอ่อร์หลังจากร้องไห้แล้วก็เริ่มดีขึ้น เธอเล่าเรื่องทั้งหมดเกี่ยวกับจ้าวอี้กับฮั่วเสวียนให้ฉือหว่านฟังเมื่อฉือหว่านได้ฟังเรื่องราวทั้งหมดก็ขมวดคิ้วเล็กน้อย “ฮวนเอ่อร์ ดูเหมือนว่าฮั่วเสวียนจงใจแย่งคู่หมั้นเธอไปเลยนะ เรื่องฮั่วเสวียนยังพอจัดการได้ ปัญหาคือจ้าวอี้ เธอยังชอบเขาอยู่รึเปล่า?”เย่ฮวนเอ่อร์ส่ายหน้า “ไม่ชอบแล้ว เมื่อก่อนฉันนึกว่าเขาเป็นคนอบอุ่น แท้จริงแล้วทุกอย่างมันแค่การเสแสร้งกับแผนลวง!”เมื่อได้ยินว่าเย่ฮวนเอ่อร์ไม่ชอบจ้าวอี้อีกต่อไป ฉือ
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 291
ฉือหว่านกับเย่ฮวนเอ่อร์นอนขดตัวอยู่ใต้ผ้าห่มผืนเดียวกัน ทั้งสองคนยังไม่หลับ ยังคุยกันต่อเย่ฮวนเอ่อร์ถาม “หวานหว่าน เธอเคยเจอผู้ชายแบบนั้นไหม?”ฉือหว่าน “แบบไหนเหรอ?”ในหัวของเย่ฮวนเอ่อร์ลอยขึ้นมาด้วยภาพใบหน้าหล่อเข้มผมสั้น “แบบที่ดูเย็นชาแล้วก็เท่มาก เขาเก่งเรื่องต่อสู้มากเลยนะ ทำให้รู้สึกนิดๆ ว่าน่ากลัว…”ฉือหว่านหันไปมองเสื้อแจ็คเก็ตเบสบอลสีดำที่แขวนอยู่ตรงราว ซึ่งตอนแรกเย่ฮวนเอ่อร์ใส่มันอยู่ และตอนนี้แขวนไว้อย่างระมัดระวัง ดูก็รู้ว่าเป็นของผู้ชายที่ช่วยชีวิตเธอฉือหว่านยกมุมปากยิ้ม “หมายถึงเฉินจิ้น เดือนมหาวิทยาลัยเฉินใช่ไหม?”เย่ฮวนเอ่อร์พยักหน้า “ใช่ เขานั่นแหละ”ฉือหว่านกระพริบตาอย่างแซวๆ “บุญคุณช่วยชีวิตแบบนี้ เธอจะตอบแทนด้วยตัวเองเลยเหรอ?”เย่ฮวนเอ่อร์หน้าแดง “หวานหว่าน! ฉันไม่คุยกับเธอแล้วนะ”ฉือหว่านหัวเราะคิกเย่ฮวนเอ่อร์ยกมือมาปิดปากเธอ “หวานหว่าน ห้ามขำเลยนะ”ฮั่วซือหานนอนอยู่บนเตียง เสียงฝนตกหนักกระหน่ำอยู่นอกหน้าต่าง ฉือหว่านกับเย่ฮวนเอ่อร์นอนคุยกันเบาๆ หัวเราะคิกคักกันในผ้าห่ม สร้างบรรยากาศอบอุ่นให้กับห้องแคบๆ นี้ฮั่วซือหานยกมุมปากขึ้นเล็กน้อยเย่ฮวนเอ่อร
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 292
