ตอนที่6.นี่เป็นลิงกันหรือไง กินแต่กล้วยเนี่ย

ขณะเดินทางไม่มีใครพูดอะไรกันเลย ทำให้บรรยากาศชวนให้อึดอัด ชูเท็นโดจิฮัมเพลงมาตลอดทาง ทำให้อรุณนภาเริ่มจะรู้สึกรำคาญ แต่อยู่ ๆ เขาก็หยุดฮัมเพลง แล้วหันไปทางอิบารากิโดจิ “เจ้าหิวมั้ย อิบารากิ”

“นิดหน่อย สหายข้า แต่จะว่าไปนะเราก็ไม่ได้กินอะไรเลยตั้งแต่เข้ามาที่นี่แล้ว” ชูเท็นโดจิพยักหน้า อาทิตย์เลยออกความเห็นว่า

“เราหาอะไรกินกันก่อนดีกว่ามั้ยขอรับ” ทุกคนเห็นด้วย อรุณนภาเอาเสบียงออกมาเป็นกล้วย ชูเท็น  โดจิยกเหล้าขึ้นดื่มแล้วพูดว่า “นี่เป็นลิงกันหรือไง กินแต่กล้วยเนี่ย”

“ท่านศุภมิตรเป็นนักบวชไม่กินเนื้อนะขอรับ” อาทิตย์บอก ชูเท็นโดจิส่ายหัวแล้วบอกว่า “พอดีข้าไม่ใช่นักบวชอยากกินก็กินไปคนเดียวเถอะ” 

ชูเท็นโดจิเดินไปในป่า โดยมีอิบารากิโดจิตามไปด้วย ทั้งสองหายไปพักใหญ่ ก็ได้ไก่ป่ามาสี่ตัว จัดการถอนขนและโยนให้สองพี่น้องคนละตัว  และทั้งสองกำลังจะกิน อรุณนภารีบร้องห้าม

“เฮ้ย ๆ จะทำอะไร”

“ก็กินไง หรือเจ้าไม่หิว” อิบารากิโดจิบอก อรุณนภาทำหน้าเหมือนจะเป็นลม “นี่พวกเจ้าน่ะมาจากไหน ถึงกินอาหารแบบนี้ลง จะกินก็กินให้มันดี ๆ หน่อยสิ” พูดจบเธอก็แย่งไก่มาจากทั้งสอง ชูเท็นโดจิกับ      อิบารากิโดจิมองหน้ากันทำตาปริบ ๆ อรุณนภาจัดการก่อไฟขึ้นมา อาทิตย์เอาสมุนไพรยัดลงไปในตัวไก่ และจัดการย่าง ส่งกลิ่นหอมไปทั่ว ทุกคนแบ่งกันกิน เมื่อรสชาติของไก่ย่างสัมผัสกับปลายลิ้นของชูเท็นโดจิ ความทรงจำบางอย่างในวัยเด็กก็กลับเข้ามาอีกครั้ง

“เอ้ากินซะ” ผู้หญิงคนหนึ่งกำลังยื่นจานอาหารให้เด็กชายผมแดงคนหนึ่ง และเธอก็ไม่สนใจเด็กน้อยอีกเลย เด็กกินอาหารแม้ว่าเธอจะดูใจดำกับเขาแต่อาหารที่เธอทำก็มีรสชาติอร่อยที่สุด และตอนนี้รสชาติของไก่ตัวนี้ก็ไม่ต่างกัน

“สหายข้า” เสียงของอิบารากิโดจิเรียกเขาจากภวังค์ มารู้ตัวอีกทีเขาก็กินไก่ไปหมดทั้งตัวแล้ว จึงรีบยกเหล้าขึ้นดื่ม อิบารากิโดจิรู้สึกถึงอะไรบางอย่างกำลังจ้องเขาอยู่จึงยืดแขนออกไป สิ่งที่แอบซุ่มอยู่ออกมาจากที่ซ่อน มันมีร่างกายเป็นมนุษย์ มีหัวและเท้าเป็นสิงห์ แต่มีลายเหมือนเสือโคร่งทั้งตัว

“นี่ใช่ญาติฝ่ายไหนของพวกเจ้าหรือเปล่า” อิบารากิโดจิถามหน้าตาเฉย สองพี่น้องส่ายหัวพร้อมกัน