ความสัมพันธ์ระหว่างผู้หญิงด้วยกันมันเรียบง่าย แค่ใช้ใจแลกใจก็พอเกรงว่าในชาตินี้ เย่ฮวนเอ่อร์กับฉือเจียวคงไม่มีทางเป็นเพื่อนกันได้อีกฮั่วซือหานลุกลงจากเตียง เขาเดินไปหยิบผ้าขนหนูอุ่นๆ จากในห้องน้ำมา แล้วค่อยๆ ประคบเบาๆ ลงบนแผลฟกช้ำที่ขาของฉือหว่านประคบอุ่นแบบนี้จะช่วยให้เธอดีขึ้นจากนั้นฮั่วซือหานก็กลับมานอนที่เตียง ตอนนั้นเอง มือถือของเขาก็สว่างขึ้น เป็นข้อความวีแชทจากฉือเจียวฉือเจียวส่งรูปชุดชั้นในลายแฟชั่นแนวล่อแหลมมาให้เขาฉือเจียว: “ชอบไหม?”เธอถามเขาว่าชอบไหมหลังจากกลับมาคบกันใหม่ ฉือเจียวเปลี่ยนไปมาก เธอดูว่านอนสอนง่าย ไม่เอาแต่ใจเหมือนเมื่อก่อนฮั่วซือหานดูออกว่าเธอพยายามเอาใจเขา และก็หวังว่าจะได้พัฒนาไปมากกว่านี้ในเมื่อเป็นผู้ใหญ่แล้ว บางเรื่องไม่ต้องพูดให้ชัดก็เข้าใจกันได้ฮั่วซือหานกำลังจะพิมพ์ตอบกลับไป แต่ตอนนั้นเอง ร่างนุ่มนิ่มและหอมละมุนของใครบางคนก็กลิ้งเข้ามาในอ้อมแขนเขาฮั่วซือหานชะงัก เขาก้มหน้าลงมอง เห็นว่าฉือหว่านกลิ้งเข้ามาอยู่ในอ้อมแขนเขาแล้วเย่ฮวนเอ่อร์นอนอยู่ด้านในสุด เธอพลิกตัวแล้วดึงผ้าห่มไปหมด ทำให้ฉือหว่านไม่มีผ้าห่มคลุม พอรู้สึกหนาว เธอก็ไ
최신 챕터
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 378
จ้าวอี้กำหมัดแน่น “เย่ฮวนเอ่อร์ เธอโดนเฉินจิ้นเล่นของใส่รึเปล่า?”“งั้นก็ไม่เกี่ยวกับนาย!”จ้าวอี้เท้าเอว หัวเราะอย่างโมโห “ได้ งั้นเรื่องของฉันก็ไม่เกี่ยวกับเธอ ตอนนี้ฉันจะไปหาเฉินจิ้น”จ้าวอี้หมุนตัวแล้วเดินไปทางเฉินจิ้นทันทีเย่ฮวนเอ่อร์สีหน้าเปลี่ยนไปทันที รีบยื่นมือไปดึงจ้าวอี้ “จ้าวอี้ นายจะทำอะไร? ที่นี่คือสถานที่ทำงานของคนอื่น นายมีสิทธิ์อะไรไปก่อกวนเขา?”ขณะนั้นหัวหน้าคุมงานของไซต์รีบวิ่งมาหอบหายใจ พยักหน้าคำนับต่อหน้าจ้าวอี้ “คุณชายจ้าว ท่านมาที่นี่ได้ยังไงครับ ที่นี่สกปรกมาก เดี๋ยวจะเปื้อนเสื้อผ้าท่าน วันนี้คุณชายมาสำรวจงานเหรอครับ?”เย่ฮวนเอ่อร์ตกใจจ้าวอี้หันมามองเย่ฮวนเอ่อร์ ยิ้มมุมปาก “จริงสิ ลืมบอกเธอไป ตึกตรงนี้เป็นโครงการของบ้านฉัน เป็นไซต์งานของบ้านฉัน ฉันมาดูงานมันผิดตรงไหนล่ะ”เย่ฮวนเอ่อร์เกือบลืมไปว่าตระกูลจ้าวทำธุรกิจอสังหาริมทรัพย์ ที่นี่เป็นโครงการหนึ่งของพวกเขาเฉินจิ้นดันบังเอิญมาทำงานที่พื้นที่ของตระกูลจ้าวพอดีจ้าวอี้หันไปพูดกับหัวหน้าคุมงาน “ได้ยินว่าที่นี่มีคนชื่อเฉินจิ้นเหรอ?”หัวหน้าคุมงาน “ใช่ครับ”“เรียกเขามาหน่อยสิ”หัวหน้าคุมงานตะโกนเสียง
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 377
ได้ยินคำพูดนั้น เย่ฮวนเอ่อร์ก็หยุดดิ้น เธอขึ้นไปนั่งที่เบาะข้างคนขับของรถเฟอร์รารีแต่โดยดีจ้าวอี้กลับมานั่งที่เบาะคนขับ สีหน้าเย็นชา “เย่ฮวนเอ่อร์ เธอสนใจเฉินจิ้นขนาดนั้นเลยเหรอ?”ตอนแรกไม่ยอมขึ้นรถเขา แต่พอเพื่อเฉินจิ้นกลับยอมขึ้นทันทีเย่ฮวนเอ่อร์เงยหน้ามองจ้าวอี้ “จ้าวอี้ นายรู้ไหมว่านายตอนนี้มันแปลกมาก?”จ้าวอี้อึ้ง“ฉันก็ยกฮั่วเสวียนให้นายไปแล้ว ตอนนี้แฟนนายคือฮั่วเสวียนเธอหน้าอกใหญ่ เอวเล็ก เป็นนักเต้นบัลเล่ต์ นายก็ชอบผู้หญิงสไตล์นั้นไม่ใช่เหรอ นายควรจะติดอยู่กับเธอสิทำไมนายยังต้องตามวุ่นวายกับฉันอีก?”จ้าวอี้กำพวงมาลัยแน่น “ฉัน……”“จ้าวอี้ อย่าบอกฉันนะว่านายหลงรักฉันเข้าแล้ว”เห็นสายตาเย่ฮวนเอ่อร์ที่เต็มไปด้วยการเย้ยหยันและดูถูก จ้าวอี้ก็โกรธจนพูดไม่ออก เขาหัวเราะเยาะ “หลินเสี่ยวเยา อย่ามโนไปเองนักเลยฉันจะไปหลงรักเธอได้ยังไง?”“งั้นก็ดี”เย่ฮวนเอ่อร์ไม่ต้องการความรักของเขาเลย ความรักที่มาช้า มันไร้ค่าเสียยิ่งกว่าหญ้า!จ้าวอี้รู้สึกว่าตัวเองแค่มีความรู้สึกอยากครอบครอง เพราะตอนแรกเย่ฮวนเอ่อร์วิ่งตามเขาแต่ตอนนี้กลับเปลี่ยนใจไปชอบเฉินจิ้นแทน ยิ่งเฉินจิ้นเป็นศัตรูของเขาด้
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 376
เย่ฮวนเอ่อร์หันหลังเดินจากไปทันทีฮั่วเสวียน “……”ตอนนั้นเอง จ้าวอี้ก็เดินก้าวเข้ามาขวางทางเย่ฮวนเอ่อร์ “เย่ฮวนเอ่อร์ เธอชอบเฉินจิ้นจริงๆ เหรอ?”เย่ฮวนเอ่อร์พยักหน้า “ใช่แล้ว”จ้าวอี้ยังไม่เชื่อ “เป็นไปไม่ได้ เธอจะไปชอบเฉินจิ้นคนนั้นได้ยังไง? เธอต้องแกล้งทำเพื่อยั่วฉันใช่ไหม เย่ฮวนเอ่อร์ ฉันไม่คิดเลยว่าเธอก็ใช้มารยาหญิงเพื่อดึงความสนใจฉันเหมือนกัน!”เย่ฮวนเอ่อร์รู้สึกหมดคำจะพูด “จ้าวอี้ ฟังให้ดีนะ ฉันกับนายจบกันไปนานแล้ว ตอนนั้นพวกเรายังเด็กฉันยอมรับว่านายใช้ฉันแล้วไปมีคนอื่นแต่เอาเข้าจริง ฉันก็ไม่ได้รักนายแบบชายหญิงเลยด้วยซ้ำตอนนี้คนที่ฉันชอบคือเฉินจิ้น!”