“งั้นก็ไม่ต้องเกรงใจแล้ว” อิบารากิโดจิตั้งท่าเตรียมพร้อม ชูเท็นโดจิยกเหล้าขึ้นดื่มหน้าตาเฉย ทำให้อรุณนภารู้สึกแปลกใจมาก  “นี่ไม่คิดจะช่วยเพื่อนเจ้าเหรอ”

“อย่าห่วงเลย แค่แมวลายตัวเดียว ให้อิบารากิจัดการไปเถอะ”  

เจ้านรสิงห์ลายยืนคุ้มเชิง อิบารากิโดจิกลับไม่ขยับตัวเลย สร้างความกดดันให้อีกฝ่ายเป็นอย่างมาก เพราะไม่รู้เลยว่าอิบารากิโดจิจะโจมตีเมื่อไหร่ เขาเลยตัดสินใจเข้าโจมตีก่อน อิบารากิโดจิหลบไปอยู่ด้านหลังและกำลังจะโจมตี แต่นรสิงห์ลายหันขวับและข่วนกรงเล็บมา อิบารากิโดจิตีลังกาหลบ แต่อีกฝ่ายยังเข้าโจมตีไม่หยุด อิบารากิโดจิหลบด้วยความเร็ว หวังว่าจะโจมตีสวนไปบ้าง แต่ไม่เป็นผล จริงอยู่อีกฝ่ายนั้นไม่ได้มีความเร็วเท่าเขา แต่กลับมีสัญชาตญาณที่ว่องไว ทำให้อ่านการโจมตีของอิบารากิโดจิได้อย่างแม่นยำ ทำให้     อิบารากิโดจิตัดสินใจถอยออกห่าง และยืดแขนออกไปโจมตีทันที คราวนี้เหวี่ยงแขนไปมาเคลื่อนไหวเหมือนกับงูเลื้อย ทำให้นรสิงห์ลายอ่านการโจมตีพลาด เลยโดนโจมตี เสียงแขนของอิบารากิโดจิสัมผัสกับผิวหนังดังราวกับแส้ฟาดทำให้ผิวแตก แต่อีกฝ่ายไม่แม้แต่จะร้องสักนิด กลับวิ่งเข้าใส่อิบารากิโดจิและชกเขากระเด็น

อิบารากิโดจิรีบตั้งตัวและหดแขนกลับมา เขาแตะปากของตัวเองมีเลือด รสชาติเค็มคาวของเลือดสัมผัสกับลิ้นของเขา มันกี่ปีแล้วที่เขาไม่ได้รู้เลยว่าเลือดของตนเองรสชาติเช่นไร ส่วนเจ้านรสิงห์ลายนั้นแม้จะไม่มีได้แสดงอาการว่าเจ็บปวดแต่ว่า รอยแผลบนร่างก็ไม่ใช่แผลเล็ก ๆ มันบาดเจ็บไม่น้อย  ทั้งสองเลยคอยคุ้มเชิงกัน  สร้างความอึดอัดให้กับทุกคนโดยรอบ

“นี่เจ้าจะไม่ทำอะไรเหรอ” อรุณนภาถาม ชูเท็นโดจิไม่ตอบเอาแต่ยกเหล้าขึ้นดื่ม แต่มีสิ่งหนึ่งที่ทุกคนไม่รู้คือ เขากำหินไว้ก้อนหนึ่งหากเกิดอะไรที่รุนแรง หินก้อนนี้จะกลายเป็นอาวุธซัดทันที

“เจอจนได้นะไอ้เดรัชฉานหน้าลาย” เสียงของอาคิม่อนดังขึ้นมาพร้อมกับเสียงคำรามของเสือเขี้ยวดาบ พวกออร์คกลุ่มใหญ่ขี่เสือเขี้ยวดาบมาล้อมทุกคนเอาไว้

“อย่ามายุ่งข้ากำลังต่อสู้อยู่” อิบารากิโดจิพูดขึ้น แต่อาคิม่อนกลับพูดสวนว่า “ไอ้เดรัชฉานนี่เป็นของข้า” แต่เมื่ออาคิม่อนไปเห็นสองพี่น้องเขาก็จำได้ทันทีว่า นี่คือ อรุณนภากับอาทิตย์ เชื้อพระวงศ์ของเผ่านรสิงห์ จึงร้องสั่งไปว่า