จ้าวอี้ไม่อยากเชื่อ เขาไม่เชื่อเลยว่าเสี่ยวเยาที่เคยวิ่งตามเขาจะเปลี่ยนใจไปชอบคนอื่น“เย่ฮวนเอ่อร์ เธอรู้ไหมว่าเฉินจิ้นเป็นคนยังไง? เขาเกิดมาต่ำต้อย คบกับเธอ เขาจะเลี้ยงเธอไหวเหรอ?หรือว่าเธอจะต้องเลี้ยงเขาเอง?”เย่ฮวนเอ่อร์ขมวดคิ้ว “จ้าวอี้ ฉันไม่เข้าใจเลยว่าพวกนายเอาความเหนือกว่ามาจากไหน ก็แค่นายเกิดมาดีกว่าเฉินจิ้น บอกให้นะฉันก็แค่ชอบเขา ฉันอยากทำอะไรก็เรื่องของฉัน!”“เย่ฮวนเอ่อร์ เธอ!” จ้าวอี้หน้าเขียวด้วยความโกรธ“จ้าวอ
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 375
เย่ฮวนเอ่อร์นิ่งไปครู่หนึ่งเธอติดกิ๊บจริงๆ เป็นคุณป้าของเธอที่มอบให้หวังจื่อเหยาหัวเราะ “กิ๊บ Chanel สามหมื่นแปดเธอใส่ได้ตามใจ แต่เงินจำนวนนี้เฉินจิ้นต้องทำงานนานแค่ไหนถึงจะหาได้เธอคิดว่าเธอสองคนเหมาะกันเหรอ?”เย่ฮวนเอ่อร์เท้าสะเอว “พวกเราสองคนเหมาะกันหรือไม่มันเกี่ยวอะไรกับเธอแต่ที่แน่ๆ คือเธอกับเฉินจิ้นไม่เหมาะกัน!”หวังจื่อเหยา “เธอ!”ตอนนั้นเอง เฉินจิ้นหันไปพูดกับหวังจื่อเหยา “ฉันไม่อยากเห็นหน้าเธออีก อย่าบังคับให้ฉันต้องพูดรอบที่สาม!”หวังจื่อเหยา ทั้งรักทั้งกลัวเฉินจิ้นตอนนี้เขามองมาด้วยสายตาเย็นชาเธอสะท้านไปทั้งตัว“เฉินจิ้น ฉันจะคอยดูเธอกับเย่ฮวนเอ่อร์ไม่มีทางจบลงด้วยดีหรอก!”พูดจบ หวังจื่อเหยาก็พาคนของเธอจากไป“หวังจื่อเหยาคนนั้นในที่สุดก็ไปซักที เฉินจิ้น นายห้ามไปหลงกลเธอเด็ดขาดนะ อย่าไปคบกับเธอ เธอพูดจาด่านายนะ!” เย่ฮวนเอ่อร์พูดกับเฉินจิ้นเฉินจิ้นมองเธอ “หล่อนด่าฉันว่าอะไร?”เย่ฮวนเอ่อร์กลัวจะกระทบความรู้สึกเขาเลยพูดอ้อมๆ “เธอก็พูดเรื่องครอบครัวของนายไง”เฉินจิ้นเข้าใจดี ความเป็นมาของเขาไม่ใช่ความลับอะไร ใครจะพูดก็พูดไปเขาไม่สนใจเฉินจิ้นมองดวงตากลมโตสดใสของเย่
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 374
เฉินจิ้นรีบปล่อยข้อมือของเธอถอยหลังออกไปสองก้าวรักษาระยะห่างอย่างปลอดภัยเย่ฮวนเอ่อร์รู้สึกว่าที่ปีกจมูกมันร้อนๆ เธอยกมือแตะนิ้วเต็มไปด้วยเลือด“อ๊า ฉันเลือดกำเดาไหล” เย่ฮวนเอ่อร์ร้องเสียงหลงเฉินจิ้นมองเธอแวบหนึ่งเธอเลือดกำเดาไหลจริงๆเขาดึงกระดาษทิชชู่สองแผ่นส่งให้ “เงยหน้าขึ้น เดี๋ยวก็หาย”เย่ฮวนเอ่อร์รับกระดาษไว้เงยหน้าขึ้น “ทำไมฉันถึงเลือดกำเดาไหลล่ะ?”เฉินจิ้นไม่ตอบ เปิดประตูเดินออกไปลมเย็นภายนอกพัดใส่หน้าเขาทันทีหนาวมาก แต่ก็พัดกลิ่นหวานๆ ของเด็กสาวออกไปหมดเช่นกันตอนนั้นเอง เย่ฮวนเอ่อร์ที่ห้ามเลือดได้แล้วก็วิ่งตามออกมา “เฉินจิ้น นายรอก่อน ทำไมร่างนายถึงมีแผลเยอะขนาดนั้น?”เฉินจิ้นไม่หยุดยังก้าวยาวๆ ต่อไปแต่เย่ฮวนเอ่อร์ก็ยังไล่ตามเขาพลางบ่นไม่หยุด “แผลพวกนั้นนายไปมีเรื่องกับคนอื่นมาใช่ไหม? ต่อไปอย่าทะเลาะวิวาทแล้วนะตั้งใจเรียนเถอะการเรียนรู้คือทางออกที่ดีที่สุด”เฉินจิ้นไม่มีสีหน้า ทำเหมือนเย่ฮวนเอ่อร์เป็นอากาศแต่แล้วด้านหน้าก็มีคนกลุ่มหนึ่งปรากฏตัว หวังจื่อเหยาเดินนำกลุ่มสาวๆ มาด้วยความโกรธหวังจื่อเหยาตะโกน “เย่ฮวนเอ่อร์ หยุดเดี๋ยวนี้! ฉันพาคนมาด้วยนะ เธอกลัวไห
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 373
เย่ฮวนเอ่อร์พูดทีละคำ เฉินจิ้น นายเห็นหมดทั้งตัวฉันแล้วนะเฉินจิ้นมองเธอ “ฉันไม่ได้ดู”“ยังจะเถียงอีกเหรอ? เมื่อกี้นายไม่ได้มองฉันหรือไง?”เฉินจิ้น “……” มองสิ เขาไม่ได้ตาบอดนี่ใบหน้าสวยหวานของเย่ฮวนเอ่อร์ขึ้นสีชมพูจางๆ แค่คิดถึงเหตุการณ์เมื่อกี้ เธอก็ทั้งอายทั้งหงุดหงิดเธอคิดว่าเป็นฉือหว่านที่เข้ามาไม่คิดเลยว่าจะเป็นเขา“เมื่อกี้นายเห็นอะไรบ้าง ได้ยินอะไรบ้าง?” เย่ฮวนเอ่อร์ถามเฉินจิ้นเงียบ ไม่พูดอะไรเย่ฮวนเอ่อร์เกลียดที่สุดคือเวลาที่เขาเงียบไม่ยอมพูด “เป็นใบ้เหรอ?”เฉินจิ้น “เธอบอกว่าอยากได้คัพ D……”อ๊า!เย่ฮวนเอ่อร์ร้องออกมาเขย่งปลายเท้าขึ้นไปเอามือปิดปากเขาไว้ ไม่ให้พูดต่อ“อย่าพูด!”ฝ่ามือนุ่มของเธอวางลงอย่างรวดเร็วระยะห่างระหว่างทั้งสองคนลดลงทันที เฉินจิ้นมองเข้าไปในดวงตาสวยคมของเธอดวงตาของเธอสว่างสดใสเหมือนมีแสงอาทิตย์อยู่ในนั้น เหมือนกับตอนที่เขาเห็นเธอครั้งแรกไม่มีผิดวันนั้นฝนตกเขาบังเอิญช่วยเธอไว้ ตอนนั้นเธอยังมีปานอยู่บนหน้า แต่ดวงตาคู่นั้นก็ยังสวยแบบนี้เฉินจิ้นยกมือดึงมือนุ่มของเธอลง “ฉันไม่อยากพูด เธอเป็นคนบอกให้ฉันพูดเอง”เย่ฮวนเอ่อร์ “……นายยังจะพูดอีก!”