“จับสองคนนั้นที่เหลือฆ่าให้หมด”

ชูเท็นโดจิขว้างหินออกไปเต็มแรง โดนออร์คตัวหนึ่งมันล้มลงไป และพ่นไฟใส่ที่เหลือ

“สหายข้า” อิบารากิโดจิรีบช่วยชูเท็นโดจิ ส่วนเจ้านรสิงห์ลายรีบไปโจมตีอาคิม่อน แต่มันบังคับเสือเขี้ยวดาบหลบ ให้โจมตีสวนกลับ แรงตบทำให้นรสิงห์ลายเซ อาคิม่อนลงจากเสือเขี้ยวดาบ มันกระโจนไปหมายจะเล่นงานคนที่จะทำร้ายนายของมัน นรสิงห์ลายพยายามสู้ แต่เจ้าเสือเขี้ยวดาบแข็งแกร่งมาก สามารถต่อสู้กับเขาได้อย่างสูสี อาคิม่อนเห็นเป็นโอกาส มันเอาหน้าไม้ออกมาเล็งหมายเอาชีวิตเป้าหมาย แต่อิบารากิโดจิมาโผล่ตรงหน้าและทำลายหน้าไม้ พร้อมกับข่วนหน้าของอาคิม่อนเป็นแผลยาว การโจมตียังไม่หยุด      อาคิม่อนได้แค่ยกแขนขึ้นป้องกันเท่านั้น

“ช่วยข้าที” อาคิม่อนร้องเรียก เจ้าเสือเขี้ยวดาบกระโจนเข้ามาหมายจะสังหารคนที่กล้าทำร้ายนายของมัน อิบารากิโดจิต้องรีบหลบ นรสิงห์ลายจึงเข้าโจมตีอาคิม่อน แต่มันร่ายมนตร์เรียกตะบองมาฟาดเข้าที่หน้าของนรสิงห์ลายกระเด็นมากระแทกกับร่างของอิบารากิโดจิทั้งสองล้มกลิ้งไม่เป็นท่า

“พวกแกสองตัวทำกับข้าไว้แสบนักนะฆ่ามัน” พวกออร์คขี่เสือเขี้ยวดาบมาล้อมทั้งสองเอาไว้ อิบารากิโดจิกับนรสิงห์ลายรีบลุกขึ้นมา อิบารากิโดจิมองเจ้านรสิงห์ลายแล้วพูดว่า

“ไว้เราค่อยมาชำระความกันทีหลังก็แล้วกัน”

อิบารากิโดจิเคลื่อนไหวด้วยความรวดเร็วจู่ ๆ พวกเสือเขี้ยวดาบก็ล้มลง คอของมันโดนเจาะ ! เลือดพุ่งออกมา อิบารากิโดจิเลียเลือดที่นิ้วมือ เมื่อไม่มีสัตว์พาหนะนรสิงห์ลายก็เข้าสู้กับพวกออร์คได้อย่างสูสีอิบารากิโดจิโผล่ไปอยู่ตรงหน้า อาคิม่อนและกระหน่ำข่วนไม่หยุด อาคิม่อนรับมือไม่ทันโดนข่วนเลือดไหลอาบ จนเปิดช่องว่างให้ อิบารากิโดจิใช้เล็บเชือดเข้าที่คอของมันเลือดพุ่งออกมา เมื่อหัวหน้าตาย เหล่าสมุนก็รีบหนีทันที 

            อิบารากิโดจิกับนรสิงห์ลายมองหน้ากัน ร่างของเจ้านรสิงห์ลายสั่นกระตุก มันกลายร่างเป็นมนุษย์ ผิวเข้ม หน้าเข้ม มีลายสีดำทั้งตัว มีดวงตาเหมือนเสือ

“พวกเจ้าไม่ใช่พวกเดียวกับพวกมันงั้นเหรอ” เมื่อได้ยินเช่นนั้น อรุณนภาก็รีบพูดว่า

“ก็ไม่ใช่น่ะสิอย่าบอกนะว่าที่โจมตีพวกเราเนี่ยเพราะเข้าใจผิด” นรสิงห์ลายนิ่งไปสักพัก เขามองอรุณนภากับอาทิตย์แล้วพูดว่า

“เจ้าเป็นนรสิงห์สินะ ข้าชื่อ ลายเป็น ลูกผสมของนรสิงห์กับเสือสมิง”