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 372
…………ในห้องเปลี่ยนเสื้อผ้า เย่ฮวนเอ่อร์หยิบเสื้อผ้าชุดใหม่ออกมาเธอหันหลัง กำลังสวมชุดชั้นในอยู่จู่ๆ ก็มีเสียงเคาะดังขึ้นที่ประตูมีคนมาเคาะประตูหวานหว่านมาเร็วจัง?เย่ฮวนเอ่อร์ “เข้ามาได้เลย”ประตูห้องเปลี่ยนเสื้อผ้าถูกเปิดออกมีคนเดินเข้ามาไม่ใช่ฉือหว่าน แต่คือเฉินจิ้นเฉินจิ้นมาถึงแล้วพอเขาเดินเข้ามาก็เห็นเย่ฮวนเอ่อร์กำลังเปลี่ยนเสื้อข้างล่างยังสวมกระโปรงยูนิฟอร์มส่วนด้านบนเธอสวมบราใหม่สองมือเรียวขาวกำลังไขว้หลังพยายามติดตะขอบราเฉินจิ้นชะงักไป เขาเคาะประตูแล้วนะ แต่ไม่คิดว่าจะได้เห็นภาพแบบนี้ผิวของเด็กผู้หญิงขาวเนียนจนแสบตาโครงร่างบอบบาง ผมยาวสีดำขลับไหลลงมาสลวยพันอยู่กับต้นแขนของเธอแผ่นหลังของเธอสวยมากเนื้อเนียนละเอียดกับเอวคอดบางเส้นโค้งรูปตัว S เด่นชัดเตะตาเฉินจิ้นชะงักไปชั่วครู่ จากนั้นก็เบือนสายตาหนีเขาหันหลัง เตรียมจะเดินออกไปแต่เสียงนุ่มนวลของเด็กสาวก็ดังขึ้น “ตะขอบราด้านหลังฉันติดไม่ได้ ช่วยฉันหน่อยสิ”เด็กสาวถอยหลังไม่กี่ก้าวมาหยุดอยู่ตรงหน้าเขา “ตรงนี้ ติดไม่เข้าเลย”เฉินจิ้นยังคงยืนนิ่งเด็กสาวเริ่มร้อนรน “ช่วยหน่อยเถอะ มือฉันเจ็บแถมตัวก็ปวดไปหมด ซี้
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 371
ไม่นานก็มีนักศึกษาคนอื่นแห่กันเข้ามาดู “แย่แล้ว ตรงนี้มีคนตีกัน!”หวังจื่อเหยาได้ยินเข้าก็เริ่มกลัวขึ้นมา เพราะการตีกันในโรงเรียนถือเป็นเรื่องร้ายแรงอาจถูกบันทึกความผิดทางวินัยได้ ที่สำคัญคือ เธอโดนต่อยจนเจ็บแทบขาดใจ ฮือๆทั้งเหตุการณ์หวังจื่อเหยาโดนเย่ฮวนเอ่อร์กดอยู่กับพื้นและซัดไม่ยั้ง แม้เพื่อนๆ จะรุมเย่ฮวนเอ่อร์แต่มันก็ไม่อาจหยุดยั้งเธอได้เลย หวังจื่อเหยารู้สึกเหมือนตัวเองโดนไฟเผาไปทั้งตัวหวังจื่อเหยาดันเย่ฮวนเอ่อร์ออก “เย่ฮวนเอ่อร์ รอดูเถอะฉันจะไปเรียกคนมา!”พูดจบหวังจื่อเหยาก็พาเพื่อนสาววิ่งหนีไปทันทีเย่ฮวนเอ่อร์ก็มีแผลอยู่เหมือนกันเสื้อผ้าของเธอก็ถูกดึงจนขาด เธอเก็บกระเป๋าขึ้นจากพื้นแล้วเดินไปที่ห้องเปลี่ยนเสื้อผ้า จำเป็นต้องเปลี่ยนชุด ไม่งั้นออกไปข้างนอกไม่ได้แน่เธอไม่รู้สึกเสียใจเลยที่ตบกับหวังจื่อเหยา กับคนปากเสีย เธอไม่มีวันยอมให้อภัยหวังจื่อเหยาไปเรียกคน เธอก็รออยู่ตรงนี้แหละเย่ฮวนเอ่อร์ถอดเสื้อออกแต่พอขยับตัวก็เจ็บจนต้องร้อง “ซี้ด” รอยข่วนแดงๆ เต็มแผ่นหลังตอนชกต่อยกันไม่รู้สึกตอนนี้เจ็บเหมือนโดนมีดกรีดในขณะนั้นเสียงเรียกเข้าของโทรศัพท์ก็ดังขึ้นเย่ฮวนเอ่อร์
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 370
นักเรียนหญิงคนหนึ่งพูด “พ่อของเฉินจิ้นเป็นพ่อค้ายาใช่ไหม?”หวังจื่อเหยาพยักหน้า “ใช่ เฉินจิ้นเป็นลูกของพ่อค้ายาแถมแม่ของเขาก็ตาบอด น้องสาวกำลังเรียนมัธยมต้น ฐานะครอบครัวแย่มาก แต่บ้านพ่อค้ายา แม่ตาบอด น้องสาวยังเรียนหนังสือและเขาที่แหลกสลายมันกลับทำให้ฉันอยากท้าทายเขายิ่งขึ้น ฮ่าๆ!”หวังจื่อเหยากับกลุ่มเพื่อนหญิงหัวเราะเสียงดังหัวเราะจนตัวสั่น พวกเธอหัวเราะเยาะครอบครัวของเฉินจิ้นเย่ฮวนเอ่อร์เริ่มไม่พอใจเธอเอื้อมมือไปปิดก๊อกน้ำดวงตากลมโตสวยสดใสจ้องมองไปยังกลุ่มของหวังจื่อเหยา “พวกเธอหัวเราะพอหรือยัง?”คำพูดของเย่ฮวนเอ่อร์ ทำให้หวังจื่อเหยากับพวกถึงกับชะงักหวังจื่อเหยาหันมามองเย่ฮวนเอ่อร์ และจำได้ทันที “นี่ไม่ใช่เย่ฮวนเอ่อร์ที่กำลังดังอยู่ตอนนี้เหรอ เรื่องที่เราพูดมันเกี่ยวอะไรกับเธอด้วยล่ะ!”เย่ฮวนเอ่อร์ขมวดคิ้ว “พวกเธอไม่ควรเอาความทุกข์ของคนอื่นมาล้อเล่น ความลำบากของคนอื่นไม่ใช่เรื่องที่ควรถูกเอามาขำ!”เธอเคยไปที่บ้านของเฉินจิ้น เป็นบ้านที่อบอุ่น แม่กับน้องสาวของเฉินจิ้นเป็นคนใจดีและอ่อนโยนแม้สภาพแวดล้อมจะมืดทึบและชื้นแฉะ เฉินจิ้นเพิ่งจะบรรลุนิติภาวะ คืนวันนั้นชายเมามายคนหนึ
